Το ερωτευμένο τρένο:
Η ιστορία ξεκινά.
Δυο τρένα διασταυρώνονται.
Αρσενικό και θηλυκό έλκονται.
Ο έρωτας από τη πρώτη ματιά, τους θαμπώνει.
Τους αποπροσανατολίζει από τις ράγες της χαραγμένης ζωής τους.
Η Ολυμπία και ο Φίλιππος είναι τρένα. Η Κασσάνδρα και ο Αλέξανδρος είναι άνθρωποι. Τα δυο αυτά ζευγάρια θα συναντηθούν και θα ανταλλάξουν λόγια δέσμευσης, όνειρα και προσδοκίες. Ο Αλέξανδρος ταξιδεύει με το τρένο, τον Φίλιππο δηλαδή, και πηγαίνει για φαντάρος στην Βόρεια Ελλάδα. Η Κασσάνδρα, ταξιδεύει με την Ολυμπία καθώς πηγαίνει στην Αθήνα για να κατακτήσει το όνειρό της και να γίνει ηθοποιός.
« Άλεξ!…Δεν είναι τρένο… Είναι η Ολυμπία! Δεν με ξέρει.
Μίλα της, πες της πως την αγαπάω…»
« Σε ποια γλώσσα να της μιλήσω;»
« Ξέρεις εσύ, σαν πρώην άνθρωπος». (Απόσπασμα από το βιβλίο)
Θα συμβούν πάρα πολλά όταν ο καθένας θα βρίσκεται στο προορισμό του. Δυσκολίες αλλά και επιτυχίες που λειτουργούν ως μαθήματα ζωής. Τα όνειρά τους ίσως κάποιες στιγμές ξεθωριάζουν, οι χαρακτήρες τους αλλοτριώνονται. Η αγωνία και η προσμονή διαδέχεται την απογοήτευση. Ο απολογισμός των πεπραγμένων είναι επίπονος, τα λάθη στη ζωή μας αφήνουν πάντα ένα σημάδι και τα τρένα αναρωτιούνται, γιατί οι άνθρωποι να κάνουν τόσο περίπλοκες σχέσεις; Και τα δυο ζευγάρια, άνθρωποι και τρένα, στην απόσταση που τους χωρίζει θα περάσουν πολλά, θα γνωρίσουν άλλους ανθρώπους, αλλά και άλλους συντρόφους, μα το μυαλό τους θα είναι πάντα στους αγαπημένους τους.
Θα έρθουν αυτές οι τραγικές στιγμές που όλα τα πρόσωπα της ιστορίας θα βρίσκονται σε απόσταση μερικών τετραγώνων. Τόσο κοντά, που θα νιώθουν ο ένας την ύπαρξη του άλλου, αλλά θα νομίζουν πως αυτό που νιώθουν είναι απλά είναι μια έκτη αίσθηση. Αυτό συμβαίνει για τους ανθρώπους, γιατί τα τρένα συναντώνται καθημερινά στα δρομολόγιά τους και ανταλλάσσουν σφυρίγματα και ματιές με νόημα.
Η μοίρα όμως κάποια στιγμή της ιστορίας θα φέρει τους ανθρώπους, Αλέξανδρο και Κασσάνδρα εντέλει πρόσωπο με πρόσωπο. Η Κασσάνδρα συμμετέχει στο ανέβασμα ενός θεατρικού και ο Αλέξανδρος έχει συνάψει σχέσεις με μια κοπέλα από τον θίασο. Η συνάντησή τους θα γίνει σε μία πρόβα και θα είναι μοιραία μα και αποκαρδιωτική για την Κασσάνδρα. Στην αρχή μόνο αυτή θα τον αναγνωρίσει. Η καρδιά της σπαράζει από τον πόνο, μόλις βρήκε τον Αλέξανδρο και την ίδια στιγμή τον χάνει. Ο Αλέξανδρος μόλις μετά από κάποιες μέρες ακούσει το όνομά της, θα την αναγνωρίσει και αυτός, μα η Κασσάνδρα, θα κάνει πως δεν τον ξέρει και ο Αλέξανδρος θα νομίζει πως τον ξέχασε, πως τον αρνήθηκε. Πως έχασε απλά ένα όνειρο, μια ουτοπία που κυνηγούσε τόσο καιρό. Το ίδιο ένιωθε και η Κασσάνδρα, πως ο Αλέξανδρος την είχε απαρνηθεί για πάντα. Μόλις η Κασσάνδρα ανακοινώσει σε όλους πως το παράξενο τρένο που αναζητεί, είναι ο Αλέξανδρος, τότε όλοι θα προσπαθήσουν να τους φέρουν κοντά.
