Πέρυσι, γνωρίσαμε την ταλαντούχα ηθοποιό Τζένη Σταυροπούλου ως “Δεσποινίδα Μαργαρίτα” στο εμβληματικό έργο του Ρομπέρτο Ατάϊντε, που παρουσιάστηκε για δύο συνεχόμενες χρονιές στο θέατρο Πράξη Επτά. Πέρα από το θεατρικό σανίδι όμως, η νεαρή ηθοποιός παρουσίασε με επιτυχία και μία γυναικεία εκπομπή στη ΝΕΤ, με τίτλο “Γένους θηλυκού”. Φέτος, καλείται να ερμηνεύσει- σε αντικατάσταση της Λουκίας Πιστιόλα- τη σκληρή και εξουσιομανή πρωταγωνίστρια του έργου των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη “Όλη η πόλη το κουβεντιάζει”. Το έργο αυτό, μαζί με το “Μεσάνυχτα σ’έναν τέλειο κόσμο” του Αλέξη Σταμάτη, παρουσιάζονται στο Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης, το οποίο μπαίνει φέτος στην όγδοη δεκαετία του. Σε μία προσπάθεια επιστροφής στις ρίζες, το θέατρο Τέχνης τοποθετεί στο κέντρο του προγράμματος του, στο ιστορικό Υπόγειο, το νεοελληνικό έργο, συνεχίζοντας την παράδοση, που ο Κάρολος Κουν ξεκίνησε και καθιέρωσε. Η Τζένη Σταυροπούλου μας μιλά για την σπουδαία αυτή προσπάθεια, για το επάγγελμα του ηθοποιού σήμερα, αλλά και για το έργο που… “Όλη η πόλη το κουβεντιάζει”!
Λυδία: – Φέτος το θέατρο Τέχνης «επιλέγει να επιστρέψει στις ρίζες και να τοποθετήσει στο κέντρο του προγράμματος του, στο ιστορικό “Υπόγειο”, το νεοελληνικό έργο, συνεχίζοντας την παράδοση που ο Κάρολος Κουν ξεκίνησε και καθιέρωσε». Πώς κρίνεις την απόφαση αυτή ως ηθοποιός της νέας γενιάς;
Τζένη: – Με χαροποιεί και με πλημμυρίζει αισιοδοξία το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι του θεάτρου που τιμούν και συνεχίζουν το έργο του Κουν. Ήταν σπουδαία η προσφορά του στο θέατρο να αναδείξει τους συγγραφείς της εποχής του. Κατά αναλογία λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό που το Θέατρο Τέχνης εξακολουθεί να παρουσιάζει έργα σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων.
Λυδία: – Πιστεύεις πως η νεοελληνική δραματουργία των τελευταίων ετών έχει αναπτυχθεί εξίσου ποσοτικά και ποιοτικά;
Τζένη: – Θεωρώ πως όχι. Δηλαδή είναι πολύ λιγότερα τα καλά έργα από το σύνολο αυτών που γράφονται. Δεν πρόκειται όμως για κάποιο σημείο των καιρών. Νομίζω πως πάντα έτσι ήταν. Γι’ αυτόν το λόγο είναι σημαντική η προσφορά του Θεάτρου Τέχνης: το γεγονός ότι παρουσιάζει έργα Ελλήνων συγγραφέων δίνει ελπίδα και βήμα προς την κατεύθυνση της ανάδειξης του ποιοτικού ελληνικού έργου.
Λυδία: – Το γεγονός ότι το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε φόβισε ή λειτούργησε εποικοδομητικά στην προσέγγιση του ρόλου σου;
Τζένη: – Δε θα έλεγα ότι με φόβισε. Ούτως ή άλλως, όταν παίρνεις στα χέρια σου ένα κείμενο, όλα ξεκινούν από το μηδέν, μιας και καλείσαι να του δώσεις ζωή σαν να πρόκειται για κάτι πρωτόλειο. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με το «Δεσποινίς Μαργαρίτα» που ανεβάσαμε πέρσι. Αντιμετωπίσαμε το έργο σαν να μην είχε παιχτεί ποτέ στο παρελθόν.
Λυδία: – Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες υποκριτικές δυσκολίες που ενδεχομένως αντιμετώπισες στο έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη «Όλη η πόλη το κουβεντιάζει»;
Τζένη: – Έχω την αίσθηση πως δε θα υπάρξει ρόλος με τον οποίο θα καταπιαστώ και δε θα με δυσκολέψει. Νομίζω ότι σε μια τέτοια περίπτωση είτε δε θα είμαι καλή εγώ είτε το κείμενο.
Στο συγκεκριμένο έργο όμως αντιμετώπισα και μία ακόμα πρωτόγνωρη δυσκολία – πρόκληση. Μου ζητήθηκε να κάνω αντικατάσταση μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων. Δηλαδή έπρεπε να μάθω τα λόγια, να προσαρμοστώ στις σκηνοθετικές οδηγίες αλλά και να παίξω μέσα σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα.
Λυδία: – Σε ποιο βαθμό θα μπορούσαν να παραλληλιστούν αυτές με τις δυσκολίες σου στο εμβληματικό έργο του Ρομπέρτο Ατάυντε «Δεσποινίς Μαργαρίτα», στο οποίο πρωταγωνιστούσες;
Τζένη: – Με δυο λόγια θα μπορούσα να πω ότι μου δημιουργούν μια αίσθηση παράλληλων δρόμων, με διαφορετικές αλλά και παρόμοιες δυσκολίες.
