Η Ακριβή Κόλλια είναι ένας από τους ανθρώπους του κινηματογραφικού χώρου που μας γεμίζουν ειλικρινή και αστείρευτη έμπνευση. Με σπουδές στο Θέατρο, αλλά και στις Ψηφιακές Μορφές Τέχνης και μετέπειτα στα Στοιχεία Θεατρικότητας στον Κινηματογράφο, έχει καταφέρει πολλά και σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία. Έχει στο βιογραφικό της ως σκηνοθέτιδα 8 ταινίες μικρού μήκους, από το 2010!
Προσφάτως, μάλιστα, τιμήθηκε με το Βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για την μικρού μήκους ταινία της «Πολιορκία» (блокада) στην Αγία Πετρούπολη. Η ταινία επιχειρεί έναν συσχετισμό ανάμεσα στη Ρωσία την περίοδο της πολιορκίας του Leningrad και στην Ελλάδα των καιρών μας. Ένας άστεγος μεσήλικας, στην σύγχρονη Ελλάδα της κρίσης, βιώνει τον αποκλεισμό λόγω της οικονομικής πολιορκίας της χώρας. Με αφορμή την ανάγνωση ενός ιστορικού άρθρου, βυθίζεται σε ένα παράξενο όνειρο που τον μεταφέρει στο πολιορκημένο Leningrad, στα 1942. Εκεί ταυτίζεται με τις απέλπιδες προσπάθειες των κατοίκων για επιβίωση.
Το Artic.gr εξασφάλισε για εσάς μια συνέντευξη της Ακριβής Κόλλια, η οποία μας μίλησε με ευδιάκριτη την αγάπη και το πάθος της για αυτό που κάνει. Την ευχαριστούμε πολύ και της ευχόμαστε ό, τι καλύτερο!
Μαργαρίτα: Στην τόσο δύσκολη εποχή που διανύουμε, δημιουργήσατε την «Πολιορκία», η οποία διακρίθηκε στην Αγία Πετρούπολη. Τι θεωρείς ότι συνέβαλε περισσότερο σε αυτή την επιτυχία;
Ακριβή Κόλλια: Νομίζω ότι η έλλειψη τεχνικών μέσων λειτούργησε υπέρ αυτής της ταινίας. Δε θα ήθελα άλλωστε να δω αυτήν την πλοκή αποτυπωμένη σε μια αψεγάδιαστη εικόνα, θα ήταν σαν να την ειρωνεύομαι. Γύρισα τη ταινία με φίλους, που ήρθαν με όλη τους τη διάθεση και θέληση να βοηθήσουν και με υλικά μέσα που βρήκαμε ή δανειστήκαμε. Ασφαλώς αυτό δε φαντάζει ιδανική παραγωγή ταινίας, μάλλον το αντίθετο, όμως σε αυτή τη περίπτωση η ατμόσφαιρα που πλαισίωνε τα γυρίσματα της ταινίας αποτυπώθηκε και ανέδειξε το θέμα της. Θα μπορούσα να πω λοιπόν τώρα, παίρνοντας την απόσταση μου, πως σκέφτομαι πολύ θετικά την περίοδο των γυρισμάτων και χαίρομαι που έγιναν έτσι.
Μαργαρίτα: Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν ενημερώθηκες για τη διάκριση της ταινίας «Πολιορκία» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου ταινιών μικρού μήκους της Αγίας Πετρούπολης;
Ακριβή Κόλλια: Οι εκπρόσωποι του φεστιβάλ που επικοινώνησα αρχικά εκεί ήταν τόσο ανοιχτοί με το να τους στείλω την ταινία, που για να πω την αλήθεια δεν περίμενα πως θα την δουν ανάμεσα σε τόσες συμμέτοχες. Όταν λοιπόν με ενημέρωσαν για τη διάκριση νόμιζα πως κάτι δε κατάλαβα σωστά. Το συνειδητοποίησα, αφού μου μετέφρασε το επίσημο κείμενο που μου έστειλαν, από τη ρωσική γλώσσα στα ελληνικά, η φίλη μου Ευγενία Κουσμίνα, η οποία παίζει την κοπέλα που πεθαίνει στη ταινία. Προφανώς και ένιωσα δικαίωση για μένα και για τους συνεργάτες μου.
