Η Ιωάννα Κολλιοπούλου αποτελεί φέτος θα λέγαμε το «Πρόσωπο της Χρονιάς» με την κριτική αποδοχή των παραστάσεων Παράσιτα και Στέλλα Κοιμήσου, σημειώνοντας διαδοχικά sold out. Η απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, αφήνοντας πίσω της το πτυχίο στη Φιλολογία, έχει επιδείξει ένα πολύ ενδιαφέρον θεατρικό προφίλ τα τελευταία εφτά χρόνια. Ελένη σε σκηνοθεσία Δ. Καραντζά, Πυρκαγιές σε σκην. Κ. Αρβανιτάκη, Αλεπούδες σε σκην. Ε. Σκότη, Παράσιτα σε σκην. Β. Θεοδωρόπουλου και πιο πρόσφατα Στέλλα Κοιμήσου του Γ. Οικονομίδη.

Η Ιωάννα Κολλιοπούλου είναι από εκείνες τις περιπτώσεις ηθοποιών που ξεχωρίζουν χωρίς να το επιδιώκουν. Συνομιλήσαμε με τον ηθοποιό λίγες μέρες πριν την επερχόμενη πρεμιέρα της νέας παραγωγής του Πορεία ΤρειςΕυτυχισμένοι (21 Ιανουαρίου) σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Η χαριτωμένη Μπέρτα μίλησε στο Artic.gr για το θέατρο, τις παραστάσεις στις οποίες συμμετείχε, και αυτό που εξερευνά μέσω του θεάτρου είτε ως ηθοποιός είτε ως θεατής, να μελετήσει τις ανθρώπινες σχέσεις.

Σπουδαστικά χρόνια: «Από τα χρόνια μου ως σπουδάστρια στο Εθνικό Θέατρο θυμάμαι πιο έντονα τους εξαντλητικούς ρυθμούς των μαθημάτων και των προβών. Ήμασταν στο πόδι καθημερινά από τις 10 το πρωί ως τις 10 το βράδυ, με μια ώρα διάλειμμα. Τα δύο στοιχεία που κατακτήσαμε μέσω των προβών εκεί, ήταν η πειθαρχία και η υπομονή.»

Ένας ρόλος που είχε δουλέψει ως φοιτήτρια και της έμεινε ήταν η Σεν Τε, στον Καλό Άνθρωπο του Σετσουάν, με καθηγητή το Νίκο Χατζόπουλο.

Πρώτη της επαγγελματική παράσταση υπήρξε το Θρόνος Ατρειδών σε σκηνοθεσία Άρη Ρέτσου με πρωταγωνίστριες την Αλεξία Καλτσίκη, την Κόρα Καρβούνη και τη Στεφανία Γουλιώτη.

Στέλλα Κοιμήσου
Α. Μαυρόπουλος, Ι. Κολλιοπούλου & Σ. Σταμουλακάτος στο Στέλλα Κοιμήσου

Τι σημαίνει για εκείνην η εμπορική επιτυχία των παραστάσεων που συμμετείχε: «Για μένα επιτυχία μιας παράστασης είναι όταν εμείς οι ηθοποιοί καταφέρνουμε να δώσουμε το όραμα του σκηνοθέτη της παράστασης, δηλαδή να βγάλουμε προς τα έξω την οπτική του πάνω σ’ ένα έργο. Τώρα το αν γραφτούν καλά πράγματα και αν πάει καλά μια παράσταση αυτό δεν είναι αποτέλεσμα των ηθοποιών μόνο, αλλά όλων των συντελεστών που δημιούργησαν την παράσταση.»

Πώς δικαιολογεί η ίδια το sold out φαινόμενο του Στέλλα Κοιμήσου;: «Ήταν νομίζω το όνομα του Γιάννη Οικονομίδη, γιατί είναι πολύ μεγάλος κινηματογραφιστής και ήταν η πρώτη φορά που κάνει θέατρο, οπότε ο κόσμος είχε περιέργεια να δει τι ήταν αυτό που έφτιαξε. Το άλλο ατού της παράστασης ήταν πως δεν υπήρχε κείμενο, αλλά μια πλοκή κι ένα μοτίβο σκηνών, αλλά δεν ξέραμε τι θα ειπωθεί ποια στιγμή και με ποιον τρόπο. Αυτό κρατούσε εμάς τους ηθοποιούς σε επαγρύπνηση. Ο Γιάννης Οικονομίδης είχε το μάτι και τη διαίσθηση να φτιάξει μια πολύ καλή ομάδα και να δουλέψει πάνω σ’ εμάς.»

