Το Αrtic προτείνει παιδικά βιβλία για τα Χριστούγεννα!

Το Αrtic προτείνει παιδικά βιβλία για τα Χριστούγεννα!
Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη γιορτή μικρών και μεγάλων. Μας χωρίζουν λίγες μέρες από το να γιορτάσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου κι ετοιμαζόμαστε όλοι πυρετωδώς! Άλλοι ετοιμάζουν τις διακοπές τους, τα μικρά παιδιά αδημονούν να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και να ψάλλουν τα κάλαντα κι οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα παραδοσιακά γλυκά και προετοιμάζουν το γιορτινό τραπέζι. Επίσης, τα Χριστούγεννα είναι συνυφασμένα με τα δώρα, που βρίσκονται κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τα παιδιά περιμένουν με λαχτάρα να δουν τι τους έχει φέρει ο Άγιος Βασίλης! Και ποιο είναι το καλύτερο δώρο για ένα παιδί; Η απάντηση φυσικά είναι το βιβλίο. Γι’ αυτό το λόγο, το artic.gr είναι εδώ, για να σας παρουσιάσει δέκα παιδικά βιβλία και να σας προτείνει να τα χαρίσετε στα παιδιά σας, γιατί ένα καλό βιβλίο είναι ο καλύτερος φίλος και δάσκαλος!

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα», από τις εκδόσεις «Μαλλιάρης – Παιδεία»

Η συλλογή διηγημάτων του Σκιαθίτη συγγραφέα είναι διαχρονική κι ιδανική για τα παιδιά. Μέσα από τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη τα παιδιά θα γνωρίσουν τις χριστιανικές λαϊκές παραδόσεις του τόπου μας και τη χριστιανική πίστη. Τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα» αναφέρονται σε παιδιά ηλικίας 12⁺.

