Το 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης επιλέγει φέτος τις 10 ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος. Γνώμονα αποτέλεσε το διάσημο βιβλίο του Γάλλου μυθιστοριογράφου Ζορζ Περέκ «Ζωή, οδηγίες χρήσεως» («La Vie mode d’emploi», εκδ. Ύψιλον). Ένα βιβλίο 600 σελίδων και εκατοντάδων ιστοριών, το οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή σαν ένα παζλ που δεν ολοκληρώνεται ποτέ.
Λίγα λόγια για τον Ζορζ Περέκ και το βιβλίο του
Ο Ζορζ Περέκ στο έργο του μας προσκαλεί σε ένα διανοητικό παιχνίδι που ασχολείται με τις έννοιες χρόνος, ματαιότητα, ευτυχία, ζωή και θάνατος. Το βιβλίο «Ζωή, οδηγίες χρήσεως» επιτρέπει στον αναγνώστη να παρακολουθήσει, μέσα από τις κλειδαρότρυπες, τις ιστορίες των ανθρώπων που έζησαν σε μια τεράστια πολυκατοικία, στη διάρκεια ενός αιώνα.
Ο Περέκ παίζει με το ίδιο το παιχνίδι της ζωής. Πρόκειται για εκλεκτό μέλος του OuLiPo (Εργαστήριο Δυνητικής Λογοτεχνίας), του πιο συναρπαστικού λογοτεχνικού κινήματος του 20ού αιώνα. Η φιλοσοφία του OuLiPo εμπλέκει τις διαφορετικές διαστάσεις της έννοιας του παιχνιδιού και τις ερμηνείες που της δόθηκαν στην ιστορία της τέχνης.
Ο τρόπος επιλογής των ταινιών που διαγωνίζονται σε ένα φεστιβάλ πρόκειται για ένα παιχνίδι αυτοπεριορισμών. Έτσι και οι υπεύθυνοι στο 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, παίζοντας αυτό το σινεφιλικό παιχνίδι, ορίζουν τους δικούς τους κανόνες και μας παρουσιάζουν τις επιλογές τους.
Οι Διεθνείς Συμμετοχές στο 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
Στο «Las cinephilas» της Μαρία Άλβαρες (Αργεντινή) έξι ηλικιωμένες γυναίκες από Ισπανία, Αργεντινή και Ουρουγουάη, μοιράζονται ένα κοινό πάθος: το σινεμά. Εξαιρετικά αφοσιωμένες, ζουν και αναπνέουν καθημερινά γι’ αυτό, σαν αντίδοτο στη μοναξιά και το χρόνο που περνά. Οι πιο αξιολάτρευτοι χαρακτήρες σε έναν απίστευτο ύμνο στην έβδομη τέχνη και στη ζωή.
Στο «Meteors» του Γκιουρτζάν Κελτέκ (Ολλανδία-Τουρκία) ανακαλύπτουμε τι κοινό έχουν ένα κοπάδι αγριοκάτσικα σε απόκρημνα βουνά, μια ολονύχτια γιορτή και μια βροχή από μετεωρίτες που φωτίζουν τον νυχτερινό ουρανό σε ένα χωριό της Τουρκίας. Μια διαδρομή στη μνήμη, ένα δυνατό πολιτικό σχόλιο που διατυπώνεται σε αυτό το πειραματικό ντοκιμαντέρ.
Στο «Awaken» του Τζιαγουέι Νινγκ (Κίνα) οι πάγοι λιώνουν και η άνοιξη έρχεται ξανά σε ένα μικρό χωριό της Κίνας. Ένας ψαράς ετοιμάζεται να ψαρέψει και πρέπει να πάει κόντρα στις δυνάμεις της φύσης, να επιβιώσει μέσα στο απέραντο λευκό. Το μεγαλείο της φύσης και η θέση του ανθρώπου αποτυπώνονται από το νεαρό σκηνοθέτη σε ένα ντοκιμαντέρ με πανέμορφες εικόνες.
Στο «Angkar» της Νίρι Αντελίν Χάι (Γαλλία) ο πατέρας της σκηνοθέτιδας, επιζών της γενοκτονίας των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη επιστρέφει στο χωριό όπου έζησε τις πιο φρικαλέες στιγμές. Συναντά εκείνους που τον βασάνισαν, προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τον εφιάλτη. Ένα ταξίδι μνήμης και επούλωσης και ταυτόχρονα η αναζήτηση της σκηνοθέτιδας που γεννήθηκε σε ένα τέτοιο μέρος, κατά τη διάρκεια μιας μελανής σελίδας της σύγχρονης ιστορίας.
Το «Hotel Jugoslavija» του Νικολά Βανιέρ (Ελβετία) αναφέρεται στο μεγαλύτερο ξενοδοχείο των Βαλκανίων, ένα πόλος έλξης της πολιτικής και καλλιτεχνικής αφρόκρεμας. Ένα μνημείο των αλλαγών που υπέστη η χώρα, από τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο ως τη Σερβία του Μιλόσεβιτς και έπειτα. Οι άνθρωποι που έζησαν σε αυτό αφηγούνται μοναδικές ιστορίες από το εμβληματικό ξενοδοχείο.
Στο «The Distant Barking of Dogs» του Σιμόν Λέρεν Βίλμοντ (Δανία) παρακολουθούμε πώς επιβιώνει και μεγαλώνει ένα παιδί στον πόλεμο και τι σημάδια του αφήνει αυτό. Ο Όλεγκ ζει μαζί με τη γιαγιά του σε μια εμπόλεμη ζώνη, ένα ερημωμένο χωριό της Ανατολικής Ουκρανίας. Όπως λέει όμως και μια ουκρανική παροιμία «κάθε σκύλος είναι λιοντάρι όταν είναι στο σπίτι του».
Το «Baronesa» της Ζουλιάνα Αντούνες (Βραζιλία) προσεγγίζει τη δυσκολία του να είσαι γυναίκα σε φαβέλες. Μέσα από την καθημερινότητα δυο γυναικών στα περίχωρα του Μπέλο Οριζόντε στη Βραζιλία ζουμάρει σε ένα μικρόκοσμο όπου κόντρα στους κινδύνους και τα αδιέξοδα, η γυναικεία φύση βρίσκει τρόπο να επιβιώνει.
Στο «All that Passes by a Window that Doesn’t Open» του Μάρτιν ΝτιΤσίκο (ΗΠΑ-Κατάρ) εργάτες από το Αζερμπαϊτζάν κατασκευάζουν ένα σιδηρόδρομο τελευταίας τεχνολογίας. Ένας σταθμάρχης στην Αρμενία περιμένει εδώ και είκοσι χρόνια τα τρένα να περάσουν, σε σύνορα κλειστά. Η δύσκολη καθημερινότητα, τα όνειρα και οι ελπίδες τους είναι στην ουσία κοινές, παρά τις όποιες διαφορές τους.
Πληροφορίες για το 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
- 2-11 Μαρτίου 2018
- Αίθουσες: Κινηματογράφος Ολύμπιον (Πλ. Αριστοτέλους 10), Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α, Προβλήτα 1, Λιμάνι), Αποθήκη 1 (Προβλήτα 1, Λιμάνι)
- Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης