Ο Μικρός Εγώ, βασισμένη στη βιογραφία και το σύνολο του έργου του Κώστα Ταχτσή, επιστρέφει στο Άλφα Ιδέα, από την ομάδα Αίολος και τον Βασίλη Ανδρέου. Δομημένη πάνω στο διήγημα Τα ρέστα ξετυλίγεται η ιστορία ενός από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της μεταπολεμικής γενιάς. Με το προσωπικό του ύφος, την απλή και  ταυτόχρονα πολυδιάστατη γραφή και το γεμάτο αυτοαναφορικότητα έργο, χάραξε μια βαθιά προσωπική διαδρομή στα ελληνικά γράμματα. Σκηνές από την πολυτάραχη ζωή των παιδικών και εφηβικών του χρόνων έρχεται να φωτίσει η πρόταση του Βασίλη Ανδρέου και της ομάδας «Αίολος». Μια σύνθεση επεισοδίων, αποσπασμάτων του έργου, και προσωπικών εξομολογήσεων του ίδιου σε μια παράσταση – καρδιογράφημα, με μεγάλες ταχύτητες και ακόμη μεγαλύτερες  διακυμάνσεις.

Ο Μικρός Εγώ, βασισμένη στη βιογραφία και το σύνολο του έργου του Κώστα Ταχτσή
Ο Μικρός Εγώ, βασισμένη στη βιογραφία και το σύνολο του έργου του Κώστα Ταχτσή, επιστρέφει στο Άλφα Ιδέα, από την ομάδα Αίολος και τον Βασίλη Ανδρέου (φωτο: Φαίδρα Παπανικολάου -Θεόδωρος Χιντζίδης).
«Ο Μικρός Εγώ… έκανα επισκέψεις πότε στον υπόκοσμο και πότε στο κατεστημένο»

Ο Κώστας Ταχτσής από τα επτά του χρόνια και το καθοριστικό για την μετέπειτα ζωή του διαζύγιο των γονιών, έζησε δίπλα στη γιαγιά Πολυξένη. Μεγαλώνοντας τον, καθόρισε όσο κανένας άλλος τη ζωή του.

Έμπαινες στο σπίτι τρέμοντας σαν κατάδικος που πάει για εκτέλεση και, ξαφνικά, από την έκφραση του προσώπου της καταλάβαινες πως το σάλιο δεν είχε στεγνώσει ακόμα και το στήθος σου φούσκωνε μ’ ανακούφιση, και, γεμάτος αγάπη κι ευγνωμοσύνη, γεμάτος έκσταση μπροστά σ’ αυτό το θαύμα, την κοιτούσες, θά’θελες να τρέξεις να τη φιλήσεις… (γράφει για τη μητέρα του)

Τέλειωσε το σχολείο στην Αθήνα, επιχείρησε να εισαχθεί (μετά από πίεση) στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων και κατέληξε να γραφτεί στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών χωρίς όμως να ολοκληρώσει ποτέ τις σπουδές του.

Με τη συλλογή Ποιήματα εμφανίστηκε επίσημα ως συγγραφέας,  το 1951. Συνέχισε με τα Μικρά ποιήματα (1952), Περί ώραν δωδεκάτην (1953), Η συμφωνία του Μπραζίλιαν (1954), Καφενείον το Βυζάντιον και άλλα ποιήματα (1956). Το 1962 εξέδωσε ο ίδιος το πρώτο πεζό του έργο, Το τρίτο στεφάνι, ανατρέχοντας την ελληνική ιστορία από τον Μακεδονικό αγώνα ως την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά. Από το 1964 έως το 1967 δημοσίευσε σειρά διηγημάτων σε ποικίλα περιοδικά τα οποία και αργότερα συγκέντρωσε υπό τον τίτλο Τα Ρέστα, το 1972. Επρόκειτο στην ουσία για τις αναμνήσεις του συγγραφέα από την παιδική του ζωή σε μια από τις ιστορικές πια συνοικίες του αθηναϊκού κέντρου. Αργότερα ήρθαν τα Η γιαγιά μου η Αθήνα (1979), Το φοβερό βήμα (1989), Από τη χαμηλή σκοπιά (1992) και το Συγγνώμην, εσείς δεν είσθε ο κ. Ταχτσής; Παράλληλα μετέφρασε Αριστοφάνη και το Φιλουμένα Μαρτουράνο του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο.

«Ο Μικρός Εγώ» του Βασίλη Ανδρέου είναι αναμφισβήτητα μια παράσταση υψηλών εντάσεων και ταχυτήτων

Με κύριο χαρακτηριστικό του ύφους του, το συνδυασμό του ρεαλισμού με την ποιητικότητα, περιγράφει χωρίς περιστροφές τη μίζερη ζωή της γειτονιάς, το φαύλο συντηρητισμό και τη σεμνοτυφία ενώ παράλληλα δείχνει να γοητεύεται από την ατμόσφαιρα του υποκόσμου. Όλα τα παραπάνω αποδίδονται ταυτόχρονα με τον πιο απλό αλλά και τον πιο μαγικά αριστοτεχνικό τρόπο. Το τέλος του απροσδόκητο, αινιγματικό και σκοτεινό, στέρησε από τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία μια σημαντική προσωπικότητα κι έναν αυθεντικά συνεπή, στο έργο του, λογοτέχνη.

 Αχ, βρε μάνα! Έχουν περάσει – πόσα; Τριάντα χρόνια από τότε, κι ακόμα δεν έμαθα το μάθημά μου. Ακόμα δεν έγινα άντρας, ακόμα χαζεύω στο δρόμο κοιτάζοντας τα παιδιά, ακόμα μου κλέβουν οι αλήτες τα ρέστα. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμωρία σου.

«Ο Μικρός Εγώ» είναι η παράσταση της ομάδας «Αίολος»
Δομημένη πάνω στο διήγημα Τα ρέστα ξετυλίγεται η ιστορία ενός από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της μεταπολεμικής γενιάς (φωτο: Βλασία Κουτσού, Γιώργος Μακρής,Νατάσα Σφενδυλάκη).
Ο Μικρός Εγώ είναι η παράσταση της ομάδας Αίολος

«Ο Μικρός Εγώ» του Βασίλη Ανδρέου είναι αναμφισβήτητα μια παράσταση υψηλών εντάσεων και ταχυτήτων, με ένα χαρακτήρα όμως συχνά αντιφατικό που κάποιες φορές θαμπώνει αντί να ξεκαθαρίζει την εικόνα. Η λιτή σκηνική σύνθεση με τα πολυμορφικά κιβώτια που αργότερα θα χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως, τόσο για να αδειάσουν ή για να γεμίσουν όσο και για να αλλάξουν χωροταξικά τη σκηνή ανά επεισόδιο, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πληθωρική ερμηνευτική προσέγγιση των χαρακτήρων. Τα μουσικά μέρη (μουσική σύνθεση: Σπύρος Παρασκευάκος, τραγούδι: Νεφέλη Κουρή) εξομαλύνουν την ετερογενή διασκευή και αποδίδουν το ρυθμό της παράστασης, στη σωστή του ενεργειακή βάση. Το κείμενο έχει ενδιαφέρον και πολλές αρετές οι οποίες όμως δεν αναδεικνύονται σε βάθος καθώς εμποδίζονται από τις παρεμβολές και τις υπερβολές στη δομή και δραματοποίηση των δράσεων. Τέλος, η ενδυματολογία (Αφροδίτη Μηλιώνη- Δήμος Κλιμενώφ) ανήκει στα προτερήματα της παράστασης με προσεκτικές επιλογές και συμφωνία με το ύφος και το ήθος των ηρώων.

Ο Μικρός Εγώ: Τα πρόσωπα

Ο Κώστας Ταχτσής αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο (Θεόδωρος Χιντζίδης) αλλά και πρωταγωνιστεί (Γιώργος Μακρής), ως ο μικρός του εαυτός. Τα δύο πρόσωπα δρουν επί σκηνής, είτε μεμονωμένα, είτε παράλληλα, είτε ταυτόχρονα. Το αποτέλεσμα έχει ενδιαφέρον μεν  και είναι αντίστοιχο εικονοκλαστικά  της πολυδιάστατης (όπως μας παραδίδεται) και πολυσχιδούς προσωπικότητας του Ταχτσή αλλά ερμηνευτικά καταλήγει ασταθές. Ο Θεόδωρος Χιντζίδης, αν και δείχνει να έχει τις ικανότητες, ως αφηγητής και κυρίαρχο πρόσωπο, λειτουργεί σε σημεία ανεπαρκώς ως προς το σημαντικό του ρόλο. Η αφήγηση συχνά δεν ξεπερνά τη θαμπή περιγραφή και  μοιάζει να αδυνατεί υποκριτικά ώστε να «οδηγήσει» το κείμενο στο κοινό. Αντίθετα, ο Γιώργος Μακρής ακολουθεί τη ροή, ταυτίζεται με το πρόσωπο και δρα με συνέπεια και ταχύτητα χωρίς κενά ή χάσματα.