«Μεγάλην ἐξέφρασεν ἔκπληξιν ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιώ, ἰδοῦσα τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 187… τὴν θεια-Ἀχτίτσα φοροῦσαν καινουργῆ μανδήλαν, καὶ τὸν Γέρο καὶ τὴν Πατρώνα μὲ καθαρὰ ὑποκαμισάκια καὶ μὲ νέα πέδιλα. Τοῦτο δὲ διότι ἦτο γνωστότατον ὅτι ἡ θεια-Ἀχτίτσα εἶχεν ἰδεῖ τὴν προῖκα τῆς κόρης της πωλουμένην ἐπὶ δημοπρασίας πρὸς πληρωμὴν τῶν χρεῶν ἀναξίου γαμβροῦ, διότι ἦτο ἔρημος καὶ χήρα καὶ διότι ἀνέτρεφε τὰ δύο ὀρφανὰ ἔγγονά της μετερχομένη ποικίλα ἐπαγγέλματα. Ἦτο (ἂς εἶναι μοναχή της!) ἀπ᾽ ἐκείνας ποὺ δὲν ἔχουν στὸν ἥλιο μοῖρα. Ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιὼ ᾤκτειρε τὰς στερήσεις τῆς γραίας καὶ τῶν δύο ὀρφανῶν, ἀλλὰ μήπως ἦτο καὶ αὐτὴ πλουσία, διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτοῖς ἀρωγὸς καὶ παρήγορος; Εὐτυχὴς ὁ μακαρίτης, ὁ μπαρμπα-Μιχαλιός, ὅστις προηγήθη εἰς τὸν τάφον τῆς συμβίας Ἀχτίτσας, χωρὶς νὰ ἴδῃ τὰ δεινὰ τὰ ἐπικείμενα αὐτῇ μετὰ τὸν θάνατόν του. Ἦτο καλῆς ψυχῆς, ἂς εἶχε ζωή! ὁ συχωρεμένος. Τὰ δύο παιδιά, «τὰ ἀδιαφόρετα*», ὁ Γεώργης καὶ ὁ Βασίλης, ἐπνίγησαν βυθισθείσης τῆς βρατσέρας των τὸν χειμῶνα τοῦ ἔτους 186… Ἡ βρατσέρα ἐκείνη ἀπωλέσθη αὔτανδρος, τί φρίκη, τί καημός! Τέτοια τρομάρα καμμιᾶς καλῆς χριστιανῆς νὰ μὴν τῆς μέλλῃ. Ὁ τρίτος ὁ γυιός της, ὁ σουρτούκης, τὸ χαμένο κορμί, ἐξενιτεύθη, καὶ εὑρίσκετο, ἔλεγαν, εἰς τὴν Ἀμερικήν. Πέτρα ἔρριξε πίσω του. Μήπως τὸν εἶδε; Μήπως τὸν ἤκουσεν; Ἄλλοι πάλιν πατριῶτες εἶπαν ὅτι ἐνυμφεύθη εἰς ἐκεῖνα τὰ χώματα, κ᾽ ἐπῆρε, λέει, μιὰ φράγκα. Μιὰ ᾽γγλεζοπούλα, ἕνα ξωθικό, ποὺ δὲν ἤξευρε νὰ μιλήσῃ ρωμέικα. Μὴ χειρότερα! Τί νὰ πῇ κανείς, ἠμπορεῖ νὰ καταρασθῇ τὸ παιδί του, τὰ σωθικά του, τὰ σπλάγχνα του; Ἡ κόρη της ἀπέθανεν εἰς τὸν δεύτερον τοκετόν, ἀφεῖσα αὐτῇ τὰ δύο ὀρφανὰ κληρονομίαν. Ὁ πατεριασμένος* τους ἐζοῦσε ἀκόμα (ποὺ νὰ φτάσουν τὰ μαντᾶτα του, ὥρα τὴν ὥρα!), μὰ τί νοικοκύρης, τὸ πρόκοψε ἀλήθεια! Χαρτοπαίκτης, μέθυσος καὶ 〈μὲ〉ἄλλας ἀρετὰς ἀκόμη. Εἶπαν πὼς ξαναπαντρεύτηκε ἀλλοῦ, διὰ νὰ πάρῃ καὶ ἄλλον κόσμον εἰς τὸν λαιμόν του, ὁ ἀσυνείδητος! Τέτοιοι ἄντρες!… Ἔκαμε δὰ κι αὐτὴ ἕνα γαμπρό, μὰ γαμπρὸ (τὸ λαμπρό* τ᾽ νὰ βγῇ!)». 

Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, «Ο μικρός πρίγκιπας», από τις εκδόσεις «Πατάκης»

Είναι αναμφισβήτητα ο αγαπημένος λογοτεχνικός ήρωας μικρών και μεγάλων. Αν κι είναι παιδικό βιβλίο απευθύνεται και στους μεγάλους, γιατί ο μικρός πρίγκιπας κάνει μερικές βαθυστόχαστες σκέψεις σχετικά με τη ζωή και την ανθρώπινη φύση. Ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ έχει γράψει ένα διαχρονικό και παιδαγωγικό βιβλίο. «Ο μικρός πρίγκιπας» αναφέρεται σε παιδιά κάθε ηλικίας.

«Να το μυστικό μου είναι απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν».

«Την επομένη ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.
– Θα ήταν καλύτερα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλεπού.
Αν έρχεσαι, ας πούμε, στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη.
Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω.
Στις τέσσερις πια πηγαινοέρχομαι και θα ανησυχώ.
Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας.
Αν έρχεσαι όμως όποτε να ‘ναι, δεν θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της… Χρειάζεται τελετουργία.
– Τι θα πει τελετουργία; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
– Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί, είπε η αλεπού.
Είναι αυτό που κάνει τη μια μέρα να διαφέρει με την άλλη, τη μια ώρα από την άλλη.
Οι κυνηγοί ας πούμε έχουν κάποια τελετουργία. Χορεύουν κάθε Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού.
Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και μια βόλτα ως τ’ αμπέλι.
Αν όμως χόρευαν οι κυνηγοί όποτε να ‘ ναι, οι μέρες θα έμοιαζαν όλες ίδιες, κι εγώ δε θα είχα ανάπαυλα ούτε στιγμή!
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα που θα έφευγε:
– Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.
– Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ όμως ήθελες να σε εξημερώσω…
– Και βέβαια, είπε η αλεπού.
– Όμως θα κλαις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
– Και βέβαια, είπε η αλεπού.
– Επομένως δεν κέρδισες τίποτα
– Κέρδισα, είπε η αλεπού, κέρδισα το χρώμα του σταριού».