Λυδία: – Πώς θεωρείς ότι «πλάθεται» ένας ηθοποιός και ποια είναι η παιδεία που θα πρέπει να έχει ώστε να σταθεί στο ύψος των ρόλων που ερμηνεύει;
Τζένη: – Δεν ξέρω να σου πω ποια ακριβώς είναι «η διαδικασία μεταμόρφωσης της χρυσαλλίδας». Έχει μεγάλη σημασία με ποιους ανθρώπους θα δουλέψει και θα διδαχθεί από την εμπειρία τους ο νέος ηθοποιός, δουλεύοντας και ο ίδιος συγχρόνως για να βρει τη δική του μέθοδο και να αφήσει το προσωπικό του στίγμα. Θεωρώ πως ήμουν πολύ τυχερή που στα χρόνια των σπουδών μου στο Θέατρο είχα την ευκαιρία να βρεθώ στη συγκεκριμένη σχολή «Πράξη Επτά» με τους συγκεκριμένους δασκάλους.
Οι θεατρικοί ήρωες των κλασικών έργων προπάντων, χαρακτηρίζονται από μεγάλο πλούτο και δυναμικό εκτόπισμα που είναι πέραν του κοινού μέτρου και της καθημερινότητας. Νομίζω ότι όσο πιο ευρεία καλλιέργεια, ολοκληρωμένη παιδεία και ευαισθησία διαθέτει ένας ηθοποιός, όσο πιο πολύ φροντίζει να αξιοποιήσει το ταλέντο του και τα όποια του χαρίσματα, τόσο πιο εύκολο θα είναι για εκείνον να υπερβεί το καθημερινό και να αρθεί στο ύψος που επιτάσσουν οι θεατρικοί ήρωες.
Λυδία: – Με ποιο κριτήριο επιλέγεις τις παραστάσεις στις οποίες συμμετέχεις ως νέα ηθοποιός; Έχεις κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιο είδος θεάτρου;
Τζένη: – Αυτό είναι μια σκέψη που με έχει απασχολήσει στο παρελθόν κι έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν προτιμώ κάποιο συγκεκριμένο είδος. Επιλέγω μια παράσταση με βάση τη συνεργασία, το σκηνοθέτη και το έργο.
Λυδία: – Τι έχει να πει στο θεατή της Ελλάδας της κρίσης ένα έργο όπως το «Όλη η πόλη το κουβεντιάζει», το οποίο διαθέτει «άμεσες ή υπαινικτικές αναφορές στο Θέατρο του Παραλόγου»;
Τζένη: – Έχω την εντύπωση πως η ερώτηση αυτή είναι ρητορική! Θεωρώ πως συχνά βλέπουμε γύρω μας να επιβάλλεται το θέατρο του παραλόγου. Για παράδειγμα, είναι πολύ λογικό να πρέπει να τοποθετηθεί κάποιος σε μια υπουργική ή βουλευτική θέση ή σε μια υψηλά ιστάμενη θέση σε έναν δημόσιο φορέα. Αλλά το ποιος θα είναι αυτός και πώς θα πραγματοποιηθεί αυτή η διαδικασία είναι οι συνιστώσες που συντείνουν στη δημιουργία του Θεάτρου του Παραλόγου, του οποίου είμαστε συχνά θεατές. Και η ευθύνη για αυτό δε βαραίνει μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι για παράδειγμα στηρίζουν με την ψήφο τους κάποιους στυγνούς εγκληματίες, παρέχοντάς τους έτσι το δικαίωμα να αποτελέσουν μέλη του πλέον δημοκρατικού θεσμού, της Βουλής των Ελλήνων.
Το έργο έχει ως αφορμή την Ελλάδα της κρίσης και αφορά την Ελλάδα της κρίσης. Θίγει, μεταξύ άλλων, φλέγοντα ζητήματα όπως ο φασισμός, ο ρατσισμός, η κατάχρηση εξουσίας και η αλλοτρίωση της προσωπικότητας αυτών που διαθέτουν εξουσία ή φλερτάρουν με αυτήν. Επιπρόσθετα, μιλάει και για την εκμετάλλευση των εργαζομένων σε περίοδο κρίσης και την άδικη, έως βάρβαρη ενίοτε, μεταχείριση των μεταναστών. Πραγματεύεται όμως και άλλα θέματα, όπως τι είναι αυτό που καθιστά τους ανθρώπους, και ειδικά μια γυναίκα, πραγματικά ευτυχισμένους, μέσα στα πλαίσια μιας, ας μου επιτραπεί το οξύμωρο, «υποκειμενικής αντικειμενικότητας».
Πληροφορίες παράστασης
Συντελεστές
- Σκηνοθεσία : Γράμψας Θόδωρος
- Σκηνικά : Σωτηρίου Κατερίνα
- Κοστούμια : Σωτηρίου Κατερίνα
- Μουσική : Μαριδάκης Λεωνίδας
- Μουσική επιμέλεια : Μαριδάκης Λεωνίδας
Παίζουν
- Νίκος Αρβανίτης, Τζένη Σταυροπούλου, Ιωάννα Κανελλοπούλου, Αυγουστίνος Κούμουλος
Παραστάσεις
- από Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013 έως 3 Δεκεμβρίου 2014
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
- Δευτέρα & Τρίτη, ώρα 22.30
Τιμές εισιτηρίων
- Γενική είσοδος: 15 ευρώ
- Εισιτήριο μιας παράστασης: 10 ευρώ
- Προαγορά εισιτηρίων για όλες τις παραστάσεις των 8 έργων: 48 ευρώ
Διάρκεια παράστασης
- 60′ χωρίς διάλειμμα
Θέατρο
- Τέχνης Καρόλου Κουν- Υπόγειο
Διεύθυνση
- Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα
Τηλέφωνο ταμείου
- 210 32 22 760
