H παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιάζεται στο Θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Ρωμανού Καλοκύρη από την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017 και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15.
Πόσο ύπουλα πραγματοποιείται μια μετάβαση;
Το δωμάτιο ο μοναδικός χώρος εκτύλιξης της δράσης. Το δωμάτιο ο μοναδικός χώρος εκτύλιξης της ανθρώπινης ζωής. Πόσο ύπουλα πραγματοποιείται μια μετάβαση; Η μετάβαση του προσωπικού χώρου από χώρο ασφάλειας σε φυλακή και μάλιστα δίχως το υποκείμενο να μπορέσει να αντιληφθεί την αλλαγή αυτή; Η επιλογή της απομόνωσης σαν το μέσο προστασίας. Πόσο λειτουργική μπορεί να καταστεί μια τέτοια επιλογή; Η απομόνωση σε ένα δωμάτιο, ένα δωμάτιο που θα μετατραπεί στο χωνευτήρι μιας ζωής. Ή σε μηχανισμό ενός μεθοδικού βασανιστηρίου μιας σταδιακής ζωτικής αφαίμαξης. Τα δύο αδέρφια κλεισμένα μέσα στο δωμάτιό τους, το οποίο μετατρέπεται στην κανονικότητά τους. Η αποστειρωμένη ασφάλεια γεννά μια παραμορφωμένη εκδοχή ανθρώπου, ευάλωτης τόσο στα εξωτερικά όσο και στα εσωτερικά ερεθίσματα, οι αντιστάσεις του εξασθενούν, μέχρι να παραδοθεί εξ ολοκλήρου και να αφοπλισθεί από μια εισβολή.
Ο σύνδεσμος
Διότι ο έξω κόσμος καθίσταται εχθρικός και άναρχος, αλλά κυρίως καθίσταται αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των ηρώων. Η ύπαρξή τους αποτελεί μ έ ρ ο ς αυτού του κόσμου, που προσπαθούν να αποφύγουν και από τον οποίο προσπαθούν να δραπετεύσουν. Συνεπώς, η απομόνωση από την κοινωνία θα σημάνει αναπόφευκτα και τον δικό τους θάνατο, γιατί είναι σα να φονεύουν το όλο, του οποίου οι ίδιοι αποτελούν το μέρος. Έτσι, είναι αδύνατο να νοηθεί η ύπαρξή τους σα νησίδες αποκομμένες, στην μέση του πουθενά.
Γι’ αυτό και οι ίδιοι -παρά το γεγονός πως βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο δωμάτιο- διαθέτουν μια γέφυρα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, ένα μικρό δηλαδή παραθυράκι. Αποτελεί τον σύνδεσμο του «εσωτερικού» με το «εξωτερικό», ένα κατώφλι πρόσβασης σε μια τροπικότητα διαφορετική από την δική τους καθημερινή, μια τροπικότητα που δεν εγκλείεται στην δική τους. Καθίσταται συνεπώς γοητευτική, καθώς εισάγει την έννοια του απείρου, του μη μετρήσιμου και ελέγξιμου, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα εντός ενός δωματίου.
Ο ψευδοδιάλογος
Το παραθυράκι δημιουργεί έναν διάλογο των ηρώων με τον εξωτερικό κόσμο, που όμως στην ουσία πρόκειται για έναν «ψευδοδιάλογο», καθώς η επικοινωνία είναι εκ των πραγμάτων δυσλειτουργική καθότι άνιση. Η επαφή με την κοινωνία είναι πλασματική μονάχα, διαμεσολαβημένη και άρα ανώδυνη. Ή τουλάχιστον αυτό θέλουν να πιστεύουν οι ήρωες. Πως η εξ αποστάσεως αυτή επικοινωνία με την κοινωνία είναι ανώδυνη. Όμως, το παραθυράκι εν τέλει θα τους προδώσει. Διότι εκτός από δικό τους συνένοχο, θα μετατραπεί και σε συνένοχο του «εχθρού». Εκτός λοιπόν από το μέσο επικοινωνίας του Άρη και της Ζωής με τον εξωτερικό κόσμο, θα λειτουργήσει και ανάστροφα ως το μέσο επικοινωνίας του εξωτερικού κόσμου με τον εσωτερικό. Και η επικοινωνία αυτή θα πραγματοποιηθεί βίαια, αιφνιδιαστικά και άναρχα, σα να εκδικείται τους δύο νέους για την επιθυμία τους να απομακρυνθούν.
