Η Ιόλη Ανδρεάδη είναι ένα από «όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» που χαίρεται να συναντά κάποιος στο σημερινό θεατρικό τοπίο. Χτίζοντας με οξυδέρκεια και λιτότητα μια σύγχρονη σκηνική γλώσσα, διατηρεί μία καθαρή και σημαίνουσα σκηνοθετική γραμμή που ευδοκιμεί σταθερά τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας. Σπούδασε σκηνοθεσία στη RADA και στο King’s College London, είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Πολιτιστική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η ίδια έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 25 παραγωγές σε Αθήνα, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Βερολίνο, Ρώμη και Νέα Υόρκη.

Η πολυπράγμων Ιόλη Ανδρεάδη μιλά στο Artic.gr για τις παραστάσεις με τις οποίες καταπιάνεται τη συγκεκριμένη περίοδο, Το Βασίλειο της Γης του Τένεσι Ουίλιαμς που παρουσιάζεται στο Θέατρο Olvio και το Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, τη σχέση της με τη συγγραφή και τους μελλοντικούς της σκηνοθετικούς στόχους.

Λυδία: – «Το Βασίλειο της Γης» είναι ένα έργο της ύστερης περιόδου γραφής του Ουίλιαμς. Ποια χαρακτηριστικά της περιόδου αυτής παρατηρούνται στο εν λόγω έργο και σου κέντρισαν το ενδιαφέρον;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Τα έργα του Ουίλιαμς από τη Νύχτα της Ιγκουάνα και μετά θεωρούνται τα ύστερά του. Χαρακτηρίζονται από το πείραμα της φυγής από το ρεαλισμό και από μια μεγάλη τόλμη στη μορφή τους, που ξεφεύγει από ό,τι συνηθίζεται στην εποχή και δεν αρέσει στους κριτικούς, οι οποίοι γράφουν πως «αυτός δεν είναι αυθεντικός Ουίλιαμς». Τα έργα του αυτά συνέπεσαν και με τον αποχωρισμό του από τη μεγάλη σχέση της ζωής του, το Φρανκ Μέρλο, ο οποίος φαίνεται πως είχε φέρει ισορροπία στη ζωή του.

Το θάνατο του συντρόφου του ακολουθεί δεκαετής κατάθλιψη και το 1969, ένα χρόνο αφότου γραφτεί το «Βασίλειο της Γης», νευρικός κλονισμός που ακολουθεί τρίμηνος εγκλεισμός σε ψυχιατρική κλινική. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στα οποία έγραψε τα τελευταία του έργα, είναι χρόνια γεμάτα καταχρήσεις και στερημένα από την επαγγελματική επιτυχία του παρελθόντος. Στα Απομνημονεύματά του το 1975 γράφει: «Έζησα μια θαυμάσια και φριχτή ζωή και δε θα με λυπόμουν. Εσείς;»

Λυδία: – Ο εναλλακτικός τίτλος του έργου «Οι Επτά Κάθοδοι της Μυρτλ» σχετίζεται με τον μοναδικό γυναικείο χαρακτήρα του έργου. Πώς θα αιτιολογούσες το γεγονός αυτό, δεδομένου του τυπολογίου, της πινακοθήκης άρτια ψυχογραφημένων γυναικείων χαρακτήρων που συναντάμε στα έργα του;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Ο χαρακτήρας της Μυρτλ αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του έργου. Δεν έχει μόνο τα πιο πολλά λόγια, όντας πανταχού παρούσα σε όλη τη διάρκειά του, αλλά και μέσω αυτής είναι που κινείται η δράση: αγγελιαφόρος του Λοτ στον Τσικ και του Τσικ στον Λοτ, υπηρέτρια δύο αφεντάδων, δεκτική στις αλλαγές και έμμεση υποκινήτριά τους, κάνει την ιστορία να προχωρήσει. Η Μυρτλ πάει εκεί όπου κάθε φορά της φαίνεται σωστό, πάει όπου της φέρονται καλά. Εγκαταλείπει την επιφανειακή σχέση, την εικόνα του τέλειου ζευγαριού του βγαλμένου από διαφήμιση ηλεκτρικής συσκευής, για μια σχέση πραγματική, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει: εγκαταλείπει τον αέρα για τη γη, για το βασίλειο της γης: το χώμα, τον άξεστο, άπλυτο, αμόρφωτο άντρα, που όμως έχει να της προσφέρει μια στέρεη, γήινη βάση.

