Russian Ballet Theatre: Αν και τα αστέρια που μας υποσχέθηκαν ήταν κρυμμένα από τα φώτα της πόλης και ο καιρός αποφάσισε να κάνει ένα fast forward στο φθινόπωρο, η «Ωραία Κοιμωμένη» παρέμεινε μαγική. Οι χορευτές του Russian Ballet Theatre χόρεψαν με χαμόγελο στα βήματα του Petipa και στη μουσική του Tchaikovsky. Η χθεσινή πρεμιέρα της «Ωραίας Κοιμωμένης» εγκαινίασε μια σειρά από υπαίθριες παραστάσεις ανά την Ελλάδα. Στόχος τους είναι η διάδοση του μπαλέτου και η αντιμετώπισή του όχι μόνο ως χορό των Χριστουγέννων, αλλά ως ένα είδος ρεπερτορίου που μπορεί κανείς να απολαύσει κάθε εποχή.

Τα αριστοκρατικά κοστούμια του Russian Ballet Theatre

Ένα από τα στοιχεία της παράστασης που εντυπωσίασε το κοινό ήταν η ενδυματολογία. Σε αντίθεση με τη λιτότητα των σκηνικών, τα κοστούμια ήταν αρκετά καλοφτιαγμένα και προσεγμένα. Κάθε ρόλος είχε το δικό του μοναδικό στυλ. Και κάθε κοστούμι έμοιαζε καλοραμμένο και κατάφερνε να αναδείξει τον χορευτή που το φορούσε.

«Ωραία Κοιμωμένη» παράσταση Russian Ballet Theatre
Η «Ωραία Κοιμωμένη» σε θερινή περιοδεία από το Russian Ballet Theatre
Το ρώσικο μπαλέτο από το Russian Ballet Theatre

Παρά την τάση των ελληνικών σχολών χορού να δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στο αγγλικό μπαλέτο, όλοι τρέφουν ιδιαίτερη εκτίμηση για το ρώσικο. Εξ’ άλλου πρόκειται για την χώρα που γέννησε τα Μπολσόι, τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ και την Μάγια Πλιτσέσκαγια. Σε γενικές γραμμές το ρώσικο μπαλέτο είναι πιο εκφραστικό και παρέχει στον χορευτή μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Σαφώς το ρεπερτόριο είναι ρεπερτόριο, με άλλα λόγια τα βήματα είναι συγκεκριμένα. Ωστόσο το να παρακολουθεί κανείς μια παράσταση μπαλέτου από ρώσικο θίασο δεν είναι το ίδιο με το να βλέπει αγγλικό θίασο.

Οι κινήσεις μπορεί να είναι ίδιες, αλλά τα σώματα των χορευτών είναι δουλεμένα ελαφρώς διαφορετικά. Το Russian Ballet Theatre παρουσίασε μια πιο εκφραστική «Ωραία Κοιμωμένη». Αυτό μπορεί κανείς να το καταλάβει ήδη από μικρές λεπτομέρειες, όπως η θέσεις (position) των χεριών των χορευτών. Συνολικά τα μέλη του Russian Ballet Theatre ικανοποίησαν τις προσδοκίες μας. Με εξαίρεση ένα μικρό θέμα συγχρονισμού που παρατηρήσαμε στην αρχή της παράστασης, οι χορευτές παρέδωσαν μαθήματα κλασσικού χορού στους παραβρισκόμενους. Ξεχώρισε ιδιαίτερα η ερμηνεία της Lilac Fairy.

Μια έξυπνη επιχειρηματική κίνηση

Κατόπιν πρωτοβουλίας του Russian Ballet Theatre στη τρίτη πράξη συμμετείχαν και μαθητές από ερασιτεχνικές σχολές χορού του Αμαρουσίου. Οι τελευταίοι ερμήνευσαν τους εξής παραμυθένιους χαρακτήρες: γάτες, bluebirds και κοκκινοσκουφίτσες. Ορισμένες κοπέλες χόρεψαν και μαζί με την «Ωραία Κοιμωμένη» στον γάμο της.  Έτσι οι μικροί χορευτές είχαν την ευκαιρία να συνυπάρξουν πάνω στη σκηνή με Ρώσους επαγγελματίες του χώρου. Πέραν από το αδιαμφισβήτητο όφελος που η πράξη αυτή προσέφερε στα παιδιά, μια τέτοια κίνηση ενέχει και μία πολύ ευφυή επιχειρηματική ιδέα.

Με μία γρήγορη ματιά στον περιβάλλοντα χώρο εύκολα καταλάβαινε κανείς, ότι μία μεγάλη μερίδα των θεατών αποτελούνταν από οικογένειες που είχαν παραβρεθεί για να καμαρώσουν τις μικρές τους μπαλαρίνες. Η απόφαση λοιπόν αυτή αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αμοιβαίου κέρδους. Αφενός ο χώρος της τέχνης αναβαθμίζεται, φέρνοντας γονείς και παιδιά σε επαφή με έναν διαφορετικό τρόπο ψυχαγωγίας. Αφετέρου είναι ευρέως γνωστό ότι μεγαλύτερο κοινό ισούται με περισσότερα εισιτήρια. Παράλληλα λοιπόν οι καλλιτέχνες βγάζουν λίγο πιο εύκολα τα προς το ζην σε ένα εργασιακό περιβάλλον αδίκως κακοπληρωμένο.

«Ωραία Κοιμωμένη» Russian Ballet Theatre
«Ωραία Κοιμωμένη» από το Russian Ballet Theater
Γενικός απολογισμός της παράστασης «Ωραία Κοιμωμένη» από το Russian Ballet Theatre

Συνολικά η παράσταση ήταν ένα όμορφο παράδειγμα κινητικής αφήγησης ενός παραμυθιού, που πολλοί ίσως να είχαν μόνο προφορική επαφή μαζί του. Οι διασκευές παραμυθιών σε μπαλέτο ανήκουν ανάμεσα στις πρώτες προσπάθειες να μεταφράσει κανείς τον λόγο σε κίνηση. Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε ότι χειρονομίες που σε κάποιους ενδεχομένως να μοιάζουν κωμικές αποτέλεσαν τη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε το χορευτικό κινησιολόγιο. Για τον λόγο αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι είδα τόσες οικογένειες στην «Ωραία Κοιμωμένη». Ακόμα κι αν το κίνητρό τους δεν ήταν το πάθος για τον χορό, είναι σίγουρο ότι έφυγαν με μια όμορφη ανάμνηση και ένα γλυκό συναίσθημα που είχε κάτι από την μαγεία της παιδικής ηλικίας.

Προηγούμενο άρθροΕιρήνη του Αριστοφάνη – Μια μουσική παράσταση από το Εθνικό Θέατρο στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Επόμενο άρθροΑνακοινώθηκαν τα Κρατικά Βραβεία Συγγραφής Θεατρικού Έργου 2016