Κάρμεν Ρουγγέρη, «Το παιδί και το όνειρο», από τις εκδόσεις «Διάπλαση»

Η ιστορία της Κάρμεν Ρουγγέρη ξετυλίγεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν ένα σκανταλιάρικο αγοράκι, ο μικρός Βασιλάκης, μετατρέπει το σαλόνι του σπιτιού του σε αλάνα. Τι θα συμβεί όμως, όταν ζωντανέψουν τα έπιπλα και το χριστουγεννιάτικο δέντρο; Είναι ένα εξαιρετικό παραμύθι που ψυχαγωγεί και προβληματίζει. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 3 – 5.

«Είναι απόγευμα παραμονή Πρωτοχρονιάς και στο σπίτι είναι όλα γιορτινά. Απ’ την κουζινα έρχονται όμορφες μυρουδιές και όλα δείχνουν ότι το σπίτι ετοιμάζεται να γιορτάσει διπλά. Μια για την Πρωτοχρονιά και μια για τη γιορτή του μικρού μας Βασιλάκη. Το κουδούνι χτυπά και να ο Δημητράκης από το διπλανό διαμέρισμα.

-Ήρθα να παίξουμε.
-Τέλεια, απαντά ο μικρός Βασιλάκης. Είσαι για κυνηγητό;
-Εδώ μέσα; Θα μας μαλώσει η μαμά σου.
-Ωχ καημένε, πολύ φοβιτσιάρης είσαι, απάντησε εκείνος. Έχω βαρεθεί να κάθομαι μέσα στο σπίτι. Θέλω να τρέξω, να ευχαριστηθώ.
-Κι εγώ θέλω να τρέξω, αλλά έλεγα όχι εδώ μέσα…
-Να μη λες. Σ’ έπιασα.
Άρχισε να κυνηγά ο ένας τον άλλον μετατοπίζοντας καρέκλες, ανεβαίνοντας πάνω στον καναπέ και πηδώντας πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού, ώσπου κάποια στιγμή…
-Πω, πω τι κάναμε! Φώναξε τρομαγμένος ο Δημητράκης. Ρίξαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο κάτω. Τώρα;
-Πώς κάνεις έτσι; Το σηκώνουμε, μαζεύουμε τα στολίδια, μετά τα κρύβουμε κάτω από τον καναπέ… και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
-Είσαι τρομερός, ε! είπε όλο θαυμασμό ο Δημητράκης.
-Συνεχίζουμε το κυνηγητό, απάντησε τότε εκείνος και άρχισαν πάλι να τρέχουν.
Ξαφνικά μπήκε στο σαλόνι η μαμά του Βασιλάκη μαζί με τη Μυρτώ, τη μικρή του αδερφή…».

Ευγένιος Τριβιζάς, «Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι», από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο»

Διαχρονικός κι ο Ευγένιος Τριβιζάς στο παιδικό βιβλίο και γνωστός παραμυθάς. Το εν λόγω παραμύθι περιγράφει τις άκαρπες προσπάθειες του Τρωκτικούλη, του ποντικούλη να αγγίξει ένα αστεράκι. Ώσπου ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ του παρουσιάζεται μια ανέλπιστη ευκαιρία να κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα… Το βιβλίο αφορά παιδιά ηλικίας 3 – 5 ετών.
«Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης που τον λέγανε Τρωκτικούλη. Ο Τρωκτικούλης  ο ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό, ήθελε να τα αγγίξει.

