Λατρεμένος κωμικός, άρρηκτα συνδεδεμένος με την «χρυσή εποχή» της ελληνικής κωμωδίας, πιστός «θεατράνθρωπος», αθεράπευτος γυναικάς, πάντα χαμογελαστός και γεμάτος ενέργεια.
Γεννήθηκε στην προσφυγική γειτονιά του Βύρωνα το 1931. Μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη κάνοντας δουλειές του ποδαριού από μικρή ηλικία για να στηρίξει την οικογένεια του. Στα 20 του χρόνια ξεκίνησε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα. Στα τέλη της δεκαετίας του 50’ έχει την ευτυχή συγκυρία να βιώσει την άνοδο της Φίνος Φιλμ στην εγχώρια κινηματογραφική βιομηχανία και σταδιακά να γίνει star του σινεμά.
Ένας λαϊκός ζεν πρεμιέ
Συνεργάζεται με τον Γιάννη Δαλιανίδη και καθιερώνεται στην συνείδηση του κοινού ως το λαϊκό παιδί της διπλανής πόρτας. Εμφανίζεται σε έναν μικρό, αλλά αξιοπρόσεκτο ρόλο στην «Αλίκη στο Ναυτικό» το 1958 και ακολουθεί ο «Κατήφορος» του Δαλιανίδη που τον εδραιώνει. Η συνέχεια γνωστή. Ο σκανταλιάρης, ο αυθόρμητος, ο ατακαδόρος, ο ατίθασος και ο γυναικάς ήρωας που εκπροσωπεί λατρεύεται για το πηγαίο ταλέντο του, την κλίση στον αυτοσχεδιασμό αλλά και την αστείρευτη υποκριτική του ενέργεια.
Ο Βουτσάς συνδυάζει στην περσόνα του τα χαρακτηριστικά ενός μοντέρνου νέου της εποχής με αυτά ενός γνήσιου και ευαίσθητου λαϊκού παιδιού. Και το κάνει υπέροχα. Ξεχωρίζει στο «Μερικοί το προτιμούν κρύο». Ακολουθούν τα «Κορίτσια για φίλημα» και το «Ραντεβού στον αέρα».
Η παρουσία του στην ξεκαρδιστική «Νύχτα Γάμου» που υποδύεται τον «μαμόθρεφτο» Σαλονικιό με τα παχιά «λ», η πιο ώριμη αλλά εξίσου αστεία ερμηνεία του στον «Φίλο μου τον Λευτεράκη» και η συμβίωση του με την Μάρθα Καραγιάννη στο «Ανθρωπάκι» αποτελούν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του Κώστα Βουτσά στην μεγάλη οθόνη.
Από τις βιντεοκασέτες στο δράμα…
Η δεκαετία του 70’ τον βρίσκει «πρώτο όνομα», αλλά και μοιραία δέσμιο των «επιταγών» της εποχής. Συμμετέχει σε μέτριες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές και γυρίζει δεκάδες βιντεοκασέτες στην διάρκεια των 80s. Μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία αποτελεί ο τηλεοπτικός Ανδροκλής και τα λιοντάρια του που προβάλλεται στην μικρή οθόνη το 1985.
Για τον ίδιο σημαντική στιγμή της καριέρας του είναι ο «Έρωτας του Οδυσσέα» του Βασίλη Βαφέα. Ένα δραματικό φιλμ που άνηκε στο λεγόμενο ρεύμα του «Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου» και χάρισε στον Βουτσά Ειδικό Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο Βουτσάς ερμηνεύει έναν οικογενειάρχη μεσοαστό που χάνει την δουλειά του και αναζητά μάταια την χαμένη του νιότη στα μάτια μιας κοπέλας. Ξεχωριστή ταινία που φέρνει στην επιφάνεια την δραματική πλευρά του ηθοποιού. Με τον Βασίλη Βαφέα συνεργάζεται επίσης στην «Κόκκινη Μαργαρίτα», στο «Κάθε Σάββατο» και στις «Γυναικείες Συνωμοσίες».
Ο Κώστας Βουτσάς μετά το millenium
Ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία δεν σταμάτησε να συμμετέχει σε ταινίες και σήριαλ, αλλά μεγάλη του αγάπη παρέμεινε το θέατρο. Στην μακρά καριέρα του έγινε θιασάρχης, ανέβασε δεκάδες επιθεωρήσεις και «αριστοφανικές» κωμωδίες και υπηρέτησε το «σανίδι» μέχρι το τέλος.
Το millennium βρίσκει τον Βουτσά αεικίνητο και ενεργό κινηματογραφικά. Συμμετέχει σε έναν ξεκαρδιστικό ρόλο ως παππούς στα πρόθυρα αυτοκτονίας στο «Bank Bang» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, ενώ κάνει guest εμφάνιση στην εμπορικά πετυχημένη «Νήσο».
Μια από τις πιο αξιομνημόνευτες και συγκινητικές στιγμές της ύστερης πορείας του Κώστα Βουτσά εντοπίζεται παραδόξως σε μια μεταγλώττιση. Ο Βουτσάς χάρισε την φωνή του στον ήρωα του “Ψηλά στον Ουρανό” της Pixar, μιας υπέροχης παιδικής ταινίας γεμάτη ευαισθησία και ανθρώπινα μηνύματα.
Πάντα χαμογελαστός
Έφυγε από την ζωή έχοντας χαρίσει άπειρες στιγμές γέλιου σε πολλές γενιές θεατών με μερικές από τις ατάκες του να έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στην εγχώρια pop κουλτούρα. Επηρέασε εκφραστικά και ερμηνευτικά την ελληνική λαϊκή κωμωδία. Έμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή αισιόδοξος και χαμογελαστός.
