Σαν σήμερα πέθανε η Κατερίνα Γώγου.
«Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής». Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν’ αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω. Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις. Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει. Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου. Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν».  

  Την θυμόμαστε ως το γλυκό κορίτσι στις ελληνικές ταινίες της Φίνος Φιλμς. Όμως, η Κατερίνα Γώγου έκρυβε κάτι βαθύτερο. Κι αυτό ήταν η αγάπη της για την ποίηση. Μέσα από αυτήν εξέφραζε την αγανάκτησή της αλλά και την αγάπη της ταυτόχρονα για τον άνθρωπο και τη ζωή.

 Η ζωή της


  Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουνίου 1940. Ξεκίνησε από μικρή την καριέρα της στην ηθοποιία παίζοντας σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του  Τάκη Μουζενίδη και στην σχολή χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη. Πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο των Ευαγγελίδη – Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό».

 Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 άρχισε να ασχολείται με την ποίηση, εγκαταλείποντας πια τον κινηματογράφο. Τα ποιήματά της είναι αντισυμβατικά και συνειρμικά. Μέσα από αυτά εκτονώνει την οργή της για τον κόσμο που θα ήθελε πολύ να αλλάξει, αλλά δεν άλλαζε. Επειδή ήταν μια ευαίσθητη καλλιτέχνης κι ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της, στις 3 Οκτωβρίου 1993, λαμβάνοντας υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ.

 Το κινηματογραφικό της έργο


 -«Το βαρύ πεπόνι» (1977) – σκηνοθεσία: Παύλος Τάσιος

-«Παραγγελιά» (1980) – σκηνοθεσία: Παύλος Τάσιος

-«Όστρια, το τέλος του παιχνιδιού» (1984) – σκηνοθεσία: Ανδρέας Θωμόπουλος

-«Ο άλλος» (1952)

-«Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο» (1959)

-«Το έξυπνο πουλί» (1961)

-«Τα κοθώνια του θρανίου» (1962)

-«Νόμος 4000» (1962)

-«Η ψεύτρα» (1963)

-«Γάμος αλά Ελληνικά» (1964)

-«Δεσποινίς διευθυντής» (1964)

-«Κάλλιο πέντε και στο χέρι» (1965)

-«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965)

-«Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965)

-«Ο τρελός τα ‘χει τετρακόσια» (1968)

-«Η ωραία του κουρέα» (1969)

-«Αγάπη για πάντα» (1969)

-«Οι Αριστόγατες» (1970)

-«Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;» (1971)

Για την ταινία «Το βαρύ πεπόνι» κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Για την ταινία «Όστρια» έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράστηκε το Βραβείο Σεναρίου με τον Α. Θωμόπουλο.

 Το συγγραφικό της έργο


 Εν ζωή

-«Τρία κλικ αριστερά», Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1978

Μεταφράστηκε στα Αγγλικά («Three clicks left») από τον Jack Hirschman και κυκλοφόρησε στην Αμερική τo 1983, από τις εκδόσεις «Night Horn Books» του San Francisco.

-«Ιδιώνυμο», Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1980

-«Το ξύλινο παλτό», Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1982

-«Απόντες», Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1986

-«Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών», Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1988

-«Νόστος», Εκδόσεις Λιβάνη, 1η έκδοση 1990, 2η έκδοση 2004

 Μεταθανάτιες Κυκλοφορίες

-«Με λένε Οδύσσεια», Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 2002

-«Νόστος», Εκδόσεις Καστανιώτη, Επανέκδοση 2004

 Δισκογραφία


 Ποιήματα από ήδη εκδοθέντα βιβλία της χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία του (πρώην συζύγου της) Παύλου Τάσσιου «Παραγγελιά» (με υπόθεση βασισμένη στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή). Η μουσική της ταινίας, που έγραψε ο (μετέπειτα διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος) Κυριάκος Σφέτσας και επένδυσε τα εν λόγω ποιήματα, κυκλοφόρησε σε δίσκο (ΕΜΙ-1981) με τίτλο «Στο Δρόμο». Λίγο μετά το θάνατό της η EMI-Minos κυκλοφόρησε το δίσκο «Στο Δρόμο» σε CD (remastered ADD) το 1995. Κυκλοφόρησε σε CD και το 2006 (σε περιορισμένα αντίτυπα) στη σειρά «Αποκλειστικές Επανεκδόσεις» των «Metropolis».

 Κατερίνα Γώγου, «Πάει, αυτό ήταν»


 «Πάει. Αυτό ήταν.

Χάθηκε η ζωή μου φίλε

μέσα σε κίτρινους ανθρώπους

βρώμικα τζάμια

κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.

Άρχισα να γέρνω

σαν εκείνη την ιτιούλα

που σού `χα δείξει στη στροφή του δρόμου.

Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.

Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.

Κι ούτε που θα σε ξαναδώ».


Βιβλιογραφία


el.wikipedia.org

tvxs.gr

www.artic.gr

Προηγούμενο άρθροΗ θανατική επιθυμία της Abe Sada. Noboru Tanaka και Nagisa Oshima
Επόμενο άρθροΠεριοδικό «Αίτιον», για τις Τέχνες, τον Πολιτισμό και την Επιστήμη