Η νέα ταινία , Όταν ξέσπασε η βία (Dogs) , μιλά για την ανθρώπινη φύση. Σύμφωνοι – πολλές ταινίες το επιχειρούν αυτό. Αλλά υπάρχει κάτι ειδικά για τους χαρακτήρες του «Dogs» – παρόλο που γνωρίζουν ότι η φύση τους είναι βαθύτατα κατεστραμμένη. Μερικές φορές στη ζωή μας είμαστε συνειδητοποιημένοι ότι έχουμε επιλέξει τον λάθος δρόμο και όμως μπορούμε να ανακόψουμε αυτή την πορεία. Αυτό συμβαίνει και στους χαρακτήρες μου. Η αντίφαση αυτή είναι εγγενής σε αυτούς και είναι πέρα από τον έλεγχό τους. Παρά το γεγονός ότι το ξέρουν τον εξορθολογισμό αυτόν, δεν κάνουν τίποτα στην πράξη. Μπορούν να επιλέξουν να παραμείνουν πιστοί σε αυτό που τους ορίζει κατά βάθος. Τα «σκυλιά» είναι τρεις άνδρες που ενάντια σε όλες τις πιθανότητες είναι πολύ όμοιοι. Δεν δίκαιος ο αγώνας του ενός απέναντι στον άλλον. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς αγωνίζονται με τον εαυτό τους. – Μπόγκταν Μίριτσα (σκηνοθέτης)
Σύνοψη της ταινίας Όταν ξέσπασε η βία
Ο Ρομάν επιστρέφει στην περιοχή στα σύνορα Ρουμανίας – Ουκρανίας, όπου έχει κληρονομήσει γη από τον παππού του. Αν και είναι αποφασισμένος να πουλήσει αυτήν την αχανή, πλην άγονη έκταση, δέχεται μια προειδοποίηση από τον χωροφύλακα της περιοχής πως ο παππούς του ήταν ένας τοπικός αρχιμαφιόζος και πως οι άνδρες του δεν προτίθενται ν’ αφήσουν τη γη –και το λαθρεμπόριο στο οποίο επιδίδονται– χωρίς να παλέψουν.
Η ΑΜΑ Films παρουσιάζει την κορυφαία ρουμάνικη ταινία της χρονιάς, τη βραβευμένη από τη FIPRESCI στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, Όταν ξέσπασε η βία του Μπόγκνταν Μίριτσα από την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους Άστυ και Πτι Παλαί.
Σημείωμα του σκηνοθέτη της ταινίας Μπόγκταν Μίριτσα
Το αγροτικό περιβάλλον
Είμαι πολύ εξοικειωμένος με αυτό το μέρος της Ρουμανίας, όπου, ως παιδί, πέρασα πολλές διακοπές στο σπίτι της γιαγιάς μου. Είναι ένας φτωχός, σκληρός, βίαιος κόσμος. Έχω δει εκεί εξαιρετικά βίαιες καταστάσεις, αλλά το πιο τρομακτικό πράγμα ήταν ότι φάνηκε να υπάρχει δικαιολογία για τέτοια βία. Ήταν στη φύση των ανθρώπων; Δεν υπήρχε τίποτα που να διακυβεύουν, τίποτα να κερδίσουν, ήταν απλά ένας τρόπος για να εκφράσουν τη βαθιά ανάγκη τους, υποστηρίζοντας την υπεροχή τους. Για εμένα, που ήμουν ένα μικρό αγόρι από την πόλη, και είχα ζήσει μες στον πολιτισμό και ότι οι νόμοι κυβερνούν τον κόσμο και την προστασία της ζωής – έπαθα σαν σοκ! Ανακάλυπτα έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι ζουν με το ένστικτο και τις βασικές ορμές τους, κι έχουν το πάνω χέρι ώστε να καθορίσουν τις ανθρώπινες σχέσεις.
Σημείο εκκίνησης
Δεν είχα ξεκινήσει με οποιαδήποτε συγκεκριμένη ιδέα στο μυαλό μου, επειδή αυτό δεν είναι ο τρόπος που γράφω συνήθως. Λειτουργώ περισσότερο με το συναίσθημα. Είναι συχνά δυσδιάκριτο και ασαφές. Δεν θα μπορούσα να το συνοψίσω σε λίγα μόνο λόγια. Με το έργο αυτό ένιωσα σαν να γράφω για τους άνδρες που αγωνίζονται άλλα χωρίς να ξέρουν το γιατί. Κατά κάποιο τρόπο συνδέονται με τον παραλογισμό της ζωής που ωστόσο διέπει την ύπαρξή μας. Έχουμε όλοι την εμπειρία να έχουμε παλέψει με κάποιον – με έναν φίλο, με άλλον σχετικό – χωρίς ακριβώς να ξέρουμε το γιατί, και διοχετεύοντας όλη την ενέργειά μας, όλη τη δύναμή μας σε αυτό, ανεβάζουμε τον πήχη μόνο για να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο αλλά κάνουμε λάθος! Υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί ακόμη και να κάνουμε φόνο! Αυτό το περίεργο συναίσθημα ήταν η βάση για την ταινία και αυτό είναι που ήθελα να διερευνήσω στο σενάριό μου.
Χρειαζόμουν ένα πλαίσιο, και αυτό είναι το πώς ένιωσα όταν άκουσα τρεις άνδρες να λένε την ιστορία τους -όπου κυνηγούσαν ο ένας τον άλλον κυριολεκτικά – σαν μια γάτα ένα ποντίκι. Συνθέτοντας το δράμα, προσδιορίζοντας τις σκηνές, χαρτογραφώντας την αφήγηση, γράφοντας τους διαλόγους – αυτά ήταν το εύκολο μέρος. Το δύσκολο μέρος ήταν να συμπληρώσουμε τους χαρακτήρες, έτσι ώστε να έχει νόημα, το οποίο δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Εγώ δεν νομίζω ότι μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία μου ρεαλιστική. Είναι ένας μύθος. Όταν μιλούν οι χαρακτήρες μου φαίνεται να μιλούν σε παροιμίες και σοφά ρητά. Προσπαθώ να «περπατήσω» μέσα τους χαρακτήρες μου, να βρω την εσωτερική αλήθεια τους, και στη συνέχεια να τους αφήσω να αναπτυχθούν από μόνοι τους και να πάρουν σάρκα και οστά στο σταυροδρόμι μεταξύ του καλού και του κακού.
Κατά τη διάρκεια αυτής της καθηλωτικής διαδικασίας, δεν γράφω τίποτα. Ακούω πολλή μουσική και πρώτα απ’ όλα προσπαθώ να συστήσω την ιδανική playlist για την ταινία – την playlist που θα με βοηθήσει σε όλη τη συγγραφική διαδικασία και που θα με βάλει σε μια συγκεκριμένη διάθεση που δεν μπορώ να μπω σε διανοητικό επίπεδο. Έτσι βελτιώνομαι απλά ακούγοντας τις μελωδίες. Δεν υπάρχει πιθανότητα να θέλω να ξεχάσω την playlist του Όταν ξέσπασε η βία-την άκουγα για περισσότερο από πέντε χρόνια! Περιελάμβανε soundtracks ταινιών, κλασική μουσική, αλλά και τραγούδια που δεν αποσπούν την προσοχή από το γράψιμο. Εμπνεύστηκα από soundtracks του Nick Cave για το «Proposition» και τη «Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ», ή από τον Ry Cooder από το soundtrack για το «Παρίσι, Τέξας».
Κινηματογραφικά είδη
Είμαι λάτρης των κινηματογραφικών ειδών επειδή είναι μέρος της ποπ κουλτούρας. Κάνουμε πολύ λίγες ταινίες είδους στη Ρουμανία, είμαστε περισσότερο υπέρ των καλλιτεχνικών ταινιών. Υψηλής αισθητικής, αλλά κουραστικές ταινίες. Τάχα μου ταινίες τρόμου δεν θα μπορούσε να είναι προσωπικές; Και ακόμα, πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν για να δουν μια ταινία χωρίς να γνωρίζουν ποιος την έκανε; Δεν με νοιάζει, απ’ όπου και αν έλκονται οι ταινίες είδους. Από την άλλη πλευρά, νομίζω ότι το κοινό είναι έξυπνο. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια ιδέα που θέλησα να την προχωρήσω.
Με το Όταν ξέσπασε η βία ήθελα να κάνω μια ταινία κοντά σε ένα είδος που υπάρχει ακόμα στο προσκήνιο. Για παράδειγμα, σε ένα από τα πρώτα προσχέδια του σεναρίου, ο Σαμίρ, ο «κακός τύπος »της ιστορίας, εμφανίστηκε έτσι από την αρχή. Νόμιζα ότι ήταν πολύ προφανές. Παρέπεμπε στο φιλμ νουάρ –ένα κλισέ που δεν ήθελα. Το κοινό είναι γρήγορο να βλέπεις όλες τις λεπτομέρειες της ιστορίας και να μπορεί στη συνέχεια να πάρει μπροστά για ό,τι επρόκειτο να συμβεί. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που ήθελα να αποφύγω. Ήθελα το κοινό να βλέπει στην ταινία κάτι διαφορετικό από την αρχή μέχρι το τέλος.
Δείτε το Trailer της ταινίας Όταν ξέσπασε η βία
- Σκηνοθεσία & Σενάριο: Μπόγκταν Μίριτσα
- Φωτογραφία: Αντρέι Μπούτιτσα
- Μοντάζ: Ροξάνα Σελ
- Παραγωγοί: Μαρτσέλα Ούρσου
- Παίζουν: Ντράγκος Μπούτσουρμ, Γκεόργκε Βίζου, Βλαντ Ιβάνοφ, Ράλουτσα Απρόντου
- Χώρα Παραγωγής: Ρουμανία, Γαλλία, Βουλγαρία, Κατάρ
- Έτος Παραγωγής: 2016
- Διάρκεια: 104 λεπτά
- Διανομή: ΑΜΑ Films
- IMDb