Ο ηθοποιός Βασίλης Παλαιολόγος μας μίλησε για το πολυσήμαντο έργο του πρόσφατα εκλιπόντα, αλλά ακόμα, και μάλλον για χρόνια, επιδραστικού και προσωπικά αγαπημένου συγγραφέα, του Sam Shepard.
Το έργο Fool for love μιλά για ακραία πάθη και σκληρές καταστάσεις σαν αυτές που όχι μόνο στα υγρά αμερικανικά μοτέλ εμφιλοχωρούν. Στο Θέατρο Άλμα, από 17 Νοεμβρίου, θα μπορέσουν να διαπιστώσουν οι θεατές, αν ο ορίζοντας αυτής της παράστασης είναι τόσο μεγάλος όσο της ερήμου με την οποία αρέσκεται να αντιπαραβάλλει τον κλειστό χώρο δράσης ο Sam Shepard.
Μαρία: – Ποιος ή ποιοι είναι οι «τρελοί» της δική σας υπόθεσης, του “Fool for Love”, έργο του σημαντικού και μόλις πρόσφατα «χαμένου» Sam Shepard, στο οποίο συμμετέχετε;
Βασίλης Παλαιολόγος: – Πολλές φορές η αυτόματη έλξη προς τους συνανθρώπους μας που μπορεί να μεταφραστεί σε έρωτα, κεραυνοβόλο ή μη, είναι απόρροια ανεξέλεγκτης επίδρασης, σαν να εισχωρεί κάτι διεγερτικό στο αρτηριοφλεβικό μας σύστημα και με την μαγική του δύναμη να μας κάνει ευτυχισμένους και από την άλλη με την τοξική του δράση να μας οδηγεί σε μια απόλυτη εξάρτηση.
Αυτός ακριβώς είναι και ο τρόπος με τον οποίο ο Σαμ Σέπαρντ έχει δημιουργήσει τους ήρωες του Fool for love… Προσδίδοντας στον καθένα από αυτούς την αντίστοιχη τρέλα που πηγάζει από την ιδιοσυγκρασία αφενός και αφετέρου από την ζωώδη μορφή μέσω της οποίας εκδηλώνει καθένας τον έρωτά του. Άρα, πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων αντισυμβατικών σαν τον ίδιο τον Σέπαρντ, των οποίων το κύριο συστατικό της επιθυμίας τους είναι η τρέλα για τον άλλον, τοξική ή μη.
Μαρία : – Ποιον ρόλο ενσαρκώνετε εσείς από το ζωηρό, αν όχι ζωώδες, κουιντέτο του “Fool for Love”; Πείτε μου μερικά λόγια για την ψυχογραφία του και την σχέση σας ως Βασίλης Παλαιολόγος μ΄αυτήν.
Βασίλης Παλαιολόγος: – Υποδύομαι τον Μάρτιν, τον ξενιστή, αν μιλήσω με ιατρικούς όρους, του οποίου η παρεμβατικότητα που πηγάζει από την πρωτόγονη σχεδόν αθωότητα που χαρακτηρίζει έναν αγρότη της αμερικάνικης επαρχίας, στέκεται ισχυρή απέναντι στους συμπαίκτες–συνοδοιπόρους που έχει δημιουργήσει ο Σέπαρντ, έτσι ώστε να αναγκαστούν να οδηγηθούν σε ακραία όρια παραδοχής. Θα μπορούσε στρατηγικά αυτός να είναι ένας τρόπος εκμαίευσης, αλλά είναι τόσο επίπονος και κουραστικός αυτός ο δρόμος που πολλές φορές μπορεί να μπλοκάρει την λειτουργία μου.
Μαρία: – Αν σας ζητούσα να μου κάνετε ένα σχεδιάγραμμα με τα κύρια θέματα («δέσεις») και τις κύριες «λύσεις» (ως «αποσυμπίεση» του μύθου) που καταγράφει ο Sam Shepard σ’ αυτό το έργο, τί θα λέγατε;
Βασίλης Παλαιολόγος: – Θα σας έλεγα πως δεν ακολούθησα την αρχιτεκτονική από άποψη, ώστε να μην χρειάζεται να λειτουργώ με σχεδιαγράμματα. Αφήνω έτσι τις ενστικτώδεις και, αν θέλετε, λίγο ρομαντικές τάσεις που έχω να δομούν ή αντίστροφα να αποδομούν μια εικόνα την οποία καλούμαι να δώσω στον θεατή, όταν αναλαμβάνω να μελετήσω ένα ρόλο και να του δώσω λόγο ύπαρξης.
