Ο Γαβριήλ Σφαιρόπουλος ανήκει στη νέα γενιά ηθοποιών και ασχολείται με ζέση και ιδιαίτερο ενδιαφέρον με το Θέατρο και τον Κινηματογράφο. Φέτος, παρουσιάζει στο Θέατρο της Ημέρας το “Fission” (“Σχάση”), ένα ερωτικό μεταφυσικό ψυχόδραμα, στο οποίο κατέχει τον τριπλό ρόλο του συγγραφέα, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή. Η παράσταση αναφέρεται στο Συνειδητό-Ασυνείδητο. Αυτό που στη ψυχολογία ορίζεται σχάση (Fission). Μια πραγματικότητα που επηρεάζει και επηρεάζεται από ασυνείδητες φαντασιώσεις που συχνά παίρνουν μορφή, ενώ η καρδιά του έργου είναι ο νεκρός χρόνος, το σημείο μηδέν, εκεί που οι κεντρικοί ήρωες Ναταλία και Αχιλλέας θα δουν δυο διαφορετικές ενδεχομένως όψεις της ζωής τους. Ο Γαβριήλ Σφαιρόπουλος, ένας νέος καλλιτέχνης με όνειρα και φιλοδοξίες, μας δίνει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την παράσταση που έγραψε, σκηνοθέτησε και παίζει…

 

Λυδία: -Πες μας λίγα λόγια για το “Fission” Γαβριήλ…

Γαβριήλ: –Το Fission είναι μια ερωτική ιστορία η οποία ενώνει το δίπολο πραγματικότητας και φαντασίας. Το έργο στην ουσία πραγματεύεται τις ερωτικές σχέσεις από την σκληρή τους πλευρά, εκεί που δεν είναι όλα στην έναρξη τους με μια ερωτική και ρομαντική αύρα αλλά τι γίνεται όταν όλα αυτά τελειώσουν και έχουν περάσει σε άλλη βάση. Οι ήρωες της ιστορίας είναι ο Αχιλλέας, η Ναταλία, ο Γιώργος, η Σόνια και η Ανθή. Η έναρξη της πλοκής και κύριοι αυτουργοί αν θέλεις, του τι διαδραματίζεται στο έργο και πώς, είναι η Ναταλία κι ο Αχιλλέας τη στιγμή που χωρίζουν κι επιλέγουν διαφορετικούς δρόμους και λειτουργούν μέσα σ ένα φανταστικό πλαίσιο με νεκρό χρόνο. Εκεί όπου εμφανίζονται οι άλλοι τρεις ήρωες του έργου. Όλο το έργο είναι μια ενδοσκόπηση ψυχολογική και με ιδιαίτερο το αίσθημα της απομόνωσης είτε σε πρακτικό επίπεδο είτε σε ψυχολογικό. Στη ρεαλιστική του οπτική στο έργο, σε όλες τις σχέσεις του υποβόσκει ο έρωτας, το πάθος, η αγάπη, η εκδίκηση , ο εγωισμός ότι διέπει δηλαδή μια ερωτική ιστορία.

Λυδία: -Τι σε ώθησε να γράψεις και να ανεβάσεις αυτό το έργο;

Γαβριήλ: –Γενικώς μ’ αρέσει να καταπιάνομαι με διάφορα θέματα και είδη έργων. Ξεκίνησα να γράφω κινηματογραφικά σενάρια διαφόρων ειδών. Ψυχολογικά θρίλερ, θρίλερ μυστηρίου, αστυνομικά, κοινωνικά και σε όλα πάντα είχα έναν κοινό παρανομαστή το μεταφυσικό στοιχείο. Το οποίο με ιντριγκάρει απίστευτα ειδικά όταν παντρεύεται με την ψυχολογία. Το τελευταίο σενάριο μου ήταν μια ερωτική ιστορία, η οποία είχε επίσης αυτόν τον παράγοντα. Οι καιροί όμως έχουν δυσκολέψει αρκετά για ταινίες, πόσο μάλλον για κάποιον που είναι στο ξεκίνημα του, οπότε αποφάσισα να γράψω σαν πρώτο μου θεατρικό μια ερωτική ιστορία σαν ‘αδερφάκι’ του τελευταίου σεναρίου. Αυτό που με ώθησε πιο πολύ είναι ότι θεωρώ μια ερωτική ιστορία πάντα επίκαιρη και αφορά τους πάντες ανεξαρτήτου ηλικίας.

