Μπορεί στην καθημερινότητα μας να μην συναντούμε πια ζωντανούς βασιλιάδες και πρίγκηπες αλλά σίγουρα διασταυρωνόμαστε με ανθρώπους που πεινούν ή δεν έχουν κάποια στέγη. Η φτώχεια πλέον δεν υπάρχει μόνο στα παραμύθια. Η τρομοκρατία, η φτώχεια, η ανεργία, η διαφθορά και η εγκληματικότητα είναι έννοιες που χαρακτηρίζουν τις μέρες που ζούμε. Το 2013, όπως προβλέπεται θα διαβεί με νέα μνημόνια, περισσότερους φόρους, περισσότερα χαράτσια, περισσότερους ανέργους, περισσότερη φτώχεια!
Μπορούμε όμως, διαβάζοντας ένα παραμύθι να παραδειγματιστούμε μικροί και μεγάλοι. Που ξέρετε, αν γινόμασταν για λίγο παιδιά, ίσως καταφέρναμε να αλλάξουμε το κόσμο και τότε θα είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι, όπως και ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας. Ο Ευτυχισμένος πρίγκηπας είναι η ιστορία ενός αγάλματος και ενός χελιδονιού που συμπονούν τους φτωχούς συμπολίτες τους και τους προσφέρουν απλόχερα ό,τι πολυτιμότερο. Την αγάπη.
Ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας
Ο Ευτυχισμένος πρίγκηπας ζούσε στο παλάτι του, πίσω από ψηλά τείχη, τίποτα δεν τάραζε την ευχάριστη κι ανέμελη ζωή του. Όταν πέθανε, οι άρχοντες της πολιτείας του έφτιαξαν ένα πανέμορφο άγαλμα από χρυσό και πολύτιμους λίθους και το έστησαν στο ψηλότερο σημείο της πόλης. Από ψηλά ο πρίγκιπας, έβλεπε τη δυστυχία και τον πόνο των ανθρώπων. Όταν κάποια στιγμή στάθηκε στα πόδια του ένα χελιδόνι για να ξαποστάσει, πριν φύγει για τις ζεστές χώρες, το παρακάλεσε να μείνει κοντά του όσο χρειαζόταν για να βοηθήσει τους ανθρώπους της πολιτείας του, απαλύνοντας τον πόνο και τη δυστυχία τους. Το χελιδόνι, μετά από τη παρότρυνση του, ξεκολλά από το σώμα του ένα-ένα τα χρυσά και πλούσια που τον αποτελούν ως άγαλμα. Στην αρχή ξεκολλά το ρουμπίνι του σπαθιού του, μετά τα ζαφειρένια μάτια του και τα φύλλα χρυσού απ’ το σώμα του. Έτσι βοηθά όλους τους φτωχούς της πόλης. Τελικά, το χελιδόνι πεθαίνει από το κρύο και το άγαλμα, έχοντας πια χάσει τη λάμψη του, παίρνει τον δρόμο του κλίβανου με απόφαση του δημάρχου. Όταν ο Θεός ζήτησε από έναν άγγελό του τα δύο πολυτιμότερα πράγματα της πόλης, εκείνος του έφερε μέσ’ απ’ τα σκουπίδια, το νεκρό πουλί και τη σπασμένη αλλά άλιωτη μολυβένια καρδιά του Πρίγκηπα. Το σίγουρο είναι πως τώρα η ψυχή του είναι πραγματικά ευτυχισμένη γιατί αγαπά όλο το κόσμο.
Παραμύθι και ηθικό δίδαγμα
Αυτό το βιβλίο έχει μια ποιητική αξία, είναι γεμάτο συμβολισμούς και ηθικά διδάγματα. Ένα διαχρονικό παραμύθι που σαγηνεύει τα παιδιά αλλά και τους ενήλικες. Μια τρυφερή όσο και θλιβερή ιστορία ενός καλόψυχου και φιλάνθρωπου πρίγκιπα που μας παραδειγματίζει με τη θυσία του αλλά μας δείχνει επίσης, την αχαριστία και την απληστία των ανθρώπων.
Μπορεί εμείς σήμερα να μη μπορούμε να μοιράσουμε χρυσάφι, μιας και δεν είμαστε αληθινοί πρίγκηπες και βασιλιάδες, αλλά μπορούμε να γεμίσουμε τη καρδιά μας με καλοσύνη και αγάπη ώστε να μοιράσουμε μετά στους συνανθρώπους μας το νόημά αυτών των λέξεων, με πράξεις, με αγαθοεργίες για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της δυστυχίας στο κόσμο. Μόνο τότε μπορούμε και εμείς να γίνουμε Αληθινοί και Ευτυχισμένοι Πρίγκηπες που θα έχουμε για πάντα την αγάπη στη καρδιά μας.
Ευτυχισμένε μου πρίγκηπα και εγώ σε αγαπώ…
Απόσπασμα
Είμαι ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας. Όταν ήμουν ζωντανός και είχα ανθρώπινη καρδιά, δεν ήξερα τι σημαίνει πόνος, γιατί οι τοίχοι του παλατιού μου δεν άφηναν τη δυστυχία και τη στενοχώρια να μπουν μέσα. Τώρα, μ’ έβαλαν τόσο ψηλά που μπορώ και βλέπω όλες τις δυστυχίες της πόλης. Αν και η καρδιά μου είναι από μολύβι, δεν μπορώ να κάνω τίποτ’ άλλο από το να κλαίω κάθε νύχτα. Πίσω από κείνο το ανοιχτό παράθυρο, μια γυναίκα ράβει με πολύ κόπο ένα φόρεμα για μια αριστοκράτισσα. Ο γιός της φτωχής γυναίκας είναι άρρωστος και καίγεται στον πυρετό. Θα μπορούσες να πας και να της δώσεις το ρουμπίνι του σπαθιού μου;
Αν και έπρεπε να συνεχίσει το ταξίδι του, το χελιδόνι συμφώνησε να παραμείνει εκεί για μια νύχτα για να φέρει σε πέρας την αποστολή. Τράβηξε το πανέμορφο ρουμπίνι με το ράμφος του και πέταξε πάνω απ’ τον καθεδρικό και το βασιλικό παλάτι που έσφυζε από φως και μουσική, για να φτάσει στην πιο ταπεινή γειτονιά της πόλης. Μπήκε απ’ το ανοιχτό παράθυρο και άφησε το ρουμπίνι πάνω στη δαχτυλήθρα της μοδίστρας. Προτού φύγει, χτύπησε τα φτερά του πάνω απ’το πρόσωπο του παιδιού για να το δροσίσει.
Τι παράξενο! Δεν κρυώνω πια τόσο πολύ! είπε το χελιδόνι μόλις ξαναγύρισε στον Πρίγκηπα.
Έκανες μια καλή πράξη, γι’ αυτό, του απάντησε εκείνος.
Oscar Wilde
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο’ Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854 και ήταν Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός που έζησε στο τέλος της Βικτωριανής Εποχής. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Aργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. “Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη” είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη “Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ” (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: “Μια γυναίκα χωρίς σημασία”, “Ο ιδανικός σύζυγος” και “Η σημασία του να είσαι τίμιος”, ενώ το τέταρτο, “Η Σαλώμη”, απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, “Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ” και το “De Profundis”. Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