– Παππού – έλεγε στον παππού του – σήκωσέ με σε παρακαλώ στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.
– Δεν γίνεται αυτό που ζητάς εγγονάκι μου απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τα αγγίξει κανείς.
– Μα γιατί είναι τόσο ψηλά παππού;
– Είναι τόσο ψηλά για να μην τα αγγίζουνε τα ποντικάκια και λερώνεται η ασημόσκονή τους.
– Εγώ όμως παππού μια μέρα, να το δεις, θα αγγίξω ένα αστεράκι. Αλλά προτού το αγγίξω, θα πλύνω καλά- καλά τα χεράκια μου για να μην λερώσω την ασημόσκονη του.
Και τι δεν έκανε ο Τρωκτικούλης για να αγγίξει ένα αστεράκι. Έπαιρνε φόρα και πηδούσε με όλη του την δύναμη όσο πιο ψηλά μπορούσε. Σκαρφάλωνε σε σκουπόξυλα. Σκαρφάλωνε σε τηλεγραφόξυλα. Σκαρφάλωνε σε κεραίες τηλεόρασης. Σκαρφάλωνε σε καμπαναριά. Τίποτα όμως. Όσο και να προσπαθούσε δεν κατάφερνε να αγγίξει ένα αστεράκι.
– Ίσως είχε δίκιο ο παπούλης σκεφτόταν – Ίσως να μην αγγίξω ποτέ στην ζωή μου αστεράκι. Αλλά πάλι, το θέλω τόσο πολύ, που -ποιος ξέρει- ίσως κάποια μέρα να τα καταφέρω».

Βαγγέλης Ηλιόπουλος, «Το ΓΙΑΤΙ των παιδιών φέρνει την ελπίδα», από τις εκδόσεις «Πατάκης»

«Γιατί», μια περίεργη λέξη που το έσκασε μια μέρα από το ανοιχτό παράθυρο ενός εκδοτικού οίκου και ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο. Στο ταξίδι του συνάντησε πονεμένα και βασανισμένα παιδιά, που αναρωτιόντουσαν «ΓΙΑΤΙ σ’ εμένα», χωρίς καμιά απάντηση. Το βιβλίο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου δίνει μια αισιόδοξη απάντηση στο ερώτημα αυτό. Κι αυτή η απάντηση είναι τα ίδια τα παιδιά που φέρνουν την ελπίδα. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 5⁺.

«… Ένα αυγουστιάτικο βράδυ με πανσέληνο, καθώς η λεξικογράφος τακτοποιούσε τα χαρτιά της για να φύγει με καλοκαιρινή άδεια, έφερε το Γιατί μετά από χρόνια, για μια μόνο στιγμή, πάνω πάνω, πρώτο στη στοίβα! Αν και το χαρτί του είχε κιτρινίσει, εκείνο, ζωηρό και παιχνιδιάρικο, δεν προβληματίστηκε ούτε λεπτό αν αυτό που θα έκανε ήταν σωστό. Δεν υπολόγισε ούτε τους συγγενείς του, τους συνδέσμους και τα άλλα μόρια, ούτε τους φίλους του, τα επιρρήματα. Είδε το ανοιχτό παράθυρο κι αφέθηκε στον αέρα να το οδηγήσει να δραπετεύσει προς την ελευθερία. Κι όπως αιωρούνταν ώρες στον αέρα, ξημέρωσε. Η πόλη του φαινόταν έρημη αλλά τόσο όμορφη! Το Γιατί την παρατηρούσε εντυπωσιασμένο. Πιο πολύ το παραξένεψε ένα κτίριο με κάγκελα στα παράθυρα και συρματοπλέγματα στον φράκτη, που όμως στην αυλή του έπαιζαν παιδιά. Σε μια άκρη πολλοί μεγάλοι κάθονταν λυπημένοι, ενώ μέσα στο κτίριο μοίραζαν φαγητό. Κατέβηκε χαμηλά κι ένα παιδί το κοίταξε με τα μεγάλα μάτια του. Άπλωσε το χέρι και το έπιασε, το κράτησε στην αγκαλιά του και είπε:« Γιατί; …Γιατί ο κόσμος να είναι άδικος; Γιατί να υπάρχει φτώχεια και πείνα;».
Κι ύστερα άρχισε να ζωγραφίζει στις άκρες του χαρτιού κρόσσια, ενώ συνέχισε να του λέει: «Γιατί όλοι στη Γη δεν είναι ίσοι; Γιατί μας χωρίζουν σε φτωχούς και πλούσιους; Εσύ τώρα γίνε μαγικό χαλί, σαν αυτό του παραμυθιού, και πέταξε ψηλά στον ουρανό. Πρέπει να μεταφέρεις το μήνυμά μου παντού. Αν μπορείς να βρεις και στον μπαμπά μου μια δουλειά για να πάψουμε να μένουμε εδώ…».

