Λίγο πριν εκπνεύσει το 2017, ένα έτος κατά το οποίο ευδοκίμησε πλήθος παραστάσεων τόσο στο θεατρικό τοπίο της πρωτεύουσας όσο και της συμπρωτεύουσας, διαλέξαμε τις 10 πιο ενδιαφέρουσες παραστασιακές εμπειρίες της χρονιάς. Βασικά κριτήρια αποτέλεσαν η ερμηνευτική, σκηνοθετική και αισθητική δυναμική τους. Μέσα από ένα θεατρικό απολογισμό, απαριθμούμε τις παραστάσεις του 2017 που συντέλεσαν στο να επαναπροσδιορίσουμε τις καλλιτεχνικές μας προσδοκίες όπως τις επιβεβαίωσε ή ενδεχομένως τις ανέτρεψε η εκάστοτε θεατρική μας εμπειρία.
10 παραστάσεις του 2017 | Οικογενειακή Γιορτή
της Μαρίας Δουκάκη
Όχι άδικα, σε αυτό που λέμε στην γλώσσα της θεατρικής κριτικής Παραστάσεις της χρονιάς –εν προκειμένω για το 2017– το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος εμφανίζεται εις διπλούν, κατά σύμπτωση με δύο όχι αμιγώς θεατρικά έργα, αλλά μεταφορές από τον κινηματογράφο και την λογοτεχνία με ό, τι έχει να πει αυτό, που και τα δύο αποτέλεσαν, επίσης, αθηναϊκές, sold-out επιτυχίες κατά την κάθοδό τους προς το Φεστιβάλ Αθηνών και το Εθνικό Θέατρο. Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος σκηνοθετεί Τόμας Βίντερμπεργκ και Δόγμα 95 φτιάχνοντας μια παράσταση στην υγειά των ηττημένων, με εξαιρετικά προκλητικό θέμα, δυνατή διαχείριση του έμψυχου και άψυχου «υλικού», εγγύτητα και ευθύτητα απέναντι στο κοινό με όρους που σπάνια συναντάει κανείς και έναν πρωταγωνιστή από τους κορυφαίους του ΚΘΒΕ, τον Χρίστο Στυλιανού. Εν γένει μια παράσταση που μένει στο θυμικό για χρόνια, όχι απλά μια από τις παραστάσεις «της χρονιάς».
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Οικογενειακή γιορτή
10 παραστάσεις του 2017 | Γκιακ
της Μαρίας Δουκάκη
Έτερο ενδιαφέρον ζήτημα, η επανάληψη της μεταφοράς Οικογενειακής Γιορτής και Γκιακ από θέατρα της Αθήνας, αρχικά, στην Θεσσαλονίκη και το ΚΘΒΕ έπειτα, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Από το βιβλίο του Δημοσθένη Παπαμάρκου στην θεατρική σκηνή με την μεσολάβηση της Γεωργίας Μαυραγάνη το Γκιακ, ίσως, θα ήταν μια παράσταση των νικητών. Αλλά δεν είναι. Είναι η ποιητική της πιο βαθιάς υπαρξιακής ήττας των κατά σύμβαση νικητών που χρειάζεται η Ιστορία για να μιλήσει και να πει τα ζωτικά της ψεύδη. Με σκληρό τρόπο το Γκιακ, όπως και η Οικογενειακή Γιορτή, χωρίς να σε υποψιάσουν αρχικά, λυγίζουν τις άμυνες για να σε οδηγήσουν στην πικρή παραδοχή με την οποία πρέπει να μάθεις να ζεις, όπως ακριβώς το έπραξαν και οι ήρωές τους, ο καθένας με τα μέσα του. Αληθινό θέατρο σε διάλογο με τα λιγότερο φωτισμένα κομμάτια της ψυχής, κινητοποιεί τους μηχανισμούς της αναγνώρισης και συναρμολόγησής τους, για να συνεχίσουμε…
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Γκιακ
10 παραστάσεις του 2017 | Relax… Mynotis
της Μαρίας Μπινίκου
Το θέατρο από τη φύση του είναι τέχνη της ανάμνησης. Στις παραστάσεις του 2017, αναμφισβήτητα ξεχωρίζει ως ανάμνηση το Relax… Mynotis του Βασίλη Παπαβασιλείου με τον ίδιο να σκηνοθετεί και να ερμηνεύει μαζί με το Γιάννο Περλέγκα. Στην οδό Φρυνίχου και στον αριθμό 14 (Θέατρο Τέχνης) συντελέστηκε ο πιο απολαυστικός, κατά φαντασία, διάλογος δύο ιστορικών προσώπων για το θέατρο και την ποίηση, που στη ζωή δε συναντήθηκαν ποτέ. Αλέξης Μινωτής και Γιάννης Ρίτσος συνομίλησαν σε μια παράσταση – αφορμή για να κοιτάξουμε μέσα μας.
