Η νουβέλα «Ο Θάλαμος Νο6» του Αντόν Τσέχωφ παρουσιάστηκε σε διασκευή στο Δημοτικό θέατρο της Ηλιούπολης, σε σκηνοθεσία Νατάσας-Φαίης Κοσμίδου και Κώστα Γάκη. Το έργο αυτό μεταμορφώνεται σε ένα σύγχρονο ριζοσπαστικό κείμενο και «δίνει ρίμες» σχολιάζοντας τα καίρια κοινωνικοπολιτικά θραύσματα του αιώνα που διανύουμε.

Τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος σε αυτόν τον «βάρβαρο» κόσμο, γίνονται αιτία έμπνευσης για την Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου, η οποία γράφει καυστικά και ελεύθερα τους δικούς της πρωτότυπους λυρικούς στίχους.

Η ραχοκοκαλιά του έργου βασίζεται σε ένα ερώτημα: «Γιατί οι άνθρωποι στην αγάπη να μην ανταποδίδουν και αυτοί με αγάπη;». Η Νατάσα–Φαίη Κοσμίδου, η Ιωάννα Παπακωνσταντίνου και η Έρη Μανουρά, ερμηνεύουν από ψυχής συμπαρασύροντας το κοινό σε έναν μουσικοκινητικό κόσμο.

Θάλαμος νο 6
Ο Θάλαμος νο 6, του Αντόν Τσέχωφ. Η επιμέλεια της παράστασης ανήκει στον ταλαντούχο σκηνοθέτη Κώστα Γάκη ενώ την σκηνοθεσία υπογράφει η Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου.

Μέρος των εσόδων της παράστασης δόθηκαν για την υποστήριξη του Κέντρου Διοτίμα που παρέχει νομική και ψυχοκοινωνική βοήθεια σε επιζώσες έμφυλης βίας.

Θάλαμος Νο6 | Αντόν Τσέχωφ

Το διήγημα «Θάλαμος Νο6» του Αντόν Τσέχωφ γράφτηκε το 1892 και θέτει διαχρονικά ερωτήματα. Ποιος κρίνει ποιος είναι «φυσιολογικός» και ποιος όχι; Γιατί κάποιοι άνθρωποι ζουν στο περιθώριο, δίχως αγάπη και αποδοχή; Πώς γίνεται να κλείνουμε τα αυτιά μας στον ξεριζωμό τόσων ανθρώπων;

Τα εν λόγω κοινωνικά ερωτήματα διατυπώνονται μέσα σε μια ψυχιατρική πτέρυγα ενός δημοτικού επαρχιακού νοσοκομείου, στον Θάλαμο Νο6.

Στον συγκεκριμένο θάλαμο διαμένουν νοσηλευόμενοι που έχουν διαγνωσθεί ως «μη φυσιολογικοί», τους οποίους επιβλέπει ο φύλακας Νικήτας. Ο ίδιος, εκφράζει ακραία συμπεριφορά κατασταλτικής βίας εμποτισμένη με την αξία του καθήκοντος και της «τάξης». Ο διευθυντής και γιατρός της ψυχιατρικής κλινικής, Αντρέι, φροντίζει με αγάπη και αφοσίωση τους ασθενείς του, θεραπεύοντας τα προβλήματά τους. Όμως, στο τέλος ο Ρώσος συγγραφέας Αντόν Τσέχωφ ανατρέπει την ιστορία με την γραφή του, αποδεικνύοντας ότι ο κόσμος των «τρελών» δεν απέχει από τον κόσμο των «γνωστικών».

Ο Κώστας Γάκης ακροβατεί ανάμεσα στο «δράμα και την κωμωδία»

Η επιμέλεια της παράστασης ανήκει στον ταλαντούχο σκηνοθέτη Κώστα Γάκη, ενώ την σκηνοθεσία υπογράφει η Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου.

Θάλαμος νο 6
Το διήγημα Θάλαμος Νο6 του Αντόν Τσέχωφ γράφτηκε το 1892 και θέτει διαχρονικά ερωτήματα.

