Στα Σκοτεινά βαδίζει ο Λάζαρος Βαρτάνης, στην ομώνυμη παράσταση που σκηνοθετεί ο Θοδωρής Βουρνάς. Το Στα Σκοτεινά – Making Movies είναι ουσιαστικά η σύνθεση κειμένων από το “bedtime stories” του Γιώργου Ηλιόπουλου και αποτελεί την τρίτη συνεχόμενη επαφή του σκηνοθέτη με αυτό το έργο. Ο Λάζαρος Βαρτάνης έχει επιλέξει πολύ συνειδητά το θέατρο και διατηρεί ένα πολύ φωτεινό προφίλ στον χώρο, συμμετέχοντας σε δουλειές είτε ως ηθοποιός είτε ως βοηθός σκηνοθέτη. Φέτος, νιώθει τυχερός που πρωταγωνιστεί στις παραστάσεις Στα Σκοτεινά – Making Movies και Εκτός Ορίων (σκηνοθεσία: Δημήτρης Κουρούμπαλης-Φρόσω Κορρού). Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα του Στα Σκοτεινά – Making Movies, μας μίλησε για τη συγκεκριμένη παράσταση, τους ρόλους που υποδύεται, την απάθειά μας στη βία, την φωτεινή πλευρά της Αθήνας και τα πράγματα που τον κινητοποιούν.
Αναστάσης: – Συμμετέχεις στην παράσταση Στα Σκοτεινά – Making Movies με δύο μονολόγους και κάποιους συμπληρωματικούς ρόλους.
Λάζαρος Βαρτάνης: – Οι δύο βασικοί μου ρόλοι είναι στα κομμάτια “Making Movies” και «Σε Βάρος Κάποιου άλλου.» Στον ήρωα που υποδύομαι στο “Making Movies”, συνέβη κάτι σε μικρή ηλικία το οποίο τον στιγμάτισε και μετά από άμυνα προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του και τους γύρω του, πως δεν αισθάνεται τίποτα. Φαίνεται να παρακολουθεί τη ζωή του σαν ένας ατάραχος θεατής. Για παράδειγμα καίγεται το σπίτι του και γι’ αυτόν είναι απλά ένα γεγονός που συνέβη. Ο ρόλος μου στο «Σε Βάρος Κάποιου Άλλου» είναι μια γυναίκα που πάντα ζούσε στο περιθώριο κι έφτασε σ’ ένα σημείο της ζωής της που άρχισε να θερίζει κεφάλια. Με ιντριγκάρει πολύ αυτός ο ρόλος, γιατί δεν έχω ξαναπαίξει γυναίκα. Το να παίζεις ένα γυναικείο ρόλο στο θέατρο είναι μια ανοιχτή συζήτηση. Πώς το κάνεις αυτό χωρίς να είσαι αστείος; Χρειάζεται μια εξυπνάδα για να μην ξεφύγεις.
Αναστάσης: – Θα χαρακτήριζες αυτή τη γυναίκα Femme Fatale ή αλμοδοβαρική φιγούρα;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Είναι σίγουρα μια Femme Fatale. Αν ήταν τραγουδίστρια, θα ήταν η Madonna. Και αλμοδοβαρική μπορείς να την χαρακτηρίσεις, όπως και όλους τους γυναικείους ρόλους του έργου.
Αναστάσης: – Η σχέση της με τη μητέρα της είναι καταλυτική για τη σχέση της με τους άντρες;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Από συζήτηση που είχαμε με τον σκηνοθέτη της παράστασης κατά τη διαδικασία των προβών, άρχισα να καταλήγω πως η σχέση με τη μάνα της δεν είναι όσο βαρυσήμαντη είναι η σχέση της με τον πατέρα της. Με τη μάνα της έχει μια σχέση έστω με τσακωμούς και τριβές, αλλά αυτό τουλάχιστον την εκτονώνει. Με τον πατέρα της από την άλλη δεν είχε σχέση, καθώς έφυγε από το σπίτι. Αυτό πιστεύω την επηρέασε στον τρόπο που αλληλεπιδρά με τους άντρες καταλήγοντας νοσηρή για τον εαυτό της πρώτα από όλα.