Θανάσης Σάλτας, «Το περιβόλι της Χαράς και της Λύπης», από τις εκδόσεις Cambia

«Το περιβόλι της Χαράς και της Λύπης» είναι ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους. Κάπως έτσι μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την ίδια τη ζωή. Πρωταγωνιστές του παραμυθιού είναι η Χαρά κι η Λύπη, δυο συναισθήματα, που μέσα από το παραμύθι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικά είναι κι ότι το ένα δε μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 3 – 5.

«-Αχ, το μεγαλείο της ζωής πώς να τ’ αγγίξει ο άνθρωπος;
-Χα, χα..!!! Με ένα μικρό παραμύθι μπορεί λιγάκι να τ’ ακουμπήσει, μπορεί γλυκά να το νιώσει…
-Αχ, και θα αρχίσει τρυφερά η ψυχή του να ονειρεύεται… Κι εκείνος μαγεμένος θα χαθεί σε ένα γελαστό και δακρυσμένο περιβόλι…
-Χα, χα…!!! Θα ταξιδέψει μέσα απ’ τους μύθους, με χρώματα, με ήχους, με τραγούδια, με φωνές, με μουσικές, με αφηγήσεις …
-Αχ και θα χαθεί για πάντα στον παιδικό κόσμο των ονείρων…
Ναι!!! Τούτο το παραμύθι είναι για μικρούς, για μεγάλους, για χαρούμενους και λυπημένους, για όλους μας…
Αχ αλήθεια, τι όμορφο που είναι να γελάει κανείς και
Χα…, τι όμορφο που είναι να δακρύζει…
Τι όμορφο που είναι να Ζει!!!
«Ναι!!… Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ωραίο περιβόλι…».

Μάνος Κοντολέων, «Κόκκινο καραβάκι, κόκκινο ποδήλατο», από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»

Την παραμονή των Χριστουγέννων ο μικρός Μάνος στολίζει με το μπαμπά και τη μαμά, που είναι έγκυος, το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Όμως, αυτά τα Χριστούγεννα ο Μάνος ανησυχεί πως μετά τον ερχομό της αδελφούλας του οι γονείς του θα πάψουν να τον αγαπούν. Έτσι, ένα «κόκκινο καραβάκι κι ένα κόκκινο ποδήλατο» θα κάνουν το μικρό Μάνο να καταλάβει πως όσο δίνεις αγάπη, τόσο αυτή πολλαπλασιάζεται. Το βιβλίο αφορά παιδιά ηλικίας 7 – 8 ετών.

«Σε μια εβδομάδα θα ήταν Χριστούγεννα. «Τα Χριστούγεννα θα χιονίσει», είπε ο πατέρας.
«Χιόνι!» έδειξε να χαίρεται η μητέρα. «Τι όμορφα που θα είναι αυτά τα Χριστούγεννα! Στον τόπο μας σπάνια χιονίζει».
«Με τι να μοιάζει τάχα το χιόνι;», αναρωτήθηκε ο Μάνος, που τις μόνες χιονισμένες γειτονιές στην τηλεόραση τις είχε δει.
«Με μια λευκή θάλασσα», είπε ο πατέρας.
«Από τη χρονιά που γεννήθηκες έχει να χιονίσει!» θυμήθηκε η μητέρα.
Ο Μάνος όμως δε θυμότανε.
«Κανείς δε θυμάται αυτό που βλέπει όταν είναι λίγων μηνών βρεφούδι! Μα τώρα που μεγάλωσες, έτσι και χιονίσει να δεις τι παιχνίδια που θα κάνουμε!» του ανακάτεψε τα μαλλιά ο πατέρας.
«Κι αν χιονίσει εφέτος, εσύ θα είσαι που του χρόνου θα λες στην αδελφούλα σου πόσο ακόμα πιο όμορφα είναι τα Χριστούγεννα όταν έχουν ντυθεί στα ολόλευκα!» η μητέρα είπε και χαμογελούσε, και με τη δεξιά της παλάμη χάιδευε την κοιλιά της που κάθε μέρα όλο και πιο πολύ φουσκωμένη την έβρισκε να είναι ο Μάνος».

Μάκης Τσίτας, «Μην ταλαιπωρείς τον Αϊ – Βασίλη», από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»

Ο Αϊ – Βασίλης, πάρα την κούραση και τα γηρατειά του, πηγαίνει κάθε χρόνο χαμογελαστός και κεφάτος σε όλα τα σπίτια των παιδιών, για να μοιράσει τα δώρα του. Όμως, μερικά παιδιά δεν εκτιμούν την προσπάθεια του Αϊ – Βασίλη και τον ταλαιπωρούν! Όσα παιδάκια δεν είστε σαν αυτά που ταλαιπωρούν τον Αϊ – Βασίλη διαβάστε το παραμύθι προσεκτικά, για να τον βοηθήσετε, κι ακολουθήστε τις συμβουλές του! Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 3 – 4 ετών.

«Ξέρεις καλά ότι είναι γέρος κι έχει και αρκετά παραπανίσια κιλά. Που σημαίνει ότι κουράζεται πολύ γιατί έχει: α) να ετοιμάσει εκατομμύρια δώρα, β) να τα τυλίξει, γ) να τα κουβαλήσει, δ) να τα φορτώσει στο έλκηθρο, ε) να ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα και μάλιστα μέσα στο κρύο.
Κι όμως βάζει την κούραση στην άκρη, και κάθε μα κάθε χρόνο έρχεται χαμογελαστός και κεφάτος σε όλα τα σπίτια για να φέρει δώρα. Αλλά αυτό δεν το εκτιμούν πολλά παιδιά και δεν κάνουν τίποτε απολύτως για να τον διευκολύνουν.
Αν εσύ δεν είσαι από αυτά τα παιδιά και θέλεις να βοηθήσεις τον Αϊ-Βασίλη , τότε ακολούθησε τις παρακάτω συμβουλές: 1.Μην του γράφεις γράμματα με πολλές σελίδες. Δεν προλαβαίνει να τα διαβάσει. 2.Πρόσεχε τα λάθη και τις μουτζούρες».

Μαρία Βιγγοπούλου, «Τα Κάλαντα του γκρινιάρη», από τις εκδόσεις «Άθως»

Το παραμύθι της Μαρίας Βιγγοπούλου, «Τα Κάλαντα του γκρινιάρη» θα διδάξει στα μικρά παιδάκια, που συνήθως γκρινιάζουν σαν τον Χάρη, πως η χαρά βρίσκεται στα απλά πράγματα κι όχι σε ένα καινούργιο και πανάκριβο ηλεκτρονικό παιχνίδι. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 3 – 5 ετών.

