Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν, σε σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη, επιστρέφει στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας – Β’ σκηνή, από τις 10 Μαρτίου, για λίγες μόνο παραστάσεις. Ορόσημο στην ιστορία της σύγχρονης θεατρικής γραφής, το πολυβραβευμένο έργο του Κλαούντιο Τολκατσίρ συμπληρώνει φέτος 13 χρόνια συνεχούς επιτυχίας στην Αργεντινή.
Η υπόγεια γροθιά
Θυμίζοντας το Γάλα του Κατσικονούρη, η Παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν αποδεικνύεται ένα έργο-γροθιά στο στομάχι. Μια γροθιά που όμως χτίζεται σταδιακά και υπόγεια για να καταλήξει στο φινάλε στην πρόκληση μιας γεύσης στυφής στα χείλη του θεατή. Σαν κάτι που θα μπορούσε μέσα από μια εξέλιξη διαφορετική να είχε γεύση γλυκιά και δημιουργεί έναν ισχυρό κραδασμό στο θυμικό του. Έναν ισχυρό προβληματισμό που διαπερνά τον καθέναν ξεχωριστά, σχετικά με την δική του προσωπική ευθύνη. Η παράσταση κατορθώνει να προκαλέσει αυτήν την δόνηση, την μετακίνηση της σκέψης, γεγονός καθόλου αυτονόητο και καθόλου σύνηθες.
Η διαλεκτική κίνηση μέσω μιας ολίσθησης
Στον πυρήνα της οικογένειας, που αποτελεί τον στενότερο, αλλά και τον πρώτο κοινωνικό πυρήνα, την αρχική κοινωνική μικρογραφία, παρατηρούμε -μέσα από το έργο-, ολόκληρο τον μηχανισμό όχι μόνο μιας κοινωνίας, αλλά της κάθε κοινωνίας. Η ισπανική οικογένεια θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε οικογένεια, μια οποιαδήποτε κοινωνία. Κατά τη διάρκεια του έργου διαπιστώνουμε έτσι μια διαρκή ολίσθηση από την μικροκλίμακα της οικογένειας στην μακροκλίμακα της κοινωνίας και στην μεγακλίμακα της παγκόσμιας ιστορίας των κοινωνιών. Αυτή η διαλεκτική κίνηση προκαλεί το δέος, σχετικά με την ομοιότητα των προσωπικών-ιδιωτικών νοοτροπιών, οι οποίες καταλήγουν εν τέλει σε μαζικές συμπεριφορές.
Η παράλειψη διαρκείας-το στοίχειωμα
Πόσο στοιχίζει μία παράλειψη; Με πόση ευκολία επιτελείται; Πόσο εύκολη είναι έπειτα η διαχείριση των συνεπειών; Η επίθεση των τύψεων; Συντελούν στην πρόκληση της έννοιας του «στοιχειώματος»; Όταν η παράλειψη προκαλεί το αμετάκλητο, σύμφωνα με τον ορισμό του Ζανκελέβιτς, όπου περιγράφει ένα γεγονός το οποίο δεν μπορεί πλέον να αλλάξει και δημιουργεί στο υποκείμενο το αίσθημα της τύψης, ενός ηθικού στίγματος. Όμως ο μεγαλύτερος προβληματισμός που προκύπτει και πληγώνει την σκέψη είναι όταν δεν δημιουργείται στην συνείδηση του υποκειμένου καμία ηθική επιβάρυνση. Η ζωτική πορεία του συνεχίζεται με την συνήθη ποιότητά της και τότε επιτελείται μια παράλειψη διαρκείας. Η παράλειψη της ικανότητας να επιβεβαιώνω την έννοια του «ανθρώπου», να επιβεβαιώνω την προνομιακή διάκριση του ανθρώπινου ζώου από το ζωώδες ζώο.