Το Βασίλειο της Γης
Το Βασίλειο της Γης του Tenessee Williams στο Θέατρο Olvio σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη

Λυδία: – Πώς συνδέεται δραματουργικά το βιβλικό πορτραίτο του Λοτ με τον χαρακτήρα στο έργο του Ουίλιαμς και πώς αναδύεται αυτή η σύνδεση μέσα από τη σκηνική απόδοση;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Το έργο του Ουίλιαμς γράφεται το 1968, χρονιά όπου για πρώτη φορά επιτρέπεται η αναπαράσταση ομοφυλοφίλων στη σκηνή, ένα χρόνο πριν από την εξέγερση του Stonewall για τα δικαιώματα των γκέι και δύο χρόνια πριν το δημόσιο coming out του Ουίλιαμς. Ο Λοτ της Βίβλου έφυγε από τα Σόδομα και τα Γόμορρα, όπου άντρες έκαναν έρωτα με άντρες και γυναίκες με γυναίκες. Ο θηλυπρεπής Λοτ του Βασιλείου της Γης δεν έχει κάνει έρωτα ούτε με άντρα ούτε με γυναίκα, ωστόσο παρ-ενδύεται ως γυναίκα στο τέλος του έργου. Ντύνεται η μητέρα του που πέθανε από έρωτα και πεθαίνει και ο ίδιος.

Λυδία: – Ο Ουίλιαμς βιώνει και εκπροσωπεί μέσα από το έργο του τη φθίνουσα πορεία της αμερικανικής κοινωνίας και συγκεκριμένα του αμερικανικού Νότου. Πώς διαφαίνεται αυτό μέσα από το «Βασίλειο της Γης»;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Ο Αμερικανικός Νότος είναι και η πατρίδα του συγγραφέα. Στο Βασίλειο της Γης ο Ουίλιαμς χρησιμοποιεί το τέχνασμα της πλημμύρας που από την αρχή του έργου ολοένα και πλησιάζει. Οι πλημμύρες είναι συχνές στο Νότο. Η απειλή της πλημμύρας συμβολίζει τον κοινωνικό και τον ανθρώπινο πνιγμό: τον πνιγμό του πνεύματος, της παιδείας, τον πνιγμό της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων. Μέσα στο έργο παρουσιάζεται και κατακρίνεται η ρατσιστική συμπεριφορά. Η χρήση της πλημμύρας ως συμβόλου συνοδεύεται κι από άλλες κοινωνικοπολιτικές αναφορές: «Αυτός ο παλιόγερος ο Σάικς θέλει να τινάξει στον αέρα τη νότια όχθη του ποταμού για να σώσει τη βόρεια όχθη του.» Ο Νότος υποφέρει και θυσιάζεται για να ορθοποδήσει και να ευδοκιμήσει ο Βορράς. Στην Αμερική και παντού.

Λυδία: – Ο Τένεσι Ουίλιαμς, ο «καταραμένος ποιητής» του αμερικανικού θεάτρου, μεταστοιχειώνει σε μεγάλο βαθμό τα προσωπικά του βιώματα και τις ενδότερες πτυχές του εαυτού του στους χαρακτήρες των έργων του αλλά και στη σκηνική γλώσσα των έργων του εν γένει. Ποιες πτυχές του «καταραμένου ποιητή» θα διέκρινες σε καθέναν από τους τρεις χαρακτήρες του έργου;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Ο συγγραφέας είναι παρών και στους τρεις χαρακτήρες του έργου, πρώτα απ’ όλα μέσω του χιούμορ του. Ακόμη, στο Λοτ είναι ο Σεμπάστιαν από το Καλοκαίρι και Καταχνιά, είναι ο Ουίλιαμς, η παιδεία του, η τάξη του και οι ερωτικές του προτιμήσεις. Στη Μυρτλ είναι η Μπλανς του Λεωφορείου ο Πόθος μαζί με λίγη Λυσσασμένη Γάτα, λίγο Γλυκό Πουλί της Νιότης και το γήινο στοιχείο της Σεραφίνα από το Τριαντάφυλλο στο Στήθος, είναι ο Ουίλιαμς-γυναίκα, ο Ουίλιαμς που αγαπάει και προστατεύει τη γυναίκα και τη γυναίκα μέσα του.

