Οι ηθοποιοί Κωνσταντίνος Παράσης και Παύλος Παυλίδης «τέμνονται» όλα τα σαββατοκύριακα του Μαρτίου στο… Σημείο Β στον Χώρο Τέχνης 14η μέρα. Η σύλληψη του Δημήτρη Παγώνη, σε σκηνική σύνθεση- εγκατάσταση των Δημήτρη Παγώνη- Παύλου Παυλίδη αποτελεί μία φανταστική συνάντηση, μοναχικό ταξίδι προς την αυτογνωσία, μέσα από τις σκέψεις ενός ανθρώπου που βιώνει την αποτυχία. Διερευνάται λοιπόν το Σημείο Β: Το σημείο στο οποίο καταλήγει μια ευθεία. Το βεγγαλικό της ζωής. Το φως του φάρου που μας δείχνει το δρόμο. Ο μελλοντικός μου εαυτός.
Ο Κωνσταντίνος Παράσης και ο Παύλος Παυλίδης μιλούν στο Artic για τη μοναδική αυτή «ωδή στην αποτυχία,» διερευνώντας τη συνθήκη της συνάντησης με το «μελλοντικό εαυτό μας,» και ορίζοντας το Σημείο Β με τον δικό τους τρόπο, μέσα από την μπεκετικής λογικής αντιμετώπιση της αποτυχίας ως ένα αναπόφευκτα σημαντικό «σημείο» της πορείας μας, που αξίζει να απολαύσουμε!
Κωνσταντίνος Παράσης
Λυδία: – Πώς θα όριζες το Σημείο Β, με βάση της θεματολογία της παράστασης;
Κωνσταντίνος Παράσης: – Το Σημείο Β για μένα είναι ο στόχος, ο προορισμός. Αν όμως το φτάσεις ποιο το νόημα της υπαρξής μετά; Το Σημείο Β είναι αυτό που σε ωθεί να διανύσεις το ευθύγραμμο τμήμα ΑΒ,που αλλιώς δεν θα υπήρχε. Είναι ο λόγος για να κάνεις το ταξίδι, για να ζήσεις αν θες. Όλοι μας έχουμε ένα.
Λυδία: – Τι σε ενέπνευσε και σε ώθησε να συμμετάσχεις στην εν λόγω σύλληψη του Δημήτρη Παγώνη;
Κωνσταντίνος Παράσης: – Ο Δημήτρης από τότε που τον ξέρω είναι ένας άνθρωπος με βαθύτατους προβληματισμούς και έχει μια εντελώς πρωτότυπη προσέγγιση όταν έρθει η ώρα να τους απεικονίσει στην σκηνή. Όταν κάποιος δημιουργεί κάτι αισθητικά άρτιο σε συνδυασμό με μια πηγαία αναζήτηση που μιλάει σε όλους μας λοιπόν, πώς μπορείς να αρνηθείς; Επίσης δεν έχει φίλους και κάποιος έπρεπε να τον κάνει παρέα.
Λυδία: – Πώς συντελείται η συνάντηση με το «μελλοντικό εαυτό» μας;
Κωνσταντίνος Παράσης: – Πως αλλιώς; Με πτώση. Μία ελεύθερη πτώση για την ακρίβεια, ένα άλμα πίστης σε κάτι άγνωστο και βαθύ. Σίγουρα είναι δύσκολο και οι φόβοι μας θα μας κοροϊδεύουν, αλλά μόνο αυτό μπορούν να κάνουν. Αυτή είναι η μαγεία! Κάνοντας το πρώτο βήμα, έρχεται το δεύτερο ακόμη πιο εύκολα, οι φόβοι υποχωρούν και ο μελλοντικός μας εαυτός, σαν οδηγός, είναι εκεί για να μας δείξει τον δρόμο. Τον δρόμο όχι προς αυτόν, αλλά προς κάτι που πότε δεν μπορούμε να φανταστούμε.
Η απάντηση λοιπόν είναι πως δεν τον συναντούμε ποτέ αλλά είναι ο καταλύτης για να συναντήσουμε πολλούς άλλους ασχεδίαστους εαυτούς.