Η Φαίδρα Παπανικολάου είναι μια έγκυρη και προσεκτικά δομημένη «μάνα». Ακολουθεί με απόλυτη συνέπεια τη σωματικότητα του χαρακτήρα και δεν ξεφεύγει από αυτόν ούτε κλάσμα δευτερολέπτου. Είναι επίσης μια συγκινητική Ασημίνα που αν και η διανομή δεν τη βοηθά να υποκριθεί ένα νεαρό κορίτσι με ζητήματα ειδικής αγωγής, εκείνη κατορθώνει να ξεπεράσει τη δυσκολία και να μας χαρίσει μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της παράστασης.

Η Ρωξάνη της Νατάσας Σφενδυλάκη, αν και έχει απολαυστικές στιγμές, δυστυχώς καταλήγει να έχει υποκριτικά «κοινά» με τη γιαγιά Πολυξένη κι αυτό την αυτό -αναιρεί. Από την άλλη η Πολυξένη της, επίσης με εξαιρετικές στιγμές, κινείται γενικότερα σε πολύ υψηλές ταχύτητες και ενέργειες που κάποιες φορές αντί να αναδείξουν ή να εμβαθύνουν καταλήγουν να «θαμπώσουν» ή να κουράσουν.

Τέλος, η Βλασία Κουτσού αν και προσεγγίζει με γραφικότητα τη μουσουλμάνα, αναδεικνύει καθαρά την κωμική πλευρά των χαρακτήρων και αποδεικνύεται σταθερά υποστηρικτική των σκηνών και της ισορροπίας των σχέσεων με τα υπόλοιπα πρόσωπα.

«Ο Μικρός Εγώ» σαν πρόταση αφήγησης μιας πολυσήμαντης ζωής κι ενός σημαίνοντος έργου, άγρια τρυφερή, με αντιθέσεις μεν αλλά σίγουρα ειλικρινής δε.

Συντελεστές παράστασης Ο Μικρός Εγώ

  • Σκηνοθεσία: Βασίλης Ανδρέου
  • Διασκευή: Βασίλης Ανδρέου, Ομάδα Αίολος
  • Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Καστρισίου
  • Μουσική Σύνθεση: Σπύρος Παρασκευάκος
  • Τραγούδι: Νεφέλη Κουρή
  • Φωτογραφία: Γιάννης Μπορομπόκας
  • Ενδυματολόγοι: Αφροδίτη Μηλιώνη- Δήμος Κλιμενώφ
  • Ερμηνεύουν: Βλασία Κουτσού, Γιώργος Μακρής, Φαίδρα Παπανικολάου, Νατάσα Σφενδυλάκη, Θεόδωρος Χιντζίδης
Πληροφορίες

  • Τοποθεσία: Θέατρο Άλφα-Ιδέα
  • Διεύθυνση: 28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) 37 & Στουρνάρα 51, Πολυτεχνείο – Αθήνα
  • Ημέρες και ώρες παραστάσεων: κάθε Τρίτη στις 21:15.
  • Τιμές Εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 12 ευρώ, Μειωμένο (Φοιτητές, Άνεργοι): 8 ευρώ
  • Προπώληση: 8 ευρώ, Viva.gr & Ticket365.gr (Online)
  • Τηλέφωνο Ταμείου: 210 5238742
  • Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
  • Official Site, Facebook

–Βία: Καθόλου

–Γυμνό: Καθόλου

 

 

Διαβάστε περισσότερες θεατρικές κριτικές εδώ

 

Προηγούμενο άρθροΟ ποιητής Τίτος Πατρίκιος συζητάει με τον Γιάννη Ν. Μπασκόζο στον Ευριπίδη
Επόμενο άρθροΑλέκα Κανελλίδου και Γιάννης Σπανός θα είναι ξανά μαζί από 15/ 12
Μαρία Στέλλα Μπινίκου
Απόφοιτη Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων (κατεύθυνση Ψυχολογίας) και Θεατρικών Σπουδών, της Σχολής Καλών Τεχνών, στο Ναύπλιο. Φοιτήτρια στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές», του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου.