Η εκδήλωση Human Constructions παρουσιάζει την έρευνα που πραγματοποίησε η χορογράφος Σοφία Κονδυλιά και περιλαμβάνει μία site specific έκθεση από solo δημιουργίες νέων χορευτών που συμμετείχαν στο 2ο εργαστήρι σύνθεσης “Αρχιτεκτονική & Χορός” της χορογράφου και την ομώνυμη διαδραστική διάλεξή της, που μιλά για τη δημιουργία και σκιαγραφεί την ίδια την έρευνα. Η εν λόγω παρουσίαση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ στις 16 Μαίου, στις 1 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, στο Δημοτικό Θέατρο Μελίνα Μερκούρη και στις 6 Ιουνίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στο πλαίσιο του 15ου φεστιβάλ Ελλήνων Χορογράφων.

Η χορογράφος και αρχιτέκτονας Σοφία Κονδυλιά, η εμπνεύστρια και ερμηνεύτρια της εν λόγω εκδήλωσης, μιλά στο Artic.gr σχετικά με την έρευνά της ως προς την ανίχνευση σημείων τομής στη συνθετική διεργασία αρχιτεκτονικής και χορού. Ακόμη, αναφέρεται στη συσχέτιση των δύο τεχνών που στηρίζεται στη αντίληψη πως και οι δύο τέχνες δημιουργούν χώρο μέσα από την κίνηση των σωμάτων. Το σώμα αντιλαμβάνεται, δημιουργεί και κατανοεί το χώρο και τη δυναμική του με τρόπο κιναισθητικό.

Μάνια: – Η εκδήλωση Human Constructions παρουσίαζε συνολικά την έρευνα «Αρχιτεκτονική + Χορός», αποτελώντας το απόσταγμα της έρευνάς σας επάνω στην αρχιτεκτονική, τον χορό και την κίνηση του σώματος.  Τι είναι αυτό που είδαμε στην εκδήλωση Human Constructions;

Σοφία Κονδυλιά: – Η παρουσίαση της έρευνας Human Constructions περιλάμβανε την ομώνυμη παράσταση – διάλεξη «Human Constructions» και μια site specific έκθεση από τους συμμετέχοντες χορευτές του 2ου κύκλου εργαστηρίου «Αρχιτεκτονική +Χορός. Μέσα στο εργαστήρι, κάθε συμμετέχων χρησιμοποιεί τη συνθετική μέθοδο που του προτείνω και δημιουργεί ένα μικρό solo έως 5’ χορογραφώντας μία δική του ιδέα. Οι performers της έκθεσης κατοίκησαν τους χώρους του Ρομάντσο, καταλαμβάνοντας ο καθένας έναν χώρο που εξυπηρετούσε το solo του. Αυτόν τον χώρο τον επαναδιατύπωνε όλη την ώρα της έκθεσης με την παρουσία του ως performer, καθώς βρισκόταν εξ αρχής σε μία ήσυχη κατάσταση ενεργοποιημένης παύσης. Αυτό έδινε την αίσθηση πως ο χρόνος για τον performer έχει διασταλεί. Με την έλευση του κόσμου, κάθε performer επέλεγε τον τρόπο που το σώμα του θα ακολουθήσει ξανά τη φυσιολογική ροή του χρόνου για να επικοινωνήσει το δημιούργημά του με το κοινό. Με την αποχώρηση του κόσμου, και ενώ μεταφερόταν προς τον επόμενο performer, ο ίδιος περιερχόταν και πάλι σε παρόμοια κατάσταση. Ο λόγος που η έκθεση ήταν έτσι στημένη ήταν καθαρά συμβολικός και σχετίζεται με τον κοινωνικό, επικοινωνιακό χαρακτήρα της δημιουργίας. Η τέχνη βαφτίζεται ως τέχνη ή μη τέχνη μέσα από την επικοινωνία του έργου-πομπού με το κοινό-αποδέκτη ή και αντίστροφα (του έργου – αποδέκτη με το κοινό- πομπός).
Με τη λήξη της παρουσίασης του εργαστηρίου, ο κόσμος οδηγήθηκε στην αίθουσα όπου παρακολούθησε τη παράσταση  – διάλεξη Human Constructions, διάρκειας 40’. Το έργο αυτό είναι μία διάλεξη παραστατική, αλλά και μία παράσταση διαλεκτική… Που βασίζεται στην απεύθυνση και την επικοινωνία. Η παράσταση ακροβατεί ανάμεσα στη φόρμα της διάλεξης και την αφηγηματική φόρμα μίας παράστασης με λόγο. Το κείμενό της είναι εμπνευσμένο από το αρχικό ερευνητικό ακαδημαϊκό κείμενο της διάλεξης Αρχιτεκτονική + Χορός και βασίζεται πάνω στην ίδια βιβλιογραφία, αλλά είναι ένα κείμενο νέο, εντελώς φρέσκο, απλό και θεατρικό, στημένο εξ αρχής για αυτήν την παράσταση.

