Ανοιχτά και δημόσια, αλλά χωρίς τυμπανοκρουσίες, το φημισμένο MoMA αντιδρά στο διάταγμα Τραμπ για τους μετανάστες και πρόσφυγες. Την περασμένη Πέμπτη οι υπέυθυνοι του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης άλλαξαν την μόνιμη έκθεση του πέμπτου ορόφου. Προστέθηκαν έργα καλλιτεχνών από τις χώρες τις οποίες αφορά η αμφιλεγόμενη απόφαση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το «εκτελεστικό διάταγμα» (executive order) της 27ης Ιανουαρίου απαγορεύει για 90 ημέρες την είσοδο ανθρώπων από επτά χώρες με μουσουλμανικό κατά πλειοψηφία πληθυσμό. Επίσης, αναστέλει την αποδοχή προσφύγων από τη Συρία επ’ αόριστον. Η απόφαση έχει ξεσηκώσει διαμαρτυρίες στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς.
Πώς το MoMA αντιδρά στο διάταγμα Τραμπ
Έργα των Πικάσο, Ματίς και Πικαμπιά αντικαταστάθηκαν από έργα καλλιτεχνών όπως του Zaha Hadid (γεννημένου στου Ιράκ), του Σουδανού Ibrahim el-Salahi και αρκετών Ιρανών όπως του Tala Madani, του Parviz Tanavoli and του Marcos Grigorian. Κάθε προσθήκη συνοδεύεται από από το μήνυμα: «Ο καλλιτέχνης του έργου αυτού είναι από μια χώρα στους πολίτες της οποίας έχει απαγορευτεί η είσοδος στης Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με Προεδρικό διάταγμα της 27ης Ιαν. 2017. Είναι ένα από τα πολλά έργα που το Μουσείο εκθέτει στις γκαλερί του πέμπτου ορόφου, επιβεβαιώνοντας τα ιδανικά της φιλοξενίας και της ελευθερίας, ως ζωτικά τόσο για το Μουσείο, όσο και για τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Θεσμοί όπως το MoMA είναι γενικά δυσκίνητοι στις αντιδράσεις τους. Το Μουσείο το ίδιο ειδικότερα, σπανίως προβαίνει σε δραματικές αλλαγές των εκθέσεών του. Αλλά αυτήν τη φορά τα πράγματα εκτυλίχθηκαν διαφορετικά. Τρείς έφοροι του Μουσείου, οι Ann Temkin, Jodi Hauptman και Christophe Cherix, συνέλαβαν την ιδέα για την έκθεση το Σαββατοκύριακο. Δεκάδες άνθρωποι κρατούνταν σε διάφορα αεροδρόμια της χώρας, ενώ χιλιάδες άλλοι διαμαρτύρονταν.
Στόχος της έκθεσης: να αναδείξει τις διαπολιτισμικές επιρροές στην Σύγχρονη και Μοντέρνα τέχνη. Τις επόμενες εβδομάδες οι έφοροι προγραμματίζουν νέες προσθήκες: «Τι χάνεις όταν απαγορεύεις την επικοινωνία και την είσοδο; Αυτό είναι το οδυνηρό που διαπιστώνει ο επισκέπτης της έκθεσης: εάν δεν υπήρχε η δυνατότητα μετακίνησης και επικοινωνίας, δεν θα είχαμε αυτά τα έργα».
Πηγές: the Art Newspaper, Business Insider
