Ο Pablo Picasso υπήρξε ο διασημότερος και πιο παραγωγικός καλλιτέχνης του 20 ου αιώνα. Σε μια καριέρα που διήρκεσε περισσότερο από 70 χρόνια, φιλοτέχνησε αξιοσημείωτο πλήθος έργων, όχι μόνο πίνακες αλλά και γλυπτά, χαρακτικά, θεατρικά σκηνικά και κεραμικά. Σε ηλικία 26 ετών ζωγράφισε τις “Δεσποινίδες της Αβινιόν”, τον επαναστατικό πίνακα που προετοίμασε το έδαφος για τον κυβισμό, το νέο τρόπο απεικόνισης του πραγματικού κόσμου. Παράλληλα, ο Picasso ακολούθησε και άλλα ρεύματα, κινούμενος με άνεση μεταξύ κωμικών και δραματικών αποδόσεων ενός θέματος. Συχνά εμπνεύστηκε από τα μεγάλα γεγονότα της εποχής του, αλλά η πλειονότητα των έργων του αντικατοπτρίζει την προσωπική του ζωή και ειδικά της θυελλώδεις σχέσεις του με τις γυναίκες!
Το όνομα Picasso έχει ταυτιστεί με το κίνημα του κυβισμού αλλά και με τη τεράστια επιρροή του στο αντίθετο φύλο. Άνθρωπος παθιασμένος για τη ζωή και την τέχνη, απέδειξε περίτρανα πως η άστατη ζωή του αποτελούσε πηγή έμπνευσης και κινητήριος δύναμη για τη δουλειά του. Ο διάσημος εκπρόσωπος της τέχνης του 20 ου αιώνα και “συνιδρυτής” του κυβισμού χαρακτηρίζεται άπιστος και βασανιστικός σύζυγος που είχε δεκάδες ερωμένες. Αλλά όπως είναι φυσικό, η τεράστια συνεισφορά του στη διαμόρφωση της μοντέρνας τέχνης σκέπασε την ιδιότυπη και επεισοδιακή σχέση του με το γυναικείο φύλο.
Χαρακτηριστικά ο Patrick O’ Brian έγραψε στη βιογραφία του ζωγράφου: “Η αίσθηση του Picasso για τις γυναίκες ταλαντεύονταν ανάμεσα σε μια ακραία ευαισθησία και στο μίσος με μέσο σημείο την αντιπάθεια, αν όχι την περιφρόνηση”. Ο ζωγράφος παρόλο που ήταν αυταρχικός στις σχέσεις του, δεν μπορούσε να αντέξει χωρίς τη συντροφιά μιας γυναίκας.
Η πρώτη του μεγάλη αγάπη ξεκινά με την Φερνάντ Ολιβιέ, την οποία γνώρισε το 1904, έως τη δεύτερή του σύζυγο Ζακλίν Ροκ, την πιστή σύντροφο των τελευταίων χρόνων. Όλες οι γυναίκες αποτέλεσαν πολλές φορές πηγή έμπνευσης για τα έργα του με θέμα την αγάπη και τον ερωτισμό. Σε όλη την καλλιτεχνική του διαδρομή οι παράλληλες σχέσεις ήταν πολλές και ακόμη περισσότερο άστατες και περιπετειώδης. Η γοητεία και η μαγεία που εξέπεμπε ο ζωγράφος ήταν τόσο καθηλωτική που λίγες κατόρθωσαν να τον ξεπεράσουν από την σκληρή εγκατάλειψη. Η Όλγα Κοκλόβα, Ρωσίδα μπαλαρίνα και πρώτη σύζυγος του Picasso (παντρεύτηκαν το 1918) με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Παούλο το 1921, μετά το διαζύγιό τους έφτασε στα πρόθυρα της παραφροσύνης. Δεν ήταν λίγες οι φορές, που σε εκθέσεις και σε δημόσιους χώρους, επιτέθηκε ανοιχτά κατά του Picasso με υβριστικά λόγια και σκληρούς χαρακτηρισμούς.
Το 1927 σε ηλικία 45 ετών, συνδέεται με την 17χρονη Μαρί-Τερέζ Βαλτέρ με την οποία το 1935 αποκτά μια κόρη τη Μάγια. Ο Picasso ήθελε να πάρει διαζύγιο από την Κοκλόβα αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό λόγω νομικών κωλυμάτων εξαιτίας της ισπανικής του υπηκοότητας. Αν και ουσιαστικά χωρισμένοι, ο Pablo και η Όλγα θα παραμείνουν τυπικά σύζυγοι μέχρι το θάνατο εκείνης το 1955. Δυστυχώς όμως, ούτε για την νεαρή ερωμένη Μαρί Τερέζ, η τύχη ήταν με το μέρος της. Μετά την πολύχρονη εγκατάλειψη δεν μπόρεσε να βγάλει τον ζωγράφο από το μυαλό της για την υπόλοιπη ζωή και αυτοκτόνησε το 1977.
Η νέα γυναίκα που στάθηκε αφορμή για την εγκατάλειψη της Μαρί ήταν η Γιουγκοσλάβα Ντόρα Μαρ το 1937, την χρονιά που ο εξαίσιος καλλιτέχνης εμπνέεται το διασημότερο έργο όλων των εποχών την “Γκουέρνικα”, με αφορμή τον Ισπανικό Εμφύλιο. Επί σειρά ετών η Ντόρα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο ως μούσα στα έργα αλλά και στο κρεβάτι του Picasso.
Η ημερομηνία λήξης της σχέσεις τους δεν άργησε να φανεί μιας και το 1943 γνωρίζει την εικοσάχρονη ζωγράφο Φρανσουάζ Ζιλό, με την οποία θα συζήσει δέκα χρόνια και θα αποκτήσουν δύο παιδιά, τον Κλοντ το 1947 και την Παλόμα το 1949. Η Ντόρα Μαρ καταρρακωμένη από την ολέθρια ημιτελής ερωτική τους σχέση, κατέρρευσε ψυχολογικά και ο Picasso την έστειλε σε κλινική προκειμένου να αναρρώσει. Με την Ζιλό έζησε ευτυχισμένα χρόνια στη νότια Γαλλία, στην πόλη Βαλορίς, όπου ο δημιουργός αφοσιώνεται στην κεραμική. Είναι η εποχή που ο Picasso συμμετέχει σε διάφορα συνέδρια για την ειρήνη που διοργανώνει το κομμουνιστικό κόμμα. Η Φρανσουάζ Ζιλό στάθηκε η μόνη γυναίκα που το 1953 εγκατέλειψε τον Picasso, παίρνοντας μαζί της τα παιδιά τους και έχοντας ως τελικό προορισμό το Παρίσι. Στο συνταρακτικό βιβλίο της που τιτλοφόρησε ως “Η Ζωή με τον Picasso”(1964), τον χαρακτηρίζει σαδιστή Κυανοπώγωνα. Το βιβλίο της τον πλήγωσε θανάσιμα και αμαύρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Η κατάρρευση της οικογένειας του ζωγράφου δεν στάθηκε εμπόδιο για την συνέχιση της πολυτάραχης ζωής του. Ακόμα και μετά τα 70 του χρόνια, ο Πικάσο κατάφερε να γοητεύσει την 27 χρονη Ζακλίν Ρο, η οποία τον αποκαλούσε “θεό” της. Την Ζακλίν Ροκ την γνώρισε σε ένα εργαστήριο αγγειοπλαστικής στην πόλη που διέμενε Βαλορίς, και το 1961 παντρεύονται. Μαζί της μετακομίζει στη βίλα Νοτρ Νταμ ντε Βι, σ’ένα λόφο της γραφικής πόλης Μουζέν, κοντά στις Κάννες, όπου και έμελλε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Σαφέστατα, ο ζωγράφος δεν σταμάτησε να έχει και άλλες ερωμένες. Η περίοδος αυτή αναμφισβήτητα χαρακτηρίστηκε η πιο παραγωγική για τον Pablo Picasso, μιας και καθώς η ιδέα του θανάτου πλησίαζε, τον μεταμόρφωσε σ’ έναν ακούραστο και ζωογόνο δημιουργό. Τα τελευταία του έργα προσδίδουν μια εντυπωσιακή ζωντάνια, παρόλο που δεν αντανακλούν την απίστευτη ιδιοφυία της νιότης του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του προτιμούσε να ζει απομονωμένος με συντροφιά τη Ζακλίν στην ηρεμία του σπιτιού του. Πέθανε στις 8 Απριλίου 1973 σε ηλικία 91 ετών. Η απώλεια του κόστισε στην Ζακλίν, ωθώντας την στην αυτοκτονία το 1986.
Έχοντας στο βιογραφικό του τόσες καταστροφικές σχέσεις, δικαίως η Ντόρα Μαρ του είπε κάποτε πως «Σαν καλλιτέχνης μπορεί να είσαι εκπληκτικός, αλλά από ηθικής άποψης δεν αξίζεις τίποτα».
