Στη σκηνή της Φρυνίχου στην Πλάκα (που λειτουργεί από το 1985), πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του φετινού προγράμματος για το Θέατρο Τέχνης. Μια «επετειακή χρονιά» όπως την χαρακτήρισε η καλλιτεχνική διευθύντρια Μαριάννα Κάλμπαρη αφού το Θέατρο Τέχνης κλείνει 75 χρόνια από την έναρξή του από τον Κάρολο Κουν.
Θέατρο Τέχνης | Η συνέντευξη τύπου
Ο ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης και οι στίχοι του «Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά,/ να μου δοθεί ετούτη η χάρη» εκπροσωπούν, όπως είπε η Μαριάννα Κάλμπαρη, ολόκληρη τη φετινή φιλοσοφία του προγράμματος. «Και φέτος γιορτάζουμε μια επέτειο, αυτή των 75 χρόνων. Στο Θέατρο Τέχνης συνέχεια γιορτάζουμε επετείους… Δεν μας απασχολεί, όμως μόνο το παρελθόν, αλλά το πώς θα συνεχίσουμε την ιστορία μας και πώς θα κοιτάξουμε στο μέλλον», και συνέχισε «Η εποχή μας το έχει τρομερά ανάγκη για επαναπροσδιορισμούς, ισχύει σε όλα και στη ζωή και στην τέχνη»
3 επαναλήψεις και 15 νέες παραγωγές συνθέτουν το φετινό πρόγραμμα του θεάτρου. Η ιστορική συνεργασία ανάμεσα στο Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης που ξεκίνησε πέρυσι θα συνεχιστεί και αυτή τη χρονιά. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Στάθης Λιβαθηνός, παρευρέθηκε στη συνάντηση αυτή. «Η Μαριάννα Κάλμπαρη κάνει εξαιρετική δουλειά, και το φετινό ρεπερτόριο του σημαντικού θεάτρου είναι πολύ ενδιαφέρον, πολύ ελληνικό, έχει καλό γούστο, έχει ρίσκο όπως με αυτό που προσπαθούμε να κάνουνε με το υψηλού επιπέδου λογοτεχνικό έργο του Τσίρκα».
Η Ρούλα Πατεράκη και η Μαρία Καβογιάννη θα συνεργαστούν για πρώτη φορά με το Θέατρο Τέχνης, ενώ επιστρέφουν σε αυτό η Μάγια Λυμπεροπούλου και η Λήδα Πρωτοψάλτη. Το 1957 μπήκε στη σχολή του θεάτρου Τέχνης η Λήδα Πρωτοψάλτη, στην ηλικία των 17 ετών, «Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ευτυχή που γνώρισα όλους αυτούς που είχα δασκάλους και φυσικά τον Κάρολο Κούν», τον οποίο θεωρεί τον άνθρωπο που στιγμάτισε το ελληνικό θέατρο και μας έμαθε θέατρο.
Παραστάσεις σε επανάληψη στο Θέατρο Τέχνης
- Relax Minotis Βασίλη Παπαβασιλείου – σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου
(6 Οκτωβρίου -12 Νοεμβρίου 2017, Φρυνίχου)
Ο…Minotis και ο νεαρός συμβολαιογράφος του, μετά την επιτυχία της περσινής χρονιάς, ξανασυναντιούνται στη σκηνή της Φρυνίχου για λίγες μόνο παραστάσεις.
Κωμικό χρονικό μιας καθόδου στον (νεοελληνικό) Άδη ή, αν προτιμάτε, μια εκτόξευση στο (νεοελληνικό πάντα) Υπερπέραν. Ένας ηθοποιός, μεγάλος όχι μόνον σε αξία αλλά και σε ηλικία, υπαγορεύει τη διαθήκη του σε έναν βοηθό συμβολαιογράφου. Μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα εξορκισμού του επικείμενου (ή μήπως συντελεσθέντος;) τέλους εμφανίζονται ως συνομιλητές του ηθοποιού, ενεργά φαντάσματα και όχι τυπικές φυσικές παρουσίες, ένας μεγάλος πολιτικός και ένας μεγάλος ποιητής. Είναι ο «άλλος κόσμος», «η συντροφιά των μεγάλων σε μια χώρα μικρή», επειδή, τελικά, όπως λέει ο ήρωας, «όμοιος ομοίω αεί πελάζει και κατ΄ άλλους βελάζει…».
- Κείμενο-σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου, Σκηνογραφία : Κώστας- Ηρακλής Γεωργίου, Φωτισμοί : Ελευθερία Ντεκώ, Καλλιτεχνική συνεργάτις – Εκτέλεση παραγωγής : Νικολέτα Φιλόσογλου, Παίζουν: Βασίλης Παπαβασιλείου, Γιάννος Περλέγκας
Μόνο ΓΙΑ 18 Παραστάσεις: Παρασκευή-Σάββατο 9.15μμ, Κυριακή 8μμ
- ΛΕΣΧΗ (ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ) Στρατή Τσίρκα – σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου (11 Οκτωβρίου-1 Νοεμβρίου 2017, Υπόγειο)
Το πρώτο μέρος της τριλογίας του Τσίρκα, εγκαινίασε πέρυσι με μεγάλη επιτυχία τη συνεργασία ανάμεσα στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ και το ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ. Προτού παρουσιαστούν τα άλλα δύο μέρη της τριλογίας, η ΛΕΣΧΗ επανέρχεται στη σκηνή του ΥΠΟΓΕΙΟΥ για λίγες μόνο παραστάσεις.
Στη «Λέσχη», στον πρώτο τόμο της τριλογίας, η δράση τοποθετείται στα Ιεροσόλυμα το καλοκαίρι του 1942, την κρίσιμη εκείνη στιγμή που τα χιτλερικά στρατεύματα προελαύνουν στη Μέση Ανατολή και η έκβαση του πολέμου φαίνεται να γέρνει υπέρ του Άξονα. Σε μια κάπως ιδιόμορφη πανσιόν της πόλης συνωστίζονται άνθρωποι όλων των φυλών και των θρησκειών, «ναυάγια της καταιγίδας που σαρώνει τον κόσμο», που ζουν τα δικά τους προβλήματα και πάθη. Έρωτας και πολιτική, πόλεμος και διανόηση συμπλέκονται στη «Λέσχη» αλλά πάνω από όλα κυριαρχεί το θέμα της μοναξιάς.
