Η σημασία των διατηρητέων – κτιρίων παλαιότερων εποχών που εναπομείναν σε έναν κατά τα άλλα σύγχρονο πολεοδομικό ιστό – είναι πολλαπλή : αναδεικνύουν την ιδιοπροσωπία μιας πόλης σε ένα όλο και πιο ομογενοποιημένο περιβάλλον, συμβάλλουν σε μια πολυδύναμη αισθητική αντίληψη των κατοίκων, τονώνουν την αίσθηση ιστορικού βάθους μιας κοινωνίας, και οπωσδήποτε προσελκύουν επισκέπτες, με όλες τις ευεργετικές οικονομικές συνέπειες που έχει αυτή η προσέλκυση.
Η τάση για τη διατήρηση κτιρίων παλαιότερων εποχών αναπτύχθηκε στην Ευρώπη κυρίως μετά τις μαζικές καταστροφές των πόλεων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά στην Ελλάδα το μοτέρ της καταστροφής είχε σχέση όχι τόσο με τον πόλεμο, όσο με τη λεγόμενη “μεταπολεμική ανοικοδόμηση”, η οποία εν μέσω κατακλυσμιαίων κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων άλλαξε ολοκληρωτικά το κατοικημένο τοπίο της χώρας. Ο αριθμός των παλαιότερων κτιρίων που εναπομείναν μετά από αυτή την κοσμογονία είναι σχετικά μικρός και αυτό τα καθιστά εκ των πραγμάτων “είδος προς εξαφάνιση”.
Αν αυτό ίσχυε στο πρόσφατο παρελθόν, στη σημερινή οικονομική και άλλη ασφυξία της Ελλάδας των Μνημονίων τα σχετικά προβλήματα είναι δραματικά πολλαπλασιασμένα : τα δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη, η τεράστια δυστοκία και χρονική καθυστέρηση στην έκδοση των πολεοδομικών αδειών για τα διατηρητέα, τα μεγάλα έξοδα ανακαίνισης τέτοιων κατασκευών μετατρέπουν πολλά από τα κτίρια αυτά σε εγκαταλελειμμένα, κι’ αυτό είναι πρακτικά το τελευταίο στάδιο πριν την κατάρρευσή τους.
Η φορά των εξελίξεων είναι απαραίτητο και κατεπείγον να αναστραφεί για πολλούς λόγους που σχετίζονται με την αξιοπρέπεια, τον αυτοσεβασμό, ακόμα και την υψιπέτεια μιας κοινωνίας, αλλά και για λόγους πρακτικούς και, γιατί όχι, χρησιμοθηρικούς : η διαδικασία ανάδειξης των διατηρητέων μπορεί να δώσει το “φιλί της ζωής” στον τουρισμό των πόλεων, αλλά και των μικρών και μεσαίων παραγωγικών δυνάμεων της εξειδικευμένης οικοδομικής δραστηριότητας που “πνέουν τα λοίσθια” στο σκοτεινό τούνελ της μνημονιακής Ελλάδας.
Η αναστροφή αυτή είναι το αντικείμενο της Ημερίδας με θέμα : “Θα διατηρήσουμε τα διατηρητέα;” που προγραμματίζεται για την Πέμπτη 2 Απριλίου και ώρα 6 μ.μ. στο Αμφιθέατρο Εκδηλώσεων του Τεχνικού Επιμελητηρίου, Νίκης 4, Σύνταγμα, 1ος όροφος.
Η ημερίδα διοργανώνεται από το ΚΕΜ (Κοινωνικό Εργαστήριο Μηχανικών) στα πλαίσια του ΙΕΚΕΜ ΤΕΕ, αξιοποιώντας την εθελοντική προσφορά εργασίας μελών (και μη) του ΤΕΕ και διακεκριμένων επιστημόνων και επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται σ’ αυτά τα πεδία.
Η ημερίδα θα έχει τη μορφή στρογγυλής τράπεζας, όπου πέραν των εισηγητών ο λόγος θα δίνεται και στους παρευρισκομένους. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.
Εισηγητές:
• Νίκος Χαρκιολάκης, Αρχιτέκτων, Επίτιμος Διευθυντής Αναστήλωσης Νεότερων και Σύγχρονων Μνημείων του ΥΠΠΟ :
Διατηρητέα και ΕΣΠΑ – Προβλήματα και Προοπτικές
• Ειρήνη Γρατσία, Αρχαιολόγος, Συντονίστρια της MONUMENTA :
Καταγράφοντας τα κτίρια της Αθήνας
• Κωνσταντίνα Θεοδώρου, Αρχιτέκτων :
Μοντέλα διαχείρισης των διατηρητέων για μια λειτουργική ένταξή τους στον ιστό της πόλης
Συντονιστής:
• Γιώργος Χατζηστεργίου, Πολιτικός Μηχανικός
Πηγή: http://www.iekemtee.gr/
