Μια ματιά σ` ένα «βλέμμα».

Η πρώτη, μεγάλου μήκους, ταινία του Σπύρου Αμοιρόπουλου Στην Κουζίνα  – σε σενάριο του Σωτήρη Ζήκου – που προβλήθηκε στο 56ο Thessaloniki International Film Festival, ήταν μια απόδειξη του τι μπορούν οι – με πάθος – δημιουργοί στις μέρες μας να καταφέρουν με μηδέν προϋπολογισμό. Ναι σωστά διαβάσατε… μηδέν…

Η ταινία Στην Κουζίνα δημιουργημένη με ψηφιακή κάμερα σε σπίτια φίλων των δημιουργών της και με την αρωγή των πρωταγωνιστών της και των αποδέλοιπων συντελεστών της (μοντέρ, φωτογράφοι κ.τ.λ), κατέθεσε μια πρωτότυπη κινηματογραφική “άποψη” για τη σχέση ενός ζευγαριού που το ερμηνεύουν έξι διαφορετικοί άνδρες και γυναίκες στα διάφορα εξελικτικά στάδια της ζωής του, μέσα από έναν δοσμένο με αφαιρετική μανιέρα – μινιμαλιστικό, σχεδόν επαναλαμβανόμενο – στη θεματολογία του – διάλογο μεταξύ τους που «συντελείται» και «δεν αναστέλλεται», πάντοτε και μόνον μέσα σε μια κουζίνα.

 

zantali-Tsilinikos
Σωτηρία Ζάνταλη – Δημήτρης Τσιλινίκος.
Στην Κουζίνα. Μια λιτή προσέγγιση στην ποιητική της καθημερινότητας.

Ο λόγος στην ταινία, αλλά και η κινηματογράφησή του – μαζί φυσικά με τις ερμηνείες των ηθοποιών – συνθέτουν έναν απόλυτο ρεαλιστικό τω τρόπω κινηματογραφικό ποιητικό “Χαι κου”, που εμπερικλείει όλη την διαδρομή τόσο της “έννοιας” της διαλεκτικής του Έρωτα, όσο και της φθοράς – φευ – που τον συνοδεύει στην πορεία μιας σχέσης. Μια φθορά που ενυπάρχει σαν ένα πέπλο επάνω σε μια χαμηλών τόνων υποφώσκουσα υπαρξιακή αγωνία που είναι απότοκη μιας (χωρίς εμφανή λόγο) ανικανοποίητης ζωής.

Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η επιτομή της φράσης «όλα είναι βλέμμα». Ένα εσωτερικό βιωματικό βλέμμα το οποίο αποκτώντας μια δυναμική αυτογνωσίας, μετατρέπεται – εν είδει σχολίου αναφορικά με “τον Άλλον” – σε εξωτερικό κριτικό βλέμμα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Στο «δύσκολο» αυτό σενάριο της ταινίας στην Κουζίνα, καταφανώς διακρίνεται η απουσία κάθε ίχνους «φαντεζί» διάθεσης έτσι ώστε να εκμαιευτεί ο αναίτια – τις περισσότερες φορές – επιτηδευμένος ενθουσιασμός του σεναριογράφου (υπάρχει στα κρυφά σημεία του σεναρίου μια ειδική τεχνική που το επιτυγχάνει αυτό ) για να παρασύρει σε προκάτ και εύκολες αναγωγές το κοινό. σ` αυτό λοιπόν το πλαίσιο του σεναρίου, οι ηθοποιοί, κινούμενοι στις παρυφές της φυσικής λιτότητας, καταφέρνουν να αποδώσουν με υπονοούμενο τρόπο το βάθος αυτών που λέγονται και ταυτοχρόνως – εν τη εκφραστική σιωπή τους – και τα όσα δε λέγονται μέσα στην κουζίνα, τα οποία μετατρεπόμενα σε μια κατάσταση προσπάθειας «ακύρωσης των συντελεσθέντων», εισβάλουν σε ένα τοπίο συναισθημάτων, κυριαρχώντας, τελικώς, ως ένα ολοκληρωμένο «αισθητικό μη λεχθέν αισθηματικό νόημα».