Δέκα ηθοποιοί συγκροτούν ένα είδος αφηγηματικής κοινότητας, που όχι μόνο μοιράζεται τους ρόλους του πολυπρόσωπου αυτού μυθιστορήματος, αλλά και αφηγείται την περιπέτεια της συγγραφής του και την αγωνία του συγγραφέα, καθώς ενσωματώνονται αποσπάσματα από την αλληλογραφία του Τσίρκα και από «Τα Ημερολόγια της Τριλογίας».
- Δραματουργία- Σκηνοθεσία: Έφη Θεοδώρου, Σκηνικά- Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου Μουσική: Νίκος Πλάτανος, Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης, Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης, Συνεργάτις δραματουργός: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου, Βοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου Παίζουν: Θανάσης Βλαβιανός, Παντελής Δεντάκης, Θανάσης Δήμου, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιώτα Μηλίτση, Ηλέκτρα Νικολούζου, Δημήτρης Πασσάς, Ερατώ Πίσση, Μάνος Στεφανάκης
Μόνο για 15 Παραστάσεις: Τετάρτη 8μμ, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 8.30μμ, (εκτός από το Σάββατο 28/10), Κυριακή 7μμ
- Η Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα, Ζοέλ Πομμερά σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη (16 Νοεμβρίου 2017- 21 Ιανουαρίου 2018, Υπόγειο)
Ο Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει με την ανανεωμένη ομάδα ηθοποιών της περσινής επιτυχίας του Υπογείου αλλά και με πρόσθετες ιστορίες που δεν είχαν ενταχθεί στην πρώτη παρουσίαση, το σύγχρονο σπονδυλωτό έργο του Joël Pommerat: «La réunification des deux Corées» (Théâtre Odéon 2013) .
Μικρές ιστορίες-εικόνες που μιλούν με μελαγχολία, σκληρότητα, μεταφυσική διάθεση αλλά και πολύ χιούμορ για το αδιέξοδο της αγάπης. Της αγάπης που δεν καταφέρνει να επανενώσει ποτέ πραγματικά «τη Βόρεια με τη Νότια Κορέα». Της αγάπης που είναι αλληλένδετη με την απώλεια. Εραστές, σύζυγοι, οικογένειες, φίλοι… Ακόμα και όταν καταφέρνουν ν΄ αγαπηθούν, συνειδητοποιούν ότι «η αγάπη δε φτάνει ». Ίσως γιατί: «η αγάπη δεν υπάρχει. Η αγάπη είναι μια επινόηση. Ένα παιχνίδι του μυαλού. Η αγάπη είναι ένα είδος αρρώστιας που μας κάνει να κάνουμε πράγματα τρελά, επικίνδυνα…»
- Μετάφραση: Μαριάννα Κάλμπαρη, Σκηνοθεσία -Σκηνογραφία – Μουσική επιμέλεια: Νίκος Μαστοράκης, Επιμέλεια σκηνικού: Αλέξανδρος Λαγόπουλος, Κοστούμια: Κλερ Μπρέσγουελ, Επιμέλεια Κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου, Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου, Παίζουν: Γεράσιμος Γεννατάς, Κλέων Γρηγοριάδης, Ιωάννα Μαυρέα, Λουκία Μιχαλοπούλου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Ρούλα Τζήμου, Θάνος Τοκάκης
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας. Παραστάσεις: Τετάρτη 8μμ, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 9.15μμ, Κυριακή 8μμ
Η συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο
Η πρώτη συνεργασία των δύο ιστορικότερων θεάτρων της Αθήνας συνεχίζεται με την ολοκληρωμένη σκηνική μεταφορά και παρουσίαση της τριλογίας του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες» στο Θέατρο Τέχνης από μια ενιαία ομάδα ηθοποιών.
- Αριάγνη (Ακυβέρνητες Πολιτείες) Στρατή Τσίρκα – σκηνοθεσία Γιάννης Λεοντάρη (15 Νοεμβρίου 2017- 14 Ιανουαρίου 2018, Φρυνίχου)
Το δεύτερο μέρος της τριλογίας μέσα από τη ματιά του Γιάννη Λεοντάρη παρουσιάζεται με τη δομή performance, με οδηγό έναν κονφερανσιέ. Τα πρόσωπα της «Αριάγνης» ως ιεροί νεκροί, φέρουν επάνω τους την Ιστορία αλλά και την ποιητικότητα του σώματος που πάσχει και αντιφάσκει με τον εαυτό του. Έτσι κι αλλιώς η θεατρική πράξη συνομιλεί με την ιερότητα αυτού που πια δεν ζει. Πολύ περισσότερο αυτό το κάνει η Ιστορία.
Η Αριάγνη αναφέρεται στην Ιστορία αλλά ταυτόχρονα στο ανθρώπινο σώμα. Ο Ζαν Ζενέ θα ήθελε τη θεατρική σκηνή δίπλα ή και μέσα στα νεκροταφεία. Κείμενα του Ζενέ και άλλα εμβόλιμα αποσπάσματα, δάνεια ή πρωτότυπα, ενσωματώνονται στη διασκευή του κειμένου του Τσίρκα διαμορφώνοντας το κείμενο της παράστασης. Σε πρώτο πλάνο, τα διλήμματα που βιώνουν τα πρόσωπα του έργου στην ψυχή και το σώμα τους: πολιτική δράση ή καλλιτεχνική δημιουργία; ακτιβισμός ή έκφραση; έρωτας ή αυτοθυσία;
Στην παράσταση της «Αριάγνης», ο στόχος δεν είναι να επιβεβαιώσουν μέσα τους οι θεατές αυτό που ήδη γνωρίζουν ή διαισθάνονται, ότι δηλαδή η μοίρα της μεταπολεμικής Ελλάδας παίχτηκε στα ζάρια, στα σαλόνια και στις κρεβατοκάμαρες ενώ ένα μεγάλο μέρος του ενεργού πληθυσμού της χώρας πέθαινε προδομένο στα βουνά και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Αυτά είναι γνωστά. Το ζητούμενο της παράστασης είναι η διάψευση των βεβαιοτήτων και η ταραχή για όσα τώρα μας συμβαίνουν. Δηλαδή, ένα ανησυχητικό σκηνικό συμβάν.