Η πλοκή του βιβλίου εκτυλίσσεται στους δύσκολους από κάθε άποψη καιρούς που ζούμε και το προνόμιό της είναι η δυνατότητα να μας μεταφέρει σε συναισθήματα άλλων καιρών, όπως το κυνήγι των ονείρων και την αθωότητα. Τα ανάμικτα συναισθήματα πόνου, απώλειας μαζί με αυτό το αίσθημα της παιδικής αθωότητας και το κυνήγι των ονείρων μας κάνουν συνοδοιπόρους με τους ήρωες του βιβλίου.
Δοσμένο με την ανατρεπτική πλοκή των γεγονότων, η πένα του Σολδάτου σε κρατά αιχμάλωτο με την προσμονή του τέλους της ιστορίας, αναμένοντας αυτή τη συνάντηση που θα σηματοδοτήσει την κοινή ζωή και τις απολαύσεις, τόσο για τα τρένα αλλά και για τους νέους.
Στο τέλος της ανάγνωσης η ανακούφιση που νιώθουμε είναι όπως τη περιμέναμε και σίγουρα μας μαθαίνει να είμαστε πιο δυνατοί.
Είναι ένα μυθιστόρημα που δεν φανερώνει από την αρχή την αφηγηματική δύναμη του συγγραφέα να μεταδίδει με γλαφυρό τρόπο τις αναποδιές στα όνειρα των ανθρώπων και την αποτύπωση των φορτισμένων συναισθημάτων. Ένα βιβλίο που όσο ταξιδεύεις στις σελίδες του σε κερδίζει όλο και περισσότερο.
Αποσπάσματα από το βιβλίο
«Η Κάσσυ κατέβηκε στον σταθμό Λαρίσης, άπλωσε τα χέρια, σε πλατιά χειρονομία αποχαιρετισμού, προς την Ολυμπία, καθώς απομακρυνόταν προς την έξοδο του σταθμού και έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο παράξενο τρένο που συνάντησε. Αυτό δεν της είχε συμβεί ξανά, να αποκτήσει καινούργια φίλη κι αυτή να είναι τρένο. Σε ποιον να το πει και να την πιστέψει, σκεφτόταν, ώσπου ένιωσε στα ξανθά της μαλλιά τα χέρια του Πέτρου, δεύτερος εξάδερφος, από το σόι της μάνας της. Είχαν συμφωνήσει, από το τηλέφωνο, να την περιμένει στο σταθμό για να τη φέρει στο σπίτι που θα τη φιλοξενούσε».
«Ο Αλέξανδρος της χάιδεψε τα μαλλιά, όταν έφαγαν και μετά μάζεψε το τραπέζι, σαν καλός σερβιτόρος, κάτι που η Μαρία δεν είχε δει να το κάνει ο Θωμάς. Αυτό που τηε χρειαζόταν ήταν να χαλαρώσει στον καναπέ και κάποιος να της πει ένα παραμύθι, σαν αυτά που της έλεγε κάποτε ο άνδρας της, όταν προσπαθούσε να σχηματοποιήσει στο μυαλό του το σκελετό κάποιας ταινίας, θεατρικού έργου ή μυθιστορήματος αφιερωμένου αργότερα σ’ αυτήν.
-Άλεξ, πες μου μια ιστορία.
