Η Ζωή Λάσκαρη, μια γυναίκα που ενσάρκωσε όσο λίγες όλη τη λάμψη του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή αφήνοντας φτωχότερο τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας. Σύμφωνα με πληροφορίες, η δημοφιλής ηθοποιός πέθανε στον ύπνο της σήμερα Παρασκευή 18 Αυγούστου, στο εξοχικό που διατηρούσε στο Πόρτο Ράφτη. Έπασχε, από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και ήταν μανιώδης καπνίστρια.
Σύμφωνα με δήλωση προσώπου του στενού της περιβάλλοντος «Απ’ όσα γνωρίζουμε μέχρι αυτή τη στιγμή, πέθανε στον ύπνο της. Την βρήκε νεκρή στο κρεβάτι η κόρη της Μάρθα και ειδοποίησε τον οικογενειακό γιατρό. Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ακόμη, ήταν πολύ ξαφνικό. Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από το χαμό της. Ήταν καλά. Ήταν πολύ καλά. Μέσα στο κέφι και τη χαρά. Ο χαμός της ήταν για εμάς ένα μεγάλο σοκ».
Την ερχόμενη Τρίτη 22 Αυγούστου στη μία το μεσημέρι θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία στον Ι.Ν. Αγίου Διονυσίου στο Κολωνάκι. Η ταφή θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η οικογένεια της ζήτησε αντί στεφάνων, να γίνουν δωρεές στην Κιβωτό του πατέρα Αντώνιου.
Ζωή Λάσκαρη: Tα πρώτα χρόνια και ο τίτλος της Σταρ Ελλάς
Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1943. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη. Φοίτησε στη σχολή Βαλαγιάννη, στη σχολή καλογραιών Καλαμαρί και στη σχολή του Πέλλου Κατσέλη. Ο συνταγματάρχης Κουρούκλης, πατέρας της Ζωής, δολοφονήθηκε στον Εμφύλιο όταν εκείνη ήταν μόλις 8 μηνών, ενώ την μητέρα της την έχασε σε ηλικία 7 ετών! Η ίδια σε συνέντευξή της είχε δηλώσει «Τον πατέρα μου τον δολοφόνησαν! Μέχρι πρόσφατα δεν είχα θυμό για τους δολοφόνους του πατέρα μου. Θα έλεγα πως δεν είχα φυσιολογικά παιδικά χρόνια».
Tο βράδυ του Σαββάτου 20 Iουνίου 1959, στην «φαντασμαγορικήν χοροεσπερίδα εις τα Aστέρια της Γλυφάδας, εξελέγη Σταρ Eλλάς 1959 η 18ετίς δεσποινίς Ζωΐτσα Kουρούκλη, με το ψευδώνυμον Aμαρυλλίς (αριθμός 12), υπό τας επευφημίας του πλήθους που είχε κατακλύσει το κέντρον».
Λέγεται ότι η επιθυμία της να συμμετάσχει στο διαγωνισμό ήταν τόσο μεγάλη, που δήλωσε ψευδή ηλικία (δύο χρόνια μεγαλύτερη) για να της επιτρέψουν τον περίπατο στην πασαρέλα….
Στις 26 Iουλίου στο Λονγκ Mπητς των Hνωμένων Πολιτειών, η Zωή Λάσκαρη διαγωνίστηκε για την ανάδειξη «Mις Yφήλιος 1959» και κατετάγη 6η. Έζησε για 2 χρόνια στο Λος Άντζελες και δούλεψε εκεί σε διάφορες δουλειές.
Zωή Λάσκαρη: O κινηματογράφος
O τίτλος της Σταρ Ελλάς ήταν η αφορμή να την επιλέξει ο Φιλοποίμην Φίνος για πρωταγωνίστρια της ταινίας «Ο Κατήφορος» του Γιάννη Δαλιανίδη το 1961. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε την Λάσκαρη μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη σημαντικότερη ελληνική εταιρία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής (κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μη γίνεται σύγχυση με την πρώτη της εξαδέλφη η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια. Το επίθετο Λάσκαρη επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης από την ονομασία ενός Ιταλού.
Έμεινε 14 χρόνια στη Φίνος Φιλμ, και μόνο δύο από τις ταινίες της δεν ήταν σκηνοθετημένες από τον Γιάννη Δαλιανίδη. Έπαιξε σε μια σειρά από κοινωνικά δράματα, επιτυχημένες κωμωδίες και λαμπερά μιούζικαλ, πάντα ως πρωταγωνίστρια. Είναι η μόνη ηθοποιός στον κινηματογράφο που συνεργάστηκε μόνο με μία εταιρία παραγωγής σε όλη την κινηματογραφική καριέρα της. Συνολικά έπαιξε σε 23 ταινίες της Φίνος Φιλμ, κάτι που αποτελεί ρεκόρ για πρωταγωνιστικούς γυναικείους ρόλους.
Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε όπως «Μερικοί το προτιμούν κρύο, «Νόμος 4000», «Κορίτσια για φίλημα», «Στεφανία», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μαριχουάνα Στοπ», «Στον αστερισμό της Παρθένου», «Όλγα αγάπη μου», «Τέντυ μπόι αγάπη μου» και πολλές άλλες.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 η Ζωή Λάσκαρη μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη θεωρούνταν οι μεγαλύτερες ντίβες της εποχής και οι πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα
«Δεν θα ήμουν τίποτα αν δεν ήταν ο Φίνος. Πώς γίνεται να μην με εκφράζει η εποχή μέσα στην οποία δημιούργησα και από την οποία αναδείχθηκα; Δεν με εκφράζει μόνο, μου λείπει κιόλας. Γιατί μου λείπουν οι προσωπικότητες. Η Ζωή είναι από την πρώτη στιγμή κοντά στον Φίνο. Από τον Φίνο, με τον Φίνο, για τον Φίνο», είχε πει συγκινημένη, νοσταλγώντας εκείνα τα ανέμελα χρόνια της αθωότητας.
Ζωή Λάσκαρη: Τα πρώτα χρόνια στο θέατρο
Το 1966 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, «Η παγίδα του Pομπέρ Τομά και το «Βαθιά γαλάζια θάλασσα του Ράτιγκαν. Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίζεται το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη «Μαριχουάνα Στοπ ενώ ακολουθούν η μεγάλη θεατρική επιτυχία «Εραστές του ονείρου» του Γιάννη Δαλιανίδη μαζί με τον Tόλη Bοσκόπουλο (1972). Aκολούθως, «Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο» των Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη, «Πώς να κερδίσετε τον άντρα σας» του Σμιθ (1975), «Ξυπόλητη στο Πάρκο» του Νηλ Σάϊμον (1977) και «Η κυρία του Μαξίμ» του Ζωρζ Φεϊντό (1979). Παράλληλα συμμετείχε σε μεταφορές θεατρικών έργων για την τηλεόραση, από το αντίστοιχο τμήμα της EPT.
Ακολουθούν τα θεατρικά έργα: «Φρύνη η εταίρα» του Γιώργου Ρούσσου (1980), «Παντρεύομαι τον άντρα μου» του Νόρμαν Κράσνα (1980), «Εγώ, εσύ και ο άλλος του Τζιν Κερ (1982), «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» της Ανίτα Λος (1983), «Μις Πέπσι» του Μπρουνό (1984) και «Η Ντόρις και ο γυαλάκιας» του Μπιλ Μάνχοφ (1984).
Η θεατρική της πορεία
Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στην μεγάλη θεατρική επιτυχία «Καινούρια Σελίδα» του Νηλ Σάϊμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο «Ορφέας στον Άδη» του Τέννεση Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ. Aκολουθούν τα έργα: «Τρελοί για έρωτα» του Σαμ Σέπαρντ (1995), «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» του Άλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, «Τρεις ψηλές γυναίκες» του Άλμπι (1996), «Τρωάδες» του Ευριπίδη (1996), «Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Eυγένιου Ο’ Νηλ (1997), «Η συνάντηση του Νάντας» (2000), «Σκηνές Γάμου» του Άλμπι (2000), σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, «Ευαίσθητη Ισορροπία» του Άλμπι (2003), «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), «Άλμα Μάλερ» του Ρον Χάρτ (2009), «Ρόουζ» του Μάρτιν Σέρμαν (2011) και «Ωραία Xρόνια» του Xάρολντ Πίντερ (2013). Τις τελευταίες δυο σαιζόν πρωταγωνίστησε με μεγάλη στην κωμωδία του Νίκου Μουτσινά «Νύφη Κουράγιο» στη θεατρική της σκηνή στην Αθηναίδα. Μάλιστα την πρώτη χρονιά στο πλάι της έπαιξε η κόρη της Μαρία – Ελένη.
Ζωή Λάσκαρη: H προσωπική ζωή
Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ήταν παντρεμένη με τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο από το 1976 και απέκτησαν μία κόρη, τη Μαρία – Ελένη. Από τον προηγούμενο γάμο της το 1967 με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Μάρθα που είχε παντρευτεί τον Βλάσση Μπονάτσο με τον οποίο της χάρισαν το 1997 την εγγονή της Ζένια.
Είχε διατελέσει δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων έχοντας εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αβραμόπουλου, ενώ το 2013 της απονεμήθηκε βραβείο από την Ακαδημία Κινηματογράφου, για τη συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο.