Μάνια: – Με ποιο τρόπο σχετίζονται και αλληλεπιδρούν ο χώρος (η αρχιτεκτονική του) και ο χορός στην έρευνά σας και κατόπιν στην έκθεση που παρουσιάζετε;

Σοφία Κονδυλιά: – Στην πρώτη φάση της (2011 – 2014), η έρευνα στόχευε στην ανίχνευση σημείων τομής μεταξύ της συνθετικής διεργασίας αρχιτεκτονικής και χορού. Η συσχέτιση των δύο τεχνών στηρίχθηκε στη αντίληψη πως και οι δύο τέχνες δημιουργούν χώρο μέσα από την κίνηση των σωμάτων. Η βιωματική αντίληψη και αίσθηση του χώρου αποτελεί κοινό παρονομαστή της δημιουργίας μέσα σε αυτές τις δύο τέχνες. Το σώμα αντιλαμβάνεται, δημιουργεί και κατανοεί το χώρο και τη δυναμική του με τρόπο κιναισθητικό. Αυτή τη στιγμή (2014-2016), ερευνάται η διενέργεια της «κίνησης» εντός της συνθετικής διαδικασίας και ο τρόπος ή και ο βαθμός αποτύπωσής της μέσα στο τελικό έργο. Τόσο ο αρχιτέκτονας, όσο και ο χορευτής σχεδιάζουν χώρους απτούς, αλλά και μεταφορικούς, καθοδηγούμενοι από την εσωτερική αίσθηση της κίνησης, όπως αυτή βιώνεται μέσα τους. Συμπεραίνω, πως κάθε είδος κίνησης ή εν δυνάμει κίνησης όχι μόνο αποτυπώνεται στη μορφή του έργου, αλλά αποτελεί στοιχείο της όλης συνθετικής διεργασίας, επενεργώντας στην διαμόρφωση της ιδέας, της δομής και της ρυθμικής του τάξης και αρμονίας.

Όσον αφορά στο πώς επενέργησε ο χώρος του Ρομάντσο που χαρτογραφήθηκε και βιώθηκε εκ νέου με το στήσιμο της έκθεσης, αυτό θα είχε ενδιαφέρον να ερωτηθούν τόσο οι θεατές όσο και οι χορευτές. Η ύπαρξη των χορευτών εκεί σηματοδότησε πιθανές διαδρομές ξενάγησης για τους θεατές. Δυστυχώς, όμως, λόγω μεγάλης προσέλευσης έπρεπε να υπάρχουν ξεναγοί για να κατευθύνουν τον κόσμο και ήταν αδύνατον να υποθέσουμε πως θα έμεινε χώρος για τέτοια βιώματα και από τις δύο μεριές. Αυτά τα βιώματα χρειάζονται μία ιδιαίτερη «ησυχία», που αφήνει χώρο τόσο στον performer όσο και στο θεατή για τέτοιες χωρικές και χρονικές εξερευνήσεις…