- Διασκευή-Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Λεοντάρης, Σκηνικά-Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου, Επιμέλεια κίνησης: Νικολέτα Ξεναρίου, Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης,Βοηθός σκηνοθέτης: Μαριλένα Κατρανίδου Παίζουν: Θανάσης Βλαβιανός, Παντελής Δεντάκης, Θανάσης Δήμου, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιώτα Μηλίτση, Ηλέκτρα Νικολούζου, Δημήτρης Πασσάς, Ερατώ Πίσση, Μάνος Στεφανάκης
Παραστάσεις: Τετάρτη 7.30μμ, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή 8.30μμ
- Νυχτερίδα (Ακυβέρνητες Πολιτείες), Στρατή Τσίρκα – σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη (31 Ιανουαρίου- 4 Μαρτίου 2018, Φρυνίχου)
«στα σκοτεινά περπατάμε..»
Η Νυχτερίδα, το τρίτο μέρος της Τριλογίας του Στρατή Τσίρκα, εκτυλίσσεται στη δίνη των γεγονότων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καλύπτοντας την περίοδο που σημαδεύεται από την εξέγερση του ελληνικού στρατού στη Μέση Ανατολή, τη βίαιη καταστολή του κινήματος του Ναυτικού τον Απρίλη του ‘44, για να καταλήξει στα γεγονότα της Συμφωνίας του Λιβάνου.
Η ιδιοφυής πολυφωνική αφήγηση, μέσα από την οποία εξιστορεί τα γεγονότα
ο συγγραφέας, συνιστά υλικό πολύτιμο για τη θεατρική μεταποίηση μιας
πολυεπίπεδης αμιγώς «ελληνικής» ιστορίας, όπου ο έρωτας και τα μικρά
ανθρώπινα πάθη αποτελούν το επίκεντρο, περιβαλλόμενα από μεγάλες ιδέες,
πολιτικές φιλοδοξίες, ατελείωτες μηχανορραφίες και κινούμενα από οράματα,
δύναμη ψυχής και ανθρωπιά.
- Διασκευή- Δραματουργική επεξεργασία: Έλσα Ανδριανού, Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης, Σκηνικά- κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου, Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης, Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Σαββίδου, Παίζουν: Θανάσης Βλαβιανός, Παντελής Δεντάκης, Θανάσης Δήμου, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιώτα Μηλίτση, Ηλέκτρα Νικολούζου, Δημήτρης Πασσάς,Ερατώ Πίσση, Μάνος Στεφανάκης
Παραστάσεις: Τετάρτη 7.30 μμ, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο, Κυριακή 8.30μμ
Οι νέες παραγωγές στο Θέατρο Τέχνης
- Οίκος Μακ-Μπεθ Παναγιώτη Μέντη, σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη (16 Οκτωβρίου 2017- 31 Μαρτίου 2018, Υπόγειο)
Ένα πολιτικό, ψυχολογικό θρίλερ για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική πραγματικότητα. Σε ένα τοπίο άμεσου μέλλοντος, αλλά και σκοτεινού μεσαίωνα, η άνοδος στην εξουσία, στο στέμμα ή στην αρχηγία του κράτους, έχει τους ίδιους κανόνες εδώ και αιώνες. Ο Παναγιώτης Μέντης, μετά την Αδαμαντία, γράφει ξανά ένα έργο με παραγγελία του Κωστή Καπελώνη, βασισμένο στον Μάκβεθ του Σαίξπηρ, με τρία πρόσωπα που συναντιούνται σε μια μάχη, αδιαφορώντας για την εξέλιξή της, για το αν θα υπάρχουν μετά την κατάκτηση του στόχου τους.
Ο Κύριος Μακ και η Κυρία Μπεθ, το ζεύγος ΜΑΚ-ΜΠΕΘ, είναι η παντοτινή αναφορά του πόθου και του πάθους για την εξουσία. Οι διαδικασίες κατάκτησης είναι εφιαλτικά προδιαγεγραμμένες στο πριν και το μετά την ύπαρξη του θηριώδους «Οίκου», που την ιστορία του έγραψε ο Σαίξπηρ, καταγράφοντας με ψυχαναλυτική μαεστρία, τις υπόγειες και απόκρυφες διαδρομές που το μυαλό μεταποιεί σε πράξεις.
- Κείμενο: Παναγιώτης Μέντης, Σκηνοθεσία – Σκηνικό: Κωστής Καπελώνης, Μουσική: Kalliopi, Κίνηση: Φαίδρα Σούτου, Παίζουν: Γιάννα Μαλακατέ, Ηρώ Κωστή, Γιώργος Σταυριανός
Παραστάσεις: από 16 Οκτωβρίου-28 Νοεμβρίου κάθε Δευτέρα-Τρίτη στις 9.15μμ, από 2 Δεκεμβρίου-31 Μαρτίου κάθε Σάββατο στις 6μμ
- Ελένη Γιάννη Ρίτσου, σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου
(18 Νοεμβρίου 2017-1 Απριλίου 2018, Φρυνίχου)
«…και οι άνθρωποι, αθώοι, να χώνουν τις φουρκέτες των μαλλιών μες στα μάτια τους, να χτυπούν το κεφάλι στον πανύψηλο τοίχο, γνωρίζοντας βέβαια πως ο τοίχος δεν πέφτει ούτε ραγίζει καν, να δουν τουλάχιστον μέσα από μία χαραμάδα λίγο γαλάζιο ασκίαστο απ’ το χρόνο και τη σκιά τους.»
Το σχέδιο της «Ελένης» έχει τις ρίζες του στη θεατρική βραδιά που παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 1999 στην Πνύκα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, με τίτλο « Ο κύριος Γιάννης Ρίτσος». (…) Oι αρχαιόθεμοι «γυναικείοι μονόλογοι» της «Τέταρτης Διάστασης».
