Η Κατερίνα Μαυρογεώργη είναι ένα πλάσμα εξαιρετικά ταλαντούχο, με καλλιτεχνικές ανησυχίες και μεράκι για δουλειά που φαίνεται σε κάθε ρόλο που ερμηνεύει. Συμμετείχε στο κινηματογραφικό “Bank Bang”, στους “Δύο Ευγενείς από τη Βερόνα” σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, αλλά και σε πολλές άλλες παραστάσεις, μεταξύ των οποίων “Οι Πτυχιούχοι” που είδαμε το χειμώνα στο 104 σε σκηνοθεσία Βάσιας Ατταριάν. Η εκφραστικότητα, σε συνδυασμό με την υποκριτική της δεινότητα συνθέτουν το πορτρέτο μίας νέας, αλλά πολλά υποσχόμενης παρουσίας στον χώρο της υποκριτικής. Αυτή την περίοδο, συμμετέχει στην μουσικοθεατρική παράσταση “Μόνον ωραία”, η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα της ζωής της γιαγιάς της. Η Δανάη Επιθυμιάδη, η Κατερίνα Μαυρογεώργη και ο Φώτης Καραμπάς αφηγούνται μία πραγματική ιστορία αγάπης, περιπλανιούνται ανάμεσα στις δεκαετίες από το ’30 ως το ’70  και τραγουδούν για αυτό το μυστήριο πράγμα που όταν το βρεις δεν το ξαναχάνεις ποτέ. 

Η μουσικοθεατρική παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του τρίτου αφιερώματος στο βινύλιο στο Soirée de Votanique. Η Κατερίνα Μαυρογεώργη μας μιλά για την εμπειρία της συγκεκριμένης παράστασης και τη σημασία που έχει για την ίδια…

 

Λυδία: –Πώς ξεκίνησε η ιδέα γι’ αυτή την παράσταση;

Κατερίνα: –Πριν μερικά χρόνια η μητέρα μου, μου έδωσε ένα κείμενο το ημερολόγιο της γιαγιάς μου. Μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον , διότι η γιαγιά που γνώρισα εγώ ήταν πολύ μακριά από αυτό το νεαρό ερωτευμένο και οξύθυμο πλάσμα που αποκαλύπτει τον κόσμο του στο ημερολόγιο. Επίσης το κείμενο έχει κρυμμένο μέσα του κάτι το παραστατικό, δεν είναι συνηθισμένος γραπτός ημερολογιακός λόγος, οι ρυθμοί του καθώς και ελλειπτική ,σχεδόν ποιητική γραφή που επέλεξε η γιαγιά το καθιστούν ιδιαίτερο.

Λυδία: –Η παράσταση βασίζεται σε βιογραφικά στοιχεία της οικογένειας σου. Μίλησέ μου γι’αυτά.

Κατερίνα: –Τα βιογραφικά στοιχεία που αποκαλύπτονται στο κείμενο, έχω πάψει να τα βλέπω ως τέτοια. Πιστεύω ότι με ένα τρόπο είμαστε όλοι μυθιστορηματικά πρόσωπα, από την στιγμή που ζούμε, αγαπάμε, πονάμε , θυμώνουμε, έχουμε όλοι ιστορίες άξιες να τις διηγηθούμε. Τα πρόσωπα του ημερολογίου λοιπόν, παρόλο που είναι συγγενείς μου, έχουν μετουσιωθεί σε δραματικά πρόσωπα, ήρωες μιας ιστορίας που μιλάει από μόνη της.

Λυδία: –Στην παράσταση γίνεται αναφορά στις δεκαετίες από το ’30 ως το ’70. Τι ιδιαίτερο θεωρείς πως χαρακτηρίζει τις δεκαετίες αυτές;

Κατερίνα: –Στις δεκαετίες αυτές, άλλαξαν πολλά,πολλά πράγματα. Μόλις τελείωνε ένας παγκόσμιος πόλεμος και σε λίγο θα ξεκινούσε ο δεύτερος. Μιλάμε για σαράντα χρόνια πολιτικής, τέχνης, μόδας. Μουσικής, επιστήμης… Αυτό που υποψιάζομαι, είναι το ότι τότε οι άνθρωποι ζούσαν την ζωή τους λίγο πιο έντονα, λίγο πιο ολοκληρωμένα. Ό,τι έκανες μετρούσε, είχε βαρύτητα, τώρα μπορείς να πεις, να κάνεις, να φας να δεις τα πάντα, έχει αλλάξει ο τρόπος που εγγράφεται μέσα μας η ιστορία.