Ο Βασίλης Παπαβασιλείου, αναμόχλευσε τις πρώτες ύλες της ταυτότητας μας, μας θύμισε τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, ανακίνησε συναισθήματα και μνήμες από το προσωπικό μας κιβώτιο, καυτηρίασε τις σχέσεις μας και την αυτοκριτική που νομίζουμε πως κάνουμε, αστειεύτηκε αυθεντικά με τη ζωή και το θάνατο, μας προκάλεσε να θυμηθούμε όσα θα θέλαμε ίσως να ξεχάσουμε και μας ξεπροβόδισε με μια αισιόδοξη σκέψη. Μια παράσταση που δεν ξεχνιέται.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Relax… Mynotis
10 παραστάσεις του 2017 | Το Χελιδόνι
Μια ακόμη επιλογή, που δε θα μπορούσε να λείπει από τις παραστάσεις του 2017 και σίγουρα θα συνεχίσει να ξεχωρίζει στις σκηνές του 2018 είναι Το Χελιδόνι (La Golondrina) του Guillem Clua, του ξεχωριστού και ταλαντούχου Καταλανού, σε σκηνοθεσία Ελένης Γκασούκα, στο Μικρό Γκλόρια. Το Χελιδόνι ανήκει στην κατηγορία εκείνων των κειμένων που σε κατακλύζουν σαν κύμα, σε αιχμαλωτίζουν και δε μπορείς άλλο να βρεις να πεις ή να σκεφτείς από το πόσο βαθιά μέσα σου έφτασαν.
Στο σαλόνι της Αμέλια (Σοφία Σεϊρλή) και στην πρώτη συνάντηση της με το Ραμόν (Βασίλη Μαυρογεωργίου) θα ακούσουμε ψέματα και αλήθειες εμπνευσμένες από το συγκλονιστικό γεγονός της τρομοκρατικής επίθεσης, της 12ης Ιουνίου 2016, σε ένα gay bar του Ορλάντο. Μια τρυφερά ειπωμένη, αληθινή ιστορία για τα πιο δύσκολα, σκληρά μέρη της ζωής μας. Στην παράσταση της Ελένης Γκασούκα η ιστορική μυθοπλασία του δραματικού κειμένου ταυτίζεται απόλυτα με τη σκηνική πραγματικότητα κι έτσι δομείται μια πράξη θεατρική μεν αλλά τόσο αυθεντική και ζωντανή που στάζει αίμα και συγκινεί απόλυτα. Μια παράσταση που σίγουρα θα θυμόμαστε.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Το Χελιδόνι
10 παραστάσεις του 2017 | Άλκηστη
του Αναστάση Πινακουλάκη
Η πιο πολυσυζητημένη παράσταση από τις καλοκαιρινές παραστάσεις του 2017, ήταν αναμφίβολα η Άλκηστη της Κατερίνας Ευαγγελάτου για το Εθνικό Θέατρο. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στην Επίδαυρο την Παρασκευή 28 Ιουλίου με τους Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Κίττυ Παϊταζόγλου, Γιάννη Φέρτη, Δημήτρη Παπανικολάου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η Κ. Ευαγγελάτου πρότεινε ένα σκηνικό ανέβασμα του έργου που διαμεσολάβησε ανάμεσα στην τραγική ιστορία και τα κωμικά στοιχεία, δίνοντας μία ανάλαφρη διάθεση στον Θάνατο. Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος στον ρόλο του Άδμητου έδωσε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, που ήταν ισόποσα κωμική και εις βάθος τραγική. Ξεχωρίσαμε τον Δημήτρη Παπανικολάου για την κλοουνερί εκδοχή του Ηρακλή. Η κινησιολογία της Πατρίσια Απέργη, για άλλη μια φορά, συνομιλεί άριστα με την σκηνοθεσία της Ευαγγελάτου. Η παράσταση της Άλκηστης ήταν ένα στοίχημα του Εθνικού Θεάτρου που κατακτήθηκε και ανανέωσε την πρόσληψη του έργου.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Άλκηστη
