Το συγκρότημα Κίτρινα Ποδήλατα (Γιώργος και Αλέξανδρος Παντελιάς) μας συστήθηκε δισκογραφικά για πρώτη φορά το Νοέμβριο του 2000. Η 17χρονη πορεία σκληρής δουλειάς οδήγησε τα Κίτρινα Ποδήλατα στην κατάκτηση μιας σημαντικής θέσης στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Μάλιστα, πρόκειται για μια από τις λίγες περιπτώσεις καλλιτεχνών που κατάφεραν να ξεχωρίσουν προβάλλοντας μόνο τη δουλειά τους.
Τα δύο αδέλφια, εν όψει της νέας τους δισκογραφικής δουλειάς και των επερχόμενων εμφανίσεών τους, έδωσαν στο Artic.gr και την Παναγιώτα Καραγιαννίδη μια ουσιαστική συνέντευξη, πέρα από το συνηθισμένο.
Η συνέντευξη
Παναγιώτα Καραγιαννίδη: Στην περίπτωσή σας η μουσική είναι οικογενειακή υπόθεση. Πριν γίνετε τα «Κίτρινα Ποδήλατα» ποιες ήταν οι καταβολές που σας ώθησαν στο να ακολουθήσετε την καριέρα της μουσικής;
Κίτρινα Ποδήλατα: Ξεκινήσαμε με σπουδές στο ωδείο, μια επιλογή που έγινε από τους γονείς μας έχοντας οι ίδιοι ως «απωθημένο» την ενασχόληση με τη μουσική. Αυτό συνέβη, διότι λόγω εποχών και συνθηκών δεν τα κατάφεραν. Η αίσθησή τους ότι η μουσική θα μας βοηθούσε γενικότερα σε πολλά επίπεδα, αποδείχτηκε πολύτιμη και τελικά καθόρισε όλη τη ζωή μας. Η συνέχεια πλέον ήταν στα χέρια μας. Οι κλασικές σπουδές μας, ανέδειξαν σιγά – σιγά και κάποιο ταλέντο που είχαμε στο να σκαρώνουμε και δικά μας πράγματα και να εκφραζόμαστε μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία.
Στην εφηβεία αποφασίσαμε, όπως πολλά παιδιά κάνουν, να φτιάξουμε την πρώτη κοινή μας μπάντα και με αυτή να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Απ την αρχή ήμασταν πολύ δεμένοι, είχαμε ευτυχώς κοινή αντίληψη των πραγμάτων, δουλεύαμε υπερβολικά πολύ, αφοσιωθήκαμε από νωρίς έντονα στη μουσική,χωρίς να εγκαταλείψουμε τις γενικότερες σπουδές μας, με όποιο τίμημα θα μπορούσε να έχει αυτό για την ανέμελη νιότη μας, και γενικά ήμασταν μεν ερασιτέχνες, αλλά με απόλυτη επαγγελματική νοοτροπία. Αυτό «μαγνήτισε» κοντά μας και το ενδιαφέρον ανθρώπων του χώρου αλλά και την όποια «τύχη» χρειάστηκε. Οι ίδιοι οι άνθρωποι ορίζουμε τις συνθήκες και ετοιμάζουμε το έδαφος για τις όποιες «συγκυρίες» σχεδόν για τα πάντα στη ζωή μας. Κοπιάζουμε ιδιαιτέρως πολύ για κάθε βήμα μας, για καθετί που θα μας πάει λίγο πιο μπροστά ως ανθρώπους και δημιουργούς.
Παναγιώτα: Έχετε στην πλάτη σας 17 χρόνια επιτυχίας στο χώρο της μουσικής. Τι συμβουλές θα δίνατε σε νέο καλλιτέχνη που ξεκινά δειλά την καριέρα του στην Ελλάδα της Κρίσης;
Κίτρινα Ποδήλατα: Στην προηγούμενη ερώτησή σας, μακρηγορήσαμε, όχι επειδή παρασυρθήκαμε ή κατά λάθος. Απλώς έχουμε πάντοτε έντονη την εσωτερική ανάγκη, να αναφέρουμε τα αληθινά-σημαντικά πράγματα για τους νεότερους ονειροπόλους και άξιους επόμενους δημιουργούς. Οπότε – συμπληρώνοντας τη δεύτερη πολύ σημαντική ερώτησή σας- θέλουμε να επισημάνουμε στους νέους εκκολαπτόμενους συναδέλφους, πως αυτή η εποχή θέλει ιδιαίτερη προσοχή! Βρισκόμαστε στην εποχή της «Μοναρχίας της Εικόνας», του γρήγορου, του αναλώσιμου, του… «περιτυλίγματος»! Οι Σειρήνες, είναι πλέον πάρα πολλές, είναι πολύ εντυπωσιακές εξωτερικά με πολύ γλυκό και θελκτικό «κάλεσμα».
Νέα παιδιά , με τη λογική του… «και τι έχω να χάσω» (ενώ στην πραγματικότητα οδεύουν στο να χάσουν ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό και τον προσανατολισμό τους), πέφτουν στην παγίδα νομίζοντας πως αυτή είναι πλέον η μόνη διέξοδος. Μέχρι και πολύ έμπειροι καλλιτέχνες, δημιουργοί κλπ, αψηφούν τις μελλοντικές συνέπειες και δεν προστατεύουν τα ίδια τα αποπροσανατολισμένα νέα παιδιά από όλη αυτή τη νέα βιομηχανία «στυμμένης λεμονόκουπας». Ο σωστός τρόπος σίγουρα δεν είναι το «άψε-σβήσε» και το «παρακαλώ να περάσει ο επόμενος»!
Η σωστή και υγιής διαδικασία είναι η διαρκής αναζήτηση γενικότερης και ειδικότερης γνώσης, σε ωδεία, σε σχολές, στην ίδια τη ζωή . Η «ζύμωση» και οι απαραίτητες δυσκολίες που οφείλουν όλοι οι εκκολαπτόμενοι καλλιτέχνες να ξεπεράσουν… στοιχεία που αποτελούν από μόνα τους, ένα επιπλέον «Πανεπιστήμιο». Η απόκτηση εμπειρίας, η αναγνώριση και αποκωδικοποίηση των δυσκολιών του χώρου και η επίγνωση των ψυχολογικών τους ορίων. Η πίστη στον εαυτό αλλά με βάση τις γνώσεις τους και όχι σε μια…απλή «αίσθηση ικανότητας».
Η αφιέρωση σε ό,τι προσπαθεί ο καθένας γνωρίζοντας κάθε πιθανό τίμημα. Αφήσαμε τελευταίο και σημαντικότερο την καλή σχέση και επαφή που πρέπει να έχουν με την οικογένειά τους και τους δικούς τους ανθρώπους.. να προσπαθήσουν εύκολα ή δύσκολα να τους εμπνεύσουν ως «συμμάχους» και όχι ως «αντιπάλους» στο μέτρο που είναι εφικτό. Δεδομένου πως μια καριέρα αξιολογείται στο πέρασμα του χρόνου, είναι πολύτιμο να πει κάποιος τα «όχι» πάνω στα οποία θωρακίζεται μια καριέρα.
Αυτό μπορεί να το τολμήσει μόνο ένας συγκροτημένος, μορφωμένος και καταρτισμένος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που θα έχει φροντίσει να μην είναι απλώς «έρμαιο» ενός ταλέντου ώστε να επιτρέπει να τον εκμεταλλεύονται οι «καλοθελητές», μη έχοντας ο ίδιος κάποια άλλη επιλογή. Άρα… όχι βιασύνη. Πολλή δουλειά. Διεύρυνση της γνώσης. Υπομονή κι επιμονή. Όλα τα παραπάνω ισχύουν βέβαια μόνο στην περίπτωση που κάποιος θέλει να ασχοληθεί με μια τέχνη για να την υπηρετήσει και όχι για να τη «χρησιμοποιήσει» ως μέσο για ρηχά – ματαιόδοξα μικρά ατομικά πράγματα.
Παναγιώτα: Βρίσκεστε στο studio για το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας σας; Τι ακολουθεί μετά το Vol 1 “The Acoustic Project” (2015) και το Vol 2 “The Orchestra Project”(2016);
Κίτρινα Ποδήλατα: Η τριλογία αυτή είχε σκοπό τον έντονο πειραματισμό και την πολύ διαφορετική ενορχηστρωτική προσέγγιση των τραγουδιών μας σε σχέση με αυτή που είχαμε προτείνει μέχρι σήμερα. Σκεφτήκαμε πως αν βλέπαμε το έργο μας από διαφορετική οπτική γωνία και χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά και νέα χρώματα αυτό θα μας άνοιγε νέους ορίζοντες και θα έφερνε διαφορετικές σκέψεις. Το εγχείρημα μας έχει αφήσει ήδη ικανοποιημένους. Τα… VOL.1 και VOL.2, όχι μόνο έδωσαν άλλη λάμψη σε ήδη δισκογραφημένα τραγούδια μας, άλλα γέννησαν και άλλες καινούριες συνθέσεις που πιστεύουμε πως δεν θα υπήρχαν χωρίς αυτά τα νέα ακουστικά ερεθίσματα.
Αυτός θα είναι και ο γνώμονας για την Τρίτη και τελευταία κίνηση. Μετά τον λιτό ήχο απ’ τις δυο κιθάρες. Το πάντρεμα της μουσικής μας με μεγάλη ορχήστρα, έρχεται ένα επίσης βήμα, αρκετά έξω απ τα νερά μας, που δεν πρόκειται να αποκαλύψουμε ακόμα. Δεν το αποκαλύπτουμε καθώς είναι ακόμη σε εξέλιξη… είναι το πιο απομακρυσμένο και πειραματικό από όλη την τριλογία και ευελπιστούμε να μας δώσει κι αυτό νέες εμπειρίες κλείνοντας όμορφα έναν δισκογραφικό κύκλο που… ευτυχώς, πήραμε την απόφαση να τον ανοίξουμε!
Παναγιώτα: Στην εποχή των softwares επεξεργασίας ήχου και της παραγωγής μουσικής με το πάτημα ενός κουμπιού, εσείς διαλέξατε να συμπράξετε με μια ορχήστρα και μάλιστα να ηχογραφήσετε ολόκληρο δίσκο. Αυτή η κίνηση αποτελεί απάντηση στη «σχολή» της ευκολίας ή statement για να δηλώσετε πως η ποιοτική μουσική θα συνεχίσει να παράγεται, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες που επικρατούν;
Κίτρινα Ποδήλατα: Βασικά σημαίνει πως θέλουμε να δώσουμε το «σήμα» στους νέους που μας κάνουν τη τιμή να μας παρακολουθούν, πως δε κρυβόμαστε πίσω από «δικαιολογίες» περί δυσκολίας των εποχών και των συνθηκών. Πως τολμάμε. Πως δεν επαναπαυόμαστε. Πως βρίσκουμε εύκολα ή δύσκολα τους τρόπους να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας. Χωρίς εκπτώσεις, μακριά από μίζερες λογικές και συμπεριφορές ύφεσης και ματαίωσης. Πως ρισκάρουμε ακόμη και το όποιο «κεκτημένο» μας, ώστε να καινοτομήσουμε. Ώστε να έχουμε πρόταση και άποψη σε καιρούς που πολλοί που θα περιμέναμε να στέκονται «φάροι», εντούτοις κρύβονται ή βολεύονται.
Τέλος, θέλουμε να επιμείνουμε σε μια σταθερή, ακλόνητη ηθική και φιλοσοφία. Μια φιλοσοφία άσχετα με το εν γένει κλίμα που επικρατεί τριγύρω και που μερικές φορές μας «απομονώνει» ως πεισματάρηδες, περίεργους κι ανάποδους τύπους που δε συμβιβάζονται. Το πιο εύκολο θα ήταν να μη «ταράξουμε». Να μη ρισκάρουμε. Να «ξεβολέψουμε» με πειραματισμούς και νέες προτάσεις το κοινό μας, που με κόπο χτίσαμε 17 χρόνια τώρα. Το εύκολο και αυτονόητο θα ήταν να συνεχίσουμε μια «συνταγή» που πέτυχε. Αυτό όμως δε θα ήμασταν εμείς ούτε ως άνθρωποι, ούτε ως Κίτρινα Ποδήλατα.
Παναγιώτα: Η συνεργασία σας με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ οδήγησε τα «Κίτρινα Ποδήλατα» πιο κοντά στο κλασσικό ή την Ορχήστρα στο ροκ; Τι έχετε αποκομίσει από την σύμπραξη αυτή και πόσο εξελίχθηκε ο ήχος σας, μέσα από το ταξίδι αυτό;
Κίτρινα Ποδήλατα: Η σύμπραξη με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ επιλέξαμε συνειδητά να είναι δεύτερο στη σειρά βήμα, μετά το acoustic project. Σε όλη την τριλογία θα αποτυπώνεται η «απόσταση» που πήραμε από τον γνώριμο ηλεκτρικό κιθαριστικό μας ήχο. Αυτό ξεκίνησε από την ίδια τη βάση μας ως ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε το μουσικό εαυτό μας.. Ξεκινήσαμε απ την αρχή… δυο αδέρφια με δυο κιθάρες ο ένας απέναντι από τον άλλον σε ένα δωμάτιο! Όπως ακριβώς τότε που πρωτο-ονειρευόμασταν και σχεδιάζαμε ταξίδια μακρινά.. Μόνο που.. προστέθηκαν 20 και πλέον χρόνια γνώσης, σκληρής δουλειάς και εμπειριών. 20 χρόνια ωριμότητας και καλλιτεχνικής πλέον αναζήτησης κι ευθύνης απέναντι σε ένα κοινό και μια ολόκληρη εποχή.
Εφόσον νιώσαμε -όπως λένε και οι πολύτιμοι φίλοι μας Αφοί Κατσιμίχα- πως… «τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά», προχωρήσαμε στο πλέον τολμηρό μας όνειρο (ειδικά για τις εποχές αυτές), να φτάσουμε στο άλλο άκρο. Δύο αδέρφια, που μετά από 17 χρόνια συνέπειας βγήκαν απ’ το δωμάτιό τους και πλαισιώθηκαν από μια σημαντική ορχήστρα 50 ατόμων. Η Ορχήστρα λοιπόν ρόκαρε και «γκάζωσε», ενώ τα Κίτρινα Ποδήλατα έβγαλαν την κλασική τους φύση-μελέτη πολλών ετών! Σε ένα αποτέλεσμα που πιστεύουμε πως κολακεύει και τους δύο!
Παναγιώτα: Στις εμφανίσεις σας χρησιμοποιείτε οπτικοακουστικά μέσα. Τα μέσα αυτά μάλιστα φέρνετε σε απόλυτη αρμονία με την ερμηνεία και συνολική παρουσία του συγκροτήματος στο χώρο. Τι θέλετε να επιτύχετε μέσω της χρήση τους; Πιστεύετε πως η τεχνολογία μπορεί να προσδώσει θετικά στοιχεία σε ένα Live Performance;
Κίτρινα Ποδήλατα: Ο πειραματισμός, η πρόταση καινοτομιών σε ό,τι επιχειρούμε, ήταν και είναι πάντοτε, κανόνας και ανάγκη μας. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους που αναφέραμε παραπάνω (την έμπνευση δηλαδή των νέων ανθρώπων και την ενίσχυση του «σήματος» των μηνυμάτων μας) οι ζωντανές μας εμφανίσεις ως προέκταση της δισκογραφικής μας δραστηριότητας, είναι ιδιαιτέρως προσεγμένες. Προσπαθούμε να επιχειρούμε συναυλιακά, στο μέγιστο δυνατό επίπεδο. Τηρουμένων πάντα φυσικά, των αναλογιών, των δεδομένων και των δυνατοτήτων των εποχών. Και δεν αναφερόμαστε απαραίτητα μόνο στην πολύ-χρησιμοποιημένη οικονομική κρίση, αλλά στην ηθική εν γένει κρίση των ανθρώπων. Δεν είναι η Ελλάδα και η πιο εύκολη χώρα για να καινοτομήσει κάποιος. Χωρίς βέβαια να του τη «πέσουν» όσοι δε μπορούν να το κάνουν ξέρετε.. Ειδικά όταν κάποιος προσπαθεί να συνδυάσει το υψηλότερο δυνατό επίπεδο με το ελάχιστο οικονομικό αντίτιμο. Αυτό ενοχλεί γενικώς…
Αμιγώς καλλιτεχνικά πάντως, πιστεύουμε πως, η μετρημένη και αισθητικά αρμονική χρήση της τεχνολογίας. Αυτή που δεν επισκιάζει αλλά συμπληρώνει και ενισχύει συγκινησιακά την ουσία (τα ίδια τα τραγούδια) φέρνει το απόλυτο αποτέλεσμα. Ειδικά για όποιον θέλει να «εισχωρήσει» βαθύτερα στις αλήθειες και τη δυναμική των τραγουδιών. Εν έτει 2017, όλο αυτό που παρουσιάζουμε στις εμφανίσεις μας, το οποίο, σε πολλούς φαίνεται μεγαλεπήβολο, δύσκολο ή ακατόρθωτο, ειλικρινά για εμάς, είναι απλώς αυτονόητο «χρέος». Χρέος απέναντι στη μουσική μας και στους εαυτούς μας. Κυρίως όμως, στο κοινό που μας κάνει την τιμή να μας πιστεύει και να μας ακολουθεί μακριά από τα πολλά «φώτα» και τις «βιτρίνες».
Παναγιώτα: Που μπορούμε να σας βρούμε αυτήν την περίοδο;
Κίτρινα Ποδήλατα: Άμεση, πολύ σημαντική συναυλία, είναι η επί σκηνής πλέον, σύμπραξη με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Στη συναυλία θα συμμετέχει και ο παγκοσμίου φήμης κιθαριστής Al Di Meola στο θέατρο «Παλλάς» το Σάββατο 29 Απριλίου! Εκεί θα παρουσιάσουμε το “orchestra project” στο σύνολό του και θα ερμηνεύσουμε και άλλα αγαπημένα τραγούδια σπουδαίων συνθετών.
Αμέσως μετά ακολουθούν μέσα στον Μάιο, επίσης πολύ σπουδαίες και τιμητικές για εμάς εμφανίσεις. Ο λόγος για την εμφάνιση με την ορχήστρα Μίκη Θεοδωράκη. Πρόκειται για μια ακόμη πολύ ιδιαίτερη σύμπραξη στο μουσικό στέκι του Πειραιά «Κρεμλίνο». Στη συνέχεια η μπάντα μας ξεκινάει το “energy tour” 2017 με δυναμικές καλοκαιρινές συναυλίες σε όλη τη χώρα!
Links: Επίσημη Ιστοσελίδα, Facebook Page, Youtube Channel