Τα κομμάτια αυτά παίζονται από γυναίκες ηθοποιούς με λαμπρά συνήθως αποτελέσματα (προσωπικά μου έχει τύχει να θαυμάσω κάποια από τα αποτελέσματα αυτά), τα οποία όμως παραπέμπουν μοιραία στον κλειστό κόσμο του «ψυχολογικού θεάτρου». Η ταύτιση του φύλου του ερμηνευτή με το φύλο της θεατρικής «περσόνα», είναι υπεύθυνη, κατά τη γνώμη μου, γι’ αυτή την παραπλανητική αναγωγή. Γιατί παραπλανητική; Μα γιατί ο Ρίτσος είναι πολύ πιο κοντά στον αρχαίο συνάδερφό του παρά στον Τένεση Ουίλιαμς. Θα’ λεγε κανείς ότι ο Ουίλιαμς είναι γι’ αυτόν η αφετηρία, για να αναπλεύσει τον ποταμό του θεάτρου και να συναντήσει τον Ευριπίδη. Το θέατρο του Ρίτσου είναι ένα θέατρο γλώσσας και ιδεών. Το ανθρώπινο πάθος , είτε τη «γυναικεία» ψυχή αφορά είτε την «ανδρική», φωτίζεται στοργικά και συνάμα ανελέητα ως έρμαιο μιας υπέρτερης διαπλοκής δυνάμεων, που φέρουν τα ωραία ονόματα Πόθος, Δόξα, Ομορφιά, και συνθέτουν το δίχτυ της Μοίρας μας.
Στους μονολόγους του Ρίτσου το πάθος δεν εκτίθεται ως άμεσο βίωμα, αλλά ως αναδρομή. Όχημα αυτής της αναδρομής είναι η γλώσσα. Κάτι περισσότερο : η γλώσσα και το παιχνίδι της είναι η μόνη ταυτότητα των ηρώων του. Η κατά συνθήκη ονομασίες Αίας , Ορέστης, Ελένη κτλ. δε σηματοδοτούν ατομικές οντότητες αλλά κόμπους του Μύθου, ή μ’ άλλα λόγια της ακατάλυτης δύναμης του Απρόσωπου που εξυφαίνει, που πλέκει τη μικρή ζωή του καθενός μας. Τι άλλο έκανε η αρχαία τραγωδία;
Παραστάσεις: Σάββατο-Κυριακή 7μμ.
- Προς Ελευσίνα Παύλου Μάτεσι, σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη (20 Νοεμβρίου 2017- 27 Μαρτίου 2018, Φρυνίχου)
Βαρέθηκα την εκδρομή στην πατρίδα, θέλω να γυρίσω σπίτι μου»Το εμβληματικό έργο του Παύλου Μάτεσι 20 χρόνια μετά την τελευταία του παρουσίαση στην Ελλάδα, παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη με την Μαρία Καβογιάννη να επιστρέφει ύστερα από 31 χρόνια στο Θέατρο Τέχνης, κρατώντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όταν η Μητέρα πεθαίνει, η Οικογένειά της αναλαμβάνει να την επιστρέψει στην Πατρίδα της. Στο μυητικό ταξίδι τους, η Μητέρα θα τους συνοδεύει από ψηλά. Στο εμβληματικό έργο του Μάτεσι η κάθοδος στον Άδη είναι η ανάληψη στο φως και στη γνώση. Οι ήρωες του έργου «πορεύονται με ανάγκη και αντοχή προς Ελευσίνα», αφήνονται στα μυστήρια του θανάτου, ώσπου κερδίζουν αυτό το θαύμα που λέγεται Ζωή.
Σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, Δραματουργία: Αλέξανδρος Μιστριώτης, Σκηνογραφία: ‘Ολγα Μπρούμα, Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα, Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου, Φωτισμοί: Χριστίνα Μουμούρη, Φωτογραφίες: Γιώργος Βαλσαμής, Βίντεο: Βασίλης Κεκάτος, Βοηθός Σκηνοθέτης: Ισαβέλλα Μαργάρα, Παίζουν: Μαρία Καβογιάννη, Γιάννης Κοκιασμένος, Δημήτρης Δρόσσος, Μαρία Μαμούρη, Αθανάσιος Μυλωνόπουλος. Στην παράσταση συμμετέχουν σπουδαστές του Θεάτρου Τέχνης. Συμπαραγωγή με την Lead-in
Παραστάσεις: Δευτέρα-Τρίτη στις 9.15μμ
- Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας οτι θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν μετεγγραφή για δύο πρόσωπα βασισμένη στο «Murder in the cathedral», του T.Σ. Έλλιοτ στη μνημειώδη μετάφραση του Γιώργου Σεφέρη, σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη (4 Δεκεμβρίου 2017- 27 Μαρτίου 2018, Υπόγειο) «Αυτή είναι η αρρώστια που έπεσε απάνω μας. Η προσμονή. Η προσμονή είναι ο πλούτος των φτωχών.» Η Ρούλα Πατεράκη και ο Γιώργος Νανούρης για πρώτη φορά συναντιούνται στη σκηνή του ιστορικού Υπογείου του Θεάτρου Τέχνης που ενώνει τις δυνάμεις του με την Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου και παρουσιάζουν τη νέα παράσταση της Ιόλης Ανδρεάδη.Αγγλία. 12ος αιώνας. Ο Θωμάς Μπέκετ, πρώην καγκελάριος, συγκυβερνήτης, αδελφικός φίλος του βασιλιά Ερρίκου Β’ και διάσημος μπον βιβέρ, γίνεται αρχιεπίσκοπος της Καντερβουρίας και, σαν από θείο φως, απαρνιέται μονομιάς τα εγκόσμια αξιώματα και τις ξέφρενες απολαύσεις και αφιερώνει τη ζωή του στην υπηρεσία όσων τον έχουν ανάγκη καθώς και στη μάχη με κάθε μέσο για την κατάλυση της κοσμικής εξουσίας. «Murder in the Cathedral» ή «Φονικό στην Εκκησιά». Το πρώτο ολοκληρωμένο κείμενο του Έλιοτ για το θέατρο -ένα ποιητικό όραμα που γράφτηκε για το Φεστιβάλ του Καντέρμπουρι το 1935 και που μεταφράστηκε το 1963 από τον Γιώργο Σεφέρη, λίγους μήνες πριν την βράβευσή του από τη Σουηδική Ακαδημία- αποτελεί μια απόπειρα για τη δημιουργία ενός νέου είδους ποίησης που διατηρεί το ύφος της κοινής καθημερινής ομιλίας των απλών ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα μέσα από έναν υπόκωφο λυρισμό και με ελλειπτικούς διαλόγους και παρεμβολές ξένων κειμένων, επινοείται ένας νέος πνευματικός λόγος, βαθιά θεατρικός, σύγχρονος και διαχρονικός, σημερινός και αιώνιος.