Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα, δύο ιστορίες από τη συλλογή διηγημάτων της Λένας Κιτσοπούλου, Το μάτι του ψαριού, στο θέατρο Σταθμός. Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος επιλέγει και δίνει θεατρική πνοή στα πρόσωπα της Κιτσοπούλου και οι δυο ήρωες, τόσο ξένοι αλλά και τόσο γνωστοί μεταξύ τους, ζουν πραγματικά, δρουν από σκηνής και κραυγάζουν εγκλωβισμένοι  στην αστική και θλιβερή πραγματικότητα που τους συνθλίβει. Ονειρεύονται την αλλαγή, την ελπίδα και τη νέα ζωή, αλλά η ματαίωση καιροφυλακτεί στην αντανάκλαση του καθρέφτη.

Ητανε τρομερό εκείνο το ψάρι που κάπνιζε μέσα στο ταψί. Που του είχανε χώσει το τσιγάρο στο στόμα, για να δούνε τα παιδιά πόσο φρέσκο ήτανε. Σπαρταρούσε ακόμη, τίναζε την ουρά του, κοίταζε αυτούς τους ανθρώπους με το γουρλωτό του μάτι και κάπνιζε. Το τσιγάρο μεταμόρφωνε το ψάρι σε άνθρωπο. Σαν άνθρωπος κάπνιζε το ψάρι. Άνθρωπος με ψαρίσιο σώμα, χωρίς λαιμό. Αλλά άνθρωπος. Κάπνιζε το ψάρι μέσα στο ταψί και ανοιγόκλεινε τα λέπια του. (Το μάτι του Ψαριού, Λένα Κιτσοπούλου, 2015).

Υπάρχουν  Καραφλομπέκατσοι και Σπυριδούλες;

Οι χαρακτήρες της Λένας Κιτσοπούλου ζουν ανάμεσα μας. Κατοικούν στο διπλανό διαμέρισμα, μας πουλούν τσιγάρα, ποζάρουν στη βιτρίνα με τα καινούρια μας ρούχα, οδηγούν προς τον επόμενο προορισμό μας μέσα στο κίτρινο ταξί και πάνω απ’όλα μπορούν και κρύβονται πίσω από κάθε δική μας σκιά, σα να την οικειοποιούνται, ξεγελώντας και βαθαίνοντας το κενό μεταξύ της εικόνας του εαυτού και της εικόνας του καθρέφτη.  Η ζωή τους μοιράζεται μεταξύ επιθυμιών και φόβων, καθώς προσπαθούν για μια καλύτερη εκδοχή της, ενώ την ίδια στιγμή σπαράσσονται από το τραύμα που μόλις πριν λίγο τα κατέστρεψε όλα. Όσο νομίζουν πως καταφέρνουν να βρουν το δρόμο για την αισιόδοξη πλευρά, ταυτόχρονα χάνουν την έξοδο και επιστρέφουν στην αρχή. Μια αέναη ανακύκλωση της απελπισίας χωρίς την τραγική της επιφάνεια, αλλά, αντίθετα, με όλο το βάρος της σαρκαστικής της ύπαρξης.

Λίγα λόγια για τις ιστορίες, επι σκηνής Σταθμού

Ο Καραφλομπέκατσος είναι ένας πενηντάχρονος αφανής μουσικός που αποφασίζει να αλλάξει σπίτι και ζωή μετά από έναν επώδυνο χωρισμό. Η Σπυριδούλα είναι η προσωποποιημένη ζήλια ενός νεαρού προς τον κατά πολύ μεγαλύτερο εραστή του, όταν ανακαλύπτει πως τον απατά. Αλλά είναι και πολλά περισσότερα. Ήρωες καθημερινοί που μας αφηγούνται στιγμές από τη ζωή τους πριν, προσπαθώντας να φτάσουν στη ζωή μετά. Μέσα από τα στενά όρια των κλειστοφοβικών διαμερισμάτων τους, περιγράφουν εικόνες και δημιουργούν σχήματα που τους συνδέουν τόσο όσο τους απωθούν. Μετέωροι ανάμεσα στην απελπισία και την απόφαση, ακολουθούν την πορεία προς τη μόνη έξοδο που βλέπουν, αφήνοντας εμάς στο βάθος να παρακολουθούμε ως ηδονοβλεψίες γείτονες από το απέναντι μπαλκόνι τη συντριβή ολόκληρης της μικροαστικής κουλτούρας του σήμερα.

Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης
Ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης σε στιγμιότυπο από την παράσταση (Φωτογραφία: Νίκος Πανταζάρας)
Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα: Η παράσταση του Κωνσταντίνου Μάρκελλου.

Το χειμαρρώδες κιτσοπούλειο κείμενο έχει αίμα και μυώνες θεατρικούς.  Η ορμή του η δραματική και το ύφος του το πλήρες ποιοτήτων και εντάσεων, σε συνδυασμό με την πλούσια εικονοποιϊα, συνθέτουν ένα περιβάλλον καθαρά θεατρικό και προσεκτικά δομημένο. Με άλλα λόγια, η δραματολογική επεξεργασία και μεταφορά του λογοτεχνικού λόγου σε θεατρικό, δε συνακολουθείται από πυκνά εμπόδια και δυσχέρειες. Μόνη παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η αφηγηματικότητα των μονολόγων. Λόγω της ανάγκης απεύθυνσης κάθε κειμένου όταν αναφερόμαστε στη θεατρική σύμβαση, είναι εύκολο μεν να διαβάσουμε ως αναγνώστες  τις σκέψεις ενός προσώπου αλλά δύσκολο δε να τις ακούμε και να τις βλέπουμε ως θεατές, ώστε να πειστούμε απόλυτα πως πρόκειται για ηχηρές εξομολογήσεις στον εαυτό.

Η τελευταία σημείωση ήταν ίσως και η μόνη παραφωνία της παράστασης του Κωνσταντίνου Μάρκελλου, καθώς δε φάνηκε σε σημεία να λαμβάνεται υπόψη, με συνέπεια να χάνει σε δραματικότητα και παραστατική δύναμη το κατά τ’ άλλα καλό σκηνικό αποτέλεσμα.

«Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα αλλάζουν δέρμα και σχήμα, για να μας διδάξουν πως το να κοιτάμε μέσα μας με θάρρος είναι η μόνη απάντηση στην απελπισία.»

Ακόλουθο των παραπάνω φάνηκε στο πρώτο μέρος του Καραφλομπέκατσου. Ο κατά τ’άλλα ικανός και σωστός Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης θα ήταν πιο ειλικρινής και εσωτερικός, αν ο λόγος του δεν είχε τόσο επιφανειακά ακολουθήσει τη ροή του πεζού κειμένου. Συγκεντρωμένος και σωματικά συνεπής, απέδωσε χωρίς περιττές κινήσεις και σχόλια κάθε στιγμή και χρώμα της φέτας από τη ζωή του Δημήτρη Καραόλη.

Από την άλλη, η Ελένη Στεργίου ήταν από την αρχή πιο μέσα στα όσα η ηρωίδα της ήθελε να φωνάξει. Ακολουθώντας μια Αλμοδοβαρική αισθητική, η φλογερή περσόνα, κλιμακούμενης έντασης και ποιοτήτων, συνέθεσε μια ολόκληρη παράσταση μέσα και έξω από το θεατρικό χώρο, πείθοντας και ξεγελώντας μας για όσα τραγικά περιγράφει με αυτοσαρκαστική διάθεση.

Ο Γιώργος Βαφιάς υπέγραψε την ενδυματολογία και τη σκηνογραφία, εμπνευσμένα και δημιουργικά. Φώτισε πλευρές των χαρακτήρων και των χώρων, σχηματίζοντας με απλούς τρόπους εικόνες απαραίτητες για τη σκηνική πραγμάτωση των διηγημάτων. Ακόλουθα των παραπάνω δομήθηκε και ο καίριος φωτισμός της Μελίνας Μάσχα, ενώ η μουσική του Γιώργου Κασαβέτη συμπλήρωσε ηχητικά το καλλιτεχνικό σύνολο.

Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα αλλάζουν δέρμα και σχήμα, για να μας διδάξουν πως το να κοιτάμε μέσα μας με θάρρος είναι η μόνη απάντηση στην απελπισία.

Συντελεστές παράστασης Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα

  • Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
  • Σκηνικά | Κοστούμια: Γιώργος Βαφιάς
  • Σχεδιασμός Φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
  • Μουσική: Γιώργος Κασαβέτης
  • Σχεδιασμός Ήχου: Μανώλης Ανδρεάδης
  • Επιμέλεια Κίνησης: Βαγγέλης Πιτσιλός
  • Κατασκευή Σκηνικών: Γαβριήλ Τσακλίδης
  • Μακιγιάζ: Ήρα Σ. Μαγαλιού
  • Φωτογραφίες: Στέφανος Σάμιος
  • Παραγωγή: This Famous Tiny Circus theater group
  • Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Ελένη Στεργίου
  • Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού
Πληροφορίες Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα

  • Τοποθεσία: Θέατρο Σταθμός
  • Διεύθυνση: Βίκτωρος Ουγκώ 55 (Αθήνα) (ΜΕΤΡΟ: Μεταξουργείο)
  • Ημέρες & ώρες παραστάσεων: κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15 (έως τη Τρίτη 3 Απριλίου 2018)
  • Την Τρίτη 27 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, στις 21.15: Μειωμένη τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ (Γενική Είσοδος)
  • Τιμές Εισιτηρίων: 8 έως 12 ευρώ
  • Τηλέφωνο Ταμείου: 211 4036322
  • Διάρκεια: 90΄
  • Official SiteFacebookFacebook of the Group

–Βία: Καθόλου

–Γυμνό: Πολύ

 

Διαβάστε περισσότερες Θεατρικές κριτικές εδώ

 

 

Προηγούμενο άρθροΟι Κωνσταντίνος Παράσης και Παύλος Παυλίδης «τέμνονται» στο Σημείο Β
Επόμενο άρθροΗ Αγγελική Τουμπανάκη παραχωρεί συναυλίες στο Ί. Μιχάλης Κακογιάννης
Μαρία Στέλλα Μπινίκου
Απόφοιτη Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων (κατεύθυνση Ψυχολογίας) και Θεατρικών Σπουδών, της Σχολής Καλών Τεχνών, στο Ναύπλιο. Φοιτήτρια στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές», του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου.