Ιδρυτικό μέλος του Skrow Theatre Group, εικαστικός και εσχάτως σκηνοθέτης, ο Νίκος Μαραμαθάς αποτελεί μια από τις αεικίνητες μορφές στην τέχνη. Στη δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά, ο καλλιτέχνης, καταπιάνεται με τις ανθρώπινες υπαρξιακές αναζητήσεις. Το καινούριο συγγραφικό έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου, που παρουσιάζεται στο θέατρο Skrow, μελετά την φύση του ανθρώπου, την έννοια της αγάπης και ρίχνει φως στην ψυχή. Μέσα από την εικαστική του ματιά, ο Νίκος Μαραμαθάς μετατρέπει αυτήν την ενδοσκόπηση σε εικόνες και μας παρουσιάζει ένα ψυχογράφημα με δόσεις θεάτρου του παραλόγου αλλά την ίδια στιγμή και ρεαλισμού.
Με αφορμή την παράσταση, μας μιλά για την εικαστική του προσέγγιση. Μοιράζεται μαζί μας τον τρόπου που αντιλαμβάνεται και το πώς μεταφράζει ένας εικαστικός το συγγραφικό έργο σε εικόνες και μας θυμίζει πόσο προσωπικό μπορεί να γίνει το θέατρο.
Μάνια Βορεάκου:- Στη δεύτερη σκηνοθετική σας δουλειά, συνεργάζεστε με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου, για το έργο του Αρπακτικά. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή την συνεργασία και για το κείμενο με το οποίο κληθήκατε να δουλέψετε.
Νίκος Μαραμαθάς:- Στo πλαίσιo της λειτουργίας του Skrow ο Βασίλης με τίμησε προτείνοντάς μου να ανεβάσω αυτό το έργο. Ήταν ένα έργο που το είχε ανεβάσει και πιο παλιά, αλλά ήθελε να το δουλέψει εκ νέου. Μου άρεσε η ιδέα και κάπως έτσι ξεκίνησε το εγχείρημα.
Μάνια Βορεάκου:- Στο συγγραφικό σημείωμα, αναφέρεται πως η παράσταση δανείζεται στοιχεία από διαφορετικά θεατρικά είδη. Ποια είδη είναι αυτά και πώς εντάσσονται στη σκηνοθετική σας προσέγγιση;
Νίκος Μαραμαθάς:- Έχει στοιχεία από θέατρο παραλόγου σίγουρα, πολλούς συμβολισμούς σε έναν άξονα ρεαλισμού. Προσπάθησα να αναδείξω όσα σύμβολα με ενδιέφεραν πλαισιώνοντας τα μέσα σε μια εντός εισαγωγικών παράλογη εικονική αφήγηση, θεωρώντας πως το κείμενο είναι μια αφορμή. Νομίζω ό,τι ρεαλιστικό υπάρχει σε αυτή την παράσταση συνεχίζει να με προβληματίζει ωθώντας με να σκεφτώ περισσότερο πως να διαχειρίζομαι έννοιες και ποιότητες με μεγάλες αντιθέσεις.
Μάνια Βορεάκου:- Όντας εικαστικός, έχετε την ιδιότητα να αντιλαμβάνεστε και να μεταφράζετε τα δεδομένα σε εικόνες. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η πιο δυνατή εικόνα του έργου;
Νίκος Μαραμαθάς:- Δεν θα έλεγα ότι έχω κάποια σαν πιο δυνατή εικόνα, ίσως εκεί που καταφέραμε να συνδέσουμε τον λόγο, δηλαδή το κείμενο σαν κάτι υπερβατικό με την πολυπλοκότητα της εικόνας.
Μάνια Βορεάκου:- Η ψυχολογική και υπαρξιακή αγωνία είναι ο θεματικός άξονας επάνω στον οποίο κινείται το έργο. Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο ανέκαθεν κυριαρχούσε και ενέπνεε την τέχνη. Είναι η ανθρώπινη φύση μια πηγή έμπνευσης για εσάς και τι σας συγκινεί εν γένει σαν καλλιτέχνη;
Νίκος Μαραμαθάς:- Πλέον η ανθρώπινη φύση δεν συμβαδίζει με την Φύση όπως ήταν ιδωμένη τόσους αιώνες. Aυτό δεν έχει σταματήσει τους ανθρώπους από το να είναι πραγματικοί, τουλάχιστον μέσα στη ζωή τους. Προσωπικά είμαι πιο επιφυλακτικός για το τι μέλλει γενέσθαι. Νομίζω δεν υπάρχει καλλιτέχνης που δεν εμπνέεται από την φύση του ανθρώπου. Aυτό που με συγκινεί είναι η προσπάθεια να ξεπεράσει ο άνθρωπος τα όρια του είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο.
Μάνια Βορεάκου:- Στο σκηνοθετικό σας σημείωμα, αναφέρετε πως συνθέσατε σε εικόνες τις πληροφορίες που είχατε από το κείμενο. Πώς «διαβάζεται» εικαστικά ένα θεατρικό κείμενο;
Νίκος Μαραμαθάς:- Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω χωρίς να μπω σε πολύ προσωπικές σκέψεις. Ψάχνοντας όμως μια απάντηση πιο αντικειμενική θα έλεγα πως αφήνω τις αισθήσεις μου πιο ελεύθερες να ταξιδέψουν στο υποσυνείδητό μου και να μου υποδείξουν αυτές, χωρίς εμένα, τι να εικονοποιήσω. Bέβαια δεν μπορεί να είναι μονομερής αυτή η διαδικασία
Μάνια Βορεάκου:- «Τα Αρπακτικά για να επιβιώσουν, αρπάζουν κάθε ύπαρξη που ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο». Ποια είναι τα αρπακτικά στο έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου;
Νίκος Μαραμαθάς:- Οι άρπαγες συναισθημάτων, κόσμων, σκέψεων, ζωτικού χώρου, πολύτιμου χρόνου, ονείρων, συνειδήσεων…
Μάνια Βορεάκου:- Πώς λειτουργεί και ποιος είναι ο ρόλος της Αγάπης στην παράσταση;
Νίκος Μαραμαθάς:- Μοιάζει σαν να είναι ένα περίεργο πλάσμα που κανείς δεν καταλαβαίνει πως λειτουργεί.
Μάνια Βορεάκου:- Το 2012 δημιουργήθηκε το Skrow Theatre Group του οποίου είστε ιδρυτικό μέλος. Ποιοι είναι οι καλλιτεχνικοί στόχοι αυτής της σύμπραξης;
Νίκος Μαραμαθάς:- Είναι αρκετά ρομαντικό να θέτεις στόχους σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Eμένα μου αρκεί, θεωρώντας το μεγάλη υπόθεση, το ότι δίνουμε ευκαιρίες σε νέες ομάδες.
