Live MusicΚάτι που λέω και γράφω συχνά… Η μουσική είναι πρώτα συναίσθημα και θέαση και μετά πράξη. Είναι αγάπη για δημιουργία και ανάγκη για έκφραση. Αν οι μουσικοί το νιώθουν και το αγαπούν, αυτό περνάει και στη δουλειά τους είτε είναι ηχογράφηση στα καλύτερα στούντιο, είτε σε έναν τετρακάναλο εγγραφέα. Όσο για τον απαιτητικό τομέα του live τα πράγματα είναι ανάλογα. Είτε μιλάμε για μεγάλη σκηνή είτε για μια μικρή ακουστική προσέγγιση, η αγάπη, το ταλέντο και η πρωτότυπη προσέγγιση είναι τομείς που φαίνονται και εισπράττονται από το κοινό.

Στο πλαίσιο της προσπάθειας των καταστημάτων Public να συμβάλουν (επιτυχώς θεωρώ) στην προσπάθεια ανάδειξης του πολιτισμού και να αποτελέσουν σημείο αναφοράς στην πόλη με μοναδικές εμπειρίες ψυχαγωγίας, προσεκλήθη η μπάντα αποφοίτων του Μουσικού Ομίλου Τοσιτσείων Σχολείων Εκάλης.

Έτσι, την Πέμπτη το βράδυ είχα τη χαρά να βρεθώ σε ένα μικρό αλλά πολύ προσεγμένο και ντυμένο με αγάπη live εκεί, στο roof του Public Συντάγματος, μέσα σε φίλους, χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και την εκπληκτική θέα του νυχτερινού κέντρου της Αθήνας!

Η Τατιάνα Δουβαρά (φωνή), ο Μιχάλης Πηλιχός (φωνή-κιθάρα) και οι Νίκος Αθανασόπουλος και Κωνσταντίνος Ράμμος (πιάνο), μας κέντρισαν το ενδιαφέρον τόσο με τη δεξιοτεχνία τους, όσο και με τις πρωτότυπες εκτελέσεις γνωστών ελληνικών και ξένων τραγουδιών του rock, έντεχνου και λαϊκού ρεπερτορίου. Μαζί τους τραγούδησε η Εβίτα Λιάγκα του συγκροτήματος Liquid Remedy και ο Μάνος Τραϊτοράκης. Από τη Nina Simone στην Amy Winehouse και από τον Μάνο Χατζιδάκι στον Κωστή Μαραβέγια, τέσσερις εκπληκτικές φωνές διαφορετικών ηχοχρωμάτων, δεμένες τόσο καλά αρμονικά, ερμήνευσαν τα τραγούδια με τέτοιο τρόπο που δε θα μπορούσαν να αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο. Δεξιοτεχνία, εφευρετικότητα, αυτοσχεδιασμός και διάθεση που κορυφώθηκαν στο κλείσιμο της βραδιάς, με τον Νίκο και τον Κωνσταντίνο να παίζουν μαζί στο πιάνο με τέσσερα χέρια, αφήνοντάς μας άφωνους.

Φυσικά από το κοινό δεν έλειπε και η μαέστρος Χριστίνα Βαρσάμη, η ψυχή, το μυαλό και τα χέρια που έφεραν τον Μουσικό Όμιλο Τοσιτσείων και τους αποφοίτους του, στην περίοπτη θέση που βρίσκονται σήμερα, συμμετέχοντας σε σημαντικά πολιτιστικά δρώμενα, στις μεγαλύτερες σκηνές της Ελλάδας όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, το Ηρώδειο κ.α.

Τη συνάντηση αυτή θα την χαρακτήριζαν λέξεις όπως δημιουργικότητα, ζωντάνια, όρεξη, αγάπη για τη μουσική, ταλέντο, εφευρετικότητα… Για μένα όμως δεν υπάρχουν λέξεις που να περιγράφουν επακριβώς τα συναισθήματα που ένιωσα ως ακροατής. Ελπίζουμε ως Artic.gr αλλά και εγώ προσωπικά να έχουμε τη χαρά να σας παρουσιάζουμε συχνά τόσο αξιόλογα σχήματα και προσπάθειες τέχνης.

 

Προηγούμενο άρθροEcce homo (Ιδού ο άνθρωπος), του Φρίντριχ Νίτσε
Επόμενο άρθροΗ Γιώτα Γιάννα στο Χυτήριο