Λυδία: –Με ποιο κριτήριο επιλέχθηκαν τα τραγούδια της παράστασης και ποια η σημασία τους για την ίδια την παράσταση;

Κατερίνα: –Ο Φώτης, η Δανάη και εγώ μαζί και με την βοήθεια από άλλους φίλους μας όπως η Βάσια Ατταριάν, φτιάξαμε μια τεράστια συλλογή με τραγούδια από τα 30ς ως τα 70ς, ελληνικά και ξένα, που θεωρούσαμε ότι συνδέονται με το κείμενο είτε περιγραφικά είτε αντιστικτικά. Από αυτά διαλέξαμε με μεγάλη ειλικρίνεια αυτά που μας άρεσαν περισσότερο, ενισχύοντας έτσι το προσωπικό του στοιχείο ο καθένας και χαλαρώνοντας λίγο την σύνδεση «κείμενο-τραγούδι που φωτίζει το κείμενο». Η παράσταση δεν είναι μόνο αφιέρωμα στην γιαγιά μου σε καμία περίπτωση, τα τραγούδια λοιπόν καλύπτουν την ανάγκη μας να ξεφύγει λίγο το πράγμα, να ζωντανέψει , να γίνει live ,συναυλία, να μοιραστούμε και κάτι δικό μας, προσωπικό.

Δανάη Επιθυμιάδη, Κατερίνα Μαυρογεώργη και Φώτης Καραμπάς-Φωτογραφία: Αλίνα ΛέφαΛυδία: –Ο βιογραφικός χαρακτήρας της παράστασης σε δυσκόλεψε στην προσέγγιση του ρόλου σου;

Κατερίνα: –Καθόλου. Όπως ανέφερα και πριν, από την στιγμή που η γιαγιά μεταμορφώνεται σε ρόλο, γίνεται η ηρωίδα μας και αυτό δημιουργεί μια απενοχοποίηση, μια αναγκαία απόσταση, χωρίς να στραγγίζονται τα συναισθήματα φυσικά.

Λυδία: –Τι είναι τελικά «αυτό το μυστήριο πράγμα που όταν το βρεις δεν το ξαναχάνεις ποτέ»;

Κατερίνα: –Αυτό απαντιέται-ελπίζω –στην παράσταση την ίδια! Θα ήταν ζαβολιά να σου το αποκαλύψω. Πάντως , επειδή κι εμείς κάθε μέρα που παίζουμε καταλαβαίνουμε όλο και περισσότερα πράγματα για το έργο και για το τι αντίκτυπο έχει στου θεατές μας, μπορώ να σου πω το εξής: Είναι δύσκολο, είναι πολύ δύσκολο να ολοκληρωθούμε σαν άνθρωποι, είτε πρόκειται για έναν επιστήμονα του σήμερα, είτε για μια γιαγιά του 70.

Λυδία: –Για ποιους λόγους θα πρότεινες την παράσταση «Μόνον ωραία»;

Κατερίνα: –Γιατί πράγματα γνωστά και συνηθισμένα μέσα από μια ιδιαίτερη και αυθεντική γραφή γίνονται υπέροχες ιστορίες, σαν κι αυτές που όλοι ζούμε καθημερινά.

 

Πληροφορίες παράστασης

Συντελεστές

  • Πιάνο, τραγούδι, αφήγηση: Φώτης Καραμπάς
  • Τραγούδι, αφήγηση: Κατερίνα Μαυρογεώργη & Δανάη Επιθυμιάδη
  • Κείμενα: Κατερίνα Σφακιαννάκη, Κατερίνα Μαυρογεώργη και άλλοι…
  • Φωτογραφίες: Αλίνα Λέφα

Παραστάσεις

  • 20 Μαϊου έως 4 Ιουνίου 2013

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

  •  Κάθε Δευτέρα & Τρίτη, στις 21:00

Διάρκεια

  •  60 λεπτά

Εισιτήριο

  •  Προαιρετική συνεισφορά

Θέατρο

  • Soirée de Votanique

Διεύθυνση

  • Καστοριάς 37 – Βοτανικός

Τηλέφωνο κρατήσεων

  • 2103471401

 

 

 

 

 

 

Προηγούμενο άρθροΓιορτή επιστήμης στην παραλία Καλλιθέας
Επόμενο άρθροZaz και Μαριέττα Φαφούτη στο Θέατρο Λυκαβηττού
Λυδία Τριγώνη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών και του μεταπτυχιακού προγράμματος «Λογοτεχνία, Πολιτισμός και Ιδεολογία», με ειδίκευση στο θέατρο. Ασχολείται με τη μετάφραση θεατρικών έργων, εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη και αρθρογραφεί στο Artic.gr από το 2012.