Στον Τσικ είναι το εξωτερικό περίβλημα του Στάνλει Κοβάλσκι του Λεωφορείου χωρίς η τάση για επιθετικότητα να γίνεται πράξη. Αντίθετα, μεταβάλλεται σε πράξη ιπποτισμού, προστασίας και αγάπης, θυμίζοντας λίγο και το Τριαντάφυλλο με το happy end του. Ο Τσικ είναι ίσως η αγάπη και ο θαυμασμός του Ουίλιαμς για τον άντρα, τον πραγματικό άντρα, δηλαδή τη φαντασίωσή του.

Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα
Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη

Λυδία: – Από τον Μάρτιο ανεβαίνει σε πανελλήνια πρώτη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου το έργο «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» του Ντάνκαν Μακμίλαν και του Τζώνυ Ντόναχο υπό τη σκηνοθετική σου οπτική. Τί σημαίνει και τι συνεπάγεται για εσένα η ενασχόληση με έργα που μεταφέρονται για πρώτη φορά επί σκηνής στην χώρα μας;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Για μένα τα κριτήρια της επιλογής ενός έργου είναι το αν με αφορά κι αν ο τρόπος που βλέπω ότι θα το χτίσω υποψιάζομαι ότι αφορά κι άλλους. Τα κριτήρια αυτά δεν έχουν να κάνουν με το αν ένα έργο ανεβαίνει με πρώτη η πολλοστή φορά. Ωστόσο, σε μία πόλη εκατοντάδων παραστάσεων, είναι σημαντικό το κοινό να έρχεται ενίοτε σε επαφή με νέα ή άγνωστα σπουδαία κείμενα.

Λυδία: – Το έργο «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»πραγματεύεται το επιτακτικά επίκαιρο ζήτημα της «κατάθλιψης ή το τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε γι’ αυτούς που αγαπάμε.» Πώς μπορεί να παραστασιοποιηθεί ένα ψυχικό φαινόμενο που κατατρύχει την κοινωνία μας σε εκτεταμένο βαθμό και τι συμπεραίνεται μέσα από το εν λόγω έργο για την πιθανή αντιμετώπισή του;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Βοηθός για να παρασταθεί ένα ψυχικό φαινόμενο είναι στην περίπτωση αυτή το αντίθετό του: ο συγγραφέας της αγγλικού έργου Ντάνκαν Μακμίλλαν χρησιμοποιεί το φως απέναντι στο σκοτάδι. Έτσι με ενδιαφέρει ένα σκοτεινό, ένα ζοφερό θέμα, αν μου προτείνεις μια σχισμή απ’ όπου να φαίνεται το φως, ή, όπως στην περίπτωση του «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα», αν άπλετο φως μπαίνει και φωτίζει το χώρο. Το έργο μας μιλά με πειστικό τρόπο για ένα από τα όπλα που μας προτείνονται και από ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές: αυτό στο οποίο στεκόμαστε, αυτό το οποίο προσέχουμε, αυτό το οποίο βαραίνει, αυτό το οποίο απασχολεί τη σκέψη μας, να είναι το θετικό πιο συχνά απ’ ότι το αρνητικό.

Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα
Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα. Η Μελίνα Θεοχαρίδου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στον Κάτω Χώρο

Λυδία: – Πέρα από τη σκηνοθεσία, ασχολείσαι και με τη συγγραφή θεατρικών έργων. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το έργο Young Lear που έγραψες από κοινού με τον Άρη Ασπρούλη και παρουσιάστηκε με επιτυχία στο Φεστιβάλ Αθηνών 2016. Κατά πόσο αποτελεί η συγγραφή αντικείμενο καλλιτεχνικής απασχόλησης για τα επόμενα χρόνια και από πού αντλείται η έμπνευση γι’ αυτήν;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Από τότε που αποφάσισα να γίνω σκηνοθέτης, το γράψιμο είναι ο τρόπος που λειτουργώ, επειδή συνδέεται στενά με τον τρόπο που σκέφτομαι κι εκφράζομαι.  Με τον Άρη έχουμε γράψει ήδη πέντε έργα που έχουμε ευτυχήσει να τα δούμε επί σκηνής ενώ πιο πριν στις χώρες που έκανα θέατρο, Αγγλία, Αμερική, Ιταλία και Γερμανία, έγραφα πάντα τα έργα που αποφάσιζα να ανεβάσω. Ως εκ τούτου, όσο μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου τα επόμενα χρόνια, η ανάγκη για γράψιμο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον τρόπο που δουλεύω. Και σχετικά μ’ αυτό που με ρωτάς, δεν υπάρχει μία πηγή έμπνευσης, πάντοτε τα πράγματα συνταιριάζονται με ό,τι συμβαίνει γύρω σου και με αυτό που υπάρχει εκείνη τη στιγμή μέσα σου.

Λυδία: – Με ποιους συγγραφείς νιώθεις την ανάγκη να καταπιαστείς σκηνοθετικά τα επόμενα χρόνια;

Ιόλη Ανδρεάδη: – Επιθυμώ να δουλέψω πάνω σε έργα του Έλιοτ, του Σεφέρη και του Ευριπίδη.

Πληροφορίες παράστασης Το Βασίλειο της Γης | Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη

  • Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές [Το Τέλος του Κόσμου]
  • Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη
  • Πρωτότυπη Μουσική / Ηχοτοπίο: Γιάννης Χριστοφίδης
  • Σκηνικά-κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
  • Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
  • Βοηθός σκηνοθέτη: Διονύσης Χριστόπουλος
  • Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
  • Επιμέλεια σκηνικών: Περικλής Πραβήτας
  • Μακιγιάζ: Γιάννης Μαρκετάκης
  • Επιμέλεια casting: Natalie Pawloff
  • Υπεύθυνη παραγωγής: Ειρήνη Βουρλάκου
  • Παραγωγή: ANDRODELY p.c
  • Διανομή: Μυρτλ: Παναγιώτα Βλαντή, Λοτ: Ορέστης Τζιόβας, Τσικ: Κρις Ραντάνοφ
  • Τοποθεσία: Θέατρο Olvio
    Διεύθυνση: Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός
  • Tηλέφωνο: 2103414118
  • Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 μ.μ. (έως 4/4/2017)
    Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 13€, 9 € μειωμέν| γκρουπ άνω των 8 ατόμων τιμή/ άτομο 6€
  • Διάρκεια: 120 λεπτά (με το διάλειμμα)
Συντελεστές παράστασης Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα | Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη

  • Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
  • Προσαρμογή κειμένου: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
  • Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη
  • Σκηνικός χώρος – Κοστούμι: Δήμητρα Λιάκουρα
  • Φωτισμός: Χριστίνα Θανάσουλα
  • Χειρισμός Φωτισμού: Τάσος Μαργαρίτης
  • Φωτογραφία αφίσας: Χρίστος Παναγίδης
  • Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
  • Ερμηνεία: Μελίνα Θεοχαρίδου
  • Το κείμενο της παράστασης κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική
  • Μια συμπαραγωγή με την OliviosK ΠαραγωγέςTM
  • Τοποθεσία: Θέατρο του Νέου Κόσμου  Κάτω Χώρος
  •  Διεύθυνση: Αντισθένους 7, Αθήνα
  • Τηλέφωνο: 210 9212900
  • Hμέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη – Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00. (Από 10.3.2017 μέχρι 9.4.2017)
  • Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή  Κανονικό 12 ευρώ, Φοιτητικό 10 ευρώ, Ανέργων 8 ευρώ. Σάββατο-Κυριακή Κανονικό 13 ευρώ, Φοιτητικό / Ανέργων 10 ευρώ
  • Links Θεάτρου Νέου Κόσμου: Site | Email | Facebook

Χορηγός επικοινωνίας

Artic.gr logo red

 

 

Προηγούμενο άρθροTattooland του Μηνά Βιντιάδη στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα
Επόμενο άρθροΟ Φίλιππος Πλιάτσικας στη Σκηνή της «Σφίγγας» για τέσσερα Σάββατα
Λυδία Τριγώνη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών και του μεταπτυχιακού προγράμματος «Λογοτεχνία, Πολιτισμός και Ιδεολογία», με ειδίκευση στο θέατρο. Ασχολείται με τη μετάφραση θεατρικών έργων, εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη και αρθρογραφεί στο Artic.gr από το 2012.