Ο Μοντάρτ επιβραβευμένος από μιαν αδημοσίευτη φιλοσοφία. Πράττει τις ερωτήσεις των επιθυμιών του. Ενσαρκώνει τις απαντήσεις. Το τελικό εργαστήριο. Η ευαισθησία των παρατηρήσεών του είναι τέτοια που δεν μπορεί να τις μοιραστεί. Η ζωή, για τον Μοντάρτ, είναι αυτό που δεν είναι για εκείνον, το πιο γοητευτικό ολοκληρωτικό καθεστώς, γεμάτο ανεκτέλεστα ρεπερτόρια. Γεμάτο έλλειψη εντολών. Όλα της αποστροφής που χαρακτηρίζει η αναποφασιστικότητα μπροστά στο κακό και τη βαθιά υπόκλιση σε κάθε νεύμα καλοσύνης, ας πρόκειται και για νεύμα οδύνης, για σημείωμα επεξήγησης μετά ελαφράς καρδίας για κάτι που δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. Τα έχει κάνει λιανά. Σημασία έχει πως σε πολύ λίγο θα επανέλθει ο Σεπτέμβρης, οι γόπες των τσιγάρων θα γίνουν λησμονημένα εκθέματα, τα φύλλα που θα πέσουν θα είναι γραμμένα, αυτό που πιστεύει δεν θα φιλιώσει ποτέ μ’ αυτό που μπόρεσε να πιστέψει και τα γυαλιστερά άλογα του καρουζέλ θα αναχωρήσουν καλπάζοντας απελπιστικά αργά για τη σπείρα ενός εμβρόντητου, από τις παρακλήσεις για φιλοξενία, γαλαξία. Πώς τα ξαναλέει· ίδια από τα ίδια. Η σκόνη του, καλοζωισμένη, τού είναι απαραίτητη. Είναι βαθιά στερεοτυπικός.

Δε νοιάζεται όμως ο Μοντάρτ. Έχει φωτιστεί με τη μη-ανιχνεύσιμη νιρβάνα ανάμεσα στα πεπόνια, μες στα πλακόστρωτα όπου το φιλόδοξο στέρνο έχει πάρει τη θέση του επιταχυντή προς τις συντομίες του θανάτου στα πλακόστρωτα, έχει σταυρωθεί πάνω στα φώτα των δρόμων, έχει τηρήσει αιωνιότητας σιγή και έχει πρηστεί γιατί πολύ σύντομα θα γεννήσει – και κανείς δεν θα βρίσκεται εκεί. Όλοι θα είναι χαρμόσυνα απασχολημένοι με κάποιου τη χειραφέτηση. Με τη σμίξη κάποιων χεριών που θερμαίνονται από ικανοποίηση στο θέαμα της καταστροφής, αρχής γινομένης από τα πάθη της ηλιθιότητας που εξαγοράζονται αδρά για να μην χάσει ο χαμένος του χαμένου την κυριότητα.

Μία μπαγκέτα ψωμί ένα ευρώ, ένα μπουκάλι κρασί τρία ευρώ, το νερό δωρεάν από τη βρύση, για να πιει, για να πλυθεί. Φτηνή ζωή. Κάνει έναν υπολογισμό ο Μοντάρτ και οι πιθανότητες είναι με το μέρος του. Κάνει υπολογισμό δεύτερο και οι πιθανότητες γίνονται νταβατζήδες των προσδοκιών. Εφόσον υπάρχει εκείνος ο άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους, δεν υπάρχει άνθρωπος. Εφόσον ο υπολογισμός κάνει καλό, δεν υπάρχει αλήθεια. Μα η σοφία που συνοδεύει ετούτη την ισχνή διατύπωση δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο. Όσο κοιτάζεις κάτι από κάτω, έχεις την εντύπωση πως είναι αυτό που έχει απομείνει όρθιο. Χρειάζονται και άλλα, σκέφτεται ο Μοντάρτ. Χρειάζεται ο Μοντάρτ να πατάξει τις εποχές και τις περιόδους, να αρπάξει ένα από τα γυαλιστερά άλογα και μην τον είδατε. Ο Μοντάρτ είναι η χαμένη του υπόθεση. Είναι η χαμένη του επιλογή. Είναι αυτός που τον άφησε για πάντα νηστικό· αυτός που έχει κουβαλήσει όλο το χώμα. Που σφυρίζει όλα τα μποφόρ. Ρέκτης ανόθευτος από αιτιώδη. Έζησε το παρόν του και συνεχίζει. Ο Μοντάρτ είναι ένας Μοντάρτ. Χίλιες φορές περισσότερο απ’ τα πάντα, είναι στερητική η βεβαιότητα.

Αυτός εξοφλεί μέχρι και εικονικής αυτομαστίγωσης γραμμάτια με απώτερο σκοπό να αξιοποιήσει κατόπιν την διάψευση. Σάμπως εφηύρε κανείς μια αρεστή θεραπεία για οτιδήποτε; Μελαγχολική τροφή για εκείνους που ζουν για την υπεράσπιση της  ζωής. Παρά το γεγονός ότι το μυαλό του ήταν αλλού, διασφάλιζε ελεύθερο χρόνο για τον ίδιο. Κάτι απ’ όλα αυτά είναι μέρος ενός ενδιαφέροντος πράγματος που τείνει να συμβεί, περνώντας από μιαν αόριστη, προγενέστερη παρακολούθηση, σε μιαν παρακολούθηση στενή. Να συμβεί δίχως να το αντιληφθεί κανείς, δίχως τη διαβεβαίωση μιας παραστατικής ακινησίας ή άλλων, που δεν έχουν ακόμη, ως κινητικές πρωτοβουλίες, αποθρασυνθεί.

Γιάννης Λειβαδάς

Ο Γιάννης Λειβαδάς είναι ποιητής. Γεννήθηκε το 1969 στην Καλαμάτα. Είναι επίσης εξειδικευμένος μελετητής του μοντερνισμού, της μπιτ και της αμερικανικής μεταμοντέρνας λογοτεχνίας, καθώς και του χάικου.

Πέραν της ποίησης ασχολείται συστηματικά με την λογοτεχνική μετάφραση και τη δοκιμιογραφία. Παράλληλα αρθρογραφεί ως ανεξάρτητος συνεργάτης λογοτεχνικών περιοδικών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ο Γιάννης Λειβαδάς τόσο στα ποιήματα όσο και στα δοκίμιά του, εισήγαγε την ιδέα της “οργανικής αντιμετάθεσης”, την ποίηση που δημιουργείται από την κλιμακούμενη απροσδιοριστία των εννοιών, και την συντακτική παραβολή. Ο ίδιος πιστεύει ότι η ποίηση είναι δημιουργία και πως απέχει παρασάγγας από την εκφραστική, ή τη, λεγόμενη, έντεχνη γραφή. Σύμφωνα με τον ίδιο “η ποίηση είναι η μέγιστη διαφορά μέσα στο ίδιο πράγμα”. Ποιήματα και δοκίμιά του κυκλοφορήσει, ανά τον κόσμο, σε οκτώ γλώσσες. Ζει στο Παρίσι.

Γιάννης Λειβαδάς

Πληροφορίες της ποιητικής σύνθεσης Μοντάρτ
  • Τίτλος: Μοντάρτ
  • Ποιητής: Γιάννης Λειβαδάς
  • Εκδόσεις: Alloglotta, 2015
  • Σελίδες: 48
  • Τιμή: 7 ευρώ
  • ISBN: 978-618-82130-1-2
Προηγούμενο άρθροΟ ηθοποιός Γιάννης Βόγλης έφυγε από τη ζωή
Επόμενο άρθροΈφυγε από την ζωή ο Ερρίκος Μπελιές