Η Violet Louise είναι σκηνοθέτης, performer, μουσικός και multimedia artist που ερευνά το πεδίο της σύγχρονης αφήγησης με τη δημιουργική χρήση πολυμέσων. Εμπνέεται από τον ήχο και την ηλεκτρονική μουσική, δημιουργώντας solo performances ή σκηνοθετώντας σύνολα μουσικών και ηθοποιών. Φέτος, τη συναντάμε από 10 Νοεμβρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στην παράσταση Αύγουστος μες στο Χειμώνα στο black box του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη.
Μετά την επιτυχία που σημείωσε τον περασμένο καλοκαίρι στο Bios, η multimedia αφήγηση που βασίζεται στην ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέλτσου με τίτλο Αύγουστος από τις εκδὀσεις Άγρα, επιστρέφει ανανεωμένη σε νέα θεατρική στέγη. Η εμπνεύστρια και δημιουργός της παράστασης μιλά στο Artic.gr για αυτή την ιδιαίτερη σύνθεση επί σκηνής του ποιητικού κόσμου του Γιώργου Βέλτσου, την ένταξη του multimedia υλικού σε αυτόν, καθώς και για την διαφοροποιήση της εν λόγω εκδοχής από το προηγούμενο ανέβασμα.
Λυδία: – Πού κινείται θεματικά η παράσταση Αύγουστος;
Violet Louise: – O Αύγουστος μες στο Χειμώνα είναι το ταξίδι στον κύκλο της ζωής. Καλοκαίρι – χειμώνας, ζωή – θάνατος, φως – σκοτάδι, δίπολα που αποτελούν τον πυρήνα των ποιημάτων του Γιώργου Βέλτσου. Η παράσταση έχει έναν έντονα βιωματικό χαρακτήρα. Μία γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι των καλοκαιρινών της διακοπών. Σα συλλέκτης αναμνήσεων, ξαναφτιάχνει το παζλ της προσωπικής της ιστορίας. Λένε πως το ποτάμι της ζωής δε γυρίζει πίσω. Πιστεύω πως όλα είναι δυνατά στις διαδρομές του ανθρώπινου μυαλού. Όλα είναι δυνατά στον ποιητικό λόγο.
Λυδία: – Τί σου κίνησε το ενδιαφέρον και σε ενέπνευσε στην ποιητική γραφή του Γιώργου Βέλτσου;
Violet Louise: – Το ότι είναι καθαρἠ ποίηση. Αυτό σημαίνει άπειρες δυνατὀτητες για το δημιουργό και τη δραματουργία. Ο ποιητικός λόγος έχει τη δική του αυθύπαρκτη δύναμη. Mία δύναμη που πηγάζει από τη δυνάτοτητα που δἰνει στο θεατή να φτιάξει τις δικές του αναφορές, να συνδεθεί με το κείμενο και την παράσταση με ένα πολύ προσωπικό τρὀπο.
Ο Γιώργος Βέλτσος ξέρει πάρα πολύ καλά να το κάνει αυτό. Ανοίγει ένα παράθυρο στη συνείδηση του θεατή και του δίνει την πλήρη ελευθερία να ακολουθήσει όποια διαδρομή αυτός θέλει.
Λυδία: – Τί σηματοδοτεί για ’σενα η Ποίηση;
Violet Louise: – Ελευθερία στο φαντασιακό, στη δημιουργία αναφορών, στην ερμηνεία των συμβάντων.
Έναν κόσμο που δεν είναι γραμμικός και δεν καθορίζεται από λογικά διαγράμματα. Τη βύθιση στο βαθύτερο ευατό και στις δυνάμεις του υποσυνείδητου. Το ελλειπτικό, αυτό που δεν ολοκληρώνεται και γι᾽αυτό μπορεί να ειδωθεί κάθε φορά από ένα καινούργιο πρίσμα.
Λυδία: – Πώς εντάσσεται το multimedia υλικό στον ποιητικό κόσμο που παραστασιοποιείται και ποια η λειτουργία του;
Violet Louise: – Ο ήχος και η εικόνα λειτουργούν βιωματικά. Eίναι οι λέξεις που δεν ειπώνονται ή ακόμα οι εικόνες και ο ήχος πίσω από τις λέξεις. Λειτουργούν ως μεταφορείς σκέψεων και συναισθημάτων .
Η εικόνα, η μουσική και ο ήχος είναι κομμάτι της αφήγησης και της δραματουργίας. Η παράσταση είναι μία σύνθεση από στοιχεία που συναντάμε στο θέατρο, στο σινεμά, σε μία συναυλία, σε μία εικαστική και ηχητική εγκατάσταση.
Λυδία: – Γιατί επέλεξες τη συγκεκριμένη ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέλτσου για τη σκηνική της παρουσίαση;
Violet Louise: – Γιατί μίλησε στους βαθύτερους φόβους μου. Άγγιξε με ένα τρόπο που ούτε και εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα, κομμάτια μου που είχα κρύψει για τα καλά. Τα συγκεκριμένα ποίηματα του Γιώργου είναι ένας ύμνος για τη δύναμη και την ομορφιά της ζωής σε ένα κόσμο που είναι πλασμένος από φως και σκοτάδι.
Λυδία: – Ποια ήταν η πρόσληψη της παράστασης από το κοινό στο προηγούμενο ανέβασμα του Αύγουστου το περασμένο καλοκαίρι στο Bios;
Violet Louise: – Νομίζω ότι το στοίχημα κερδήθηκε. Οι θεατές, τουλάχιστον με όσους κατάφερα να έχω μία προσωπική επαφή, κατανόησαν τις βαθύτερες προθέσεις αυτής της παράστασης. Είναι βαθειά συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους όλων των ηλικιών και ειδικά τους νέους, να κατανοοούν τον ποιητικό λόγο σα να είναι καθημερινός, να δημιουργούν τις προσωπικές τους αναφορές. Ίσως αυτό έγινε γιατί και εμείς σεβαστήκαμε τον πυρήνα των ποιημάτων, τις βαθύτερες προθέσεις τους.
Λυδία: – Σε τί έγκειται η καινούργια εκδοχή της παράστασης που θα παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και σε τί διαφέρει από το προηγούμενο ανέβασμα;
Violet Louise: – Εμπεριέχει μεγαλύτερη ωριμότητα στη διαχείρηση του κειμένου. Επίσης είναι πιο μουσικό, έχουν συμπεριληφθεί καινούργια ποιήματα από τη συλλογή, ενώ ο χρόνος που έχει περάσει από το καλοκαίρι, έχει δημιουργήσει ένα ρυθμό πιο μεστό. Επίσης είναι διαφορετικός ο χώρος που παρουσιάζεται. Το black box του Ιδρύματος Κακογιάννη, αναδεικνύει ακόμα περισσότερο το ηχητικό και οπτικό κομμάτι της παράστασης.
Λυδία: – Τί θα επιθυμούσες ιδανικά, να προσλάβει ο θεατής, φεύγοντας από την παράσταση Αύγουστος;
Violet Louise: – Θα ήθελα ιδανικά να αφεθεί στη δύναμη και την ελεθερία που δημιουργεί ο ποιητικός λόγος. Ο ήχος και ο λόγος μπορούν να δονήσουν βαθύτερες χορδές, λειτουργούν βιωματικά. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά, να ταξιδέψει μαζί μου ο θεατής σε αυτές τις απρόσιτες περιοχές. Το να μοιραστώ αυτή την ενέργεια με τους θεατές, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ένα είδος κάθαρσης.