-Είναι ένα παράξενο τρένο που το λένε Φίλιππο και έχει ερωτευτεί το άλλο τρένο που το λένε Ολυμπία. Έρωτας τρελός και τρέχουν πάνω εκείνος, κάτω εκείνη και το αντίθετο, Αθήνα-Θεσσαλονίκη και συναντώνται και χαιρετιούνται και λένε το καημό τους και υποφέρουν και πονάνε που δεν τα αφήνουν να παντρευτούν και ψάχνουν ευκαιρία να πάνε σε άλλο πλανήτη, εκεί που τα τρένα έχουν δικαιώματα και και ψηφίζουν και παντρεύονται και γεννάνε τρενάκια.
Η Μαρία άρχισε να βρίσκει ισορροπία ανάμεσα στα δυο παράξενα τρένα και συμπόνεσε την ιστορία τους. Ο Αλέξανδρος ήταν ένα τρένο που αναζητούσε το άλλο κι εκείνη δεν ήταν το δεύτερο, αλλά μια χαμένη ύπαρξη».
«Ο φίλος σου είναι ο άνθρωπος που περιμένω να με πάρει, σαν το βασιλόπουλο του παραμυθιού, και τώρα έρχεται φθαρμένος από την καθημερινότητα, φθαρμένος από ανθρώπους που αγάπησα, όπως ο δάσκαλός μου κι εσύ. Τον στίψατε και τώρα τον οδηγήσατε μπροστά μου, πιόνι στα παιχνίδια σας, τόσο που δεν τον αναγνωρίζω και δεν με αναγνωρίζει, δεν τον θέλω και δεν με θέλει, δεν έμεινε τίποτα να δώσει ο ένας στον άλλο. Η μεγάλη αγάπη, που μεγαλύτερη από τη δική μας σπάνια υπήρξε, όπως λένε στα παραμύθια, δεν βγαίνει πάντα νικητής. Τώρα νικήθηκε κι εσύ, Μαρία, και ο δάσκαλός μου, ο πατέρας που δεν γνώρισα, κάψατε το όνειρό μου.»
Γιάννης Σολδάτος
Ο Γιάννης Σολδάτος γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1952. Είναι συγγραφέας της Iστορίας του Ελληνικού Kινηματογράφου και διευθυντής του εκδοτικού οίκου «Αιγόκερως», που έχει στο ενεργητικό του την κυκλοφορία εκατοντάδων κινηματογραφικών και λογοτεχνικών βιβλίων. Έχει διατελέσει καθηγητής Iστορίας του Kινηματογράφου στις σχολές Σταυράκου και Χατζίκου. Τέλος, έχει κάνει την παραγωγή πολλών ραδιοφωνικών εκπομπών, κυρίως με θέμα τον κινηματογράφο. Έχει σκηνοθετήσει 40 επεισόδια της σειράς “Η περιπέτεια ενός ποιήματος” (ΕΤ2), τις ταινίες: “Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου ” (ΕΤ2), “Βήματα” (ΕΤ2), “Το αίνιγμα” (ταινία μεγάλου μήκους, παραγωγή: Αιγόκερως, ΕΡΤ, New Star), “Υποβρύχιος έρωτας” (ταινία μεγάλου μήκους, παραγωγή: Αιγόκερως), τη μικρού μήκους ταινία “Ένα Σάββαρο βράδυ (Αιγόκερως, ΕΚΚ), πέντε ντοκιμαντέρ με γενικό τίτλο “Καστρολόγος: αναφορά στον Φώτη Κόντογλου” (ΕΤ1), δέκα επεισόδια της σειράς “Παρασκήνιο” (ΕΤ1) και τέσσερα δραματοποιημένα επεισόδια της σειράς “Σελίδες με Θέα” (ΕΤ1). Στο θέατρο έχουν ανεβεί τα θεατρικά του έργα: “Όταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Γεώργιο Βιζυηνό” (Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη, σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη), “Όταν ο Σκαρίμπας κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χαλκίδας” (Ανοιχτό Θέατρο, σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη), “Πόε” (Θέατρο της Μεσογείου, σκηνοθεσία Αλμπέρτο Εσκενάζη), “Ιερή πόρνη”, κ.ά.
Βιβλιογραφία
(2012) Το ερωτευμένο τρένο, Αιγόκερως
(2011) Ιερή πόρνη, Αιγόκερως
(2010) Η ιστορία του γυμνού στον κινηματογράφο, Ψυχογιός
(2009) Οδύσσειες σωμάτων στο έργο του Νίκου Κούνδουρου, Αιγόκερως
(2009) Πόε, Αιγόκερως
(2008) Sex and Politic: Ο ντεντέκτιβ ή Οι βλαβερές συνέπειες της πολιτικής. Τι είδε η υπηρέτρια ή Η κρυφή γοητεία της πολιτικής, Αιγόκερως
(2008) Όταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Γεώργιο Βιζυηνό, Αιγόκερως
(2008) Όταν ο Σκαρίμπας κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χαλκίδας, Αιγόκερως
(2008) Στον αστερισμό του Κριού, Αιγόκερως
(2007) Ένας άνθρωπος παντός καιρού, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
(2006) Βοϊδάγγελοι, Αιγόκερως
(2006) Διόνυσος, ο βασιλεύς των ορέων, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2006) Οι συνέπειες της παλιάς ιστορίας, Αιγόκερως
(2006) Του Αγίου Αντωνίου Αρτό, Αιγόκερως
(2004) Ελένη, Λιοσίων 5Α, Αιγόκερως
(2004) Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, Αιγόκερως [κείμενα, επιμέλεια σειράς]
(2004) Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, Αιγόκερως
(2003) Υποβρύχιος έρωτας, Κέδρος
(2002) Διά του κατόπτρου, Κοχλίας
(2002) Ένας αιώνας ελληνικός κινηματογράφος, Κοχλίας
(2002) Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, Αιγόκερως [κείμενα, επιμέλεια σειράς]
(2002) Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, Αιγόκερως
(2002) Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, Αιγόκερως
(2001) Ελληνικός κινηματογράφος, Κοχλίας
(2000) Ένας άνθρωπος παντός καιρού, Αιγόκερως
(2000) Η πλάνη, Αιγόκερως
(1999) Εύα, Αιγόκερως
(1996) Το αίνιγμα, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1995) Ο ελληνικός κινηματογράφος, Αιγόκερως
(1992) Τρομαχτικές ιστορίες, Αιγόκερως
(1984) Ζαν – Λυκ Γκοντάρ, Αιγόκερως [κείμενα, επιμέλεια σειράς]
(1983) Πολεμικές ιστορίες, Αιγόκερως
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2007) Ιστορία και πολιτική στο έργο του Παντελή Βούλγαρη, Εκδόσεις Παπαζήση
(2006) Δήμος Θέος, Αιγόκερως
(2005) Γιώργος Πανουσόπουλος, Αιγόκερως
(2005) Ιστορίες ληστών από την ελληνική λογοτεχνία, Αιγόκερως [επιμέλεια, κείμενα]
(2004) Κώστας Σφήκας, Αιγόκερως [επιμέλεια, κείμενα]
(2003) Κινηματογράφος 2002, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
(2003) Νίκος Παναγιωτόπουλος, Αιγόκερως [επιμέλεια, κείμενα]
(2002) Κινηματογράφος 2001, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
(2002) Οπτικοακουστική κουλτούρα: Ανιχνεύοντας τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών
(2002) Οπτικοακουστική κουλτούρα: Όψεις του νέου ελληνικού κινηματογράφου, Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών
(2001) Κινηματογράφος 2000, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου [κείμενα, ανθολόγηση, επιμέλεια]
(2000) Κινηματογράφος ’99, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
(1999) Κινηματογράφος ’98, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
(1999) Το βιβλίο στο σινεμά, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
(1998) Κινηματογράφος ’97, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
(1997) Κινηματογράφος ’96, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
(1996) Κινηματογράφος ’95, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
(1995) Κινηματογράφος ’94, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
(1994) Κινηματογράφος ’93, Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου
