Προς Ελευσίνα ταξιδεύουν ζωντανοί και νεκροί του Παύλου Μάτεσι από τη σκηνή και το πατάρι του Θεάτρου Τέχνης, σε αέναη πορεία για την κάθαρση. Εμπνευσμένο από το As I lay dying (Καθώς ψυχορραγώ) του William Faulkner, το Προς Ελευσίνα φλερτάρει με το Μέγα Μυστικό των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Μια ωδή για τον κόσμο του «εδώ» και για τον άλλο του «επέκεινα», μια αφήγηση περί της αρχής και του τέλους, σε σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη.
Λίγα λόγια για τον Παύλο Μάτεσι
Εξ Δίβρης ορμώμενος, το 1933, πέρασε και έζησε μέχρι τα δεκαεννιά του χρόνια σε πολλές επαρχιακές πόλεις. Με σπουδές υποκριτικής στη Δραματική Σχολή Βαχλιώτη εγκατέλειψε γρήγορα την καριέρα του τραπεζικού υπαλλήλου και αφοσιώθηκε με πίστη στην τέχνη του λόγου. Ενώ αρχικά επέλεξε να ακολουθήσει ένα πιο σκληρό ύφος, απομυθοποιώντας την τυπική ελληνική μικροαστική σκέψη, βρήκε μέσα στα κείμενα του Κάφκα και του Μπέκετ τον υπερρεαλισμό και το παράλογο που τον απελευθέρωσαν.
Η θεατρική πράξη συνιστά τελετουργία κατά τον αγαπητό μας Βάλτερ Πούχνερ και οι τελετουργίες δεν εξηγούνται διά της λογικής. Οι τελετουργίες μόνον τελούνται. Έργο μας, και χρέος ημών των επαγγελματιών συγγραφέων, είναι να οδηγούμε προς την έκσταση. Πώς; το παραγγέλλει και ο Λογγίνος όταν λέει: «Ο,τι ξεπερνά τα συνήθη μέτρα δεν πείθει, οδηγεί το κοινό προς την έκσταση, προς τα υπερφυά». Παύλος Μάτεσις
Η ελληνική μυθολογία κατεβαίνει στον Άδη
Η ζωή ιδωμένη μέσα από το θάνατο, στη διάρκεια του ταξιδιού μιας οικογένειας για την επιστροφή της νεκρής Μητέρας στη γενέτειρά της. Ο λόγος του Μάτεσι στο Προς Ελευσίνα είναι γεμάτος εικόνες. Αντλεί το συμβολισμό του από την τελετουργία των Ελευσίνιων Μυστηρίων και τον κόσμο της μυθολογίας και της παράδοσης. Αναπλάθεται μέσα από το κείμενο μια νέα πραγματικότητα που αποκτά πνοή από το όνειρο, την ανάμνηση και η εξήγηση του. Η κάθοδος στον Άδη είναι η ανάληψη στο φως.
Η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη όδευσε Προς Ελευσίνα
Η παράσταση της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη είναι η προσδοκία για το ταξίδι. Ο τελικός προορισμός είναι μεν η κατάκτηση του στόχου αλλά κάποιες φορές είναι περισσότερο σημαντική η διαδρομή. Η σκηνοθέτης, έθεσε μελετημένα τις βάσεις για τη δόμηση μιας παράστασης αντίστοιχης του συγγραφικού οράματος αλλά η πραγμάτωση της άφησε αδρά περιθώρια ανάμεσα στη δραματουργία και τη σκηνική πράξη. Η δύναμη της αναπαράστασης και η σκηνοθετική σύλληψη δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το σύνορο και να βρουν έκφραση ανάμεσα στις γραμμές του κειμένου, προτείνοντας ένα ταξίδι Προς Ελευσίνα που δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε. Η Ελληνικιώτη μεν «έστησε» έναν κόσμο Μάτεσι-κο κι έδωσε στους ήρωες της καθαρό λόγο, αιτίες για να πράξουν (συνολικά αν και με αδυναμίες) και κίνηση για να δράσουν αλλά δεν τον οδήγησε τόσο ψηλά όσο η δραματουργία το απαιτούσε.
