Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου.

Υπόθεση:  Η κήρυξη του πολέμου στην Ελλάδα, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ανατρέπει τη ζωή του Πέτρου, που βλέπει τα πάντα να αλλάζουν γύρω του από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Πέτρος θα ξεκινήσει ένα μεγάλο περίπατο, γεμάτο περιπέτειες και δυσκολίες, στην Αθήνα της κατοχής μέχρι την ημέρα της απελευθέρωσης της από τους Γερμανούς.
       Ο Πέτρος, ένα αγόρι μιας άλλης εποχής δεν σταματά να περιπλανιέται. Ανάμεσα στους δρόμους μιας κατοχικής αθηναϊκής γειτονιάς, ανάμεσα στα συσσίτια και την αντίσταση, ανάμεσα στα όνειρά του για μία ελεύθερη πάλι Ελλάδα. Ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα της αγαπημένης συγγραφέα Άλκης  Ζέη μετατρέπεται για δεύτερη συνεχή χρονιά σε γλώσσα θεατρική και ανεβαίνει στην παιδική σκηνή του Εθνικού θεάτρου.

Κριτική

      Η παράσταση τα έχει όλα. Και τα δίνει απλόχερα στο μπερδεμένο ηλικιακά κοινό της.  Φαντασία, γνώση, χιούμορ, συγκίνηση, συγκίνηση και πάλι συγκίνηση. Η διασκευή του μυθιστορήματος για την σκηνή έγινε από τον Σάββα Κυριακίδη και τον Τάκη Τζαμαργιά με σεβασμό και πιστότητα στα νοήματα της ιστορίας, παραλείποντας κομμάτια του βιβλίου για λόγους οικονομίας χρόνου. Παράλληλα  η ευφάνταστη σκηνοθεσία  με τις κινηματογραφικές αποχρώσεις διδάσκει τρόπους προσέγγισης κειμένων σχετικών με την εποχή και την ιστορία μας για τα σχολεία και την στερημένη ή στερεμένη φαντασία δασκάλων και καθηγητών, τόσο την ώρα του μαθήματος, όσο και τη στιγμή της σχολικής γιορτής. Ο σκηνοθέτης και καθηγητής  στο παιδαγωγικό τμήμα του πανεπιστημίου Αθηνών Τάκης Τζαμαργιάς δίνει μαθήματα θεάτρου στην εκπαίδευση όχι μόνο στα σεμινάρια στα οποία πρωτοστατεί, αλλά σχεδόν καθημερινά  από πέρσι με μέσο αυτήν την παράσταση.

      Όσο για τα υπόλοιπα της παράστασης, χαρακτηρίζονται το λιγότερο από ταλέντο, μεράκι και άνευ όρων  κόπο για το αποτέλεσμα. Τι άλλο χρειάζεται για μία ολοκληρωμένη θεατρική δουλειά; Όλοι οι ηθοποιοί, από τον μικρό Πέτρο ως τον νοσταλγικό παππού του, αξιοποιούν τα εκφραστικά τους μέσα ώστε να μεταφερόμαστε αβίαστα στην περίοδο 1940-1944. Η μουσική και οι στίχοι των τραγουδιών, τα σκηνικά και τα κοστούμια και η ατμόσφαιρα από τους φωτισμούς, μαζί και όλοι οι άλλοι συντελεστές της παράστασης έφτιαξαν μία σύνθεση θεατρική που απευθύνεται εξίσου σε μικρούς και μεγάλους και ενεργοποιεί νου και συναίσθημα. Και παρά την σκληρότητα των γεγονότων και τις ζοφερές εικόνες της εξαθλιωμένης από τον πόλεμο Ελλάδας, εντέλει επικρατεί μια αισιοδοξία. Μία αισιοδοξία που τόσο έχουμε ανάγκη και τώρα.

Παίζοντας μετά την παράσταση

      Γυρίζοντας σπίτι ή μπαίνοντας στην σχολική αίθουσα μπορούμε να παίξουμε με όλες τις δραστηριότητες που προτείνονται στο καλοφτιαγμένο πρόγραμμα της παράστασης. Επιπλέον όμως, αν θέλουμε, συνεχίζουμε την αναφορά μας στο έργο και την εποχή με έμπρακτο τρόπο, ως εξής:

• Η μαμά του Πέτρου χρησιμοποιεί ένα δίχτυ για να κάνει τα ψώνια της λίγο πριν επικηρυχθεί ο πόλεμος και ξεκινήσει η πείνα. Στο λεγόμενο ατελιέ όπου κανονίζουν τις κρυφές συναντήσεις τους ο Πέτρος, ο Γιάννης, ο Σωτήρης , η Δροσούλα και οι άλλοι υπάρχει ένα γραμμόφωνο που παίζει την μουσική. Ποια  άλλα αντικείμενα υπάρχουν στη σκηνή και χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της παράστασης και για ποιο σκοπό; Θα μπορούσε να γίνει μια καταγραφή από τα παιδιά και να αντιπαρατεθεί στα αντίστοιχα μέσα της σημερινής εποχής; Δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε.  
• Όταν ο θείος πάει στον πόλεμο, στέλνει ένα γράμμα με το οποίο ενημερώνει τους δικούς του για τη ζωή στο μέτωπο. Αν υπήρχε η δυνατότητα να φτάσει στο μέτωπο και στον θείο του ένα γράμμα του Πέτρου, τι θα μπορούσε να λέει; Πως θα περιέγραφε την κατάσταση μέσα και έξω από το σπίτι; Με ποια συναισθήματα θα γέμιζε το χαρτί με τις λέξεις του ο Πέτρος; Μπορούν τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι να γράψουν ο καθένας το γράμμα του ως Πέτρος και αμέσως μετά να τα διαβάσουν.
• Ο Πέτρος και ο φίλος του ο Σωτήρης φωνάζουν τον γερμανό γείτονά τους κοροϊδευτικά «Γιαούρτερ». Η κατάληξη θυμίζει ήχο γερμανικών λέξεων. Ας παίξουμε λοιπόν όχι μόνο με τη γερμανική γλώσσα, αλλά και με άλλες, φτιάχνοντας λέξεις  από τα ελληνικά που θα μπορούσαν να είναι αγγλικές, ιταλικές, ρωσικές, κινεζικές και άλλες, ανάλογα με την κατάληξη. Μπορούμε να ορίσουμε κατηγορίες. Π.χ.: φαγητά, ζώα, πράγματα που υπάρχουν σε διάφορα δωμάτια του σπιτιού κ.α. Τα καταγράφουμε σε ένα χαρτί. Ποιος θα βρει τα περισσότερα;
• Τέλος και για περισσότερη δράση και πράξη θεατρική, ας παίξουμε παντομίμα. Όπως ο Πέτρος χάιδευε το σκυλί, όπως ο οδηγός οδηγούσε το λεωφορείο, όπως οι υπόλοιποι κρατούσαν τις χειρολαβές του λεωφορείου, χωρίς όλα αυτά όντως να υπάρχουν, έτσι κι εμείς μπορούμε να βρούμε θέματα συγκεκριμένα για να παίξουμε με αόρατα αντικείμενα, άψυχα ή έμψυχα, προσπαθώντας να καταλάβουμε ποια είναι όταν έρχεται η σειρά του άλλου.

           Καλή διασκέδαση και καλή λευτεριά!