Human Constructions - Poster
Human Constructions – Η αφίσα της εκδήλωσης σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα

Μάνια: – H εκδήλωση Human Constructions, πραγματοποιήθηκε τον Μάιο στο Ρομάντσο. Εφόσον το έργο βασίζεται εν μέρει στην αρχιτεκτονική, ποια κριτήρια σας οδήγησαν στην επιλογή του συγκεκριμένου χώρου;

Σοφία Κονδυλιά: – Η αισθητική του, η πολυμορφικότητα του χώρου και το ενδιαφέρον που παρουσιάζει ως προς το να στηθεί μία site specific έκθεση, οι άνθρωποί του και το κοινό στο οποίο αναφέρεται, που είναι νέοι, ως επί το πλείστον. Πέρα από αυτό, ήμουν σε αναζήτηση χώρου όχι αμιγώς θεατρικού για το συγκεκριμένο event. Για πολλούς λόγους, από αισθητικούς, έως πρακτικούς και ιδεολογικούς.

Μάνια: – H έρευνά σας «Αρχιτεκτονική + Χορός»,παρουσιάζεται σε μια site specific έκθεση. Πώς ερμηνεύεται ο όρος site specific;

Σοφία Κονδυλιά: – Οι site specific performances είναι παραστάσεις που στήνονται και διεξάγονται σε χώρους μη θεατρικούς, εσωτερικούς ή υπαίθριους, που φέρουν τεχνητά αρχιτεκτονικά στοιχεία. Οι παραστάσεις αυτές μπορούν να συμβούν μόνο εκεί που έχουν στηθεί και πουθενά αλλού, γιατί η χορογραφία σχετίζεται άμεσα με το χώρο που διαδραματίζεται, ενώ η χρήση του από τους χορευτές είναι ανορθόδοξη σε σχέση με την πραγματική του χρήση. Το ζητούμενο είναι η διατύπωση ενός «νέου χώρου», ο οποίος έχει προκύψει μέσα από το διάλογο που ανοίγει ο χορός με την αρχιτεκτονική.

Μάνια: – Το σύνολο της έκθεσης αποτελείται από solo performances νέων χορευτών με τους οποίους συνεργάζεστε. Υπάρχει συνέχεια στις δημιουργίες των καλλιτεχνών ή πρόκειται για ένα σύνολο ανεξάρτητων performances, με κοινό παρονομαστή;

Σοφία Κονδυλιά: – Το δεύτερο. Και πολύ θα ήθελα να δω τους χορευτές αυτούς να εξελίσσουν και να αναπτύσσουν περαιτέρω τα έργα τους. Μερικά από αυτά είναι πολύ πρωτότυπα, έχουν καλή μαγιά, που λέμε, και μπορούν να δώσουν πολύ δυνατό αποτέλεσμα.

Μάνια: – Η εκδήλωση διατηρεί έναν χαρακτήρα διαδραστικής σχέσης με το κοινό. Με ποιους τρόπους χτίζεται η σχέση έργου και κοινού και τι είναι αυτό το οποίο οι θεατές καλούνται να ανακαλύψουν μέσα από τη συμμετοχή τους στις performances;

Σοφία Κονδυλιά: – Στην παράσταση – διάλεξη HUMAN CONSTRUCTIONS χτίζω τη σχέση μου με το κοινό μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά. Είναι πολύ σημαντική η αρχή της παράστασης. Έχει να κάνει με την τοποθέτηση όχι μόνο του λόγου, αλλά και του βλέμματος και του σώματος συνολικά και ακόμη, με τον εγγενή ρυθμό του έργου. Γιατί ο ρυθμός έχει την ιδιότητα να μεταδίδεται. Και εκεί επάνω χτίζεται η «κίνηση» ολόκληρου του έργου, που επαγωγικά φέρνει την κιναισθητική «συν-κίνηση» του θεατή και την επικοινωνία. Μπορώ να σας πω, πως τα πρώτα πέντε λεπτά της παράστασης με δυσκόλεψαν και με προβλημάτισαν πιο πολύ από κάθε άλλο σημείο του έργου. Αργότερα το κοινό συμμετέχει και πολύ πιο ενεργά, καθώς καλώ εθελοντές στη σκηνή, και χωρίς αυτούς η διάλεξη είναι αδύνατον να συνεχιστεί. Αυτό, οφείλω να το χτίσω από τα πρώτα πέντε λεπτά.

Η εισαγωγή των εθελοντών και ο καθαρά σωματικός τρόπος παρουσίασης αυτής της διάλεξης χρησιμοποιήθηκαν, γιατί τα θέματα με τα οποία καταπιάνομαι είναι τέτοια, που σε αγγίζουν αληθινά μονάχα μόλις τα βιώσεις στο σώμα σου. Η έρευνα εκτός από το διεπιστημονικό της χαρακτήρα, είχε πάντα και οφείλει να έχει, έναν χαρακτήρα βιωματικό. Δεν αρκεί η κατανόηση του νου. Η δημιουργία είναι, σε κάθε της έκφανση, σωματικής προέλευσης .

Human Constructions
Human Constructions, σε σύλληψη-σκηνοθεσία-ερμηνεία της Σοφίας Κονδυλιά


Μάνια: – Κεντρικό θέμα της εκδήλωσης Human Constructions αποτελεί η καλλιτεχνική δημιουργία. Πόσο σημαντικό ρόλο κατέχει η καλλιτεχνική γένεση για εσάς και πώς λειτουργεί στη χώρα μας την περίοδο που διανύουμε; Πιστεύετε πως η τέχνη επηρεάζεται από τις συνθήκες που επικρατούν ή πως τις επηρεάζει με τον τρόπο της;

Σοφία Κονδυλιά: – Η τέχνη συνυπάρχει και αναπτύσσεται μαζί με την κοινωνία. Άλλοτε καρδιογραφώντας την και άλλοτε καλλιγραφώντας ή μουντζουρώνοντάς την. Όμοια, το ίδιο κάνει και η κοινωνία στην τέχνη. Κοινωνία και τέχνη χαράζουν ταυτόχρονες πορείες: άλλοτε συγκλίνουσες ή αποκλίνουσες και άλλοτε ασύμβατες μέσα στην παραλληλία τους. Το θέμα είναι πως η κοινωνία αναπτύσσεται στη σφαίρα του πραγματικού, ενώ η τέχνη στη σφαίρα του υπερβατικού, χωρίς να αποκλείουν τις ενδιάμεσες ακροβασίες… Κοινωνία και τέχνη έχουν ανάγκη η μία την άλλη, γιατί μέσα από τις αντιθέσεις τους επιτελούν το ρόλο τους, που, στη βάση του, είναι η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους προς κάτι ανώτερο, από αυτό που είναι τώρα.

Τώρα, καθώς η μία είναι αδύνατον να υπάρξει χωρίς την άλλη, μαντέψτε τι γίνεται μεταξύ τους αν είτε η μία, είτε η άλλη, για κάποιο λόγο παρακμάσει και πώς επηρεάζονται οι μεταξύ τους ισορροπίες… Διανύουμε τέτοια περίοδο και οφείλουμε να το καταλαβαίνουμε ως δημιουργοί και ως κοινό και να συνεχίζουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο, τόσο όσον αφορά στην εξέλιξη της κοινωνίας, όσο και στης τέχνης.

Συγκεκριμένα για τη χώρα μας οι σκέψεις μου είναι αντιφατικές. Από τη μία, βλέπω δίψα από τους εδώ καλλιτέχνες και συλλογική δράση, προσπάθεια και ελπίδα. Από την άλλη, είμαι πολύ απογοητευμένη, γιατί δεν υπάρχει καμία πολιτιστική παιδεία, όχι μόνο αναφορικά με το χορό, αλλά και με τις άλλες τέχνες. Ενώ υπάρχουν ευφυέστατοι άνθρωποι, εξαιρετικοί καλλιτέχνες, διψασμένοι δημιουργοί, δεν υπάρχει κανένα σοβαρό πλαίσιο υποστήριξης, νομικό, εκπαιδευτικό ή οικονομικό. Αυτό συρρικνώνει αναγκαστικά τη δράση των ομάδων και το κοινό της τέχνης. Ο καλλιτέχνης στην Ελλάδα είναι αναγκασμένος να δημιουργεί με ρυθμούς χάμστερ σε κλουβί με τροχό, προσπαθώντας να φτιάξει κάτι το ολότελα καινούριο, ολότελα συγκλονιστικό, με αποτέλεσμα, πολλές φορές να χάνει και το στόχο. Μιλάμε για μία ατέρμονη λούπα, η οποία δεν έχω ιδέα που κλείνει, πώς μετασχηματίζεται, έστω, σε μία εξελικτική σπείρα, ή που μπορεί να οδηγήσει το καλλιτεχνικό τοπίο το χώρας – που ήδη έχει αρχίσει να ερημώνει επικίνδυνα.

Μάνια: – Υπάρχουν κάποια εν εξελίξει σχέδια στο άμεσο μέλλον σας;

Σοφία Κονδυλιά: – Κάποιες παραστάσεις ακόμα για την παράσταση-διάλεξη Ηuman Constructions με ή χωρίς το εργαστήρι: Θεσσαλονίκη και Αθήνα στο πλαίσιο του 15ου  φεστιβάλ Ελλήνων Χορογράφων, Αρχιτεκτονική Σχολή και  Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου. Και φυσικά εξέλιξη της έρευνας σε νέο στάδιο, πιο ενδελεχές ως το ζήτημα του ρυθμού.

Teaser

https://vimeo.com/169460615

Πληροφορίες παρουσίασης Human Constructions

Συντελεστές

  • Σύλληψη | Σκηνοθεσία | Χορογραφία | Ερμηνεία : Σοφία Κονδυλιά
  • Σύμβουλος χορογραφίας: Αγγελική Στελλάτου
  • Επιμέλεια λόγου: Κατερίνα Κυβετού
  • Κείμενο: Σοφία Κονδυλιά
  • Σχεδιασμός σκηνικού: PV
  • Φωτισμοί: Σοφία Κονδυλιά
  • Φωτογραφίες: PV
  • Σχεδιασμός αφίσας: PV, Σοφία Κονδυλιά
  • Ημέρες και ώρες παραστάσεων: 16 Μαΐου Πολιτιστικό κέντρο ΡΟΜΑΝΤΣΟ, (Αναξαγόρα 3-5, Ομόνοια)
    Θεσσαλονίκη  1 Ιουνίου (Δημοτικό θέατρο Μελίνα Μερκούρη, Μεταμορφώσεως 7-9 ),
    Αθήνα 6 Ιουνίου (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος)
    Οι παραστάσεις ξεκινούν στις 21:00
  • Διάρκεια: 40’
  • Συνολική διάρκεια παρουσίασης της έρευνας: 2 ώρες
  • Τιμές εισιτηρίων: Είσοδος ελεύθερης επιλογής (ΡΟΜΑΝΤΣΟ)
    Γενική είσοδος: 10 ευρώ για όλες τις παραστάσεις της κάθε ημέρας (1 & 6 Ιουνίου)
  • facebook

Πληροφορίες Θεάτρου

Χορηγός επικοινωνίας

logo artic.gr

Προηγούμενο άρθροΜεγάλη Έκθεση Βιβλίου στο Άλσος Περιστερίου
Επόμενο άρθροΆρης Γραικούσης «Μουσικοί συσχετισμοί»