Το Le Tableau, είναι ένα animation γαλλικής παραγωγής του 2011. Άψογα σκηνοθετημένο από τον Jean-Francois Laguionie, τα ευφάνταστα σκηνικά και χαρακτήρες, γρήγορα μετατρέπονται σε μια παραβολή ανοχής, με πρωταγωνιστές ζωγραφιές, που ζουν εν γνώσει τους μέσα σε ένα πίνακα.

Μια εισαγωγή στην υπόθεση

Η ιστορία ξεκινά σε ένα κόσμο, οριζόμενο από ένα και μόνο πίνακα. Το animation προσφέρει σκηνικά επηρεασμένα από το κίνημα του Φωβισμού, τα οποία κατοικούνται από τρείς «φυλές»: Τους “Alldunn”, των οποίων το δέρμα και αμφίεση χαρακτηρίζεται από ένα ζωντανό μπέρδεμα αποχρώσεων· τους “Halfies”, οι οποίοι δεν είναι εντελώς ζωγραφισμένοι, και τους “Sketchies”, τους πιο άτυχους από όλους, απλά προσχέδια που καταδιώκονται και χλευάζονται από τους “Alldunn”. O «Ζωγράφος», αντιμετωπίζεται σαν θεός, ο οποίος αναμένεται από μέρα σε μέρα να γυρίσει, και να τελειώσει τη δημιουργία του. Η επιστροφή του «Ζωγράφου», έχει πλέον πάρει την μορφή προφητείας. Σε αυτήν ελπίζουν οι “Halfies”, αλλά κυρίως οι άτυχοι “Sketchies”. Αντίθετα, οι “Alldunn”, όπως και θα ήταν αναμενόμενο, έχουν ανακηρύξει την προφητεία άκυρη, και συνεχίζουν να ζουν τις προνομιούχες ζωές τους, και να απολαμβάνουν το υψηλό κοινωνικό τους στάτους.

Η υπόθεση του Le Tableau

Le Tableau
Ο Ramo, μαζί με την Lola και τον Plume

Η ιστορία του Le Tableau, ξεκινά με ένα ζευγάρι, την Claire, και τον Ramo. Ο έρωτάς τους είναι καταδικασμένος από την αρχή, καθώς ανήκουν σε διαφορετικές «φυλές», και κατ’ επέκταση, κοινωνικές τάξεις. Η Claire είναι “Halfie”, και ο Ramo “Alldun”. Και οι δύο επιθυμούν την εκπλήρωση της προφητείας, προκειμένου να μπορέσουν να είναι μαζί επισήμως, χωρίς να χλευάζονται και να κατακρίνονται από τους ομοίους του Ramo. Όταν η Claire χάνεται, ο Ramo, μαζί με την Lola, την καλύτερη φίλη της Claire, και τον Plume,  έναν Sketchie, ξεκινάνε ένα ταξίδι το οποίο θυμίζει πολύ τον Μάγο του Οζ: Φεύγουν από τον πίνακά τους και βουτάνε σε άλλους, σε μια αναζήτηση του Ζωγράφου, τον μόνο άνθρωπο που μπορεί να διορθώσει τον μισοτελειωμένο πίνακα.

Τελικά, μετά από ένα μακρύ ταξίδι μέσα από πολλούς πίνακες, συναντούν τον Ζωγράφο. Μαθαίνουν, πως ο Ζωγράφος δεν επιθυμεί να τελειώσει τον πίνακά του, και αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Γεμίζουν κουβάδες με χρώματα και επιστρέφουν στον πίνακά τους. Φτάνοντας, αρχίζουν να ζωγραφίζουν όλους τους μισοτελειωμένους χαρακτήρες και σχέδια, δίνοντας έτσι ένα τέλος την ευνοιοκρατία των “Alldunn”.

Προβληματισμοί

Le Tableau
Ο Ζωγράφος

Το Le Tableau, σε όλη του την έκταση, αποτελεί μια αρκετά προφανή αλληγορία, σχετική με τις κάστες και τις κοινωνικές ανισότητες. Το μοτίβο των προνομιούχων λόγω γέννησης στην σωστή οικογένεια και στο σωστό κοινωνικό στρώμα, είναι αρκετά γνώριμο στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ειδικά το παράδειγμα του animation, το οποίο καθιστά προνομιούχους τους “Alldunn”  λόγω εξωτερικής εμφάνισης συγκλίνει σε μεγάλο βαθμό, και σχεδόν ταυτίζεται με το παράδειγμα της «Άριας Φυλής». Το animation αποτελεί μια γροθιά προς όλες τις ανισότητες, και φέρνει το νεαρό κοινό του από νωρίς σε επαφή με τις κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις, και με τα τέρατα που μπορούν να δημιουργήσουν, μέσα από ένα γλυκό και ήρεμο παραμύθι.

Το στοιχείο όμως που προκαλεί τον μεγαλύτερο προβληματισμό στο Le Tableau, είναι τελικά η φιγούρα του Ζωγράφου, και κατ’ επέκταση του θεού. Τι ακριβώς θέλουν να πουν οι δημιουργοί; Θέλουν να χλευάσουν και να κατηγορήσουν τους ανθρώπους που περιμένουν μία «Δευτέρα Παρουσία», ένα θαύμα για να δώσει τέλος στα προβλήματα και την αδικία; Είναι μια κραυγή μίσους προς έναν αδιάφορο θεό, ή μήπως μια έκκληση προς τους πιστούς για πρωτοβουλίες και ανεξαρτησία; Τέλος, μήπως θέλουν να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο θεού; Ενός θεού παρά τις διδαχές της Παλαιάς Διαθήκης, που έχει αποκλειστικά τον ρόλο του Δημιουργού, και από εκεί και πέρα νίπτει τας χείρας του για την τύχη των δημιουργημάτων του; Μήπως τελικά μέσα σε όλη την παραβολή του Le Tableau , υπάρχει μια άλλη μικρότερη, σχετική με την καλλιτεχνική δημιουργία;

Σε κάθε περίπτωση, το Le Tableau είναι ένα άριστης αισθητικής animation, το οποίο προσπαθεί αυτό που λίγες ταινίες επιχειρούν σήμερα: Να βάλει το κοινό του σε σκέψεις, και να μάθει με ξεκάθαρο, αλλά όχι βίαιο τρόπο στα παιδιά την ανοχή προς την διαφορετικότητα.

 

Πληροφορίες

  • Σκηνοθέτης: Jean-Francois Laguionie
  • Σεναριογράφοι: Anik Le Ray, Jean-Francois Laguionie, Stephanie Sheh
  • Παραγωγοί: Blue Spirit Animation, Be Films
  • Χώρα: Γαλλία
  • Έτος Παραγωγής: 2011
  • Διάρκεια: 79’
                              Διαβάστε περισσότερα σχετικά άρθρα εδώ
Προηγούμενο άρθροThe Bye Bye Man – Ούτε να το σκέφτεσαι, ούτε να το λες!
Επόμενο άρθροΠαρατήρηση του Άχρονου από την EYPRAKSIA στη Σχολή Καλών Τεχνών