«Φτωχότερος» ο καλλιτεχνικός κόσμος από σήμερα, καθώς οι Γ. Βαλαβανίδης, Γ. Κουνέλλης, Δ. Μυταράς «έφυγαν» από κοντά μας με λίγες μέρες διαφορά. Μετά την ξαφνική είδηση για το θάνατο του καλλιτέχνη, Δημήτρη Μυταρά, δύο μεγάλες ακόμη προσωπικότητες συμπλήρωσαν το αρχικό θλιβερό γεγονός. Και οι τρεις κηδεύτηκαν σήμερα, 20 Φεβρουαρίου 2017. Ως ένδειξη πένθους, η Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών παρέμεινε σήμερα κλειστή.
Μετά το ειδικό αφιέρωμα που έγινε, προς τιμήν του μεγάλου ζωγράφου Δ. Μυταρά, οφείλουμε να κάνουμε αναφορά, έστω και μικρή, στο τρισμέγιστο έργο και των δύο άλλων καλλιτεχνών.
Γ. Βαλαβανίδης
Ο Γιάννης Βαλαβανίδης, ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και πέθανε σε ηλικία 78 ετών. Σπούδασε ζωγραφική, χαρακτική και ψηφιδωτό στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1957-1963), με τον Γ. Μόραλη, τον Κ. Γραμματόπουλο και την Ε. Βοϊλα. Ήταν ενεργό μέλος φοιτητικών ενώσεων με αριστερό προσανατολισμό και συμμετείχε στις κινητοποιήσεις της νεολαίας κατά τη δεκαετία του 1960. Εξαρχής οι ιδεολογικές του απόψεις συμβάδιζαν με τις καλλιτεχνικές του επιλογές. Δίδαξε ζωγραφική αρχικά στη Σχολή Βακαλό (1972-1980) και κατόπιν στην ΑΣΚΤ (1981-2005), όπου διετέλεσε Αντιπρύτανης από το 2001 έως το 2004.
Χαρακτηριστικό στοιχείο των έργων του είναι η εξαντλητική επεξεργασία της γραφής, μέσω της οποίας αποδίδεται η εικόνα του θέματος, είτε με χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων, είτε με απευθείας παρατήρηση του μοντέλου. Οι θεματικές ενότητες της ζωγραφικής του (Εργαλεία, Βουνά, Πρόσωπα, Χώροι) εξελίσσονται παράλληλα από τη δεκαετία του 1980 έως σήμερα.
Γ. Κουνέλλης
Ο σπουδαίος ζωγράφος-γλύπτης γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου 1936 στον Πειραιά. Από την δεκαετία του 1950 είχε επιλέξει ως τόπο παραμονής του την Ιταλία. Η κηδεία του τελέστηκε στην πόλη της Ρώμης, όπου διέμενε. Αρχικά φοίτησε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης. Στην δεκαετία του 1960 αφιερώθηκε κυρίως στη ζωγραφική, επεκτείνοντας στη συνέχεια το έργο του και στη γλυπτική. Θεωρείτο από τους κριτικούς τέχνης ως ένας εκ των κορυφαίων εκπροσώπων της λεγόμενης «arte povera».
Το 2005, τιμήθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με τη διάκριση του επίτιμου διδάκτορα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής. Τιμήθηκε για το σπουδαίο εικαστικό έργο του, τη διεθνή του παρουσία και τη θέση του μεταξύ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του μοντερνισμού.
