Βιογραφία του Τζέρι Λιούις
Είχε γεννηθεί στις 16 Μαρτίου 1926 στο Νιου Τζέρσι. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση μπροστά σε κοινό το 1931, όταν οι γονείς του τον ανέβασαν στη σκηνή, σε εκδήλωση σε ξενοδοχείο, για να τραγουδήσει. Εκτός της υποκριτικής, η καριέρα του τον οδήγησε στο τραγούδι, αλλά και στη σκηνοθεσία.
Έκανε το ντεμπούτο του το 1946, με τον ηθοποιό Ντιν Μάρτιν. Οι δύο τους δημιούργησαν το ντουέτο Martin and Lewis, δίνοντας επί μία δεκαετία παραστάσειςκκαι γυρίζοντας 16 ταινίες. Η μεγάλη επιτυχία του ντουέτου κράτησε μέχρι το 1956. Τη χρονιά εκείνη χώρισαν και ακολούθησε ο καθένας τον δρόμο του.
Από το 1957, ο Τζέρι Λιούις ακολούθησε σόλο καριέρα του και πρωταγωνίστησε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, όπως το The Delicate Delinquent (στην οποία έκανε την πρώτη του εμφάνιση και ως παραγωγός) , The Bellboy (στην οποία έκανε το σκηνοθετικό και σεναριογραφικό του ντεμπούτο), αλλά και σε πολλές άλλες ταινίες, σε τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ έβγαλε και άλμπουμ.
Από το 1966 έως και το 2010, ήταν ο παρουσιαστής του Labor Day Telethon, ενός ετήσιου τηλεμαραθώνιου για τη Μυική Δυστροφία (ήταν πρόεδρος του ιδρύματος).
Τιμήθηκε με πολλά βραβεία, όπως το American Comedy, το Los Angeles Film Critics Association, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, το Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, αλλά και δύο αστέρια στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ.
Το 2005 τιμήθηκε επίσης, με το Governors Award από την Academy of Television Arts & Sciences Board, το οποίο είναι η ανώτερη τιμή των βραβείων Emmy, ενώ το 2009 η ακαδημία Motion Pictyre Arts and Sciences, του απένειμε το Ανθρωπιστικό Βραβείο Jean Hersholt.
Εκτός των άλλων, είχε καταφέρει να κερδίσει τον τίτλο του πιο ακριβοπληρωμένου ηθοποιού.
Δείτε ένα απόσπασμα από το ντουέτο Martin and Lewis
https://www.youtube.com/watch?v=_p61gEFjPr8
Μερικά από αυτά που έχουν πει για τον Τζέρι Λιούις
Το χιούμορ του Λιούις δεν ήταν πάντα ευπρόσδεκτο, πόσο μάλλον με δεδομένο τον ιδιότροπο χαρακτήρα του. Αρκετές φορές είχε επικριθεί για χονδροειδή αστεία, ενώ οι απόψεις του, κάποιες φορές ακραίες, συντηρητικές έως και ακροδεξιές, είχαν προκαλέσει κατά καιρούς θύελλα αντιδράσεων.
Όσοι τον έζησαν έλεγαν ότι, ήταν ένας δύσκολος άνθρωπος. Ισως οι περιπέτειες που πέρασε με την υγεία του (υπέφερε από την καρδιά του και το 1982 επέζησε μετά από καρδιακή ανακοπή) δίνουν μία εξήγηση.
Οι New York Times έγραψαν κάποτε για εκείνον: «Αυτός ο παράξενος στο σκαρί και την υποκριτική νεαρός έχει γνήσια κωμικά στοιχεία. Η σπασμωδική εκκεντρικότητα των κινήσεών του, τα βασανισμένα χαρακτηριστικά του προσώπου του και το τρίξιμο των φωνητικών χορδών του διαθέτουν φυσικό ταλέντο. Η βλακεία του αποτελεί το μπουρλέσκ του να είναι κανείς βλάκας, που είναι εξάλλου κάτι διαφορετικό. Είναι το πιο αστείο πράγμα στην ταινία».