Όμως, η απομάκρυνση αυτή δεν είναι ουσιαστική, καθώς το βασικό γεγονός που αναμένεται από τους πρωταγωνιστές, που νοηματοδοτεί την ζωή τους, προέρχεται από τον έξω κόσμο. Πρόκειται για την επιτέλεση μιας παρέλασης, η έναρξη της οποίας δημιουργεί μια διαρκή αναμονή. Έτσι, παρατηρούμε την άμεση εξάρτηση με τον κόσμο έξω από το δωμάτιο, χωρίς τον οποίο η ζωή καθίσταται μια ισχυρή αφαίρεση. Η παρέλαση όμως θα αποδειχθεί μια πλάνη, στην θέση της θα πραγματοποιηθεί μια παραμορφωμένη εκδοχή της. Η εισβολή.
Η παράσταση
Στην παράσταση το παραθυράκι αυτό υπάρχει μόνο ως μια ζωγραφιά του Άρη στον τοίχο. Σα να υπάρχει μόνο μέσω της αντίληψης του πρωταγωνιστή, σα να το κάνει ο ίδιος πραγματικό. Όπως επίσης και οι ζωγραφιές που σχεδιάζει με τις κιμωλίες του στους τοίχους του σπιτιού. Μια διαρκής ολίσθηση από το φανταστικό στο υπαρκτό και αντιστρόφως. Ακόμη και οι άνθρωποι, οι εικόνες, η φύση, γεννιούνται εκείνη την στιγμή, μέσα από τις ζωγραφιές του Άρη, μέσα από τις κιμωλίες του. Σα να προσπαθεί να εμφυτεύσει τον κόσμο που στερείται, μέσα σε αυτό το δωμάτιο. Οι κιμωλίες του ουσιαστικά παράγουν τον κόσμο-του, γι’ αυτό μετατρέπονται σε αντικείμενο πολύτιμο για τον ίδιο. Όπως και το πλεχτό της Ζωής αποτελεί για την ίδια το μέσο δημιουργίας.
Ο Μάριος Ράμμος και η Ουρανία Φουρλάνου χτίζουν το έργο ξεκινώντας από μια σιωπή διαρκείας. Σιωπή όπου ο καθένας είναι απορροφημένος σε έναν «διάλογο» με τον δικό του τρόπο ύπαρξης στον κόσμο -ο Άρης με τις κιμωλίες του και η Ζωή με το πλεχτό της-, σα να συνομιλούν πρώτα με αυτά και ύστερα μεταξύ τους. Μέσα από την εναλλαγή της φαινομενικής ηρεμίας και των κορυφώσεων-των ξεσπασμάτων, ταξιδεύουμε στο σύμπαν της Αναγνωστάκη, με βασικό όπλο την ερμηνεία των δύο νεαρών ηθοποιών.
Συντελεστές παράστασης Η παρέλαση
- Παίζουν: Μάριος Ράμμος, Ουρανία Φουρλάνου
- Σκηνοθεσία: Ρωμανός Καλοκύρης
- Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
- Κίνηση: Χριστίνα Μαριάνου
- Μουσική: Nίκος Λάμπρου
- Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
- Βοηθός σκηνοθέτη: Ζωή Φράττη
- Οργάνωση παραγωγής: Γιούλη Αθουσάκη
- Επικοινωνία Παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: Θέατρο 104 (σκηνή Black Box)
- Διεύθυνση: Ευμολπιδών 41, Γκάζι, (Μετρό-Κεραμεικός)
- Πληροφορίες- Κρατήσεις θέσεων (περιορισμένος αριθμός): 210 3455020
- Πρεμιέρα: Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017
- Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15
- Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά
- Τιμές εισιτηρίων: Γενική 10 ευρώ, Μειωμένο/ Ανέργων 5 ευρώ
- Βία: καθόλου
- Γυμνό: καθόλου
- Facebook Η Παρέλαση
Χορηγός επικοινωνίας