Ο δημιουργός Κώστας Γάκης λειτουργεί μέσα από την ομάδα Άναμμα με έναν θεράποντα ρόλο. Ο σκηνοθέτης γνωρίζει πώς να ισορροπεί μουσικά ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία και δημιουργεί θεραπευτικούς πυρήνες με «αρμονία». Ο ίδιος ως εξαιρετικός «μουσικός δημιουργός» επικοινωνεί εύκολα με την παγκόσμια γλώσσα της μουσικής.

«Ποιος κρίνει ποιος είναι «φυσιολογικός» και ποιος όχι; Γιατί κάποιοι άνθρωποι ζουν στο περιθώριο, δίχως αγάπη και αποδοχή; Πώς γίνεται να κλείνουμε τα αυτιά μας στον ξεριζωμό τόσων ανθρώπων;»

Όταν η μουσική καλλιτεχνία του Κώστα Γάκη αποκωδικοποιείται κατά τη διάρκεια της εκάστοτε παράστασης, ο κόσμος βιώνει την απόλυτη αρμονία. Ο δημιουργός μετατρέπει με ιδιαίτερη μαεστρία διφωνίες, τριφωνίες και τετραφωνίες σε μουσικά σύνολα ζωής, με αποτέλεσμα ο κόσμος να θεραπεύεται ψυχικά.

Αντίστοιχα, ο Αντόν Τσέχωφ ως γιατρός θεραπεύει μέσα απ’ τα σπουδαία έργα του, περιγράφοντας την παθολογία της κοινωνίας στην οποία ζούσε. Για τον Αντόν Τσέχωφ, όλοι οι ήρωες των έργων του (Ο Βυσσινόκηπος, ο Γλάρος, οι Τρεις Αδελφές, ο Θείος Βάνιας, Θάλαμος Νο6) ήταν άρρωστοι. Η γραφή του λειτουργούσε κυρίως διαγνωστικά, δεν του ξεφεύγει κανένα σύμπτωμα των ηρώων του, φαίνεται να δείχνει κατανόηση και υπομονή στο «ανίατο νόσημα».

«[…] ο Αντόν Τσέχωφ ως γιατρός θεραπεύει μέσα απ’ τα σπουδαία έργα του, περιγράφοντας την παθολογία της κοινωνίας στην οποία ζούσε.»

Ο Αντόν Τσέχωφ και ο Κώστας Γάκης βάζουν στο μικροσκόπιο τη «νόσο» ή το «λάθος μουσικό τόνο» και το γιατρεύουν. Με τον τρόπο αυτό, οι δύο δημιουργοί φωτίζουν με δόσεις γέλιου ή δράματος αντίστοιχα, την συνταγή που απαιτείται.

Ο Θάλαμος νο 6, του Αντόν Τσέχωφ.
Τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος σε αυτόν τον «βάρβαρο» κόσμο, γίνονται αιτία έμπνευσης για την Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου.

Δραματουργικά στον Θάλαμο Νο6, η Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου γνωρίζει ότι το συγκεκριμένο έργο έχει θεραπευτικό χαρακτήρα. Η στιχουργός- ερμηνεύτρια, σκηνοθέτης, συστήνει στους θεατές μια ισχυρή θεραπεία. Το έργο συγκινεί, «ανατριχιάζει» με επίκαιρους στίχους. Η ίδια εμφανίζει το αυθεντικό χειρουργικό νυστέρι του Αντόν Τσέχωφ.

Επί σκηνής | Ο Θάλαμος Νο6.

Η Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου, η Ιωάννα Παπακωνσταντίνου και η Έρη Μανουρά ερμηνεύουν αντιστέκονται στην απάνθρωπη εποχή του σήμερα, με ένα ουσιαστικό μήνυμα: Δεν είσαι μόνη! Δεν είσαι μόνος. Είμαστε μαζί… Ένα. Οι ερμηνεύτριες ενώνουν τις δυνάμεις τους για 85 λεπτά στη σκηνή και αποκτούν ένα σώμα, μια φωνή, προσφέροντας ελπίδα στην ανθρωπότητα.

Η Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου με την καλλιτεχνική της ευαισθησία, γράφει και ερμηνεύει κοινωνικοπολιτικούς στίχους αντιμετωπίζοντας τα ανθρώπινα προβλήματα. Η καλλιτέχνις εντυπωσιάζει το κοινό με τον λυρικό της λόγο, γίνεται χειμαρρώδης και εξαφανίζει τον «μισάνθρωπο» της κοινωνίας. Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ο Ζακ Κωστόπουλος, η Δήμητρα της Λέσβου, ο Παύλος Φύσσας κ.α. πρωταγωνιστούν στις ιστορίες στον Θάλαμο Νο6. Η σκηνοθέτης κλείνει το μάτι στους θεατές και επισημαίνει: Μην ξεχνάς να αγαπάς αληθινά τον άνθρωπο!

«Οι ερμηνεύτριες ενώνουν τις δυνάμεις τους για 85 λεπτά στη σκηνή και αποκτούν ένα σώμα, μια φωνή, προσφέροντας ελπίδα στην ανθρωπότητα.»

Η Έρη Μανουρά, με τις άρτιες φωνητικές της δυνατότητες, συμπαρασύρει το κοινό στο ποιητικό τσεχωφικό ταξίδι. Η Ιωάννα Παπακωνσταντίνου με άρτια κινησιολογία, ενσαρκώνει με ευκολία κάθε μεταβατικό ρόλο που απαιτείται.

Οι λειτουργικοί φωτισμοί του Θωμά Χρήστου εξυπηρέτησαν σωστά το μουσικοκινητικό έργο. Τα μονόχρωμα μαύρα κουστούμια των ηθοποιών πλαισιωμένα σε ένα απλό μαύρο φόντο, δραματουργικά έδιναν αξία στον ποιητικό και ρεαλιστικό λόγο.

Ο Θάλαμος νο 6, τοθ Αντόν Τσέχωφ.
Όταν η μουσική καλλιτεχνία του Κώστα Γάκη αποκωδικοποιείται κατά τη διάρκεια της εκάστοτε παράστασης, ο κόσμος βιώνει την απόλυτη αρμονία.
Συνοπτικά

Εν κατακλείδι, ο «Θάλαμος Νο6» ήταν μια παράσταση «γροθιά» στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα του σήμερα. Ο θεατής του έργου παρακολουθούσε ένα σκληρό, ρεαλιστικό ποιητικό έργο, αλλά ταυτόχρονα ζούσε και τη γέννηση της ελπίδας. Οι τρεις γυναίκες έδωσαν «ψυχή και σώμα» πάνω στη σκηνή, με συγκλονιστικά μηνύματα αγάπης, επισημαίνοντας ότι «ίσως» αλλάξουν όλα τα «απάνθρωπα» πράγματα που συμβαίνουν στην ανθρωπότητα. Με μια λέξη, Συγχαρητήρια.

Θάλαμος Νο 6 | Συντελεστές παράστασης

  • Σκηνοθεσία, Διασκευή: Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου
  • Επιμέλεια σκηνοθεσίας, σύλληψη ιδέας: Κώστας Γάκης
  • Επιμέλεια Φωτισμοί: Θωμάς Χρήστου
  • Επιμέλεια Μουσικής: Έρη Μανουρά
  • Φωτογραφίες: Ηλιάνα Μεϊντάνη
  • Παίζουν: Ιωάννα Παπακωνσταντίνου, Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου, Έρη Μανουρά

–Βία: Καθόλου

–Γυμνό: καθόλου

 

Διαβάστε περισσότερες Θεατρικές Κριτικές Εδώ

 

 

Προηγούμενο άρθροΤο κορίτσι που γίνεται γορίλας και άλλες ιστορίες ανάρρωσης σε… ταμπλό βιβάν
Επόμενο άρθροΗ Πανούκλα – Το έργο του Καμύ πιο επίκαιρο από ποτέ στο Θέατρο 104
Ευγενία Σάλτα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Μέγαρα Αττικής. Απόφοιτη της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής «Ιασμος» του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Διαθέτει σεμιναριακή εκπαίδευση στη «Σκηνοθεσία Θεάτρου» και στη «Θεατρική γραφή» από τη σχολή Tabula Rasa. Ασχολείται με τη μουσική, τη φωτογραφία και το video art. Εργάζεται ως Σκηνοθέτης στον Δήμο Μεγαρέων και σε άλλες περιοχές της Δυττικής Αττικής. Αρθρογραφεί στο Artic.gr από το 2018.