Παρότι στο έργο παρουσιάζονται περισσότεροι από δέκα χαρακτήρες, στον πρόλογό της μετάφρασής του ο Σεφέρης γράφει: «τα πρόσωπα του έργου δεν είναι πολλά – είναι ένα, ο Θωμάς. Η μάχη του με το αξεχώριστο κακό. Ο αγώνας ενός ανθρώπου με την περηφάνια του, η προσπάθειά του να καθαριστεί από την ίδια του την περηφάνια. Να μην επιθυμεί τίποτα πια, ούτε καν την δόξα του μάρτυρα. Κάτι που σήμερα δεν το χωράει ο νους μας». Σε αυτή την παραδοχή στηρίχτηκε και η νέα μετεγγραφή για δύο πρόσωπα που επιχειρείται εδώ.Όταν ζητήσαν από τον Έλιοτ να περιγράψει μέσα σε μια παράγραφο την πλοκή του έργου, εκείνος έδωσε μόνο μια φράση: «ένας άνθρωπος επιστρέφει (ύστερα από επτά χρόνια) στην πατρίδα του πιστεύοντας ότι θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν». Σε αυτή την ιστορική φράση βασίζεται και ο τίτλος της παράστασης.Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη, Κείμενο μετεγγραφής: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης, Σκηνογραφία – Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα, Ειδικές Κατασκευές: Περικλής Πραβήτας, Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα, Μουσική – Ηχοτοπίο: Γιάννης Χριστοφίδης, Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ, Video trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος, Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα, Παίζουν: Ρούλα Πατεράκη, Γιώργος Νανούρης
Συμπαραγωγή με την Λυκόφως-Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
Παραστάσεις: Δευτέρα-Τρίτη στις 9.15μμ
- Οι δούλες του Ζαν Ζενέ
«Οι δύο δούλες είναι εδώ- εδώ οι αφοσιωμένες υπηρέτριες… Δε σας φοβόμαστε πιά…Αυτή τη φορά θα φτάσουμε μέχρι τέλους…»
Πενήντα ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή τους στο Θέατρο Τέχνης, (σκηνοθεσία Δ. Χατζημάρκος, μετάφραση Ο. Ελύτης, 1968) οι «Δούλες» ξαναστήνουν το άγριο, απελπισμένο αλλά και τρυφερό παιχνίδι τους στη σκηνή του Υπογείου. Ένα σκληρό και ποιητικό έργο για την εξουσία, την καταπιεσμένη οργή, τη βία αλλά και τη βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να ονειρεύεται ότι μπορεί να ξεφύγει από αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε «μοίρα».
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη, Παίζουν: Κάτια Γέρου, Κωνσταντίνα Τάκαλου κ.ά.
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας
Παραστάσεις: Τετάρτη 8μμ, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 9.15μμ, Κυριακή 8μμ
- Ιούλιος Καίσαρ του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Νατάσσας Τριανταφύλλη (Απρίλιος-Μάϊος 2018, Φρυνίχου)
«Αλήθεια πολύ παράξενοι είναι αυτοί οι καιροί. Μα οι άνθρωποι εξηγούνε τα όσα βλέπουν με το δικό τους τρόπο, έξω απ’ το νόημα που έχουν αυτά τα ίδια» (Πράξη 1η – Σκηνή 3 μτφρ. Κ. Καρθαίος)
Ο μύθος του Ιούλιου Καίσαρα απέναντι στο τίμιο πνεύμα του Βρούτου, μπροστά σ’ έναν πάντοτε ευκολόπιστο και πάντα προδομένο λαό, όπως εξιστορείται και ερμηνεύεται από έναν ηθοποιό μπροστά στους θεατές του.
Μέσα αλλά και έξω από το θέατρο της οδού Φρυνίχου, στη σκηνή αλλά και στους δρόμους , μέσα κυριολεκτικά στα αρχαία ερείπια της Αθήνας ακούγεται ο απόηχος ενός πολιτικού, στρατιωτικού και γενναιόδωρου λόγου που συγκρούεται με την λογική και την τιμιότητα. Ένας επικήδειος δοξαστικός θρήνος που σωπαίνει μπροστά στην νίκη της εντροπίας του πνεύματος.
- Μετάφραση: Κ. Καρθαίος, Σκηνοθεσία – Σκηνικοί Χώροι: Νατάσα Τριανταφύλλη, Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη, Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Όλους τους ρόλους του έργου ερμηνεύει ο Ρένος Χαραλαμπίδης
- Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης Έντεν Φον Χόρβατ, σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη (Απρίλιος –Μάϊος 2018, Υπόγειο)
«Τίποτε δε μας δίνει τόσο την αίσθηση του άπειρου όσο η βλακεία»
Η νεαρή Μαριάννε θέλει να αντισταθεί στην ανοησία του κόσμου που την περιβάλλει. Προσπαθεί να ξεφύγει από το τέλμα της καθημερινότητας, διαλύει τον αρραβώνα που της έχει επιβάλει ο πατέρας της και ρισκάρει τη ζωή της ακολουθώντας ένα γοητευτικό τυχοδιώκτη που ζει από τον ιππόδρομο. Όμως, πολύ σύντομα μέσα από ένα δύσβατο οδοιπορικό και πολλές άτυχες περιπέτειες θα οδηγηθεί εξαντλημένη, και πάλι στην αγκαλιά του πρώην αρραβωνιαστικού της: ό,τι πεισματικά και ηρωικά προσπάθησε να αποφύγει, της απονέμεται στο τέλος ως νομοτελειακή δικαιοσύνη, ενώ γύρω της η ανοησία συνεχίζει να βασιλεύει θριαμβευτικά. Η δράση του έργου τοποθετείται χρονικά την περίοδο του μεσοπολέμου λίγο πριν την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη. Το πολιτικό σκηνικό μέλλεται να αλλάξει δραματικά, οι άνθρωποι όμως προς το παρόν ζουν ευτυχισμένοι στην ηθελημένη άγνοιά τους – χορεύοντας, φλερτάροντας και φλυαρώντας άσκοπα, ενώ το τέρας του φασισμού παραμονεύει απειλητικά.
- Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας, Σκηνοθεσία-σκηνογραφία: Νίκος Μαστοράκης, Κοστούμια: Κλερ Μπρέσγουελ, Επιμέλεια κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου, Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου. Παίζουν: Μάγια Λυμπεροπούλου, Ναταλία Τσαλίκη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Ιωάννα Μαυρέα, Αλέξανδρος Σωτηρίου, Θάνος Τοκάκης, Νίκος Αλεξίου, Δημήτρης Δεγαϊτης κ.ά.