Λυδία: – Τελικά τί είναι αυτό που μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που είμαστε;
Κωνσταντίνος Παράσης: – Θα έλεγα η πίστη. Είναι κάτι που εμένα με μετακινεί συνεχώς μπροστά, μα ταυτόχρονα παραμένει κομμάτι του πυρήνα μου. Η πίστη στους ανθρώπους και η πίστη στις δυνάμεις μας.
Παύλος Παυλίδης
Λυδία: – Τι εμπεριέχει και τι πραγματεύεται η φανταστική συνάντηση στο «Σημείο Β»;
Παύλος Παυλίδης: – Ένα στοιχείο της παράστασης είναι ότι το θέμα της συμβαίνει απόλυτα και σε μας, την στιγμή που παίζουμε. Επομένως νομίζω πως και τα δύο σκέλη της ερώτησης σου, απαντιούνται μαζί. Αυτή λοιπόν η φανταστική συνάντηση έχει πολλή αποτυχία, πολλή επιμονή, πολλές ερωτήσεις, λίγες απαντήσεις και μία ανακάλυψη. Ας μην την αποκαλύψω όμως!
Λυδία: – Πέρα από το υποκριτικό κομμάτι, έχεις αναλάβει σε συνεργασία με τον Δημήτρη Παγώνη, τη σκηνική σύνθεση-εγκατάσταση. Κατά πόσο συνετέλεσε ο ένας «ρόλος» στην ανάπτυξη του άλλου;
Παύλος Παυλίδης: – Συζητώντας με τον Δημήτρη όλον αυτόν τον καιρό γι’αυτο το έργο, καταλήγαμε σιγά σιγά στο ότι ο ρόλος μου πάνω στην σκηνή είναι κατά κάποιον τρόπο αυτός ενός σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης μέσα στο έργο. Επομένως συνέβαιναν τα πράγματα ταυτόχρονα. Η μια ιδιότητα δημιούργησε την δεύτερη. Από μια άλλη οπτική βέβαια. Όχι ακριβώς αυτή του δημιουργού. Αλλά ενός ανθρώπου πάνω στην σκηνή που δοκιμάζοντας, συνέθετε και αφαιρούσε αναγκαστικά και ταυτόχρονα με τον σκηνοθέτη του.
Λυδία: – Τι μας διδάσκει τελικά η αποτυχία;
Παύλος Παυλίδης: – Καταρχάς μπορεί να μας διδάξει μόνο όσα της επιτρέψουμε. Έχει πολύ μεγάλη σημασία αν είμαστε όντως έτοιμοι να κρίνουμε την προσπάθεια μας. Από κει και πέρα, η ίδια η εξέλιξη με κάποιον τρόπο είναι ένα αποτέλεσμα της σχέσης μας με την αποτυχία. Γινόμαστε πολύ δημιουργικοί για να επιτύχουμε και να βελτιωθούμε.
Λυδία: – Κατά πόσο θα έλεγες ότι ο θεματικός πυρήνας του «Σημείου Β» σχετίζεται με το μπεκετικό ρητό: «Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα»;
Παύλος Παυλίδης: – Απόλυτα. Κάνουμε ένα επάγγελμα στο οποίο η αποτυχία είναι καθημερινό κομμάτι και της πρόβας αλλά και της φύσης της δουλειάς. Αυτό νομίζω ισχύει και σε άλλους τομείς της ζωής. Κάναμε αυτήν την παράσταση για να αποκαταστήσουμε πρώτα πρώτα εμείς οι ίδιοι την ιδέα της αποτυχίας. Αυτό μας οδήγησε να αφηγηθουμε μια ιστορία στην οποία η αποτυχία είναι ακόμα ένα “σημείο” της πορείας μας εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο, με τα υπόλοιπα. Δεν μπορούμε να την αποφύγουμε οπότε ας την απολαύσουμε.
Πληροφορίες παράστασης Σημείο Β