Αναστάσης: – Ποιος είναι ο κορμός που συνδέει σπονδυλωτά τους 8 αυτούς μονολόγους στο Στα Σκοτεινά – Making Movies;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Η βία σε όποια μορφή –σωματική, λεκτική, εγκεφαλική. Αυτοί οι 8 χαρακτήρες έχουν περάσει κάποια στιγμή της ζωής τους ένα πολύ βίαιο γεγονός που τους σημάδεψε. Το ενδιαφέρον είναι πως είναι πια αλλαγμένοι αλλά μας περιγράφουν τη ζωή τους όπως ήταν πριν την αλλαγή. Η δομή της παράστασης όπως είπα είναι 8 μονόλογοι, που μας χρησιμοποιούν κυκλικά. Δηλαδή εγώ έχω τον αρχικό μονόλογο της παράστασης, μετά ο καθένας από τους τρεις συμπρωταγωνιστές μου έχουν από έναν μονόλογο κι επιστρέφω εγώ. Ο καθένας μας παίζει και συμπληρωματικούς ρόλους στο μονόλογο του άλλου, ενώ φέρει και κάμερα για να φιλμογραφήσει αυτό που συμβαίνει.
Αναστάσης: – Οι χαρακτήρες αυτοί είναι ανθεκτικοί στη βία; Εμείς είμαστε ανθεκτικοί;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Πιστεύω πως είναι ή μπορεί να το παίζουν πως είναι ανθεκτικοί στη βία απαντώντας με βία οι ίδιοι. Τώρα στη ζωή μας, πιστεύω πως είμαστε λίγο απαθείς στη βία σα λαός. Βλέπεις δίπλα σου έναν άνθρωπο να κοιμάται μες τη βροχή ή μια κοπέλα να την κακομεταχειρίζονται και λες «α, κάποιος κοιμάται στη βροχή! Α! βιάζουν μια κοπέλα». Μια απάθεια βλέπω γύρω μου που δεν καταλαβαίνω από πού πηγάζει.
Αναστάσης: – Το διαδίκτυο πιστεύεις πως έχει θρέψει αυτή την απάθεια προβάλλοντας γυμνές εικόνες;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Το διαδίκτυο σίγουρα έχει μέρος της ευθύνης αυτού. Όταν μπαίνεις στα κοινωνικά δίκτυα και βλέπεις στην αρχική σου σελίδα τόσο απροκάλυπτες εικόνες, καταλήγεις να μην σου προκαλούν πια αίσθηση, όπως για το πτώμα του Αϊλάν στη Μυτιλήνη πρόπερσι. Ό, τι και να δεις από εκεί και πέρα σου φαίνεται απλώς σαν μια εικόνα. Είναι καλύτερα να κλάψεις, να αντιδράσεις, να πας να χωθείς, να φας καμιά μπουνιά παρά να είσαι απαθής. Πού μπορεί να φτάσει όλο αυτό; Αυτό το βλέπω και στις διαπροσωπικές σχέσεις γενικότερα. Αντί να πάρεις ένα τηλέφωνο τον άλλο ή να πας σπίτι του να πιεις καφέ, του κάνεις ένα like. Ακόμα και να σου κλέψουν το σπίτι, αντί να πάρεις τηλέφωνο τον άλλο και να του πεις «ρε συ μου διέρρηξαν το σπίτι», θα κάνεις ένα status και οι φίλοι σου θα σε ρωτήσουν με σχόλιο αντί να έρθουν από εκεί. Αυτό το πράγμα δεν το καταλαβαίνω. Το βρίσκω μίζερο. Είμαστε όλοι πίσω από ένα κινητό και ψάχνουμε ένα μέρος με καλό wi-fi.
Αναστάσης: – Σε όλο αυτό το σκοτάδι που επικρατεί, εσύ πού αναζητάς το φως; Στο θέατρο;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Στο θέατρο σίγουρα. Εμείς που κάνουμε αυτή τη δουλειά έχουμε την πολυτέλεια να ανεβαίνουμε πάνω σε μια σκηνή και να ξεφεύγουμε λίγο από τη βαρετή ρουτίνα μας και να λέμε ιστορίες, ωραίες-άσχημες, βίαιες-χαρούμενες. Θα δανειστώ μια φράση της Μαρίζας Ρίζου που είπε σ’ ένα live της, «συνειδητά επιλέγω να μένω στο φως». Μ’ αρέσει ν’ ακούω μουσική, το οποίο είναι αισιόδοξο από μόνο του, να βγαίνω με τους φίλους μου, να παίζω επιτραπέζια. Η ζωή είναι γεμάτη αισιόδοξα πράγματα, φτάνει μόνο να τα ανακαλύψεις και να τα επιλέξεις.
