Πρωταγωνιστούν: Sebastian Koch, Evgeniy Stychkin and Juan Diego Botto
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σμαραγδής
Υπόθεση: Η περιπετειώδης ζωή του μεγάλου Έλληνα ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη. Ο Ιωάννης ξεκίνησε από τα Ψαρά και έδρασε ως πειρατής στο Αιγαίο με στόχο τους Οθωμανούς που είχαν υπό την κυριαρχία τους την Ελλάδα. Αργότερα ο δρόμος του τον έβγαλε στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας η οποία αναγνώρισε τις ικανότητες του και την ευστροφία του και του παραχώρησε το μονοπώλιο εμπορίας στο χαβιάρι. Αν και πάμπλουτος ο Βαρβάκης δεν ξέχασε την χώρα του καθώς υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και βοήθησε τον επαναστατικό αγώνα του 1821 με όλο του το είναι.
Κριτική
Θάλασσα και συμβολισμοί
Μια από τις δυνατότερες ελληνικές παράγωγες των τελευταίων ετών θυμίζοντας πως η ελληνική βιομηχανία κινηματογράφου δεν έχει ξεψυχήσει ακόμα. Ο Γιάννης Σμαραγδής επιλέγει μια από τις δυσκολότερες περιόδους, αυτή της οικονομικής κρίσης, για να φέρει στο θεατή μια ξεχασμένη προσωπικότητα της ελληνικής ιστορίας, αυτή του Ιωάννη Βαρβάκη (Sebastian Koch). Θα σταθώ στην επιλογή του χρόνου για μια τέτοια ταινία μιας και όταν την δει κάποιος θα καταλάβει πως πέρα από τα όρια της βιογραφίας αποτελεί και αλληγορία. Μέσα από τη ζωή του Βαρβάκη, όπως την αποτύπωσε φιλμικά ο Σμαραγδής διακρίνουμε προβληματισμούς αξιών και πολιτικών διαστάσεων. Η εθνική ταυτότητα την οποία ο Βαρβάκης δεν διαπραγματεύεται σε αντίθεση με τον Λεφεντάριο (Juan Diego Botto), η ανάμνηση της καταγωγής του, καθώς ο Βαρβάκης ποτέ δεν ένιωσε μεγαλοαστός επιχειρηματίας αλλά ήταν πάντα ένας πειρατής με σεβασμό στους αδύνατους απ’ όπου και προέρχεται και τέλος η ικανότητα του να αναγνωρίζει τα λάθη του και να συγχωρεί στο τέλος πάρα την έλλειψη παιδείας.
Σκηνοθετικά η ταινία διατηρεί μια πολύ καλή γραμμική πορεία με ελάχιστα flash-back που δεν μπερδεύουν τον θεατή, διότι πρόκειται για μια ιστορική ταινία πάρα την επιλογή της προσωπικής προβολής του πρωταγωνιστή. Τα πλάνα είναι σε πολλές φάσεις φωτογραφικά και παίζουν αρκετά με το φως. Κυρίαρχο στοιχείο είναι η θάλασσα στην ταινία, η οποία εκθειάζεται μιας και το χαβιάρι προέρχεται από αυτήν αλλά και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής ο οποίος τη θαυμάζει, την αγαπά και συνομιλεί μαζί της. Εδώ εντοπίζεται και το μοτίβο της θάλασσας που δίνει και παίρνει. Η θάλασσα ταξιδεύει τον Βαρβάκη, του προσφέρει δώρα που τον βοηθούν να εκπληρώσει τις επιθυμίες του αλλά παράλληλα του παίρνει, με σημαντικότερη απώλεια αυτή, του γιού του από πνιγμό θυμίζοντας πως όλα έχουν ένα τίμημα.
Ο Λάκης Λαζόπουλος ενσαρκώνει τον «από μηχανής θεό» καθώς εμφανίζεται σε δύο σκηνές και καθορίζει την υπόλοιπη ζωή του Βαρβάκη. Του προσφέρει το χαβιάρι και τον μυεί στην τελετουργία του και τον σώζει από την αυτοκτονία. Εδώ είναι και το μόνο στοιχείο που ο Σμαραγδής επιλέγει για «θεϊκές» παρεμβάσεις που δεν ταιριάζουν στον Βαρβάκη του. Ο Βαρβάκης του Σμαραγδή είναι ένας αυτόνομος άνθρωπος με δύναμη ικανή να αλλάξει και την πορεία των «υδάτων» για ότι επιθυμεί. Ένα δεύτερο μοτίβο που ακολουθείται στην ταινία, είναι αυτό της ελευθερίας. Πάρα τον πλούτο και τη δύναμη που έχει ο Βαρβάκης νιώθει πάντα δέσμιος. Βέβαια ο έρωτας για την γυναίκα του και την πατρίδα του είναι τα μόνα δυο στοιχεία που τον απελευθερώνουν. Η ελευθερία του Βαρβάκη της ταινίας εντάσσεται στο συμβολισμό μιας και η χώρα του είναι δέσμια από τις ξένες δυνάμεις, κάτι που ίσως θέλει να τονίσει και για το σήμερα ο σκηνοθέτης.
Τα γυρίσματα έγιναν στην Ελλάδα (Πύλος, Αίγινα, Κρήτη και Ψαρά) καθώς και στη Ρωσία (Αγία Πετρούπολη και Αστραχάν) ενώ η μουσική είναι από τον Μίνωα Μάτσα.
Trailer
Info
Χώρα παραγωγής: Ελλάδα, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ισπανία, Γερμανία
Χρονολογία παραγωγής: 2012
Είδος: Δράμα/Βιογραφία/Περιπέτεια
Γλώσσα: Αγγλικά/Ελληνικά/Ρωσικά/Γαλλικά
Έγχρωμη
Διάρκεια: 101’
Η ταινία κυκλοφορεί 11 Οκτωβρίου
