Το «Mangrove», η πρώτη ταινία της mini τηλεοπτικής ανθολογίας του Στιβ ΜακΚουίν για τους αγώνες της μαύρης κοινότητας στην Βρετανία με τίτλο «Small Axe», κυκλοφόρησε στο BBC λίγες βδομάδες πριν και στην εκπνοή αυτής της δύσκολης χρονιάς για το σινεμά κερδίζει αναμφίβολα μια θέση στις σημαντικότερες καλλιτεχνικές στιγμές του 2020.

Mangrove
Mangrove
«Mangrove»: ένα οχυρό αντίστασης

Η αληθινή ιστορία που περιγράφει το «Mangrove» τοποθετείται  ανάμεσα στα τέλη των 60s και στις αρχές των 70s και αφορά τις ρατσιστικές επιθέσεις και τα βίαια πογκρόμ της αστυνομίας του Νότινγκ Χιλ σε βάρος της τοπικής μαύρης κοινότητας. Στο επίκεντρο το εμβληματικό για την κοινότητα εστιατόριο «Mangrove» το οποίο θα αποτελέσει «οχυρό» αντίστασης ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία.

Ο Στιβ ΜακΚουίν με το «Mangrove» παραδίδει ένα σπαρακτικό, δυναμικό και παθιασμένο πολιτικό «κατηγορώ». Μια ταινία, την οποία βλέποντας την οσμίζεσαι, αισθάνεσαι και αντιλαμβάνεσαι εκκωφαντικά την φρίκη του ρατσισμού, της περιθωριοποίησης και της κρατικής βίας. Και αυτό ακριβώς συνιστά και την μεγαλύτερη επιτυχία του εγχειρήματος του ΜακΚουίν.

Το «Mangrove» σε βυθίζει από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο στο ηλεκτρισμένο κλίμα της εποχής. Για αυτό και η γραφή του ΜακΚουίν δεν διστάζει να γίνεται βίαιη και ωμή, όταν πρέπει. Το πρώτο μέρος της ταινίας περιγράφει ανατριχιαστικά τον σκοτεινό ρόλο και τους δυσώδεις μηχανισμούς της τοπικής αστυνομίας, προσωποποιώντας τους εύστοχα και εύγλωττα στον ρόλο του αστυνόμου Pulley, ενός ανθρώπου εμποτισμένου με ένα τυφλό μίσος, μια φαιδρή αρχομανία, αλλά και μια ηθική και νοητική έκπτωση.

Mangrove
Σκηνή από την δίκη.
«Κεντρικός ήρωας» μια ολόκληρη κοινότητα

Ταυτόχρονα ο ΜακΚουίν μας γειώνει με όλες μας τις αισθήσεις στην «ψυχή» της τοπικής κοινότητας των μαύρων του Νότινγκ Χιλ. Η κάμερα του παρακολουθεί τις συναισθηματικές διακυμάνσεις, τις χαρούμενες αλλά και τις δυσάρεστες στιγμές, τις γιορτές και τις συλλογικές παραστάσεις της κοινότητας κατορθώνοντας έτσι κάτι πάρα πολύ σημαντικό: να δημιουργήσει έναν «συλλογικό πρωταγωνιστή». Κεντρικός ήρωας του «Mangrove» είναι ο κάθε άνθρωπος που δραστηριοποιείται και αγωνίζεται γύρω από το Mangrove.

Το δεύτερο μέρος της ταινίας, το οποίο εκτυλίσσεται σχεδόν ολοκληρωτικά σε μια δικαστική αίθουσα, είναι αναπόφευκτα πιο περιορισμένο και προβλέψιμο, αλλά εξίσου δυναμικό και έντονο. Ο ΜακΚουίν ακολουθώντας τους αφηγηματικούς κανόνες του δικαστικού δράματος, δίνει στο «Mangrove» χαρακτήρα πολιτικού μανιφέστου. Ενώπιον μας μαίνεται μια σύγκρουση μεταξύ της μεροληπτικής έδρας, των διαδηλωτών και της αστυνομίας. Οι σχηματικές προσεγγίσεις δεν λείπουν (η αποδόμηση του κατηγορητηρίου επιτυγχάνεται αρκετά απλοϊκά), όμως το «Mangrove» ουδέποτε φλερτάρει με το κλισέ, την ευκολία και τον διδακτισμό.

Τρομακτικά επίκαιρο

Παραμένει μέχρι το τέλος ένας παθιασμένος, ουμανιστικός και συγκινητικός φόρος τιμής στους αγώνες του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος. Αγώνες που μέσω της κινηματογραφικής γλώσσας και αποτύπωσης του ΜακΚουίν οφείλουν να είναι επίκαιροι και σύγχρονοι. Διότι ακόμα κι αν το φινάλε του «Mangrove» μοιάζει μάλλον αισιόδοξο, η «επείγουσα» αίσθηση διαχρονικότητας που μας γεννά η ταινία στην ολότητα της, καθιστά το καλλιτεχνικό αυτό υποκείμενο μια υπενθύμιση ότι το δηλητήριο του μίσους, του φόβου και της αδικίας καραδοκεί παντού γύρω μας σε χρόνο ενεστώτα.

«Mangrove»: Συντελεστές / Χαρακτηριστικά

  • Τίτλος: «Mangrove».
  • Σκηνοθεσία: Steve McQueen.
  • Σενάριο: Steve McQueen, Alastair Siddons.
  • Πρωταγωνιστούν: Shaun Parkes, Letitia Wright, Malachi Kirby.
  • Φωτογραφία: Shabier Kitchner.
  • Μοντάζ: Chris Dickens.
  • Μουσική: Mica Levi.
  • Έτος παραγωγής: 2020.
  • Διάρκεια: 127 λεπτά.
  • imdb.com
Το trailer:

 

Διαβάστε ακόμα: Black Lives Matter στο Σινεμά: Ταινίες βαριές σαν ιστορία

 

Διαβάστε περισσότερα κινηματογραφικά άρθρα εδώ

 

Προηγούμενο άρθροΔιεθνές Φεστιβάλ Αναλόγιο: «200 χρόνια Επανάσταση;»
Επόμενο άρθροΟι εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν νέα βιβλία για τον μήνα Δεκέμβριο
Θοδωρής Λέννας
Σπουδάζει στην Νομική του ΑΠΘ, αλλά κρυφό πάθος του είναι το σινεμά από όταν παρακολούθησε στα 5 του το "Duck Soup" των αδερφών Μαρξ σε ένα θερινό της Αθήνας. Αρθρογραφεί για θέματα κινηματογράφου από τα μικράτα του σε έντυπα και ιστοσελίδες. Συμμετέχει στο Artic.gr από τον χειμώνα του 2017.