Λυδία: -Το έργο αφορά «κατά βάση δυο ακρωτηριασμένες ψυχές που προσπαθούν να βρούνε το δρόμο προς την προσωπική τους ελευθερία και ευτυχία δρώντας στην αρχή σε παράλληλους δρόμους όπου όταν αυτοί συναντιούνται καλούνται για την τελική τους απόφαση». Κατά πόσο είναι αυτό εφικτό στις μέρες μας;

Γαβριήλ: –Δεν είναι πάντα εφικτό. Στις ερωτικές ιστορίες όμως πάντα βλέπουμε το ιδανικό μας. Αυτό που μας κάνει να ελπίζουμε σε κάτι διαφορετικό από αυτό που μέχρι τώρα έχουμε καταφέρει. Λίγο πολύ αυτή η φράση ερμηνεύεται ότι όταν δύ0 άνθρωποι έχουν χάσει την στοιχειώδη επικοινωνία τους και νιώθουν ψυχολογικά κατακερματισμένοι και ξαφνικά όταν βρίσκουν αυτή την επικοινωνία, πόσο διαφορετικές είναι οι αποφάσεις που παίρνουν και τους καθορίζουν στην συνέχεια. Σε όλη τη διάρκεια του έργου, κυρίως οι χαρακτήρες Ναταλία και Αχιλλέας προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν. Συνήθως, όταν δεν υπάρχει επικοινωνία τα συμπεράσματα και οι αποφάσεις μας είναι χωρίς φιλτράρισμα. Στο έργο, αυτό το βλέπουμε κάτω από το πρίσμα μιας ερωτικής σχέσης και στην πιο ακραία μορφή.

Λυδία: -Τι είναι η «Σχάση» ως έννοια για εσένα;

Γαβριήλ: –Η Σχάση από την ορολογία στην χημεία είναι κάτι έντονο, ισχυρό και σίγουρα με τον τρόπο που έχει αξιοποιηθεί ως ενέργεια, κάτι πολύ καταστροφικό. Στο έργο ορίζεται σαν σχάση μεταξύ του συνειδητού και του ασυνείδητου στον καθένα ήρωα ξεχωριστά όταν επιλέγουν διαφορετικούς δρόμους και πώς δρουν μέσα σε αυτούς, αλλά και σε κοινό επίπεδο  τι αποτέλεσμα επέρχεται όταν συνδέονται. Αυτή η σχάση έχει οριστεί κάτω από την ομπρέλα του νεκρού χρόνου, του παγώματος, αν θέλεις, της πραγματικότητας τους. Εκεί γίνεται και η πιο βαθιά ενδοσκόπηση των ηρώων. Σε πρώτο επίπεδο στο έργο είναι ο χωρισμός δυο ατόμων. Από κει και πέρα εξελίσσεται στο έργο διαφορετικά αυτή η ορολογία.

Λυδία: -Ποια η σημασία και ο ρόλος ενός ερωτικού μεταφυσικού ψυχοδράματος στην Ελλάδα της Κρίσης;

Γαβριήλ: –Αν μας έλεγε κάποιος πριν από δέκα χρόνια ότι θα έχουμε ανώτατους μισθούς 450 ευρώ και πρέπει να ζούμε με αυτά τα χρήματα δεν θα μας φαινόταν μεταφυσικό; Κι όμως το βιώνουμε πλέον. Ο ερωτικές ιστορίες ήταν πάντα πιο προσιτές γιατί δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να μην έχει ερωτευτεί έστω και μια φορά στη ζωή του. Να ζήσει αυτή την ένταση που σε κάνει να παίρνεις κάποια πράγματα πιο αψήφιστα. Θα τολμούσα να σου πω και όλα. Οι ερωτικές ιστορίες υπάρχουν στο προσκήνιο πάρα πολλά χρόνια και έχουν απασχολήσει σε όλο τον κόσμο πολλούς δημιουργούς. Λίγο πολύ τα έχουμε δει όλα να γίνονται. Ακόμα και τα πιο ακραία. Εγώ ήθελα να βάλω ένα ακόμα λιθαράκι σε αυτό που προϋπάρχει με ένα διαφορετικό τρόπο και στιλ. Μέσα στο έργο δεν έχω αναφορές στην κρίση και τις επιπτώσεις της αλλά επί του πρακτέου στο γράψιμο εμένα μου βγήκε μια σκληρή ματιά των ερωτικών σχέσεων όταν υπάρχει έλλειψη επικοινωνίας, φόβος ακόμα και γι αυτά που θέλουμε, αβεβαιότητα και εκδίκηση. Αυτά τα στοιχεία θεωρώ ότι έχουν δημιουργηθεί από την κρίση.

Λυδία: -Πώς προσεγγίζεται σκηνοθετικά ένα τέτοιο έργο;

Γαβριήλ: –Οι τρόποι και οι οπτικές ποικίλουν όταν έχεις να κάνεις καθαρά μ΄ένα έργο καταστάσεων βασισμένο αποκλειστικά στην ψυχολογία των ηρώων. Από ‘κει και πέρα είναι ένα έργο όπου από γραφής ακόμα έχει κάποιες δυσκολίες στο να αποδοθούν κάποια σουρεαλιστικά στοιχεία και κινηματογραφικά επίσης. Νομίζω ότι αυτό που θέλει το συγκεκριμένο έργο είναι να αφήσεις την φαντασία σου να οργιάσει γιατί το σηκώνει σαν έργο λόγω του ότι στηρίζεται πάνω στην πραγματικότητα και την φαντασία. Δεν έχει κανόνες και δεν έβαλα κανόνες, απλώς άφησα το μυαλό μου ελεύθερο.

Ο Γαβριήλ Σφαιρόπουλος μιλά για το "Fission"Λυδία: -Σε δυσκόλεψε υποκριτικά το γεγονός ότι εκτός από πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της παράστασης είσαι και συγγραφέας του έργου;

Γαβριήλ: –Αγαπάω πολύ την δουλειά μου και πειραματίζομαι πολύ με αυτήν για να την κάνω όσο πιο δημιουργική γίνεται για μένα και μετά να μπορέσω να τη περάσω και στον κόσμο. Οι μεγαλύτεροι σκηνοθέτες που ξέρουμε, σεβόμαστε, τους θεωρούμε δασκάλους κι είναι έμπνευση για μας ήταν και εξαιρετικοί ηθοποιοί. Οι οποίοι και αυτοί ξεκίνησαν κάποια στιγμή όπως κι εμείς τώρα, με όνειρα και φιλοδοξίες. Κάποιοι είχαν πιο πολλές ευκαιρίες κάποιοι λιγότερες και σίγουρα σε πολύ διαφορετικές εποχές. Η δικιά μας γενιά είναι σύνηθες να ασπάζεται αυτό το τρίπτυχο σκηνοθέτης, συγγραφέας και ηθοποιός, το οποίο είναι και ιδιαίτερα κατακριτέο από πολλούς αλλά δεν νομίζω όμως ότι γίνεται από αφέλεια. Γίνεται περισσότερο γιατί έχουμε την ανάγκη να δείξουμε πράγματα, να δώσουμε μια άλλη οπτική ακόμα κι αν κάποιες φορές φάμε τα μούτρα μας. Κι αυτό μέσα στο παιχνίδι είναι μαθαίνεις και γίνεσαι καλύτερος. Έχεις κάνει το ξεκίνημα σου όμως και κανένα ξεκίνημα δεν είναι εύκολο. Προσωπικά δεν με δυσκόλεψε η τριπλή ιδιότητα γιατί ήξερα πολύ καλά το έργο μου. Εγώ το φαντάστηκα όταν το έγραφα, και κατά κάποιο τρόπο στη διάρκεια της γραφής το σκηνοθετούσα κιόλας στο μυαλό μου. Οπότε ήξερα τι ήθελα να κάνω σκηνοθετικά και πώς να αποδώσω τον ρόλο μου. Στις πρόβες ξεκίνησα πολύ αργά να παίζω για να μπορέσω να αποστασιοποιηθώ αρκετά από αυτό που έγραψα και να το δω σαν κείμενο κάποιου άλλου. Επίσης, η επιπλέον δυσκολία που υπήρχε ήταν ότι είναι ένα κείμενο που οι πληροφορίες ρέουν ασταμάτητα όποτε μοιραία έπρεπε να το δω αποστασιοποιημένα στην αρχή για να μπορέσω να δώσω σωστά τα νοήματα που ήθελα και να τονίσω τις έντονες στιγμές της πλοκής. Υπήρχαν όμως άνθρωποι που ήρθαν στις πρόβες και μου επισημάνανε πράγματα υποκριτικά όπως υπήρχαν φορές που το κάνανε και οι συνάδελφοι μου. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι ακέραιος στο 100% στον εαυτό σου. Γενικά σαν διαδικασία ήταν απόλυτα δημιουργική για μένα.

Λυδία: -Τολμάς να πειραματιστείς σκηνοθετικά ή ακολουθείς κλασικές μεθόδους;

Γαβριήλ: –Όταν πήρα την απόφαση να ανεβάσω το Fission είχα στο μυαλό μου εξαρχής ένα πάντρεμα. Κινηματογράφου και Θεάτρου. Πιστεύω πολύ στην εξέλιξη κάποιων πραγμάτων ακόμα κι αν δεν έκανα και τόσο κλασικό στυλ θεάτρου. Μου αρέσουν τα έργα δωματίου. Τα έντονα ψυχολογικά και αυτά μου αρέσει να γράφω κιόλας. Αυτά τα έργα μοιραία έχουν μια κινηματογραφικότητα. Αυτό που έκανα λοιπόν, ήταν να το έχω έντονο και σαν σκηνοθεσία αυτό το στοιχείο. Ακόμα και από τον τρόπο που το έγραψα ιδιαίτερη θεατρικότητα έχει ο ρόλος της Ανθής και οι άλλοι τέσσερις χαρακτήρες είναι γραμμένοι πιο κινηματογραφικά . Οι κλασικές μέθοδοι έχουν γίνει στο παρελθόν, έχουν γίνει ιδιαίτερα καλά από σκηνοθέτες, από αυτούς έχω διδαχτεί που το έχουν κάνει εξαιρετικά και τους σέβομαι, αλλά έχω άλλα βιώματα, άλλες προσλαμβάνουσες, άλλη αισθητική, και πάνω σε αυτές τις βάσης θέλω να προσπαθήσω να δημιουργήσω κάτι δικό μου.

Λυδία: -Ποιος ο ρόλος και η σπουδαιότητα του θεάτρου στις μέρες μας;

Γαβριήλ: –Το Θέατρο ανέκαθεν αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχαγωγίας σε όλες τις κοινωνίες. Πόσο μάλλον στην χώρα μας από την οποία γεννήθηκε το θέατρο. Νομίζω ότι στις μέρες μας είναι αναγκαίο ακόμα περισσότερο ως μέσο φυγής από μια καθημερινότητα που μας πιέζει και μας κάνει να κλεινόμαστε ακόμα περισσότερο και μας απομονώνει. Ανεξάρτητα από το είδος θεάτρου (κωμωδία, δράμα, κοινωνικό κτλ.) οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την μυθοπλασία. Να μπούνε σ έναν διαφορετικό κόσμο ακόμα και αν σε αυτόν δούνε τους εαυτούς τους μέσα. Καμιά φορά και αυτό είναι λυτρωτικό και δίνει δύναμή, ίσως και απαντήσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας.

Λυδία: -Για ποιους λόγους θα πρότεινες σε κάποιον να δει το “Fission”;

Γαβριήλ: –Δεν θα θελα να πω λόγους γιατί πολύ απλά τώρα ξεκινάω να χτίσω κάτι και θα ήταν νομίζω ανώριμο από την μεριά μου να προσεγγίσω κάποιον να έρθει να το δει με λόγια, αφορμές και βαθυστόχαστες προτροπές. Θέλω να κριθώ μέσα από την δουλειά μου. Είμαστε όλοι στο καστ νέοι επαγγελματίες. Οι συνάδελφοι μου πιστέψανε σε αυτό το έργο και δούλεψαν με πολύ μεράκι πάνω σε αυτό και νομίζω ότι έχουμε δώσει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Το πρώτο μου στοίχημα το οποίο επετεύχθη σε πρώτη φάση είναι ότι ήρθαν άνθρωποι που βλέπουν θέατρο και που είναι μεγαλύτεροι ηλικιακά και μου είπαν ότι το έργο τους άγγιξε και είδαν πτυχές του εαυτού τους ακόμα και σε μικρότερη ηλικία αλλά και για γεγονότα που είχαν ζήσει ακόμα και πρόσφατα. Υπήρχε σίγουρα και κόσμος που μπορεί να μην του είπε κάτι. Θεμιτό… Όμως θεωρώ ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση στο ξεκίνημα σου να ξέρεις η πλειοψηφία είναι οι άνθρωποι που πήραν κάτι από το έργο σου φεύγοντας από το θέατρο.

 

Trailer 

Πληροφορίες παράστασης

Συντελεστές

  • Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γαβριήλ Σφαιρόπουλος
  • Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Τσονόπουλος
  • Καλλιτεχνική Επιμέλεια Κειμένου: Δημήτρης Ντουμπουρίδης-Κεραμεύς, Γιάννης Αναστασάκης
  • Επιμέλεια Κίνησης – Χορογραφίες: Χριστίνα Βασιλοπούλου
  • Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Ερασμία Τσίπρα, Παραγωγή ενορχήστρωση Αντώνης Σταύρου
  • Ενδυματολόγος: Μάγια Τσόπελα
  • Ομώνυμο Τραγούδι: Στίχοι-Μουσική: Παντελής Μακρής (Ταξιδιώτες Ψυχής), η ηχογράφηση έγινε στο “ Ταξιδιώτες ψυχής Recording Studio, Παραγωγή: Γιάννης Αμπατζόγλου
  • Φωτογραφία: Αφροδίτη Λογαρά
  • Σχεδιασμός Αφίσας:  Ασπασία Ξάνθη

Παίζουν οι ηθοποιοί

  • Γαβριήλ Σφαιρόπουλος  ( Αχιλλέας )
  • Μαρία Μπάεβα  ( Ναταλία )
  • Θάλεια Χαραρά  ( Ανθή )
  • Βίκυ Πεντεδέκα  ( Σόνια )
  • Παναγιώτης Μπενέκος  ( Γιώργος )

Παραστάσεις

  • Μέχρι 18 Μαϊου κάθε Παρασκασκευή και Σάββατο

Ώρα έναρξης

  • 21:15

Τιμές εισιτηρίων

  • 10 Ευρώ (γενικό)
  • 6 Ευρώ (με την επίδειξη φοιτητικού πάσο/ατέλειας/κάρτας ανεργίας ΟΑΕΔ.

Θέατρο 

  •  «Θέατρο της Ημέρας»

Διεύθυνση

  • Γεννηματά 20, Αμπελόκηποι, (Πλησίον μετρό Πανόρμου), Αθήνα

Πληροφορίες & κρατήσεις θέσεων στα τηλέφωνα του θεάτρου

  • 2106929090
  • 2106995777

 

Προηγούμενο άρθροΣυνάντηση στην αυλή του βιβλιοπωλείου “Λεμόνι” με τη Δήμητρα Κολλιάκου
Επόμενο άρθροΕικαστική έκθεση στο Radisson Blu Park Hotel
Λυδία Τριγώνη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών και του μεταπτυχιακού προγράμματος «Λογοτεχνία, Πολιτισμός και Ιδεολογία», με ειδίκευση στο θέατρο. Ασχολείται με τη μετάφραση θεατρικών έργων, εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη και αρθρογραφεί στο Artic.gr από το 2012.