Το «Οτέλ Κονσταντίνιγε» είναι το νέο μυθιστόρημα του χαρισματικού Τούρκου, συγγραφέα και συνθέτη Ζουλφί Λιβανελί. Κυκλοφόρησε για το ελληνικό κοινό τον Δεκέμβριο του 2016 από τις εκδόσεις Πατάκη. Πρόκειται, όπως μας ενημερώνει στον πρόλογό του ο συγγραφέας, για ένα «σεχρενγκίζ», ένα «βιβλίο της πόλης,» όπως ονομάζεται. Αντλώντας έμπνευση από την ανατολίτικη αφηγηματική παράδοση, ο συγγραφέας επιχειρεί να αποτυπώσει το μωσαϊκό της σύγχρονης Κωνσταντινούπολης, να εξιστορήσει ανθρώπινες εμπειρίες, σύμφωνα με το είδος της αφήγησης που αναπτύχθηκε στην Πόλη από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα. Έτσι με βάση την γιορτή εγκαινίων του υπερπολυτελούς Οτέλ Κονσταντίνιγε, που λειτουργεί άλλοτε ως αφετηρία και άλλοτε ως μεταβατικό γεγονός, ξεδιπλώνει ένα νήμα γύρω από τα πρόσωπα που παραβρέθηκαν εκεί με οποιαδήποτε ιδιότητα, πλάθοντας τις ιστορίες και τις πιθανές διασυνδέσεις τους.
«Ο Ζουλφί Λιβανελί επιχειρεί μια κατάδυση στα βάθη της Κωνσταντινούπολης, μιας πόλης πολλών χιλιετιών. Μιας πόλης που αλλάζει και ανακυκλώνεται, ενώ η βία την οποία στεγάζει, άγνωστο πώς, παραμένει ίδια…» – από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Το βιβλίο
Τη ραχοκοκαλιά της αφήγησης αποτελεί η συνδυασμένη γιορτή εγκαινίων και Πρωτοχρονιάς του Οτέλ Κονσταντίνιγε, από όπου ο αφηγητής άλλοτε εφορμά και όπου άλλοτε καταλήγει. Σε αυτό το γεγονός βρίσκονται, είτε ως καλεσμένοι είτε ως εργαζόμενοι, εκπρόσωποι κάθε κοινωνικής πτυχής της ζωής της Πόλης: μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, είδωλα του θεάματος, προσωπικό ασφαλείας, σερβιτόροι, διοργανωτές. Στην γιορτή συμμετέχουν ακόμη κι οι νεκροί. Συνομιλούν με το κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης, τη Ζεχρά Ερτάν, και θέλουν να μάθουν πληροφορίες για τον κόσμο αλλά και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Έτσι ο συγγραφέας σταδιακά πλάθει το ανθρώπινο πορτραίτο της πόλης, εξιστορώντας τις περιπέτειες και τις ψυχικές διακυμάνσεις των προσώπων που την κατοικούν. Περιγράφει τα ενδιαφέροντα και τα ζητήματα που απασχολούν τους άντρες και τις γυναίκες, τα μυστικά και τα κρυφά βάσανα, τα ηθικά διλήμματα, τα όνειρα, την παράνοια που κρύβει ο άνθρωπος στα βάθη του μυαλού του.
Μέσα από τις αλλεπάλληλες ιστορίες, ο αφηγητής, πετυχαίνει τη συνεχή εναλλαγή της οπτικής και των συναισθημάτων του αναγνώστη. Από την πορεία των δύο βασικών πρωταγωνιστών, της Ζεχρά και του Εμρέ, περνά σε μια αναδρομή στην ιστορία της Πόλης και σε στοιχεία για τη ζωή του Μωάμεθ του Πορθητή, ενώ αμέσως μετά μπορεί να επαναφέρει τον αναγνώστη στην σκληρή πραγματικότητα με την περιγραφή του ηθικού διλλήματος του κ. Εργκούν. Ακόμη, περιγράφοντας πρόσωπα, καταδεικνύει σε πολλά σημεία τα κακώς κείμενα και τα πολιτικά πράγματα της χώρας του, ενώ δεν παραλείπει να αναφέρει το κοινό βίωμα των δύο λαών, των Ελλήνων και των Τούρκων, μέσα στην ιστορία. Σε όλη την έκταση των αφηγήσεών του διαπλάθει τους χαρακτήρες των ηρώων του μέσα από τις ουσιαστικές περιγραφές των χαρακτηριστικών τους. Έτσι, ο Εμρέ είναι ένας παθιασμένος νέος, γεμάτος θέληση να αλλάξει τις κακοτοπιές του περιβάλλοντός του, ίσως όμως ανώριμος στο έργο του. Από την άλλη η Ζεχρά, μανιακή με την εργασία της, αποζητά την αποδοχή και τη σταθερότητα στη ζωή της και αδυνατεί να ελέγξει τον εαυτό της όταν τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχό της.
Ο Ζουλφί Λιβανελί αποδεικνύεται μαέστρος του αφηγηματικού είδους που επιλέγει να αναπτύξει. Στήνοντας περίτεχνα τις σκηνές των περιγραφών του, με πλήθος εξαιρετικών λεπτομερειών, δημιουργεί μια κινηματογραφική αφήγηση, μια αίσθηση πως βρίσκεσαι μέσα στην ιστορία. Επιπλέον επιλέγει τις συνεχείς αναδρομές και τις μεταφορές στο χρόνο, με τρόπο που «ξυπνά» την αφήγηση και περιπλέκει τις σχέσεις των ηρώων του. Καθώς παρουσιάζει στοιχεία για το παρελθόν τους ή ακόμη και για την κατάληξή τους στο μέλλον, δεν αφαιρεί καθόλου το ενδιαφέρον για την ιστορία τους, για την πορεία που ακολούθησαν. Ακόμη με τις περιγραφές του αυτές ψυχογραφεί εξαιρετικά τα πρόσωπα της Πόλης, φτάνοντας στο βάθος των χαρακτήρων τους, στο βάθος των κινήτρων και των επιθυμιών τους. Τέλος, από μία τέτοια αφήγηση δεν θα μπορούσε να λείψει το μαγικό στοιχείο. Με τις αναφορές στα όνειρα της Ζεχρά και την παρουσίαση των νεκρών, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα κλίμα παραμυθιού, θυμίζοντας κλασικές αφηγήσεις της ανατολικής παράδοσης.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
O Zoυλφί Λιβανελί γεννήθηκε το 1946. Είναι ίσως ο γνωστότερος και πιο δημοφιλής Τούρκος μουσικοσυνθέτης στη χώρα του αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει η Joan Baez, η Maria del Mar Bonet, ο Udo Lindenberg και η Μαρία Φαραντούρη. Με την έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος το 1997, «Ο μεγάλος ευνούχος της Κωνσταντινούπολης», κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό μέσα και έξω από την Τουρκία. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και τιμήθηκε με το Βαλκανικό Λογοτεχνικό Βραβείο. Ακολούθησαν το 2001 το μυθιστόρημα «Ένας άνθρωπος, μια γάτα, ένας θάνατος», το οποίο απέσπασε το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Τουρκίας, η «Ευτυχία» το 2003, που μεταφράστηκε σε επτά γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, σουηδικά και ελληνικά), «Το σπίτι στον Βόσπορο» το 2006, η «Σερενάτα» το 2011 και η «Ιστορία του αδερφού μου» το 2013.
«Οτέλ Κονσταντίνιγε» – Πληροφορίες
- Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη
- Κατηγορία: Μεταφρασμένη λογοτεχνία
- Αριθμός Σελίδων: 608
- Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
- Έτος Έκδοσης: 2016
- ISBN: 9789601625485
- Μετάφραση: Σταυρίδη Νίκη
- Διαστάσεις βιβλίου: 21×14 cm