«Πυκνό άρχισε να πέφτει το χιόνι πάνω από τη μικρή πόλη. Χαρούμενα τα παιδιά βγήκαν στους δρόμους. Έτρεξαν προς την πλατεία για να στολίσουν το μεγάλο, χριστουγεννιάτικο δέντρο. Γέμισε ο τόπος από τις φωνές και τα τραγούδια τους καθώς κρεμούσαν πολύχρωμες μπάλες, γιρλάντες και παιχνίδια στα μεγάλα του κλαδιά. Το έλατο έλαμπε όλο και περισσότερο με τις κρυστάλλινες χιονονιφάδες.
Μα, εκεί, κάπου στη μέση της γιορτής και της χαράς, στεκόταν, ένα αγόρι μόνο του, με το κεφάλι σκυφτό. Ήταν ο Χάρης. Ο Χάρης ο Γκρινιάρης, που ποτέ δεν ήταν ευχαριστημένος με τίποτα. Όλα του έφταιγαν κι όλα τον ενοχλούσαν.
Κατέβηκε στην πλατεία μόνο και μόνο για να κάνει το χατίρι στην αγαπημένη του φίλη, την Κατερίνα.
Όχι πως δεν του άρεσαν τα Χριστούγεννα, αλλά… φέτος ήξερε ότι δε θα είχε πλούσια δώρα, όπως άλλες χρονιές. Όχι πως δεν του άρεσαν τα κάλαντα, αλλά… κανένας πια δεν έβαζε το χέρι βαθιά στην τσέπη. Γιατί λοιπόν να ξελαρυγγίζεται για λίγες πενταροδεκάρες;
Το χειρότερο όμως από όλα ήταν ότι απόψε έπρεπε οπωσδήποτε να τραγουδήσει. Κι όσο πλησίαζε η σειρά του τόσο μεγάλωνε η αγωνία του».

Ότφριντ Πρόισλερ, «Η μικρή μάγισσα», από τις εκδόσεις «Κέδρος»

«Η μικρή μάγισσα» εκδόθηκε πρώτη φορά το 1983 κι από τότε έχει αγαπηθεί από γενιές αναγνωστών και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα παιδικά βιβλία παγκοσμίως. «Η μικρή μάγισσα» είναι μόλις 127 χρονών. Είναι καλή και βοηθάει τους ανθρώπους, που συναντούν δυσκολίες στη ζωή τους. Γι’ αυτό το λόγο δεν είναι αρεστή στις άλλες μάγισσες, που πιστεύουν πως καλή μάγισσα είναι η κακή. Έτσι, θα έρθει αντιμέτωπη με το συμβούλιο των μαγισσών, όπου θα πρέπει να αποφασίσει αν θα γίνει καλή μάγισσα…, δηλαδή κακή! «Η μικρή μάγισσα» απευθύνεται σε παιδιά από 7 ετών και άνω.

«Είχε μπει πια ο χειμώνας για τα καλά. Γύρω από το Μαγικό Σπίτι ούρλιαζε η χιονοθύελλα και λυσσομανούσε ο αέρας χτυπώντας με μανία τα παραθυρόφυλλα. Όμως τη μικρή μάγισσα δεν την ενοχλούσε και πάρα πολύ. Μέρα έμπαινε, μέρα έβγαινε, καθόταν σ’ ένα πάγκο μπροστά στην πέτρινη σόμπα και ζέσταινε την πλάτη της, ενώ τα πόδια της τα είχε χωμένα σε χοντρές γούνινες παντόφλες. Πού και που χτυπούσε τα χέρια παλαμάκια. Κάθε φορά που χτυπούσε, πηδούσε ένα κούτσουρο από το κασόνι, δίπλα στη σόμπα, και χωνόταν μόνο του μέσα στη φωτιά. Αν είχε καμιά φορά όρεξη για ψητά μήλα, δεν είχε παρά να κάνει στράκες με τα δάκτυλα. Αμέσως δυο μήλα κυλούσαν γρήγορα γρήγορα από την αποθήκη τροφίμων και πηδούσαν πάνω στη σχάρα της σόμπας».

Καλές γιορτές σε μικρούς και μεγάλους!!