Μία ομηρεία περίπου κατά λάθος. Τυφλή, χωρίς αίτημα. Ανάγκη αυτό να βρεθεί. Ή να εφευρεθεί. Οι δύο εμπλεκόμενοι, ένας αγανακτισμένος πελάτης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας και ο όμηρός του, ένας ταλαιπωρημένος υπάλληλος της ίδιας εταιρείας, βρίσκονται στην παράλογη θέση να πρέπει να συμφωνήσουν για το ποιο θα έπρεπε να είναι αυτό το αίτημα. Θα μπορούσε μήπως να είναι και κάποιο δικό μας, ανομολόγητο;

Το έργο του Νίκου Δημητρόπουλου, «Σκέτη Κοροϊδία», σκληρό και οδυνηρά αστείο, ανιχνεύει τους καιρούς μας και αναδεικνύει καταστάσεις, συμπεριφορές και σκέψεις. Σκέψεις που τρομάζουν…

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Κατσικονούρης σημειώνει: «Το έργο του Νίκου Δημητρόπουλου είναι σκληρό και οδυνηρά αστείο. Είναι έργο των καιρών μας. Δεν μένει όμως στην επικαιρότητα. Σαν ένα αιχμηρό εργαλείο την σκαλίζει και βρίσκει συμπεριφορές, στάσεις και σκέψεις που σιγοβράζουν από κάτω. Σκέψεις που τρομάζουν.

Οι ηθοποιοί Τάσος Δαρδαγάνης και Κώστας Ξυκομηνός πρωταγωνιστούν στο έργο του Νίκου Δημητρόπουλου «Σκέτη Κοροϊδία» που παρουσιάζεται στο Θέατρο 104, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη.

Οι πρωταγωνιστές μιλούν στο Artic.gr για τον τρόπο που τους βοήθησε η σκηνοθετική γραμμή του Βασίλη Κατσικονούρη να προσεγγίσουν τους ρόλους τους, για τη συνύπραξη του δραματικού και του κωμικού στοιχείου στο έργο και για τη «σκέτη κοροϊδία» που βιώνουν οι χαρακτήρες του έργου αλλά και όλοι εμείς σήμερα.

Τάσος Δαρδαγάνης, Κώστας Ξυκομηνός | Συνέντευξη

Το έργο «Σκέτη Κοροϊδία» αναφέρεται σε μία ομηρεία περίπου κατά λάθος, τυφλή και χωρίς αίτημα. Τι ανακαλύπτουν κατά την εφ-εύρεση του αιτήματος της και πώς διαχειρίζονται αυτή την παράλογη θέση οι δύο χαρακτήρες;

Τάσος Δαρδαγάνης: – Αυτό που ξεκινά τυχαία ως αποτέλεσμα μιας έντασης της στιγμής, εξελίσσεται σύντομα σε μια συνθήκη ομηρίας και εγκλεισμού για την οποία κανείς από τους δύο χαρακτήρες δεν είναι έτοιμος. Ο Αντώνης και ο Προκόπης λοιπόν αναγκάζονται κατά μία έννοια να αυτοσχεδιάσουν. Οι ενδοσκοπήσεις και οι ψυχολογικές μεταπτώσεις τους φέρνουν αντιμέτωπους με μνήμες, βαθιές επιθυμίες, αλλά και λάθη του παρελθόντος τους. Κάπως έτσι το “αίτημα” που δημιουργείται είναι ένας καθρέφτης όλων αυτών. Όσο για τις αντιδράσεις τους, ως διαμετρικά αντίθετοι χαρακτήρες, αντιδρούν στο κάθε τι που συμβαίνει με εντελώς διαφορετικό τρόπο, πράγμα που δημιουργεί περαιτέρω εντάσεις και παρεξηγήσεις, που αλλάζουν πολλές φορές τη δυναμική στο ποιος έχει το πάνω χέρι στην κατάσταση.

Κώστας Ξυκομηνός: – Το πρόσωπο που ερμηνεύω, ο πελάτης Αντώνης, οδηγημένος από την πίκρα, την απογοήτευση, την εκμετάλλευση, την αναξιοκρατία και την τραγική οικονομική κατάσταση που βιώνει αποφασίζει εν θερμώ να βάλει ένα τέλος σε αυτά που τον βασανίζουν επιλέγοντας μια ακραία πράξη. Ο λάθος τόπος, η χρονική στιγμή και η αδεξιότητα του θα επιφέρουν μια ερασιτεχνική ομηρεία με τον ίδιον σε ένα ρόλο που ποτέ δεν είχε φανταστεί. Αυτόν του απαγωγέα.

Ο υπάλληλος της εταιρείας και όμηρος Προκόπης, ο οποίος είναι και ο ίδιος ένα θύμα παρόμοιων καταστάσεων, όταν αντιλαμβάνεται την αδυναμία του Αντώνη να το διαχειριστεί όλο αυτό, αρχίζει σταδιακά να τον νουθετεί σχετικά με το πώς να θέσει το αίτημα του και το πώς να διαχειριστεί την κατάσταση που έχει προκύψει, με μοναδικό σκοπό να τον οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα που ο ίδιος επιθυμεί. Η μοιραία συνάντηση και η συνύπαρξη των δύο αυτών προσώπων σε αυτήν την ιδιόμορφη συνθήκη εγκλωβισμού, θα γίνει η αιτία να ξεδιπλώσουν πρωτόγνωρες για αυτούς πτυχές του χαρακτήρα τους και να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να ορθώνουμε το ανάστημα μας σε κάθε τι που συνθλίβει την ανθρώπινη υπόσταση.

Σκέτη Κοροϊδία του Νίκου Δημητρόπουλου - Στιγμιότυπο από την παράσταση στο Θέατρο 104
«Σκέτη Κοροϊδία» του Νίκου Δημητρόπουλου, με τον Τάσο Δαρδαγάνη και τον Κώστα Ξυκομηνό | Σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσικονούρης | Κάθε Τετάρτη & Πέμπτη στο Θέατρο 104

Πώς σε βοήθησε να προσεγγίσεις το ρόλο σου η σκηνοθετική γραμμή του Βασίλη Κατσικονούρη;

Τάσος Δαρδαγάνης: – Το πολύ ενδιαφέρον ήταν ότι η πρώτη ανάγνωση του έργου για μένα, ήταν πολύ διαφορετική από αυτή του Βασίλη. Η διαφορετική οπτική του στο κείμενο λοιπόν, μου άνοιξε νέες ερμηνευτικές δυνατότητες. Από κει και πέρα στη διάρκεια της πρόβας, πολλές φορές με παρότρυνση του σκηνοθέτη πήραμε διάφορες συνθήκες με τον Κώστα και τις τραβήξαμε στα άκρα, μια διαδικασία που μας έδωσε επιλογές σε σχέση με την απόδοση των ρόλων μας που αρχικά δεν είχαμε σκεφτεί.

Κώστας Ξυκομηνός: – Ως δραματουργός ο Βασίλης μας έχει χαρίσει μερικούς από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες στο νεοελληνικό θέατρο. Αυτή η γνώση του πάνω στον ανθρώπινο ψυχισμό και στις καταστάσεις που βιώνουν τα πρόσωπα ήταν χρήσιμα εργαλεία στην προσέγγιση του ρόλου μου. Επίσης η υπομονή και η μεταδοτικότητα που φέρει από την  ιδιότητα του εκπαιδευτικού ήταν πολύ βοηθητική. Η αγάπη και εμπιστοσύνη που αισθανθήκαμε στις πρόβες μας έκανε να νιώσουμε ότι μαζί του συν-δημιουργούμε τον κόσμο αυτών των δύο προσώπων.

Τάσος Δαρδαγάνης: «Η ακροβασία ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία του έργου κατά τη γνώμη μου.»

Πώς «συμπλέει» το δραματικό και το κωμικό στοιχείο στο έργο του Νίκου Δημητρόπουλου;

Τάσος Δαρδαγάνης: – Η ακροβασία ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία του έργου κατά τη γνώμη μου. Οι διαφορές στο χαρακτήρα που έχουν οι δύο ήρωες και το ακραίο της κατάστασης, δημιουργεί κωμικά επεισόδια, αλλά τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται το έργο δεν είναι καθόλου αστεία.

Πολλές φορές αυτό που συμβαίνει επί σκηνής είναι κωμικό σαν αποτέλεσμα της σύγκρουσης του Προκόπη με τον Αντώνη, αλλά ο θεατής ακούγοντας το λόγο της διαφωνίας δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να προβληματιστεί. Οι χαρακτήρες της σκέτης κοροϊδίας δεν είναι μυθιστορηματικοί, με την έννοια ότι δεν περιβάλλονται από κάποια ρομαντική γοητεία ή ωραιοποίηση. Είναι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι. Είναι αυτοί που συναντάμε κάθε μέρα. Είναι εμείς. Έτσι ο καθένας μπορεί να δει σ’ αυτούς λίγο από τον εαυτό του κι αυτό έχει τη σημασία του…

Κώστας Ξυκομηνός: – Όπως και στην ζωή που το κωμικό συμπλέει πολύ συχνά με το τραγικό και τελικά καταλήγει κωμικοτραγικό, έτσι και στην παράσταση το κείμενο μέσα από συνεχόμενες ανατροπές οδηγεί τα πρόσωπα και τους θεατές σε μια εναλλαγή συναισθημάτων.  Η αναζήτηση των αιτημάτων και η ανακάλυψη της αλήθειας άλλοτε φανερώνεται σπαρακτικά και άλλοτε με παιδική αφέλεια.

Κώστας Ξυκομηνός: «Οι χαρακτήρες του έργου όπως και όλοι μας ζούμε σε μία κοινωνία που τα μέλη της κοροϊδεύουν το ένα το άλλο και όλα μαζί κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.»

Τελικά, ποια είναι η «σκέτη κοροϊδία» που βιώνουν οι δύο χαρακτήρες του έργου και ποια όλοι εμείς σήμερα;

Τάσος Δαρδαγάνης: – Όπως είπα, οι χαρακτήρες του έργου είναι άνθρωποι σαν εμάς. Άνθρωποι του σήμερα, στη χώρα μας, με όλες τις ανησυχίες και τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε και γνωρίζουμε πολύ καλά. Είναι άνθρωποι παραζαλισμένοι από τις συνεχόμενες σφαλιάρες της ζωής που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν έχοντας τα πάντα αντίξοα. Η βαθειά κρίση, τα οικονομικά προβλήματα, η έλλειψη πρόνοιας και επιλογών είναι τα δικά τους και τα δικά μας προβλήματα.

Ωστόσο η κοροϊδία δεν αρχίζει και τελειώνει στους εξωτερικούς παράγοντες που διαμορφώνουν την καθημερινότητα και τη ζωή μας. Όπως το κάθε τί απειλείται από αυτό που το συνιστά, έτσι κι εμείς είμαστε οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού μας. Οι επιλογές και η αδράνεια μας σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας έχει φτάσει σε σημείο απόλυτης απάθειας. Η έλλειψη ενεργής αντίδρασης και ελπίδας για κάτι καλύτερο ειναι η κοροϊδία που ζούμε και είναι ένα πρόβλημα που ξεκινά και τελειώνει σε εμάς.

Κώστας Ξυκομηνός: – Οι χαρακτήρες του έργου όπως και όλοι μας ζούμε σε μία κοινωνία που τα μέλη της κοροϊδεύουν το ένα το άλλο και όλα μαζί κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους. Βολευόμαστε σε μια ψευδαίσθηση πραγματικότητας που την δημιούργησαν και την χειρίζονται άλλοι με βάση το οικονομικό συμφέρον, το ψέμα, την απάτη, τα επιλεκτικά προνόμια, την διαχείριση της εξουσία και την πονηριά. Και οι ενορχηστρωτές αυτής της σκέτης κοροϊδίας απαιτούν καθημερινά όλο και περισσότερα.

Δεν υποχωρούν αν δεν τα πάρουν τελικά όλα, αφήνοντας μας άδειους από όνειρα, ελπίδες, αξιοπρέπεια, ηθική και όλα τα άλλα που τιμούν την ανθρώπινη ζωή. Ας είμαστε λοιπόν σε μια εσωτερική εγρήγορση ώστε να μην επιτρέπουμε ούτε στον ίδιο τον εαυτό μας να μας κοροϊδέψει.

Συντελεστές παράστασης Σκέτη Κοροϊδία

  • Κείμενο: Νίκος Δημητρόπουλος
  • Σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσικονούρης
  • Σκηνικά/Κοστούμια: Ανδρέας Χάλαρης , Ελευθέριος Πλαβός
  • Μουσική Επιμέλεια: Βασίλης Κατσικονούρης
  • Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μπενίση
  • Φωνή Δημοσιογράφου: Λαρίσα Βέργου
  • Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
  • Φωτογράφιση: Σάββας Βασιλειάδης
  • Παραγωγή: ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ
  • Ερμηνεύουν: Τάσος Δαρδαγάνης, Κώστας Ξυκομηνός
Πληροφορίες

  • Τοποθεσία: Θέατρο 104
  • Διεύθυνση: Ευμολπιδών 41, Γκάζι (Σταθμός μετρό: Κεραμεικός)
  • Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6947409435, 210 3455020 | Facebook | www.104.gr
  • Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15
  • Διάρκεια παράστασης: 70’
  • Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 15 €, Μειωμένο (φοιτητών-ανέργων-ΑΜΕΑ): 10€, Ατέλεια: 5€
  • Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr

 

Διαβάστε περισσότερες Θεατρικές συνεντεύξεις εδώ

Προηγούμενο άρθροΗλίας Βαλάσης: «Ως ηθοποιός μεταβάλλομαι ψυχικά, σωματικά»
Επόμενο άρθροΟ Κωνσταντίνος Ευστρατίου και «Οι Λυγερές του Κάτω Κόσμου»
Λυδία Τριγώνη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών και του μεταπτυχιακού προγράμματος «Λογοτεχνία, Πολιτισμός και Ιδεολογία», με ειδίκευση στο θέατρο. Ασχολείται με τη μετάφραση θεατρικών έργων, εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη και αρθρογραφεί στο Artic.gr από το 2012.