Από την άλλη, φοβάμαι ότι ένα με ακρίβεια δοσμένο σχεδιάγραμμα μπορεί να προδώσει το μύθο. Κι έτσι, προτιμώ η αποσυμπίεση να γίνει στην μικρή σκηνή του Θεάτρου Άλμα από 17 Νοέμβρη.
Μαρία: – Οι σχέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες του “Fool for Love” είναι περίπλοκες. Τί διακρίνετε σ’ αυτούς από εμάς, από εσάς, από τα κοινά άρρητα που μοιραζόμαστε όλοι οι άνθρωποι; Πώς μιλάει ή πώς ρωτάει για αυτά η γραφή του Shepard;
Βασίλης Παλαιολόγος: – Νομίζω ότι αρχικά κατακλύζονται από έναν απόλυτο ρεαλισμό και κατόπιν, εξαιτίας της διαφάνειας που προκαλεί αυτός ο ρεαλισμός, ξεδιπλώνονται δυνάμεις, αδυναμίες και ένστικτα ζωώδη. Έπειτα, όλα αυτά που περιγράφει ο Σέπαρντ συμβαίνουν, έτσι απλά και, γιατί όχι, ίσως και αθώα και καθόλου μα καθόλου επεξηγηματικά. Από την άλλη, ο καθένας πρέπει να μπορεί να ζήσει τον μύθο του, αρκεί κάποιος να φωτίσει τα ταμπού και να αφήσει την φαντασία του ελεύθερη.
Μαρία: – Συνεχίζοντας την προηγούμενη ερώτηση, επιδρά στην εξέλιξη της πλοκής και στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων το κλειστό περιβάλλον του αμερικανικού μοτέλ (λογοτεχνικός τόπος του Sam Shepard);
Βασίλης Παλαιολόγος: – Σηματοδοτεί την απομόνωση και τον βίαιο εγκλεισμό, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει την ελευθερία στον ορίζοντα ως ένα είδος απειλής. Στιγμές αναζητάς την έξοδο ως διέξοδο και, από την άλλη, μένοντας μπορεί και να ξεπερνάς τις φοβίες ερχόμενος αντιμέτωπος με τις αλήθειες σου.
Μαρία: – Μιλήστε μου για την συνεργασία με τον σκηνοθέτη σας, Γιώργο Οικονόμου, και για το σκηνοθετικό του φίλτρο επί του κειμένου σας.
Βασίλης Παλαιολόγος: – Ο Γιώργος είναι παθιασμένος και σε παθιασμένους ανθρώπους πρέπει να αναγνωρίζουμε την θετική στάση και τις εναλλαγές έκφρασης αλλά και εκφοράς, ακόμα και αν δεν συμβαδίζουν απόλυτα με μεθοδολογίες προσωπικές. Αρκεί να έχουμε την διάθεση να διακρίνουμε και να αποδεχτούμε μια θέση που ως αποτέλεσμα θα ικανοποιεί αμφότερους. Κατά τα άλλα, είναι ευγενής, συνεργάσιμος και πείσμων, όταν πιστεύει πολύ στους συνεργάτες του, αλλά και σε αυτό που έχει αποφασίσει να πραγματώσει no matter what. Χαίρομαι που με επέλεξε και δουλεύουμε παρέα σε ένα τόσο σπουδαίο έργο.
Μαρία: – Είναι, τελικά, έξυπνοι όσοι/-ες δεν γίνονται «τρελοί από έρωτα;»
Βασίλης Παλαιολόγος: – Νομίζω ότι τον έρωτα πρέπει να τον αφήνουμε να μας συμβαίνει και να τον ζούμε, ακόμα και αν στην πραγματικότητα δεν οδηγεί σε κάθαρση την ίδια την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Αλλιώς, ρισκάρουμε να μην δούμε ποτέ τα όρια μας.