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού
Οι Μουσικές Παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης
- ΝΕΚΥΙΑ – ΕΚ-ΣΤΑΣΗ Μουσική αφήγηση σε κείμενα Ομήρου και Παπαδιαμάντη
Σύλληψη-σκηνοθεσία-μουσική σύνθεση: Φένια Παπαδόδημα
(ΓΙΑ 4 ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Πέμπτη 12-19-26 Οκτωβρίου και Πέμπτη 2 Νεομβρίου, ΦΡΥΝΙΧΟΥ)
Μετά την επιτυχία της μουσικής παράστασης «Όταν σε λίγο κατεβήκαμε στη θάλασσα», που παρουσιάστηκε τον Ιούνιο στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, η Φένια Παπαδόδημα δημιουργεί σε συνεργασία με τέσσερις νέους ηθοποιούς τη θεατρική ομάδα- φωνητικό σύνολο «Tραγούδια από τον πρώτο όροφο». Η νεοσύστατη ομάδα συνεργάζεται με τέσσερις μουσικούς, δημιουργώντας μία εντελώς πρωτότυπη εκστατική μουσική αφήγηση πάνω σε πειραματισμούς της σύγχρονης jazz και σε κείμενα του Ομήρου και του Παπαδιαμάντη.
Μουσική έκσταση και παλμική αναπαραγωγή του ομηρικού λόγου. Πολυρυθμίες και ηχοχρώματα που μας ταξιδεύουν στην Αφρική και τη μεσόγειο στα χνάρια του μυθικού Οδυσσέα. Αναβιώνοντας αποσπάσματα της Οδύσσειας (α’, ε’ και λ’ ραψωδίες σε μετάφαση Δ. Μαρωνίτη), θέλουμε να ζήσουμε μαζί με τον θεατή – ακροατή ένα συγκλονιστικό και υπερβατικό ταξίδι μέθεξης, μέσα από τη μουσική και το λόγο, μέσα από τις εκρήξεις του ρυθμού και τη γαλήνη του απόηχου των κυμάτων.
Ο Οδυσσέας με τον συμβολικό του θάνατο, την κατάβαση στον Άδη, δεν φοβάται το δεύτερο αληθινό θάνατο. Είναι μυημένος στον πιο σύνθετο και εκστατικό όλων των ρυθμών: στις μεταμορφώσεις της ίδιας της ζωής.
- Σύλληψη-Μουσική σύνθεση-Σκηνοθεσία: Φένια Παπαδόδημα,Σύμβουλος σκηνογραφίας: Όλγα Μπρούμα, Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου, Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Βαμβακά, Φωτογραφικό υλικό-βίντεο: Ελπινίκη Βουτσά, Δύο από τις συνθέσεις της παράστασης είναι του Γιώργου Παλαμιώτη, Παίζουν οι μουσικοί:Φένια Παπαδόδημα: φωνή, γκόνι (αφρικάνικη άρπα), λαούτο, λούπες, Γιώργος Παλαμιώτης: ηλεκτρικό μπάσο, Γιάννης Παπαδόπουλος: πιάνο, Λεωνίδας Σαραντόπουλος: φλάουτο, Παναγιώτης Κωστόπουλος: τύμπανα. Παίζουν: Φένια Παπαδόδημα, Ευθύμης Χαλκίδης, Χριστίνα Κωστέα, Χρυσαλένα Παπαχριστοπούλου, Παυλίνα Ζάχρα.
Συμπαραγωγή με την ΜΑΡΙΝΑ ΑΜΚΕ
- ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑΣ. ΑΙΣΧΥΛΟΣ/ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Για 2 ηθοποιούς και ένα βιολί επί σκηνής
Σκηνοθεσία-απόδοση-συρραφή κειμένων: Κωνσταντίνος Χατζής, Μουσική σύνθεση: Γιώργος Κουμεντάκης
(Για 4 μόνο παραστάσεις: Δευτέρα 6 και 13 /Τρίτη 7 και 14 Νοεμβρίου, Φρυνίχου)
Μια σκηνική σύνθεση για δύο ηθοποιούς και ένα βιολί, με αποσπάσματα από την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη και τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου. Η δραματουργία ακολουθεί την πορεία του Αγαμέμνονα προς τον πόλεμο της Τροίας και την επιστροφή του στο Άργος, σε μια παράσταση όπου λόγος και μουσική συνδέονται άρρηκτα.
- Σκηνοθεσία-απόδοση-συρραφή κειμένων: Κωνσταντίνος Χατζής, Μουσική σύνθεση: Γιώργος Κουμεντάκης, Σκηνική εγκατάσταση: Γιώργος Μπουνιάς-Θανάσης Καλογιάννης. Παίζουν: Λήδα Πρωτοψάλτη, Γιώργος Παπαπαύλου. Βιολί: Διονύσης Βερβιτσιώτης
Στην παράσταση χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από τη μετάφραση του Κ.Χ.Μύρη
Συμπαραγωγή με την ΟΜΑΔΑ ΧΡΩΜΑ
- Σπήλαιο Μια σύγχρονη όπερα
Concept/Κείμενο/Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου. Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας
(Για 5 μόνο παραστάσεις: 31 Ιανουαρίου- 4 Φεβρουαρίου 2018, Υπόγειο)
H νέα παράσταση της Έλλης Παπακωνσταντίνου και ODC Ensemble αποτελεί μια διεθνή συμπαραγωγή πάνω στο πλατωνικό Σπήλαιο’. Πρόκειται για μια σύγχρονη όπερα που διερευνά μέσα από την φιλοσοφική διάσταση της τυφλότητας πιθανές παραλληλίες με τον σημερινό κόσμο της εικονικής πραγματικότητας και των ψευδών ειδήσεων.
Για το Σπήλαιο, ξένοι και Έλληνες δημιουργοί μοιράζονται τεχνικές και γνώσεις του Θεάτρου Σκιών, προκειμένου να δημιουργήσουν με εξελιγμένες φιγούρες, video-art και mapping μια ποιητική, μουσική παράσταση, όπου η λυρική φωνή και τα ηχοτοπία συνυφαίνονται με το σκοτάδι και το φως.
