Η NEW STAR  διοργανώνει αφιέρωμα στο σπουδαίο σκηνοθέτη και οραματιστή Ζαν Κοκτώ, με δύο από τις καλύτερες ταινίες του, «Το Αίμα του Ποιητή» και «Η Διαθήκη του Ορφέα» που θα προβληθούν την Κυριακή 8 Νοεμβρίου στην Αλκυονίδα, στις 12:00 και 13:00 αντίστοιχα.

Οι ταινίες του Αφιερώματος Ζαν Κοκτώ

Το Αίμα του Ποιητή, Αλκυονίδα, 12:00

Η ταινία «Το Αίμα του Ποιητή» είναι χωρισμένο σε επεισόδια, κάποια από αυτά ενώνονται, κάποια όχι. Πιθανώς το πιο γνωστό είναι αυτό που απεικονίζει ένα διάσημο ποιητή ο οποίος προχωρώντας σε ένα διάδρομο ξενοδοχείου, σταματάει στις πόρτες των δωματίων και κοιτάζει μέσα από τις κλειδαρότρυπες. Αντικρίζει μια σειρά από tableaux vivants.  Ένας από αυτούς δείχνει ένα παιδί  που βασανίζει την κουβερνάντα του σκαρφαλώνοντας στον τοίχο. Ένας άλλος μια ομάδα Μεξικανών τυφεκιοφόρων που σκοτώνουν το θύμα τους μόνο και μόνο για να επανέλθει στη ζωή με μια αναπήδηση. Ο τρίτος, ένα σκοτεινό χώρο μέσα στον οποίο ένας άνδρας και μια γυναίκα γράφουν παρατηρήσεις ο ένας για τον άλλο ενώ αγκαλιάζονται.

Η ταινία είναι ταυτόχρονα επανάληψη και νέα αρχή για τον δημιουργό του. Αν ειδωθεί στα πλαίσια της προηγούμενης δουλειάς του Ζαν Κοκτώ, μπορεί να θεωρηθεί ανθολογία από αγαπημένα του θέματα και σκηνές, περιλαμβάνοντας καθρέφτες (ναρκισσισμός), μάτια (ηδονοβλεψία), αγάλματα (κλασικισμός), πόρτες (τα όρια ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους) και αίμα (τα βάσανα του καλλιτέχνη). Επίσης η ταινία εμπεριέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία καθώς και αναφορές στις προηγούμενες δουλειές του. Άλλες προφανείς, (ο χιονοπόλεμος από τα «Τρομερά παιδιά»), και άλλες κωδικοποιημένες, (η μαγική «μεταφορά» του ποιητή σε παράλληλους κόσμους). Αν ειδωθεί στα πλαίσια της μετέπειτα καριέρας του, μπορεί να θεωρηθεί τετράδιο σημειώσεων για μελλοντικές ταινίες, καθώς πολλές από τις τεχνικές οι οποίες αργότερα έγιναν σήμα κατατεθέν του Ζαν Κοκτώ δοκιμάστηκαν εδώ για πρώτη φορά. Η χρήση της αργής και της ανάποδης κίνησης, η ύπαρξη αφηγητή, και το πιο γνωστό εφέ της ταινίας, το χτίσιμο των τοίχων στο πάτωμα του στούντιο.

Το Αίμα του Ποιητή / Le Sang d’un Poète / The Blood of a Poet

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Ζαν Κοκτώ (Jean Cocteau)

Μουσική: Georges Auric

Πρωταγωνιστούν: Enrique Rivero, Elizabeth Lee Miller, Pauline Carton, Odette Talazac

Έτος: 1930

Διάρκεια: 55’ Ασπρόμαυρο

IMDB

Ζαν Κοκτώ – Αφιέρωμα στην Αλκυονίδα
Η NEW STAR παρουσιάζει τον μεγάλο οραματιστή μιας παγκόσμιας γλώσσας της τέχνης και πρόδρομο του νέου κύματος του κινηματογράφου, Ζαν Κοκτώ

Η Διαθήκη του Ορφέα, Αλκυονίδα, 13:00

Ένας ποιητής του 18ου αιώνα ταξιδεύει στο χρόνο αναζητώντας τη θεία επιφοίτηση. Σε μια μυστηριώδη χώρα συναντά συμβολικούς χαρακτήρες όπως ο Οιδίποδας, η Ευρυδίκη και ο Ορφέας οι οποίοι επιφέρουν το θάνατο και την ανάστασή του. Ο Ζαν Κοκτώ επέστρεψε με αυτή την ταινία στην κινηματογραφία για να δώσει ένα τέλος στην καριέρα του. «Με ύστερη γνώση», γράφει το 1961, «μπορώ να δω ότι η ταινία δεν είναι ακριβώς ταινία, αλλά κάτι που μου προσέφερε τα μόνα μέσα για να εκφράσω τα πράγματα που κουβαλάω μέσα μου».

Στην ταινία «Η Διαθήκη του Ορφέα», ο Ζαν Κοκτώ παίζει τον εαυτό του, χωρίς να κρύβεται πλέον πίσω από φανταστικούς χαρακτήρες, ως ταξιδευτής που τριγυρίζει σε ένα τόπο συντεθειμένο από τις προηγούμενες δουλειές του. Στον πραγματικό κόσμο ο δημιουργός συχνά «έχανε τον εαυτό του» μέσα στο δικό του φανταστικό κόσμο, για παράδειγμα όταν έπαιρνε όπιο ή βρισκόταν στο κινηματογραφικό πλατό. Κατά τη διάρκεια της ταινίας «Η πεντάμορφη και το τέρας» έγραψε: «Ζω σ’ έναν άλλο κόσμο, ένα κόσμο όπου ο χρόνος και ο χώρος είναι ολοκληρωτικά δικοί μου. Τώρα ζω χωρίς εφημερίδες, γράμματα, τηλεγραφήματα, χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο».

Ο χαρακτήρας του Ζαν Κοκτώ στην ταινία κυριολεκτικά χάνει τον εαυτό του μέσα στο δικό του μυθικό κόσμο. Η δράση ξεκινάει σε ένα κινηματογραφικό σετ, αποκαλύπτοντας από την πρώτη στιγμή τη μεταφυσική ταυτότητα της ταινίας.

Η Διαθήκη του Ορφέα / Le testament d’Orphée / Testament of Orpheus

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Jean Cocteau

Μουσική: George Auric

Πρωταγωνιστούν: Jean Cocteau, Edouard Dermithe, Alice Heyliger, Jean Marais, Brigitte Morisan, Francois Perier

Έτος: 1960      Διάρκεια: 79’ Ασπρόμαυρο

IMDB

Υποψήφιο για BAFTA καλύτερης ταινίας το 1961

Προηγούμενο άρθροΘωμάς Ιωάννου: Πολυεστιακό βλέμμα
Επόμενο άρθροΒαγγέλης Γερμανός – Σε μια ατέλειωτη παρτίδα
Άννα Μεντζελοπούλου
Κατοικεί στην Αθήνα. Αγαπά τα ηλιόλουστα πρωινά και τα ταξίδια. Της αρέσει να ακούει ιστορίες, να κάνει βόλτες και να φωτογραφίζει.