Μαργαρίτα: Στην «Πολιορκία» δημιουργείς μία ιδιαίτερα τολμηρή σύνδεση ανάμεσα στη Ρωσία την περίοδο της πολιορκίας του Λένινγκραντ και στην Ελλάδα στις μέρες μας. Θα ήθελα να μου μιλήσεις λίγο αναφορικά με αυτό.
Ακριβή Κόλλια: Μέσω μιας συμβολικής προσέγγισης της πλοκής του σεναρίου, θα μπορούσα να πω, πως πολλοί προσπαθούν σήμερα να «φάνε» τους διπλανούς τους για να επιβιώσουν. Τα κίνητρα μάλιστα θα μπορούσαν να είναι τόσο αγνά, όπως η προσπάθεια μιας μητέρας να ταΐσει τα παιδιά της. Ασφαλώς όμως, η περίοδος της πολιορκίας του Λένινγκραντ δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ελλάδα του σήμερα, καθώς εκεί επιβίωναν όλοι σε παρόμοιες συνθήκες. Εδώ δεν βρισκόμαστε όλοι, ακόμα τουλάχιστον, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Για αυτό η σύνδεση της Ελλάδας του σήμερα με το Λένινγκραντ την περίοδο της πολιορκίας, γίνεται μέσω ενός μοναδικού ήρωα, σε συνειρμικό επίπεδο. Ένας άνθρωπος που τα έχει χάσει όλα, στις συνθήκες που ζούμε τα τελευταία χρόνια, διαβάζοντας ένα κείμενο για τα χρόνια της πολιορκίας, μεταφέρεται σε κατάσταση παραισθήσεων, λόγω της πείνας, στο Λένινγκραντ και παρακολουθεί μια σκηνή ανθρωποφαγίας. Ο ήρωας ξυπνάει, σαν από εφιάλτη ανάμεσα σε βομβαρδισμούς. Δεν έχει διαπράξει κανένα κακό, ούτε μπορούσε να βοηθήσει σε κάτι, καθώς η πραγματικότητα που παρακολούθησε δεν μπορούσε να τον αγγίξει, ούτε εκείνος να δράσει μέσα σε αυτήν. Ήταν εξωτερικός παρατηρητής αυτής της σκηνής, όπως και ο θεατής της ταινίας, όμως το ερώτημα έχει γεννηθεί. Ως πού θα ήταν ικανός να φτάσει σε μια αντίστοιχη κατάσταση;
Μαργαρίτα: Πώς ένιωσες τον παλμό των ανθρώπων στην Αγία Πετρούπολη σε σχέση με την «Πολιορκία»;
Ακριβή Κόλλια: Νομίζω το να επιλέξουν την «Πολιορκία» για το βραβείο της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, με ένα θέμα μάλιστα που αποτελεί ταμπού ακόμα και σήμερα, όπως με έχουν πληροφορήσει κάποιοι φίλοι που ζουν στη Ρωσία, δείχνει πως έχουν στραμμένα τα βλέμματα προς την Ελλάδα με μια υποστηρικτική στάση. Έλαβα πολύ θετικά σχόλια για την ταινία πράγμα που με χαροποίησε έντονα φυσικά.
Μαργαρίτα: Παρά τις δυσκολίες, έχεις επιλέξει να δημιουργείς τέχνη στην Ελλάδα. Αν εμφανιζόταν η ευκαιρία, θα έφευγες στο εξωτερικό;
Ακριβή Κόλλια: Δεν έχω κάνει ακόμα όσα θα ήθελα εδώ. Είμαι ακόμα στην αρχή και τα επόμενα μου βήματα, θα ήθελα να είναι δίπλα σε αυτούς που με βοήθησαν και με υποστήριξαν μέχρι τώρα. Το να φύγω εκτός Ελλάδας δεν είναι στα άμεσα τουλάχιστον σχέδια μου. Θέλω να δω μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε δημιουργώντας εδώ. Έπειτα νομίζω πως ο ελληνικός κινηματογράφος τα τελευταία χρόνια έχει αποδείξει πως μπορεί να πετύχει πολλά.