Η παράσταση θα εξελιχθεί μέσα από διεθνή residencies και συνεργασίες σε βάθος χρόνου (όπως με το New Media Dept του Stanford University, U.S.A) και πρόκειται να παρουσιαστεί μεταξύ άλλων στο BE Festival for REP 2018, Birmingham, U.K., -στο Teater Nordkraft, Aalborg και στο Copenhagen Operafestival της Δανίας.
- Concept/Κείμενο/Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου,Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας, Δραματουργική συνεργασία: Στέλλα Ράπτη, Tanja Diers, Libretto: Martina Winkel, Video installations / Realtime video και video-art: Παντελής Μάκκας, Shadow puppet designers: Martina Winkel/Παντελής Μάκκας, Κατασκεύη φιγούρων θεάτρου σκιών: Τάσος Κώνστας, Χορογραφία: Αθανασία Κανελοπούλου, Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτηληναίου, Διεύθυνση Παραγωγής: Νάνσυ Κοκολάκη. Η διανομή είναι υπό διαμόρφωση.
Συμπαραγωγή με την ODC ensemble και διεθνείς φορείς
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού
Παραστάσεις: Τετάρτη και Κυριακή στις 8μμ, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο στις 9.15μμ
- Duende Μια διάλεξη μετά μουσικής, με θέμα το πάθος.
(10 Ιανουαρίου 2017-28 Μαρτίου 2018, Φρυνίχου)
«Το ντουέντε δεν εμφανίζεται καν αν δε δει κάποια πιθανότητα θανάτου, αν δεν πειστεί πως θα μπαινοβγαίνει ελεύθερα στο σπίτι του, αν δεν ξέρει πως θα ταράξει εκείνα τα κλαριά που όλοι κουβαλάμε μέσα μας και που θα μείνουν για πάντα απαρηγόρητα»
Ο ισπανικός όρος «duende» είναι στην πραγματικότητα αμετάφραστος. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποδίδει τα ανερμήνευτα πάθη που κινούν την τέχνη και τη ζωή. Το κείμενο του Λόρκα για το «ντουέντε» προέρχεται από τη διάλεξη που έδωσε τον Οκτώβριο του 1934 στο Μπουένος Άϊρες. Ο ποιητής δεν πρόλαβε να το δει ποτέ δημοσιευμένο.
Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, το υπέροχο κείμενο του Λόρκα συνυπάρχει με μελοποιημένα από τον Σταμάτη Κραουνάκη ποιήματά του.
- Κείμενο: Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Μετάφραση «Ντουέντε»: Ολυμπία Καράγεωργα, Απόδοση ποιημάτων: Ανδρέας Αγγελάκης, Μουσική σύνθεση-ερμηνεία: Σταμάτης Κραουνάκης
Παραστάσεις: Τετάρτη 10μμ
Η Παιδική Σκηνή στο Θέατρο Τέχνης
Θέατρο για παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού
- Ρομπέν των δασών, θεατρική διασκευή Ανδρέα Φλουράκη, σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαϊτη
(29 Οκτωβρίου 2017- 1 Απριλίου 2018, Φρυνίχου)
Ο πασίγνωστος και αγαπημένος μύθος του «Ρομπέν των Δασών» σε μια διασκευή που γράφτηκε ειδικά για την παράσταση του Θέατρου Τέχνης.
Μια περιπέτεια εποχής, γεμάτη χιούμορ και ανατροπές.
Μια υπέροχη ιστορία που μιλά για τη δύναμη του καλού, τη δικαιοσύνη, τη φιλία, την αλληλεγγύη.
- Θεατρική διασκευή: Ανδρέας Φλουράκης, Σκηνοθεσία: Δημήτρης Δεγαΐτης, Σκηνικά-Κοστούμια: Έλλη Λιδωρικιώτη, Μουσική: Νίκος Τσέκος, Κίνηση: Μαρίζα Τσίγκα, Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Αυγουστίνος Κούμουλος, Ντάνυ Γιανακοπούλου, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Δημήτρης Δεγαίτης, Βασίλης Φακανάς, Μαριέλλα Δουμπού και άλλοι.
Παραστάσεις: κάθε Κυριακή στις 11πμ και 3μμ. Οργανωμένες παραστάσεις καθημερινά για σχολεία
- Ο Δόκτωρ Τζέκιλ και ο κύριος Χαιντ, Ρόμπερτ Στίβενσον, Θέατρο για νέους και ενήλικες (παράσταση κατάλληλη από 11 ετών)
θεατρική διασκευή: Βασίλη Μαυρογεωργίου-Βίλιας Χατζοπούλου,
σκηνοθεσία: Θανάση Δόβρη-Βασίλη Μαυρογεωργίου
(5 Νοεμβρίου 2017-1 Απριλίου 2018, Υπόγειο)
Ο ευγενικός Δόκτωρ Τζέκιλ ασχολείται με τη διαμάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό. Μια μάχη που μερικές φορές νιώθει και ο ίδιος πως τον καταδυναστεύει. Ως επιστήμονας θέλει να πετάξει οτιδήποτε θεωρεί «άχρηστο» στη φύση και να κρατήσει το «ωφέλιμο», το καλό. Αφιερώνει λοιπόν τη ζωή του στη δημιουργία ενός φαρμάκου που καταστέλλει τις σκοτεινές επιρροές και διατηρεί την καλή πλευρά του ανθρώπου. Όταν δοκιμάσει ο ίδιος το φάρμακο, θα μεταμορφωθεί για λίγο στον κύριο Χάιντ: χωρίς ηθικούς φραγμούς, θα αισθανθεί επιτέλους ελεύθερος σε έναν κόσμο γεμάτο κανόνες. Παίρνει μετά το αντίδοτο και “επανέρχεται” στον Δόκτορα Τζέκιλ. ‘Ομως η προσωπικότητα του κύριου Χάιντ αρχίζει να γίνεται πιο ισχυρή και δεν έχει ανάγκη το φάρμακο για να παίρνει τη θέση του Δόκτορα Τζέκιλ που πλέον χρειάζεται μεγάλες ποσότητες αντίδοτου για να μπορεί να επιστρέψει στον εαυτό του…
- Θεατρική προσαρμογή – Σύνθεση κειμένων: Βίλια Χατζοπούλου & Βασίλης Μαυρογεωργίου, Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου και Θανάσης Δόβρης, Σκηνικά : Θάλεια Μέλισσα, Μουσική: Κωσταντίνος Ευστρατίου, Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα, Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου. Παίζουν: Θανάσης Δόβρης, Κωσταντίνος Ευστρατίου, Αριάδνη Καβαλιέρου, Πάνος Μπιρμπατάκος. Στον ρόλο του Δόκτωρα Τζέκιλ (και κύριου Χάιντ), ο Θανάσης Δόβρης. Στην παράσταση συμμετέχουν σπουδαστές του Θεάτρου Τέχνης.