 

Αντωνία Τσαβδαρίδου - Βαγγέλη Καλλίτσογλου.
Αντωνία Τσαβδαρίδου – Βαγγέλη Καλλίτσογλου.
Μανιέρα αισθητικής λύτρωσης.

Από τα πλέον «ιδιαίτερα» σημεία της ταινίας Στην Κουζίνα  είναι το ότι, η – με έναν ελεγειακό τρόπο – μετάβαση της καθημερινότητας του ζευγαριού σε μια κατάσταση καλλιτεχνικής «ασφυξίας», όπου, η γνωστή ρήση για τη σχέση της ζωής με την Τέχνη μετατρεπόμενη σε ερώτημα, του, «εάν, η ζωή αντιγράφει την τέχνη», το οποίο ερώτημα εκφραστικά μένοντας μετέωρο και αναπάντητο (ποιος εξάλλου μπορεί με βεβαιότητα ν` απαντήσει σ` αυτό το ερώτημα) δημιουργεί το πλέον – παράλληλο – σταθερό αναφορικό πλαίσιο που – εν δυνάμει – μπορεί να υπάρξει ως μια «τελική λύτρωση του κοινότοπου» της ζωής του ζευγαριού, ανάγοντάς την σε ένα καθαρό – πλήρως κατανοητό – εικαστικό αισθητικό συμβάν.

Η φιλόδοξη – για μένα αλλά νομίζω και αντικειμενικά – αυτή «πρόθεση» των δημιουργών της ταινίας, στην Κουζίνα, του να ειπωθούν δηλαδή, όλα στον χώρο μιας κουζίνας και μόνον, συναντά σε σωστές αμφίδρομες αναλογίες, την βασική έννοια της «Εστίας» που διαπερνά κάθε φανερή επιθυμία για την εύρεση της ουσίας κάθε αληθινής και ειλικρινούς σωματο-ποιημένης σχέσης, λειτουργώντας μάλιστα, ως ο πλέον σταθερός και αποτελεσματικός αντίποδας του «κινδύνου» του να μην βιωθούν οι αντοχές των ορίων όλων των προσωπικών – απελευθερωτικών εντέλει- διαψεύσεων, ένθεν κακείθεν, ενός ζευγαριού, με αποτέλεσμα να μην καταγραφεί η ουσιαστική δραματική διάσταση της «όποιας» σχέσης.

Η ταινία, στην Κουζίνα, δε – σε μια μικροσκοπική κλίμακα θέασης του συμβολικού – βρίθει σημειολογικών αναφορών της – από μόνη της σε πολλές στιγμές της – ελεύθερης ερμηνείας του μεταφερόμενου μηνύματος – ερεθίσματος του ενός προς το άλλο πρόσωπο του ζευγαριού, κατακτώντας την απόλυτη δυνατή συνοχή των παράλληλων, αλλά εντελώς διαφορετικών, συμπεριφορών – αντιδράσεων του ιδίου αιτήματος του ζευγαριού, που δεν είναι άλλο από την πλήρωση της ευτυχίας του.

 

ΔΚΦΘ Στην κουζίνα
Οι δημιουργοί της ταινίας, Σ. Αμοιρόπουλος και Σ. Ζήκος μαζί με το cast της ταινίας τη βραδυά της προβολής της.
Κάποτε… στην Κουζίνα, ή Το, με άλλον τρόπο, «Ίδιο».

Σ` αυτό το «επίτευγμα», χωρίς να υποτιμάται καθόλου η καθοριστική λειτουργία της σκηνοθετικής διδασκαλίας, μέγιστη είναι η συμβολή των πρωταρχικών δομικών υποκριτικών ερμηνευτικών στοιχείων των πρωταγωνιστών της ταινίας στην Κουζίνα, όπου όλοι ανεξαιρέτως, σ` ένα ενιαίο ύφος, καταθέτουν και την δική τους εννοιολογική βιωματική ματιά κάνοντας το ζευγάρι που υποδύονται να είναι ένα και το ίδιο, αλλά ταυτόχρονα και όλα τα ζευγάρια του κόσμου. Θέλω να πως, πως πουθενά στην ερμηνεία τους δεν παρατηρείται ο προσωπικός εγκλωβισμός της μιας άποψης, αλλά αντιθέτως, με την ερμηνεία τους, ελευθερώνουν την κάθε πιθανή άποψη.