Μαργαρίτα: Έχεις στο μυαλό σου να σκηνοθετήσεις κάποια ταινία μεγάλου μήκους;
Ακριβή Κόλλια: Ήδη προετοιμάζω τα θεμέλια για να μπορέσω να χτίσω τη πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία, η οποία αποτελεί τη συνέχεια της τελευταίας μου μικρού μήκους «Μαθήματα εμπιστοσύνης». Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτό το σενάριο, το οποίο περιστρέφεται γύρω από ιδέες όπως η ελευθερία και τα όρια μέσα σε μια κοινωνικά στερεοτυπική ερωτική σχέση, η ηδονή μέσω της οδύνης, η φαντασίωση και η εφαρμογή της στη πραγματικότητα. Πολλές φορές η φαντασίωση είναι αυτοσκοπός και η εφαρμογή της δημιουργεί τρόμο. Ψάχνω τα όρια και σίγουρα αυτή η ταινία θα τα ξεπεράσει σημαντικά και σε επίπεδο σεναρίου αλλά και δομής. Κάτι επίσης που έχει σημαντικό χώρο στη σκέψη μου είναι η συνειδητή αποδοχή του ενός συντρόφου από τον άλλο, όταν καταφέρει να γνωρίσει όλα τα πρόσωπα που συγκροτούν τη προσωπικότητα του. Δουλεύω αυτή τη ταινία εδώ και χρόνια και πιστεύω πως θα βρει κάπως την ανάσα της να ζήσει.
Παράλληλα γράφω με δύο εξαιρετικά έξυπνους και εύστοχους φίλους και συνεργάτες, αλλά δύο σενάρια για μεγάλου μήκους ταινίες, όπου το καθένα με γοητεύει έντονα με τον δικό του τρόπο και δυναμική.
Πιστεύω πολύ σε ό,τι δουλεύω οπότε με κάποιο τρόπο θα γίνει.
Μαργαρίτα: Πολλοί νέοι έχουν ως όνειρο να εκφραστούν μέσω της τέχνης στην Ελλάδα, διστάζουν όμως λόγω των συνθηκών. Έχεις κάποια συμβουλή προς αυτούς;
Ακριβή Κόλλια: Οι συνθήκες δημιουργούνται όταν ο στόχος είναι δυνατός μέσα μας. Η ανάγκη να δεις τις εικόνες που είχες στο νου σου, είναι πιο ισχυρή απέναντι σε κάθε εμπόδιο. Εμείς φτιάχνουμε τα μέσα και όχι εκείνα εμάς. Αν συνέβαινε το αντίθετο δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να εκφραστούμε γιατί θα είχαμε όλη ένα ίδιο αναμασώμενο και στερεοτυπικό αποτέλεσμα. Το ζητούμενο είναι να πεις τη προσωπική σου αλήθεια με τον δικό σου τρόπο. Έτσι κι αλλιώς όλοι οι άνθρωποι έχουμε παρόμοιες ιδέες στο νου μας, άλλες περισσότερο καλλιεργημένες και άλλες λιγότερο. Όταν λοιπόν θέλεις να πεις την προσωπική σου σκέψη για την αλήθεια σου σίγουρα θα υπάρξει ένας που θα την κατανοήσει απόλυτα και θα συγκινηθεί που μοιάζει με τη δική του. Τότε έχεις κερδίσει.
Δείτε την ταινία «Πολιορκία»
Ευχαριστούμε πολύ την Ακριβή Κόλλια για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε, της ευχόμαστε κάθε επιτυχία!