Αναστάσης: – Αν σου έδιναν μια κάμερα και σου ζητούσαν να κινηματογραφήσεις κάποιο στιγμιότυπο ή ένα μέρος, από το Ιλίσια-Βολονάκης που παίζεις το Εκτός Ορίων έως τον Σταθμό Λαρίσης που μένεις, τι θα ήταν αυτό;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Θα περνούσα σίγουρα από τον Δρομέα, το άγαλμα κοντά στο Μέγαρο. Θα έκανα μια παράκαμψη στον Εθνικό Κήπο –τι όαση που είναι μέσα στην γκρίζα Αθήνα. Θα κατέβαινα μετά μέσω της Ερμού στο Μοναστηράκι, θα συνέχισα στο Θησείο για να φτάσω στον Κεραμεικό και να πάω σπίτι μου. Θα σταματούσα στο ενδιάμεσο να φάω σούσι που μ’ αρέσει ή θα τηλεφωνούσα στον Ασπιώτη να έρθει να φάμε κανένα μπέργκερ. Θα ήθελα να βρέχει εκείνη τη μέρα που θα φιλμογραφούσα. Θα κατέληγα σπίτι να δω τι κάνει η γάτα μου.
Αναστάσης: – Ποιοι χώροι εκτός των θεατρικών σου φαίνονται θεατρικοί;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι τ’ αεροδρόμιο. Τα καθίσματα σ’ ένα αεροδρόμιο δηλώνουν μια αναμονή. Αν μπορούσα θα έφτιαχνα παράσταση στο παλιό Αεροδρόμιο στο Ελληνικό. Είχα δει πριν πολλά χρόνια την Νέκυια του Ομήρου που είχε σκηνοθετήσει στο ΚΘΒΕ ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης. Όλη η σκηνική του σύλληψη ήταν πως η δράση εξελισσόταν σ’ ένα αεροδρόμιο. Το είχα βρει πολύ ευφυές.
Αναστάσης: – Τι είναι αυτό που προσφέρει μια μεγάλη πόλη σαν την Αθήνα;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Μια μεγάλη πόλη αρχικά σε φοβίζει και νιώθεις χαμένος, αλλά όσο μεγαλώνεις μαζί της, νιώθεις ολοένα πιο δυνατός και πιο ο εαυτός σου. Εγώ που δεν είμαι από την Αθήνα όταν είχα πρωτοέρθει ένιωσα να με καταπίνει, αλλά τώρα νιώθω πολύ όμορφα που είμαι εδώ. Είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων και αυτό είναι πολύ ωραίο πράγμα γιατί έρχεσαι σε επαφή με το ποιος είσαι εσύ.
Αναστάσης: – Τι αποζητάς από το κοινό που έρχεται να δει μια παράσταση που συμμετέχεις;
Λάζαρος Βαρτάνης: – Δε με νοιάζει να είμαι καλός ή κακός, αλλά να πω μια ιστορία που θ’ αγγίξει το κοινό. Αν μια παράσταση δεν αγγίζει το κοινό, δεν έχει λόγο ύπαρξης για εμένα.
Trailer
Συντελεστές παράστασης Στα Σκοτεινά – Making Movies
- Κείμενο: Γιώργος Ηλιόπουλος
- Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς
- Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Τριγώνη
- Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
- Σκηνογράφος: Σοφία Λεγάτου
- Μουσική: Σωτήρης Καστάνης
- Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας
- Παίζουν: Λάζαρος Βαρτάνης, Ευθύμης Γεωργόπουλος, Θανάσης Ισιδώρου, Παναγιώτης Νάτσης
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: Τεχνοχώρος CARTEL
- Διεύθυνση: Αγ. Άννης & Μικέλη 4 – Βοτανικός, στάση μετρό Ελαιώνας
- Tηλέφωνο: 693-9898.258 (14.00-21.00)
- Ημέρες και ώρες παραστάσεων: κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 8:30 μμ
- Παραστάσεις: Από 14 Δεκεμβρίου 2016 και για δύο περίπου μήνες
- Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
- Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ, 8 ευρώ μειωμένο
- Facebook / e-mail / Facebook – Cartel
Χορηγός επικοινωνίας
