Η Εταιρεία Θεάτρου Γκραν Γκινιόλ «βρίσκεται» εδώ και λίγες μέρες στην σκηνή του Θεάτρου Αυλαία της Θεσσαλονίκης, μεταφέροντας σ’ αυτήν από τον κινηματογράφο ένα γνωστό έργο των αρχών του 2000, το Σπιρτόκουτο του Γιάννη Οικονομίδη. Πρόκειται για την δεύτερη φορά –και για αυτό η ομάδα ευχαριστεί τον Γιάννη Οικονομίδη– που το συγκεκριμένο φιλμ «γνωρίζει» θεατρική μεταφορά μετά το 2006 και την παράσταση της ομάδας 90ο C σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού και διασκευή του ίδιου και των 90ο C.

Την εκδοχή του έργου που θα παρουσιάζεται μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου στην Θεσσαλονίκη σκηνοθετεί για την Γκραν Γκινιόλ ο Στάθης Μαυρόπουλος και τους ρόλους κρατάνε οι Κώστας Βουρλιώτης, Γιάννης Κοντός, Ιωάννα Λαμνή, Πέτρος Μαλιάρας, Στάθης Μαυρόπουλος, Λένα Πετροπούλου και Δήμητρα Σταματίου.

Σπιρτόκουτο – Η παράσταση

Το έργο εκτυλίσσεται ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος –Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους– εν μέσω καλοκαιρινού καύσωνα και ένα air-condition εκτός λειτουργίας αποτελεί αλληγορία για την «εκτός λειτουργίας» οικογένεια που κατοικεί σ’ αυτό και έχει απολέσει από καιρό κάθε πιθανότητα επικοινωνίας ή λειτουργικότητας.

Ο Δημήτρης (Στάθης Μαυρόπουλος), επωμιζόμενος ως χαρακτήρας το μεγαλύτερο υποκριτικό βάρος, είναι ένας καθημερινός οικογενειάρχης που σχεδιάζει να κάνει κάποια νέα επαγγελματικά βήματα μαζί με τον κουνιάδο του Γιώργο (Κώστας Βουρλιώτης), αδελφό της συζύγου του, Μαρίας (Ιωάννα Λάμνη). Ο Στάθης Μαυρόπουλος δίνει ψυχοπαθολογική διάσταση στον χαρακτήρα του, πράγμα που επαναλαμβάνει σκηνοθετικά σχεδόν σε όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες της παράστασης.

Το Σπιρτόκουτο
Σπιρτόκουτο – Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους στο Θέατρο Αυλαία της Θεσσαλονίκης.

Κανένας δεν μοιάζει «κανονικός», αλλά κανένας δεν φαίνεται να ξεφεύγει από τους όρους της παροντικής κοινωνικής νόρμας. Ένας πατέρας, κομπιναδόρος «της σειράς» που κυνηγάει το μεροκάματο με όνειρο (σχεδόν ονείρωξη!) το «κυριλέ εστιατόριο» που έλειπε από τον Κορυδαλλό και την συνακόλουθη επιχειρηματική του επιτυχία, μια καταπιεσμένη σύζυγος (Ιωάννα Λάμνη) που ξεσπάει τον θυμό της ζωής που δεν έζησε –με μικροαστικά πρότυπα και επιθυμίες– στον άντρα της, η πιο «ήπια» από όλους αδελφή της συζύγου (Λένα Πετροπούλου) που παίρνει, βέβαια, ψυχοφάρμακα, και δύο αδέλφια νάρκισσοι με αντικοινωνικές συμπεριφορές και ευτελές αξιακό σύστημα (Γιάννης Κοντός, Δήμητρα Σταματίου).

«Δεν θες να μάθεις τί έχω; Ξέρω τί έχεις.»

Το παραπάνω μείγμα χαρακτήρων δεν θα μπορούσε παρά να είναι εκρηκτικό με συγκρουσιακές δυνάμεις να υποδαυλίζουν τα θεμέλιά του ως σύστημα. Και πράγματι αυτές κάνουν την εμφάνισή τους επί σκηνής ως άγριοι καυγάδες με χρήση ακόμα και σωματικής βίας, πολλαπλές βωμολοχίες και κυρίως σωματοποιημένη και λεκτική έκφραση της ωμότητας. Η βία προκύπτει ως αντίδραση στους χαρακτήρες για τις συμφωνίες που αθετούνται, εξαιτίας απωθημένων συναισθημάτων, ακυρωμένων προσδοκιών, αλαζονικών και προσβλητικών συμπεριφορών, αλλά κυρίως εξαιτίας της έλλειψης έστω και διάθεσης για ανθρώπινη επικοινωνία. Επί σκηνής δημιουργείται ένα άναρχο, γεμάτο ένταση σκηνικό με τις άγριες εικόνες να διαδέχονται η μία την άλλη προκαλώντας ένα αποτέλεσμα πλήρες σε έκπτωση της ανθρωπιάς με στιγμές ανοικείωσης, αλλά όχι ανοίκειο στα μάτια του σύγχρονου θεατή.

Η σκηνοθεσία

Η σκηνοθετική γραμμή που διαπερνά το έργο ως προς την αποτελεσματικότητά της στηρίζεται στα εξωτερικά, κυρίως, ερεθίσματα που προκαλούν στον θεατή αρνητικά συναισθήματα απέναντι σ’ αυτό το οικογενειακό χάος, σ’ αυτό το εύφλεκτο «Σπιρτόκουτο» που δεν δίνει περιθώρια αποφυγής της πυρκαγιάς μέσω της χαριστικής βολής που έρχεται προς το τέλος της παράστασης. Αποτελεσματικά θα έλεγε κανείς ότι «δένουν» με το έργο ορισμένα ηχητικά και μουσικά αποσπάσματα που ακούγονται.

Η θεατρική μεταφορά του κινηματογραφικού έργου «ασθμαίνει» απότομα σε ορισμένα σημεία της παράστασης, πράγμα το οποίο θα μπορούσε ενδεχομένως να αποφευχθεί με λίγο διαφορετική διαχείριση του πρωτότυπου κειμένου του Γιάννη Οικονομίδη και της Λένιας Σπυροπούλου. Οι ερμηνείες στο Σπιρτόκουτο συνολικά αφήνουν ένα αποτέλεσμα που μένει στην μνήμη λόγω της έντασης που προκύπτει, όπως προαναφέρθηκε, ωστόσο δεν διακρίνονται από εσωτερικό βάθος και δυναμική. Πρόκειται για μια παράσταση όχι αφρόντιστη και όχι εύκολης διαχείρισης.

 

Trailer

Σπιρτόκουτο: Συντελεστές παράστασης

  • Κείμενο: Γιάννης Οικονομίδης – Λένια Σπυροπούλου
  • Σκηνοθεσία: Στάθης Μαυρόπουλος
  • Σκηνικά – Κοστούμια: Σοφία Τσιριγώτη
  • Σχεδιασμός Φωτισμών: Διονύσης Καραθανάσης
  • Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Πηλεύς Τερζής
  • Κατασκευή σκηνικού: Γιώργος Μαυρόπουλος – Art Bebe Team
  • Επιμέλεια video – trailer: Αλέξανδρος Καντόρος
  • Φωτογραφίες – επιμέλεια εντύπων: Τάσος Θώμογλου
  • Ψιμυθιολόγος: Ειρήνη Σιγανού
  • Οργάνωση παραγωγής – επικοινωνία: Απόστολος Λιάπης    
  • Παίζουν: Κώστας Βουρλιώτης, Γιάννης Κοντός, Ιωάννα Λαμνή, Πέτρος Μαλιάρας, Στάθης Μαυρόπουλος, Λένα Πετροπούλου, Δήμητρα Σταματίου

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ

Πληροφορίες

  • Τοποθεσία: Θέατρο Αυλαία
  • Διεύθυνση: Πλατεία ΧΑΝΘ (Πλευρά Τσιμισκή), Θεσσαλονίκη
  • Τηλέφωνο: 2310 237700
  • Παραστάσεις:  10 – 11 – 12 – 13 – 14 – 20 – 21 – 27 – 28 Νοεμβρίου 04 – 05 Δεκεμβρίου στις 21:15
  • Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά
  • Tιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, ομαδικό), 5 ευρώ ανέργων
  • Facebook Εταιρείας Θεάτρου Γκραν Γκινιόλ Site Θεάτρου

Βία: Πολλή

Γυμνό: Λίγο

 

Χορηγός επικοινωνίας

artic-gr-logo

Προηγούμενο άρθροΑνδρονίκη Αβδελιώτη: «Ο ηθοποιός είναι τα πάντα γύρω του»
Επόμενο άρθροΚοριολανός του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στο Θέατρο Σημείο