Ενταγμένοι οι πρωταγωνιστές στο πνεύμα και τα όρια των προθέσεων των δημιουργών της ταινίας Στην Κουζίνα, δίνουν με άρτιο τρόπο όλα τα στοιχεία για να κατανοηθεί και η παραμικρή λεπτομέρεια του ύφους της προσωπικότητάς του ρόλου τους, συνοδεύοντάς την με όλα εκείνα τα δραματουργικά χαρακτηριστικά που θέλει η κάμερα του σκηνοθέτη Σ. Αμοιρόπουλου και η πένα του σεναριογράφου Σ. Ζήκου να αναδείξουν.

Ο Γιώργος Κτενόπουλος στην Ταινία Στην Κουζίνα
Ο Γιώργος Κτενόπουλος στην Ταινία Στην Κουζίνα
Ας γίνουν πιο απλά… όπως μέσα σε μια Κουζίνα…

Οι ερμηνείες των εξαίρετων ηθοποιών στην ταινία Στην Κουζίνα, Δημήτρη Τσιλινίκου, Σωτηρίας Ζάνταλη και των Μάρα Τσικάρα, Αστέρη Πελτέκη, είναι μικρά διαμάντια μιας ξεκάθαρης υποκριτικής δεινότητας. Εκ του σύνεγγυς και οι ερμηνείες των Μάτα Σιμχά και Γιώργου Κτενόπουλου που στην πρώτη τους αυτή εμφάνιση ως ηθοποιοί στη μεγάλη οθόνη, με εντελώς προσωπικό εκφραστικό ύφος όχι μόνον ανταποκρίνονται στους ρόλους τους, αλλά – εντυπωσιακά – παίζοντας σε ελάσσονες τόνους, τους εμπλουτίζουν με το προσωπικό τους αίσθημα και τη δική τους άποψη γι` όλα όσα υποδύονται. Με πραγματικά διακριτό τρόπο και τα υπόλοιπα ζευγάρια των ηθοποιών, Αντωνία Τσαβδαρίδου, Βαγγέλη Καλλίτσογλου, Μαρία Ανθίδου, Δημήτρη Τσιγκράκη και Χριστίνα Ταχιάου με τον σεναριογράφο Σωτήρη Ζήκο, συμβάλλουν τα μάλα στην πετυχημένη ολοκλήρωση ενός ερμηνευτικού παζλ με τίτλο, «υποκριτικές διαστάσεις πάνω στο ίδιο θέμα»…

Τέλος, καθ` όλα αξιοπρεπής, – ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του τις «μοναδικές» συνθήκες του «γυρίσματος» – της ταινίας Στην Κουζίνα και η δουλειά του μοντέρ Γιώργου Loco Αγγελούδη και των φωτογράφων, Enzo Καρανάσιο – Θόδωρου Καλέτση, οι οποίοι «εντάχθηκαν», πλήρως, στο «αίσθημα» του τόσο – για πάρα πολλούς λόγους – ιδιαίτερου κινηματογραφικού εγχειρήματος.

Σαν Υ.Γ: Προσωπικά, δεν έχω καταλήξει στο εάν είναι πιο δύσκολο να δημιουργήσει κανείς μια κινηματογραφική ταινία με θέμα τη ζωή ενός ζευγαριού με διασταλτικά αποκαλυπτικό τρόπο μέσα σε μια κουζίνα, ή να προσπαθήσει να «δημιουργεί» την κάθε απαραίτητη ιδανική συνθήκη στην όποια στιγμή σε μια σχέση, έτσι ώστε να δύναται να νικάει τη φθορά του χρόνο και τις αντιξοότητες -περισσότερο του φαντασιακού μας – δίνοντάς της νόημα ευχαριστιακής και ευλαβικής ύπαρξης εις το διηνεκές… έστω και εντός ενός «κινηματογραφικού χρόνου»… έστω και μόνον μέσα… στην κουζίνα.

Trailer της ταινίας Στην Κουζίνα

 

Προηγούμενο άρθροΜαθήματα Ιστορίας και Θεωρίας του Κινηματογράφου
Επόμενο άρθροΟι Lyre ‘n’ Rhapsody στο Κελάρι-Athenaeum

2 ΣΧΟΛΙΑ

τα σχόλια είναι κλειδωμένα.