10 παραστάσεις του 2017 | 7 Χρόνια
του Αναστάση Πινακουλάκη
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος προτείνει διασκευάζοντας και σκηνοθετώντας το έργο 7 Χρόνια των Jose Cabeza και Cristian Conti, βασισμένο στην ισπανική ταινία του 2016. Η οικονομική κρίση, αλλά κυρίως η κακή διαχείριση οδηγεί τους Veronica, Marcel, Luis και Jose σε αδιέξοδο. Η επαγγελματική τους συνεργασία, η φιλία τους αλλά και η ζωή τους εξαρτάται από μία απόφαση. Με την εφορία να ελέγχει τις κινήσεις τους, οι ήρωες μπορούν να γλιτώσουν, αν ένας απ’ αυτούς δεχτεί να κάνει μία οικονομική κίνηση που θα τον οδηγήσει στη φυλακή. 7 Χρόνια φυλάκιση προβλέπεται. Χρειάζεται όμως μία διαμεσολάβηση. Η παράσταση εισαγάγει αμέσως τον θεατή στο περιβάλλον της δραματουργίας, με το εξαιρετικό σκηνικό της. Ο θεατής μπαίνοντας στο θέατρο Αποθήκη βρίσκεται αμέσως σ’ ένα εργασιακό περιβάλλον που «εγκλωβίζει» κοινό όπως και τους ήρωες του έργου. Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν υπέροχα οι: Αλέξανδρος Λογοθέτης, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Ορφέας Αυγουστίδης, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Γιώργος Χριστοδούλου.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση 7 Χρόνια
10 παραστάσεις του 2017 | Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα!
του Σπύρου Σιακαντάρη
Η παράσταση-αφιέρωμα στον σπουδαίο συνθέτη, τραγουδιστή και δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, Γιώργο Ζαμπέτα, με τίτλο Μάλιστα Κύριε Ζαμπέτα, ανέβηκε τον Οκτώβριο στο ιστορικό θέατρο Αλίκη της οδού Αμερικής και συγκαταλέγεται στις παραστάσεις του 2017 που μας εξέπληξαν. Ο Πέτρος Ζούλιας έγραψε τα κείμενα και σκηνοθέτησε τη φιλόδοξη παραγωγή, αντλώντας στοιχεία από το βιβλίο Κατερίνας Ζαμπέτα, με τον τίτλο «Γιώργος Ζαμπέτας. Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω». Η παράσταση ακολουθεί ολόκληρη την πορεία της ζωής του Γιώργου Ζαμπέτα, παρουσιάζοντας αριστοτεχνικά τις σημαντικές πτυχές της ζωής και της καριέρας του, μέσα από τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την χώρα μας κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα. Μια καλοκουρδισμένη παράσταση μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια, με την ευφυή σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια, και κυρίως με την ορθή επιλογή του να μην ενσαρκώσει κάποιος ηθοποιός τον θρυλικό καλλιτέχνη, αλλά να είναι στη σκηνή «ολοζώντανος», μέσα από το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα!
10 παραστάσεις του 2017 | Αποτυχημένες Απόπειρες Αιώρησης στο Εργαστήριο μου
της Λυδίας Τριγώνη
Από τις παραστάσεις του 2017 που ξεχωρίσαμε, δε θα μπορούσε να λείπει και μία ιδιότυπη καλλιτεχνική πρόταση του Φεστιβάλ Αθηνών 2017. Στην Πειραιώς 260 φιλοξενήθηκε η πρωτοποριακή, multimedia performance του Δημήτρη Κουρτάκη, Αποτυχημένες Απόπειρες Αιώρησης στο Εργαστήριο μου. Με ένα επιτελείο σημαντικών διεθνών συνεργατών και τον Άρη Σερβετάλη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Δ. Κουρτάκης ανέτρεξε στο πεζογραφικό έργο του κορυφαίου Ιρλανδού δραματουργού, Σάμιουελ Μπέκετ. Η ευφυής συνθήκη της παρατήρησης του «έσω» και η μεταφορά του προς τους θεατές με τη μορφή άριστων αισθητικά και έγκυρων νοηματικά εικόνων μέσω της κάμερας, οδήγησε σε μία εναλλακτική αποτύπωση του μπεκετικού σύμπαντος ως ένα εικαστικό δημιούργημα με πολλαπλές αναγνώσεις και εννοιολογικές προεκτάσεις. Η performance του Δ. Κουρτάκη σε συνδυασμό με το «ομιλούν» σώμα του Άρη Σερβετάλη, αποτέλεσε μία ενδελεχώς εμπεριστατωμένη σκηνική έρευνα, μία πραγματεία γύρω από τη ρευστότητα και την πολλαπλότητα του Εαυτού και την πολυπλοκότητα προσδιορισμού του μέσω των λέξεων.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Αποτυχημένες Απόπειρες Αιώρησης στο Εργαστήριο μου
10 παραστάσεις του 2017 | Περιμένοντας τον Γκοντό
της Λυδίας Τριγώνη
Λίγο πριν το τέλος του 2017, ανέβηκε στο Θέατρο Άλφα.Ιδέα σε ολοκληρωμένη πια μορφή μετά το πρώτο βραβείο που απέσπασε στο 1ο Duet Yourself Festival, μία νέα οπτική πάνω στο πολυσήμαντο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό. Με σεβασμό προς τον μπεκετικό λόγο και οδοδείκτες το ταλέντο και τη νεανική ορμή τους, οι τέσσερις ηθοποιοί προσφέρουν μία φρέσκια, διευσδυτική ματιά απέναντι σε αυτή την ιδιαίτερη «τραγικωμωδία». Η σκηνοθεσία του Στέλιου Γιαννακού αναδεικνύει την τραγικότητα, τον υπαρξιακό προβληματισμό και την μεταφυσική αγωνία του έργου μέσω της κωμικότητας και του παιχνιδιού. Η σχέση αλληλεξάρτησης που χτίζεται αριστοτεχνικά επί σκηνής μεταξύ των Θανάση Ισιδώρου (Εστραγκόν)-Στέλιου Γιαννακού (Βλαδίμηρου), αλλά και η σχέση αφέντη-δούλου με τους Σταύρο Μαρκάλα (Πότζο)-Δημήτρη Μαμιό (Λάκυ), επιβεβαιώνουν σκηνικά και φωτίζουν τη δυαδικότητα ως συστατικό στοιχείο του μπεκετικού έργου. Η ατέρμονη αναμονή του Γκοντό μετατρέπεται σ’ένα μάταιο και αναγκαίο, κωμικό και ηρωικό παιχνίδι που τονίζει το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Περιμένοντας τον Γκοντό
10 παραστάσεις του 2017 | Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα
της Λυδίας Τριγώνη
Μία από τις παραστάσεις του 2017 με έναν εξαιρετικά επιτυχημένο κύκλο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου αλλά και ανά την Ελλάδα, είναι το πολυβραβευμένο Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα των Duncan Macmillan και Johnny Donahoe. Το έργο παρουσιάστηκε σε πανελλήνια πρώτη, σε ελεύθερη προσαρμογή των Ιόλης Ανδρεάδη και Άρη Ασπρούλη. Η αδυναμία ενός επτάχρονου κοριτσιού να καταλάβει τους λόγους που οδήγησαν τη μητέρα της στην πλήρη παραίτηση από τη ζωή την ωθεί στη δημιουργία μιας «ιαματικής» λίστας, με όλα τα πράγματα για τα οποία αξίζει να ζει κανείς. Η παράσταση ξεχώρισε για τη σπάνια και αφοπλιστική σκηνοθετική λιτότητα της Ιόλης Ανδρεάδη, την καταλυτική διαδραστικότητα και την αξεγάδιαστη ερμηνεία της Μελίνας Θεοχαρίδου. Σ’ αυτή την «ωδή στη ζωή», απαριθμώνται 1.000.000 λόγοι για τους οποίους αξίζει να ζει κανείς. Το σημαντικότερο όμως είναι τελικά, ότι μετά από τη συγκεκριμένη θεατρική εμπειρία έχουμε πειστεί πως υπάρχουν άλλοι τόσοι που παραμένουν ανεξερεύνητοι.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα
