Προδοσία, ένα από τα σημαντικότερα έργα του νομπελίστα συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, στο Μικρό Παλλάς. Μια Προδοσία που ταιριάζει στη σύγχρονη εικόνα της ζωής μας, όπως την αφήνουμε να «φαίνεται» στους άλλους. Μια παράσταση που αποπειράται να βρει το πιντερικό της ύφος, στη μορφή αλλά στη δομή της, με χιούμορ σκοτεινό και κυνισμό. Από την άλλη, τοποθετημένη σε έναν θεατρικό χώρο που δεν μοιάζει και τόσο «κλειστοφοβικός» (για ηθοποιούς και θεατές) όσο απαιτεί η συνθήκη, ως στοιχείο σημαντικό και χαρακτηριστικό του ύφους του συγγραφέα.
Ο Χάρολντ Πίντερ και η δραματουργία της σκιώδους «απειλής»
Εμφανίστηκε με Το Δωμάτιο (The Room) το 1957, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Ταυτισμένος με το απρόβλεπτο των διαλόγων, την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, το καυστικό χιούμορ και την κυνική διάθεση, εξερεύνησε μέσα από τα κείμενα του τη σύγχρονη αποξένωση και το αδιέξοδο των ανθρωπίνων σχέσεων στην εποχή μας. Το λιτό του ύφος αλλά και τόσο «σκληρό» σημασιολογικά, γεμάτο αιχμηρές σιωπές, καθιέρωσε ευρύτερα τη χρήση του επιθέτου «πιντερικός» ενώ η Σουηδική Ακαδημία τον βράβευσε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2005. Πέρα από τις δεκάδες διακρίσεις παγκοσμίως έχει αναγορευτεί επίσης επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Τα έργα του, μεταφρασμένα σε δεκάδες γλώσσες, γνωρίζουν παγκόσμια επιτυχία, καθιερώνοντας τον ως το μεγαλύτερο εν ζωή θεατρικό συγγραφέα της χώρας του, της Βρετανίας.
Περί Προδοσίας…
Προδοσία και ερωτικό τρίγωνο… όπου το ερωτικό τρίγωνο συμπληρώνουν δύο άντρες και μια γυναίκα. Δύο «πρώην» στενοί φίλοι, ενίοτε συνεργάτες (ένας εκδότης και ένας ατζέντης λογοτεχνών) και μία γυναίκα, παντρεμένη με τον ένα και ερωμένη του άλλου. Μια ιστορία τόσο συνηθισμένη που ακούγεται παλαιική, στα όρια του κλισέ και μια αφήγηση αμιγώς ρεαλιστική, με απλό ύφος και χωρίς πολλά «φτιασίδια». Κι όμως το ενδιαφέρον στην ιστορία δεν είναι οι λεπτομέρειες της αλλά η χρονική της συνέχεια, σε διάρκεια εννέα χρόνων, από το τέλος προς την αρχή. Το κοινό δεν έχει να κερδίσει καμία πληροφορία εφόσον όλα φαίνονται να έχουν επιλυθεί. Αυτή είναι η δραματουργική πρόθεση… Απαλλαγμένοι από την αγωνία της εξέλιξης, παρακολουθούμε ψυχρά όλους τους τρόπους με τους οποίους ένας άνθρωπος μπορεί να προδώσει έναν άλλο άνθρωπο.
Η ψυχρή στάση των προσώπων απέναντι στις καθημερινές προδοσίες των οποίων την ύπαρξη και έκταση γνωρίζουν, αποδεικνύει την ηθελημένη συνηγορία τους στην αυταπάτη. Αυτό που φαίνεται τελικά να διεκδικούν τα πρόσωπα της Προδοσίας είναι η άσκηση εξουσίας και ο έλεγχος του ενός στον άλλο. Η γλώσσα καθεαυτή γίνεται η αρένα για ενός είδους αγώνα πληροφοριών μεταξύ των προσώπων. […] “Κερδίζει” όποιος καταφέρει να αποκρύψει πληροφορίες και ταυτόχρονα να κοροϊδέψει τον αντίπαλο ώστε να του αποκαλύψει εκείνος πληροφορίες». Σίλβιο Γκάτζι (Silvio Gaggi).
Προδοσία, από τον Οδυσσέα Παπασπηλιώπουλο
Ο σκηνοθέτης επιδίωξε να δημιουργήσει καταρχήν το περιβάλλον της Προδοσίας και μέσα σε αυτό να εντάξει και στη συνέχεια να δομήσει τους όρους της παράστασής του. Σε ένα μέρος, το πέτυχε. Ακολούθησε την πορεία, ανέγνωσε προσεκτικά το κείμενο (έστω με μια δραματολογική παρέκβαση στην τελευταία, πρόσθετη, εικόνα) και βάδισε με κινηματογραφική ροή στα γεγονότα. Το κενό που επέμεινε αφορά όχι τόσο στις προθέσεις και στη σύλληψη, όσο στην επιλογή του χώρου του Μικρού Παλλάς καθώς η αντίστοιχη σκηνή δε διευκολύνει από κατασκευής την πρόθεση δημιουργίας μιας αποπνικτικής ατμόσφαιρας εγκλεισμού.
Ο πολυμορφικός λευκός τοίχος από τους En Route Architects, Hannes Livers Gutberlet και Κατερίνα Κούρκουλα, εξυπηρέτησε μεν την ιδέα, προσθέτοντας κίνηση και επινοητικό «αέρα» αλλά εξέλιπαν δε εκείνες οι λύσεις που θα «στρίμωχναν» περισσότερο τους χαρακτήρες μπροστά μας, αφαιρώντας τους τον απόλυτο έλεγχο δράσεων και κινήσεων, κάνοντας τους ευάλωτους και αλλοιώνοντας την εικόνα του δυνατού που τόσο επίμονα «χτίζουν» και συνθέτουν σε όλη τη διάρκεια. Η ενδυματολογική πρόταση της Χαράς Μποτσιβάλη ήταν συνεπής ενώ ο Σταύρος Γασπαράτος σχεδίασε ηχητικά και επιμελήθηκε με αρτιότητα.
«Αυτό που φαίνεται τελικά να διεκδικούν τα πρόσωπα της Προδοσίας είναι η άσκηση εξουσίας και ο έλεγχος του ενός στον άλλο.»
Από πλευράς των προσώπων, ο Γιώργος Χρυσοστόμου, συγκεντρωμένος στο μεγαλύτερο μέρος, φυσικός και χωρίς εντάσεις, ήταν ένας «άνετος» Τζέρυ, χωρίς εμφανή συμπλέγματα και υποκριτικά επιτηδευμένα «βαρίδια». Η Κατερίνα Παπαδάκη, αν και πέτρα του σκανδάλου της Προδοσίας, δεν αφέθηκε στην παγίδα της «μοιραίας», εικόνα που θα υπέτασσαν τα κατά τ’ άλλα άβολα τακούνια της. Φθαρτή και φυσική όσο μπορούσε υποκριτικά αλλά ασταθής σωματικά, δημιούργησε μια Έμμα, που αμφιταλαντεύεται μεταξύ των επιλογών και των στιγμών αλλά ταυτόχρονα γνωρίζει πως όσο βαθιά κι αν φτάνει η προδοσία της, εκείνη θα βρίσκει τον τρόπο να διασώζεται. Τέλος, ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης ήταν από κάθε άποψη πολύ κοντά στον Ρόμπερτ. Με μέτρο και σωστές αποστάσεις, δόμησε προσεκτικά ένα πρόσωπο τόσο σκοτεινό ως προς τα μυστικά που κρύβει, τόσο εκφραστικό ως προς τις επιδιώξεις και τις επιθυμίες του και τέλος τόσο δηλωτικό στη συμπεριφορά του όσο η ψυχρότητα και ο κυνισμός του περιβάλλοντος του, ορίζουν.
Προδοσία στο Μικρό Παλλάς, επίκαιρη και καυστική μεν αλλά όχι τόσο αιχμηρή ώστε να μας διαπεράσει.
Συντελεστές παράστασης Προδοσία
- Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
- Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
- Σκηνικά: En Route Architects- Hannes Livers Gutberlet- Κατερίνα Κούρκουλα
- Επιμέλεια Κοστουμιών: Χαρά Μποτσιβάλη
- Σχεδιασμός Ήχων- Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
- Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Δερμιτζάκη
- Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Χρυσοστόμου, Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης, Κατερίνα Παπαδάκη
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: Μικρό Παλλάς
- Διεύθυνση: Αμερικής 2 (City Link)
- Τηλέφωνο: 210 3210025
- Ημέρες και ώρες Παραστάσεων: Δευτέρα 20:00, Τρίτη 21:00
- Εισιτήρια: 15-20 ευρώ
- Διάρκεια Παράστασης: 90 λεπτά
- Site
–Βία: Καθόλου
–Γυμνό: Καθόλου
Διαβάστε περισσότερες Θεατρικές κριτικές εδώ