Η διάλυση
Στον πυρήνα της οικογένειας ο πιο αδύναμος ιστός «παραλείπεται» διότι ουσιαστικά είναι σα να μην υπάρχει. Αυτό συμβαίνει διότι ο καθένας επεδίωξε να αποκαταστήσει τον εαυτό του, να επενδύσει σε αυτόν. Η αποκλειστικότητα αυτή της επένδυσης αποδεικνύει το αδύνατο της διυποκειμενικότητας και συνεπώς, την κυριαρχία του σχήματος «ένα υποκείμενο πολλά αντικείμενα». Το κάθε αυτοδύναμο οικογενειακό μέλος κατόρθωσε εν τέλει να αποδράσει από το σχήμα που κατέληγε ασφυκτικό, σχήμα το οποίο αποτελούσαν οι ίδιοι. Συνεπώς, με την φυγή τους αποδομούν το σχήμα. Άρα, γινόμαστε μάρτυρες μιας διάλυσης ενός σχήματος που αντιμετωπίζεται από την κοινωνία ως το πρωταρχικό σύμβολο του ίδιου του κοινωνικού θεσμού, όντας η μικρογραφία του. Έτσι λοιπόν, είναι σα να γινόμαστε μάρτυρες της διάλυσης της ίδιας της κοινωνίας. Τα θεμέλιά της τρίζουν, παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να υφίσταται, διαιωνίζοντας την ίδια δυσλειτουργική νοοτροπία.
Η παράσταση
Η παράσταση ανέδειξε με τρόπο εξαιρετικό την ύπαρξη των προβληματισμών αυτών, μέσω της συγκρότησης ενός λεπτοδουλεμένου σχήματος. Η αμεσότητα της υποκριτικής χαρακτήριζε το σύνολο των ηθοποιών. Αναδεικνύοντας την έννοια της ομάδας και προσθέτοντας ο καθένας μια διαφορετική ποιότητα χαρακτήρα, κρατούν σε εγρήγορση τον θεατή. Τα κοστούμια και τα σκηνικά δημιουργούν μια αίσθηση πολυχρωμίας, που έρχεται σε αντίθεση με την γκρίζα απόχρωση της ζωτικής ποιότητας. Εύστοχη επιλογή ο τρόπος που κλείνει η παράσταση: οι αποκλεισμένοι είναι μόνοι τους, έχουν μονάχα ο ένας τον άλλον.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών, ο δημιουργημένος ρυθμός της παράστασης έχουν ως αποτέλεσμα την ισχυρή και άμεση επίδραση στην συνείδηση του θεατή. Aποκομίζει μια γεύση στυφή. H γεύση αυτή γεννά και θρέφει ερωτήματα, αλλά και πικρές διαπιστώσεις, σχετικά με την προσωπική ευθύνη και συμμετοχή στην διαιώνιση του συγκεκριμένου φαύλου κύκλου.
Συντελεστές παράστασης Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν
- Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
- Σκηνοθεσία: Μαριτίνα Πάσσαρη
- Επιμέλεια σκηνικού και κοστουμιών: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
- Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
- Μουσική επιμέλεια: Νίκος Σαββάτης
- Ηχητικό περιβάλλον: Κώστας Σουρβάνος
- Σκηνική πάλη: Θάνος Δερμάτης
- Φωτογραφίες:Γιώργος Παυλάκος, Άγγελος Παππάς, Κώστας Σουρβάνος
- Ερμηνεύουν: Αλεξάνδρα Παντελάκη (γιαγιά), Εύρη Σωφρονιάδου (Μεμέ), Μιχάλης Πανάδης (Μαρίτο), Μαρσέλα Λένα (Βερόνικα), Αντιγόνη Δούμου (Γκάμπι), Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης (Νταμιάν), Πάνος Τζίνος (Εδουάρδο), Στέργιος Κοντακιώτης (Ερνάν).
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας – Β’Σκηνή
- Διεύθυνση: Κεφαλληνίας 16-18 Κυψέλη
- Πληροφορίες – κρατήσεις: 210 8838727
- Πρεμιέρα Παράστασης: Παρασκευή 10 Μαρτίου
- Τελευταία Παράσταση: Κυριακή 9 Απριλίου
- Ημέρες και Ώρα Παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή 18.00
- Διάρκεια: 95 λεπτά
- Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 12 ευρώ, Φοιτητικό: 8 ευρώ, Άνεργοι & Ατέλειες: 5 ευρώ
- Βία: καθόλου
- Γυμνό: καθόλου
Links: Σελίδα θεάτρου
Χορηγός επικοινωνίας