Όψεις και Μέλος
Στο έργο του Μάτεσι, η «όψις» έχει ίσο βάρος με το λόγο και για το σκηνοθέτη που προσλαμβάνει άριστα το λόγο έχει διπλάσια αξία η επιτυχία απόδοσης της εικονοποιίας του. Το σκηνικό περιβάλλον (σκηνογραφία: Όλγα Μπρούμα) είχε ορατά ζητήματα «όψης» ή πρακτικής εφαρμογής όπως για παράδειγμα η επιλογή του συγκεκριμένου καθρέφτη-φεγγάρι ή ο μη συμβατός δραματολογικά τρόπος για να βρίσκει η Μητέρα ή «να τη βρίσκουν» στο πατάρι, τα ρούχα των «ρόλων». Από την άλλη, τα κοστούμια της Δήμητρας Λιάκουρα ήταν ακόλουθα του περιεχομένου ενώ και η μουσική μαζί με την ηχητική επιμέλεια (μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου) επίσης συντονίζονταν με το κάθε φορά ζητούμενο της σκηνής.
Το ταξίδι των ηρώων προς την Αποκάλυψη
Η Μαρία Καβογιάννη ουσιαστικά βυθίστηκε στο επέκεινα και ταξίδεψε το χαρακτήρα της πέρα από το σύνορο του νοητού μας κόσμου. Υπερβατική φιγούρα ανάμεσα στο εδώ της σκηνής και στο αλλού του εξώστη, πέρασε από τη φθορά στην αθανασία χωρίς υπερβολή και άσκοπα ξοδεμένη ενέργεια. Ο Γιάννης Κοκιασμένος, ως ο ιδανικός Πατέρας, έδωσε ανάσα σε έναν ήρωα που αγκομαχά ανάμεσα στα στενά στεγανά της μνήμης, της ιστορίας και του μύθου. Μια αρχετυπική φιγούρα χωρίς εξάρσεις που κλείνει μέσα της κάθε αναφορά στη σκληρότητα της πεζής σκέψης και στην απανθρωπιά της μικροαστικής ζωής.
Συγκινητικός ο Μεγάλος γιός του Δημήτρη Δρόσσου με την ειλικρίνεια και τη δεινή σωματικότητα του. Έχτισε το χαρακτήρα του ακέραιο, αυθεντικό και σίγουρο ενώ την ίδια στιγμή «κρέμεται» στη χοάνη ανάμεσα σε ζωντανούς-λογικούς και νεκρούς-ά/λογους. Ουσιαστική και συγκεντρωμένη η Μαρία Μαμούρη, καίρια με την ερμηνεία της και εσωτερική με την εκφραστική και μεθοδική της κίνηση. Σωστός εν γένει ο Αθανάσιος Μυλωνόπουλος, ενεργειακά ακόλουθος των σκηνών και του ύφους, διατηρεί την εικόνα του Μικρού γιού που εύθραυστος μπροστά στην αγριότητα του θανάτου αρνείται, σαν τάμα, τον ύπνο για να μη χάσει χιλιοστό από το βάρος του πένθους του. Τέλος, η συμμετοχή των σπουδαστών από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, μόνο προσθέτει και ενισχύει το τελικό αποτέλεσμα, με σοβαρότητα και υποκριτική συνείδηση.
Το Προς Ελευσίνα της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη, αναμετράται γενναία με τις σκιές, τα γνωστά και τα άγνωστα μας μέρη και τολμά να φωνάξει άξια «Εσύ τι λες; Είμαι εγώ του κόσμου τούτου;»
Συντελεστές παράστασης «Προς Ελευσίνα»
- Σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
- Δραματουργία: Αλέξανδρος Μιστριώτης
- Σκηνογραφία: Όλγα Μπρούμα
- Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
- Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου
- Φωτισμοί: Χριστίνα Μουμούρη
- Φωτογραφίες: Γιώργος Βαλσαμής
- Βίντεο: Βασίλης Κεκάτος
- Βοηθός Σκηνοθέτη: Ισαβέλλα Μαργάρα
- Βοηθός Σκηνογράφου: Σίλια Κόη
- Πρωταγωνιστούν: Μαρία Καβογιάννη, Γιάννης Κοκιασμένος, Δημήτρης Δρόσσος, Μαρία Μαμούρη, Αθανάσιος Μυλωνόπουλος
- Στην παράσταση συμμετέχουν σπουδαστές του Θεάτρου Τέχνης.
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: Θέατρο Τέχνης,
- Διεύθυνση: Φρυνίχου 14, Πλάκα
- Παραστάσεις: Δευτέρα-Τρίτη : 21.15, Τετάρτη: 21.30 (έως 31 Ιανουαρίου 2018)
- Τιμές Εισιτηρίων: 15 € γενική εισοδος | 10 € φοιτητικό – μειωμένο | 8 € ανέργων
- Τηλέφωνο Ταμείου: 210–3222464, 210-3236732
- Official Site
-Βία: Λίγο
-Γυμνό: Μέτριο
Διαβάστε περισσότερες Θεατρικές κριτικές εδώ