Παραστάσεις: κάθε Κυριακή στις 5.30. Οργανωμένες παραστάσεις καθημερινά για σχολεία
Διετές αφιέρωμα στα 75 χρόνια του Θεάτρου Τέχνης
Το 2018 και 2019 θα πραγματοποιηθεί μια σειρά δράσεων που αποτίουν φόρο τιμής στον Κάρολο Κουν και στη δραστηριότητα του Θεάτρου Τέχνης κατά τα 75 χρόνια λειτουργίας του .
Mε βασικό άξονα την δημιουργική επαναπροσέγγιση σημαντικών παραστάσεων από το ρεπερτόριο του Θεάτρου Τέχνης από την εποχή του Κουν έως το τέλος του 20ου αιώνα θα επιχειρηθεί ένας διάλογος με σύγχρονους καλλιτέχνες και δημιουργούς. Το όλο εγχείρημα θα αποσκοπεί σε μια νέα εξέταση του παρελθόντος του Θεάτρου Τέχνης, ένα επετειακό αφιέρωμα με το βλέμμα σταθερά όμως στραμμένο προς το μέλλον.
Οι παραστάσεις που θα παρουσιαστούν θα πλαισιώνονται από διαλέξεις, προβολές, εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα όλων των βαθμίδων με κεντρικό ερώτημα την αναζήτηση και τον (επανα)προσδιορισμό της νέας ελληνικής ταυτότητας από τον Κάρολο Κουν μέχρι σήμερα.
Σκοπός είναι να αναζητήσουμε την κληρονομιά που άφησε το Θέατρο Τέχνης και ο Κάρολος Κουν στο ελληνικό θέατρο, την κληρονομιά που έχει φτάσει στο σήμερα και μας συνδέει με το τότε.
Την επιστημονική εποπτεία του εγχειρήματος θα αναλάβει ο καθηγητής Πλάτων Μαυρομούστακος, ενώ υπεύθυνες για τον συντονισμό της ερευνητικής και δραματουργικής ομάδας θα είναι οι υποψήφιες διδάκτορες του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Ολυμπία Γλυκιώτη και Ελένη Κουτσιλαίου.
Το αφιέρωμα θα ξεκινήσει με αφορμή την παράσταση Δούλες του Ζαν Ζενέ που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης το 1968 σε σκηνοθεσία Δημήτρη Χατζημάρκου και θα παρουσιαστεί τον Φεβρουάριο 2018, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.
Έναρξη εκδηλώσεων για το τριετές πρόγραμμα του Θεάτρου Τέχνης: 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821/Ποιά είναι η σύγχρονη Ελλάδα;
Μέσα στο πλαίσιο του «Πώς και κατά πού προχωρούμε», το Θέατρο Τέχνης εγκαινιάζει την Κυριακή 25 Μαρτίου 2018, μια τριετή σειρά εκδηλώσεων, δράσεων και θεατρικής παραγωγής με αφορμή την επέτειο 200 χρόνων από την επανάσταση που θα γιορτάσουμε στην Ελλάδα το 2021.
Συζητήσεις με το κοινό, διαλέξεις, στρογγυλές τράπεζες, αναγνώσεις κειμένων, διαγωνισμοί νέων θεατρικών κειμένων, παρουσίαση ραδιοφωνικών έργων, θεατρικά αναλόγια, δρώμενα, συναυλίες κτλ., θα πραγματοποιούνται τα επόμενα τρία χρόνια στο Θέατρο Τέχνης. Στόχος: να αναρωτηθούμε από πού ξεκινήσαμε, πώς ξεκινήσαμε και πώς φτάσαμε στη σύγχρονη Ελλάδα; Ποιά είναι η σύγχρονη Ελλάδα; Πώς και κατά πού προχωρά; …
Η τριετής αυτή αναζήτηση θα ολοκληρωθεί με την παρουσίαση μιας μεγάλης θεατρικής παραγωγής του Θεάτρου Τέχνης που θα αντλήσει έμπνευση και υλικό απ’ όλες τις δράσεις που θα πραγματοποιηθούν στις δύο σκηνές του, κατά το διάστημα 25 Μαρτίου 2018- 25 Μαρτίου 2021.
Θέατρο Τέχνης | Ταυτότητα
- Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μαριάννα Κάλμπαρη
- Διεύθυνση Επικοινωνίας & Προβολής: Άρης Ασπρούλης
- Υπεύθυνη δημιουργικών: Γεωργία Σιδέρη
- Γραμματεία: Άννα Ουμπελόντε
- Υπεύθυνη οικονομικών-λογιστηρίου: Μαρία Μαρούλη
- Υπεύθυνη παραγωγής: Ελένη Σπετσιώτη
- Υπεύθυνος ηλεκτρολόγος: Βασίλης Κανελλόπουλος
- Ηλεκτρολόγος-χειριστής φωτισμού: Βασίλης Παπακυριαζής
- Ηχολήπτες: Γιώργος Μαργέτης, Λευτέρης Δασκαλαντωνάκης
- Υπεύθυνη κρατήσεων για σχολεία: Εύα Στυλάντερ
- Υπεύθυνη διεθνών σχέσεων: Σίσσυ Παπαθανασίου
- Υπεύθυνος Χορηγών: Δημήτρης Μαγγίνας
- Σχεδιασμός εντύπου υλικού: Γεωργία Σιδέρη, Αριστείδης Παπαϊωάννου, Μαριλένα Μόσχου
- Συνεργάτις δραματολόγος – επιμέλεια κειμένων προγραμμάτων: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
- Φωτογράφος: Μυρτώ Αποστολίδου
- Video trailers: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
- Παραγωγή ραδιοφωνικών spots: Κωνσταντίνος Ευστρατίου
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο
- Διεύθυνση: Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα
- Τηλέφωνο: 210 3228706
- Site Θεάτρου Τέχνης
Διαβάστε περισσότερα Θεατρικά νέα εδώ