Ήταν μια δηκτική παράσταση το Στέλλα Κοιμήσου;: «Έδειξε ένα κλειστό περιβάλλον, έναν οικογενειακό πυρήνα-κύκλωμα, που θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε κοινωνικός μικρόκοσμος όπως ένα σχολείο ή ένα εργασιακό περιβάλλον όπου μια διαφορετική φωνή παλεύει ν’ ακουστεί. Το έργο έκανε ξεκάθαρα σχόλια για την πολιτική και την κοινωνική δομή της σύγχρονης Ελλάδας, σα ν’ αποκάλυπτε τα συμπλέγματα που υπάρχουν στην ανθρώπινη επικοινωνία, στην οικογένεια Γερακάρη εν προκειμένω.

Ο στόχος ήταν να φτιάξουμε κάτι τόσο ζωντανό που να είναι οριακά αποπνικτικό. Σε διάφορα σημεία της παράστασης ανάβαμε τα φώτα στην πλατεία για να νομίζει ο θεατής πως βρίσκεται στο σαλόνι της οικογένειας και να νιώσει άβολα. Μόνο όταν ταρακουνιέσαι, ενεργοποιείσαι.»

"Παράσιτα" - Στιγμιότυπο από την παράσταση
Ιωάννα Κολλιοπούλου & Κόρα Καρβούνη στα Παράσιτα

Προτιμά συνειδητά τα σκληρά σύγχρονα έργα; «Θεωρώ πως είτε έχεις ένα έργο που αποκαλείς σκληρό, όπως τα Παράσιτα ή το Στέλλα Κοιμήσου, είτε μια κωμωδία του Σαίξπηρ ή του Λαμπίς, πάντα ενέχεται ένας προβληματισμός επάνω στην κοινωνία και πάντα ενεργοποιούνται συναισθήματα στο θεατή και να κάνει τις δικές του προβολές πάνω στον άνθρωπο. Είτε μιλάς για τον εθισμό στα ναρκωτικά, είτε για τον εθισμό στην αγάπη, μελετάς έναν εθισμό, ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό»

Τι συμβαίνει με τη λογοκρισία;: «Είμαστε μια μικρή χώρα που ακόμα έχει πολλά ταμπού. Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία ορισμένων πραγμάτων, δε θ’ αλλάξουν και οι συνειδήσεις μας.»

Η Ιωάννα είναι αισιόδοξη για την παρουσία νέων προσώπων στο χώρο, καθώς πιστεύει πως ο κόσμος έχει ανάγκη από νέους σκηνοθέτες, νέους συγγραφείς, καινούργια πράγματα. Παρατηρεί πως το ποσοστό των ανθρώπων που ασχολούνται με τις Τέχνες ολοένα μεγαλώνει.

Μπορεί το θέατρο να απενοχοποιήσει έναν ηθοποιό;: «Πιστεύω πολύ πως το θέατρο σε απελευθερώνει. Από τη δική μου εμπειρία, περισσότερα πράγματα έχω πάρει από τις συνεργασίες και τους ανθρώπους, παρά από τα ίδια τα έργα και τους ρόλους μου. Συναντάς τόσο διαφορετικούς ανθρώπους με τους οποίους για 5 μήνες περνάτε την κάθε μέρα σας μαζί κι αυτό είναι τρομερά ωφέλιμο. Κάθε μέρα στο θέατρο είναι γνώση και εξέλιξη της Τέχνης και της συνείδησής σου.»

Συγγραφείς που της αρέσει να διαβάζει: Ντοστογιέφσκι, Μουρακάμι, Σαραμάγκου.

ΤρειςΕυτυχισμένοι
Χρήστος Λούλης & Ιωάννα Κολλιοπούλου – ΤρειςΕυτυχισμένοι

ΤρειςΕυτυχισμένοι


Αναστάσης: – Πες μας δυο λόγια την παράσταση Τρειςευτυχισμένοι και τον ρόλο της Μπέρτα που υποδύεσαι.

Ιωάννα Κολλιοπούλου: – Το άπαικτο στην Ελλάδα έργο του Λαμπίς σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη. Η υπόθεση τοποθετείται στο σπίτι του Μαρζαβέλ, όπου ζει με την σύζυγο του Ερμάνς. Με αφορμή τη γιορτή του Μαρζαβέλ, θεότρελοι χαρακτήρες συναντιούνται στο σπίτι του όπου συμβαίνουν ερωτικές απιστίες, πάθη, αταξίες –«μαρζαβελιές» όπως τις λέμε στις πρόβες μας- σ’ ένα εναρμονισμένο περιβάλλον.

Το έργο δείχνει την ανέμελη πλευρά της απιστίας, που μπορεί να ενδυναμώσει μια σχέση. Κι όλα αυτά συμβαίνουν στο σπίτι του Μαρζαβέλ, ή θα μπορούσαμε να πούμε στο κεφάλι του. Η Μπέρτα που υποδύομαι, είναι η ανιψιά του Ζομπλέν, τον οποίο κάνει ο Άγγελος Παπαδημητρίου. Η Μπέρτα έρχεται στο σπίτι με σκοπό ν’ αρραβωνιαστεί με τον Ερνέστο, το φίλο του Μαρζαβέλ και εραστή της γυναίκας του.

Αναστάσης: – Πόσο αφελείς είναι οι χαρακτήρες του έργου;

Ιωάννα Κολλιοπούλου: – Δε θα τους χαρακτήριζα καθόλου αφελείς. Ίσα-ίσα όπως αποκαλύπτεται στο έργο, πολύ συνειδητά κάνουν ό,τι κάνουν. Θα μπορούσαμε οριακά να πούμε πως έχουν επιλέξει τα όσα συμβαίνουν και αποφεύγουν εκούσια την αλήθεια των πραγμάτων. Συντηρούν το ψέμα είτε γιατί δε θέλουν να δουν το λάθος τους είτε γιατί έτσι περνούν ευχάριστα. Βλέπω αυτούς τους χαρακτήρες ολοζώντανους και υπαρκτούς, κι όχι χάρτινους χαρακτήρες ενός μπουλβάρ.

Ιωάννα Κολλιοπούλου
Τρειςευτυχισμένοι – Φωτογραφία από πρόβα της παράστασης

Αναστάσης: – Πόσο δύσκολος είναι ο ρυθμός των vaudevilles όπως οι Τρειςευτυχισμένοι;

Ιωάννα Κολλιοπούλου: – Είναι τρομερά απαιτητικός ο ρυθμός που απαιτείται από εμάς τους ηθοποιούς σε μια κωμωδία όπως οι ΤρειςΕυτυχισμένοι, πόσο μάλλον για εμένα που δεν έχω ξανακάνει τέτοιο έργο. Ο Γιάννης Χουβαρδάς έχει βρει το ρυθμό του έργου, και δούλεψε μαζί μας πάνω σε αυτό. Η στιγμή του ρυθμού στην κωμωδία είναι η στιγμή που φαίνεται αν κάτι θα βγει αστείο.

Θέλει τρομερή επαγρύπνηση από τον ηθοποιό για να καταλάβει τις κινήσεις, τα στοπ και τα μη στοπ, τους ήχους. Τα πάντα στην παράσταση είναι μαθηματικά και αρχιτεκτονική. Η κωμωδία απαιτεί κάθε μέρα από εσένα πράγματα, πρέπει πάντα να μπορείς να δώσεις πράγματα για να φτάσεις εκεί που πρέπει. Είναι τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί που δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς.

Αναστάσης: – Σ’ ενοχλεί η στερεοτυπία στη συμπεριφορά και στις καταστάσεις των ανθρώπων;

Ιωάννα Κολλιοπούλου: – Μ’ ενοχλεί πολύ. Όταν έχω δει την εξέλιξη στη συμπεριφορά κάποιου, όταν έχει αποδεχτεί τα λάθη του και έχει εντοπίσει τ’ αρνητικά του χαρακτήρα του, μ’ ενοχλεί να τον βλέπω να γυρίζει πίσω αντί να πάει μπροστά. Είναι ενοχλητικό ν’ αφήνεις την στερεοτυπία να σου παίρνει τα όσα έχεις κατακτήσεις με πόνο και κόπο.

ΤρειςΕυτυχισμένοι – Πληροφορίες για την παράσταση
Προηγούμενο άρθροΟ Δημήτρης Ζερβουδάκης για δύο μόνο παραστάσεις στο KREMLINO
Επόμενο άρθροΣτέλλα Βιολάντη (Έρως Εσταυρωμένος): Κριτική της παράστασης
Αναστάσιος Πινακουλάκης
Απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών -Erasmus στο Limburg Katholieke University College. Είναι τελειόφοιτος στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει εκπαιδευτικά σεμινάρια και εργαστήρια δημιουργικής γραφής. Ασχολείται με τη συγγραφή θεατρικών έργων, ποιημάτων και παραμυθιών. Το μεγαλύτερό του όνειρο είναι να συνθέσει μία νέα δραματουργία και να συστήνει έργα στο κοινό.