Υπόθεση της ταινίας Ο Βασιλιάς μου : Η Τόνι βρίσκεται στην κορυφή μιας χιονισμένης πλαγιάς και κάνει σκι. Φορά την μάσκα της και παίρνοντας φόρα αρχίζει να κατεβαίνει την πλαγιά. Ένα αγόρι της φωνάζει «μαμά». Εκείνη το αγνοεί και συνεχίζει να αναπτύσσει ταχύτητα. Η επόμενη φορά που την βλέπουμε είναι σε ένα θέρετρο- κέντρο αποκατάστασης και φυσιοθεραπείας. Η Τόνι έχει σπάσει το γόνατο της, και  πρόκειται να περάσει εκεί τους επόμενους 6 μήνες μέχρι να μπορέσει να ξαναπερπατήσει. Στην πρώτη συνάντηση της με την ψυχολόγο του κέντρου, θα ερωτηθεί γιατί πιστεύει πως έσπασε το γόνατο της. Η Τόνι δείχνει να μην καταλαβαίνει. Η ψυχολόγος θα της πεί ότι τα πράγματα καμιά φορά δεν είναι τόσο τυχαία όσο δείχνουν. Γιατί ανέπτυξε ταχύτητα; Γιατί έσπασε την συγκεκριμένη κλείδωση, μια ένωση που ευθύνεται για το ότι στεκόμαστε όρθιοι. Η εκτόνωση ενός φυσικού πόνου, μπορεί να συνδέεται με την αδυναμία εκτόνωσης ενός ψυχικού πόνου. Η Τόνι βρίσκεται ακινητοποιημένη σε ένα κέντρο αποκατάστασης, και θα περάσει αναγκαστικά μια χρονοβόρα διαδικασία επούλωσης του τραύματος της στο γόνατο. Μόνο; Παράλληλα έχει άπλετο χρόνο μπροστά της να ξαναθυμηθεί την θυελλώδη δεκάχρονη σχέση της με τον άντρα της ζωής της, τον Τζόρτζιο. Μια σχέση πάθους και εξάρτησης με έναν άντρα που όπως δείχνουν τα πράγματα καθόρισε την ζωή της. Ήταν ο Βασιλιάς της.

«Ο Βασιλιάς μου» (Mon Roi) - Η αφίσα της ταινίας
«Ο Βασιλιάς μου» (Mon Roi) – Η αφίσα της ταινίας
Κριτική της ταινίας Ο Βασιλιάς μου (Mon Roi)

Η Maiwenn (Le Besco) πρώην μοντέλο, ηθοποιός και σύζυγος του Luc Besson, τα τελευταία χρόνια έχει περάσει πια πίσω απ’ την κάμερα γράφοντας και σκηνοθετώντας. Η προηγούμενη ταινία της “Polisse” (2011) είχε κερδίσει το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών. Για το σενάριο του “Polisse” είχε συνεργαστεί με την επίσης σκηνοθέτιδα και ηθοποιό Emmanuelle Bercot, η οποία στην καινούργια ταινία της Maiwenn, «Ο Βασιλιάς μου» (Mon Roi), κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο, κερδίζοντας μάλιστα και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας (μαζί με την Rooney Mara για το “Carol”) στο 68ο Φεστιβάλ των Καννών. Το «Ο Βασιλιάς μου» (Mon Roi) είναι μια ταινία που αφηγείται την παθιασμένη και θυελλώδη δεκάχρονη σχέση της Τόνι και του Τζόρτζιο (Vincent Cassel), από την ματιά της ηρωίδας. Η Τόνι θα βρεθεί για 6 μήνες σε ένα κέντρο φυσιοθεραπείας μετά από ατύχημα στο σκί. Η ταινία αρχίζει δείχνοντας την ηρωίδα να κατεβαίνει με επιτάχυνση μια χιονισμένη πλαγιά. Σου δίνεται η εντύπωση ότι με έναν τρόπο η ίδια προκαλεί αυτό της το ατύχημα. Βρισκόμενη αναγκαστικά σε ένα θεραπευτήριο για την επούλωση του τραύματος ,μέσω flashback θα ξετυλιχτεί όλη η δεκαετής παθιασμένη της σχέση με τον Τζόρτζιο. Εκείνος απρόβλεπτος, παθιασμένος με την ζωή, άστατος και εθισμένος σε παντός είδους καταχρήσεις, ιππότης και τέρας μαζί, μοιάζει με στρόβιλο που μαγνητίζει και παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμα του, σε μια δίνη που είναι αδύνατον να την αποφύγεις. Εκείνη μοιάζει γήινη και σταθερή. Εκπέμπει μια εσωτερική δύναμη και ηρεμία, και ταυτόχρονα  μια μυστηριώδη αντίφαση που μοιάζει με ένα κρυμμένο κενό που δεν ξέρεις όταν αποκαλυφθεί τι μορφή θα σχηματίσει. Η έλξη τους είναι ακαριαία και ο δεσμός τους μοιραίος. Μια σχέση με έντονες εξάρσεις, αντιφάσεις και απότομες εναλλαγές. Ένας έρωτας αντισυμβατικός που μοιάζει με ναρκωτικό, με εμμονή, ψυχωτικός. Το «Ο Βασιλιάς μου» (Mon Roi) είναι μια ερωτική ιστορία δυο χαρακτήρων τόσο ζωντανά φτιαγμένων, και ενσαρκωμένων από τους Bercot και  Cassel που σε μαγνητίζουν αμέσως και σε ρουφούν στην αφήγηση της ιστορίας τους. Δυστυχώς όμως η πορεία της αφήγησης δεν καταφέρνει να σε απογειώσει και σε πετά πάλι πίσω στην θέση σου απογοητευμένο.

maxresdefault

Το βασικό πρόβλημα της ταινίας της Maiwenn ,είναι το σενάριο, ένα σενάριο με αυτοβιογραφικές αναφορές και γραμμένο μαζί με τον Etienne Comar. Ενώ καταφέρνει να δημιουργήσει δυο πολύ ζωντανούς χαρακτήρες, μεστούς με συναισθηματικές αντιφάσεις , και να αποτυπώσει στην οθόνη εξαιρετικές στιγμές από την μαρμαρυγική τους σχέση, απ’ το πάθος τους, την εναλλαγή απ’ την μαγεία στην κόλαση, απ’ το αντιφατικό μιας ακαταμάχητα αυτοκαταστροφικής πορείας, τελικά υποκύπτει σε μια υπερβολή στην αφήγηση, καταλήγοντας φλύαρη και «γαλλικά» κουραστική. Έτσι εκεί που η αρχικά πολλή καλή πλοκή αρχίζει να παρουσιάζει κενά, η Maiwenn τα γεμίζει με επαναλήψεις, που μοιάζουν με ψυχολογικές υπερεξηγήσεις των ηρώων της, ξεχειλώνοντας συνεχώς  την ιστορία της. Κρίμα γιατί το «Ο Βασιλιάς μου» (Mon Roi) θα μπορούσε πραγματικά να είναι μια από τις καλύτερες ερωτικές ιστορίες της μεγάλης οθόνης.

Προηγούμενο άρθροBeyond Collapse, με την μουσική του Παύλου Παυλίδη
Επόμενο άρθροInsomnia Greca: «Η Αγρυπνία του Πάθους» στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά