Στον Πολυχώρο Διέλευσις παρουσιάζεται η παράσταση «Η νοσταλγία ενός ρεμπέτη», ένα ταξίδι που συνδυάζει ζωντανή μουσική και παντομίμα στις 12 και 26 Νοεμβρίου.

Ιστοριογραφία της ρεμπέτικης και λαϊκής μας μουσικής με συνδυασμό παντομίμας και ζωντανής μουσικής με την συνάντηση των ηθοποιών της ομάδας θεάτρου δρόμου «Παίζω-Δρόμος» και του ρεμπέτικου σχήματος «οι Παραπεταμένοι».
Η ιστορική συνάντηση δύο μουσικών ειδών, λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής: το Πειραιώτικο και το Σμυρναίικο, από την οποία θα γεννηθεί το ρεμπέτικο.
Η συνάντηση, μέσα στην παράσταση «Η νοσταλγία ενός ρεμπέτη», του νεαρού Πειραιώτη ρεμπέτη και της τσαχπίνας Σμυρνιάς, η οποία συμβολίζει το κράμα των δύο ειδών.
Η συνάντηση ενός μουσικού είδους και μίας σελίδας της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας. Από το 1920 έως τη δεκαετία του 1960, το ρεμπέτικο τραγούδι ακολουθεί τις περιπέτειες και τα πάθη της χώρας στο πρώτο μέρος του 20ου αιώνα:
Μικρασιατική καταστροφή, δικτατορία του Μεταξά, κατοχή, Εμφύλιος…

Λίγα λόγια για τους “Παραπεταμένους”

Πάνε κοντά δέκα, περίπου, χρόνια που ξεκίνησε τη πορεία της η μουσική συντροφιά των «Παραπεταμένων». Κοινός τόπος η αγάπη για το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι γενικότερα. Παρακολουθώντας, στο μέτρο του δυνατού, τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα πιστεύουμε ότι η γλώσσα της μουσικής είναι ενιαία και δεν γνωρίζει φραγμούς και τεχνητά εμπόδια, φτάνει να παράγεται με συνέπεια και ήθος.
Η επιλογή μας να παίζουμε ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια στηρίζεται στην απόφασή μας να διασκεδάζουμε και να χαιρόμαστε πρώτα εμείς οι ίδιοι, γιατί αισθανόμαστε πιο οικεία και φιλικά με τις καταβολές αυτού του αστικού μουσικού είδους.
Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε ιστοριογραφία του ρεμπέτικου τραγουδιού, δεν θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει ότι το ρεμπέτικο και κατ’ επέκταση το λαϊκό τραγούδι αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέρος της εθνικής μας μουσικής με επιρροή από την Εκκλησιαστική μουσική, τα μακάμια (κλίμακες) της Ανατολής, τη δυτική μουσική, όπως αυτή παίζονταν στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας, με ιδιαίτερη έμφαση στη Πόλη και τη Σμύρνη και φυσικά από την Ελληνική μουσική παράδοση. Μια σκυταλοδρομία που ο κάθε συντελεστής της πρόσθεσε το δικό του ύφος στη διαδρομή.
Μέλημά μας να παίζουμε σωστά και να διατηρούμε το ύφος και το ήθος των τραγουδιών, χωρίς μιμητισμούς και υπερβολές, χρησιμοποιώντας τα εκφραστικά μας μέσα, με όσο πιο απλό τρόπο γίνεται.
Είμαστε «Σπιτικοί Μουσικοί» διατηρώντας το προνόμιό μας να παίζουμε τη μουσική μας όταν θέλουμε, όπου θέλουμε, σε όποιους θέλουμε. Σε μια εποχή που οι “ειδικοί” δημιουργούν άθλια διασκεδαστικά πρότυπα, οι “Παραπεταμένοι” προσπαθούν πρώτα απ’ όλα να διασκεδάσουν τους εαυτούς τους και τους φίλους τους, παίζοντας, τραγουδώντας και προσπαθώντας να πείσουν και άλλους να πάρουν στα ίδια τους τα χέρια τη προσωπική τους διασκέδαση.
Πιστεύουμε ότι όλοι/ες μπορούμε να συμμετέχουμε έχοντας τον κύριο λόγο στη διασκέδασή μας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Jean-Jacques Tesson
Ηχοληψία-Φωτισμός: Καράμπαμπα Φωτεινή
Κοστούμια: Francoise Dangon

Παίζουν (ηθοποιοί και μουσικοί) με αλφαβητική σειρά:

Αναστοπούλου Φραντζέσκα, Ασκάρογλου Γιάννης, Κούστας Γιώργος, Μακρή Εύα, Μακρής Γιώργος, Πετεινού Ελένη, Στρούλιου Ρένα, Tesson Jean-Jacques, Τσόπελας Κώστας, Χαρατσής Γιώργος

*Το τραγούδι «η Τσουλάρα», με μουσική του Ισίδωρου Πάτερου και στίχους Γιώργου Μακρή, σηματοδοτεί την αλλαγή του μουσικού ύφους που επήλθε σταδιακά μέσα από τις νέες διασκεδαστικές ανάγκες…. της μεσοαστικής κοινωνίας.

«Η νοσταλγία ενός ρεμπέτη»
Πληροφορίες:
  • Ημέρες: Σάββατο 12 και Σάββατο 26 Νοεμβρίου (και σε δύο ακόμη ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν άμεσα)
  • Ωρα: 21:00
  • Είσοδος ελεύθερη με προαιρετική συνεισφορά
  • Τοποθεσία: Πολυχώρος Πολιτισμού “διέλευσις” Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη, 112 56, ΑΘΗΝΑ
  • Τηλ.: 210 86 13 739 / E-mail: info@dieleusis.gr / URL: www.dieleusis.gr
Προηγούμενο άρθρο«Bob Dylan 1962-2001» σε μετάφραση Γιώργου Ίκαρου Μπαμπασάκη
Επόμενο άρθροΒασιλική Καρακώστα Ίδρυμα Θεοχαράκη, Πέμπτη 20 Οκτωβρίου