Η πόρτα του φεστιβάλ του artic.gr ανοίγει και υποδέχεται τον επόμενο τιμώμενο σκηνοθέτη ο οποίος είναι ο ένας και μοναδικός Andrei Tarkovsky. Βασικός εκπρόσωπος του ρώσικου κινηματογράφου και ένας από τους εμβληματικότερους σκηνοθέτες του παγκοσμίου καλλιτεχνικού στερεώματος. Πολυάσχολος και πολυπράγμων καλλιτέχνης ο Ταρκόφσκι, ασχολήθηκε με πολλά, μεταξύ άλλων με τον κινηματογράφος, τη τηλεόραση,τ η θεωρία του κινηματογράφου, τη σκηνοθεσία αλλά και τη συγγραφή. Ο μεγάλος αυτός δημιουργός υπήρξε ένας από τους αγαπημένους σκηνοθέτες του Ingmar Bergman που φιλοξενήθηκε στο προηγούμενο αφιέρωμα μας.
Η καριέρα του ξεκίνησε στην Σοβιετική Ένωση όπου και οι περισσότερες ταινίες του έχουν γυριστεί. Όμως , η δυναμική του δεν είχε σύνορα, γι’αυτό και συνέχισε την δημιουργία των ταινιών του και εκτός της πατρίδας του.
Η πρώτη ταινία του αφιερώματος είναι η «Νοσταλγία» η οποία αποτέλεσε μια συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Ιταλίας. Το 1983 ήταν η χρονιά που ο Tarkovsky γύρισε την πρώτη του ταινία εκτός Ρωσίας, με το όνομα «Νοσταλγία» η οποία βραβεύτηκε από την επιτροπή του Φεστιβάλ των Καννών με το μεγάλο βραβείο.
Η ταινία είναι μουσικά ενδεδυμμένη με τις πανέμορφες μελωδίες του Debussy, του Verdi , του Beethoven και του Wagner. Η όλη ιστορία αυτού του αριστουργήματος είναι η εξερεύνηση του ψυχικού κόσμου του ανθρώπου που νοσταλγεί την πατρίδα , την οικογένεια και τις ρίζες του. Η μετανάστευση αποτελεί ένα αγκάθι στην καρδιά του συγγραφέα Andrei Gorchakov (Oleg Yankovskiy) ο οποίος το συνειδητοποιεί στη πορεία της διαμονής του στη Τοσκάνη. Το ταξίδι του στην Ιταλία κατευθύνεται από την ανάγκη του για γνώση σχετικά με την ζωή του ποιητή Pavel Sosnovsky κατά τον 18ο αιώνα. Αυτός ο καλλιτέχνης έμελλε να ταυτιστεί με τον πρωταγωνιστή της ταινίας αφού ο νόστος είναι ο βασικός του στόχος και η επίτευξη του είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο. Ο Sosnovsky γύρισε στην πατρίδα του από την Ιταλία αλλά αυτοκτόνησε αν και είχε συναντήσει την αναγνώριση και την δόξα στη ζωή του. Η έμπνευση του Gorchakov επρόκειτο να διοχετευτεί σε μία όπερα αφιερωμένη στη ζωή του προαναφερθέντος. Όμως , η τέχνη υποδαυλίζεται από την νοσταλγία του για τη Ρωσία. Η απομάκρυνση από τις ρίζες , ακόμη και αν οδηγεί σε διεύρυνση των οριζόντων του ανθρώπου, δημιουργεί ένα βαθύ ρήγμα μέσα στη ψυχή από όπου αναδύονται αναμνήσεις , μυρωδιές και ήχοι του παρελθόντος.
Στη όλη διαδρομή του στην Ιταλία έχει ως συνοδοιπόρο μια μεταφράστρια/ξεναγό την Eugenia (Domiziana Giordano) η οποία προσπαθεί να συνάψει σχέσεις μαζί του χωρίς επιτυχία. Η Eugenia αντιπροσωπεύει τους πειρασμούς του κόσμου και προσπαθεί να τον μαγέψει με την ομορφιά του. Επιπλέον, η βασική γνωριμία που του αλλάζει την ζωή είναι η συνάντηση του με τον Domenico (Erland Josephson). Ο χαρακτήρας του Domenico δίνει το απαραίτητο στοιχειό της παράνοιας/απόλυτης διαύγειας σχετικά με τον σημερινό κόσμο. Τρόφιμος ενός κλειστού πια ψυχιατρικού ιδρύματος ο οποίος αναγκάζεται να ζήσει στο δρόμο, αισθάνεται ότι απειλείται από το σύγχρονο τρόπο ζωής. Η ζωή του βασισμένη σε μια ακραία αλλά όχι και τόσο εξωπραγματική βάση ορίζει την επιστροφή σε έναν απλότερο τρόπο ζωής όπου οι άνθρωποι ζουν αρμονικά και αληθινά. Το τέλος του Domenico σηματοδοτεί την απόγνωση και την απραξία μπροστά σε μια κοινωνία που έχει χάσει την ψυχή της και τον προσανατολισμό της. Ο φλογερός λόγος του και η αυτοπυρπόληση του είναι μια φανερή διαμαρτυρία μπροστά στα μάτια του κόσμου μήπως και επέλθει η αφύπνιση από τον αιώνιο ύπνο του προσωπικού συμφέροντος και της αποξένωσης. Το τέλος του Andrei μπορεί επίσης να θεωρηθεί αυτοκτονία. Ο Andreai τηρεί την υπόσχεση του στον Domenico εννοώντας την απόπειρα του να διασχίσει τα θερμά λουτρά με ένα αναμμένο κερί η οποία στέφεται με επιτυχία. Η άσβεστη ελπίδα ότι το φως θα μπορούσε να περάσει απέναντι και να φωτίσει τις ζωές των πρωταγωνιστών αλλά και του κόσμου καταφέρνει να επικρατήσει. Δυστυχώς , η καρδιά του , οι αναθυμιάσεις ή απλά η αβάσταχτη θλίψη για την απομάκρυνση από την γυναικά και την οικογένεια του τον οδηγούν στο θάνατο.Ο θάνατος εμφανίζεται σαν λύτρωση από τις αδιάλυτες σκιές στις ζωές των χαρακτήρων και αποτελεί συνειδητή επιλογή τους.
Η ταινία ,από το ομιχλώδες ξεκίνημα της μέχρι το καθαρτικό τέλος της , τυλίγει τον θεατή με ένα πέπλο μελαγχολίας χωρίς να δικαιολογεί αρχικά τον λόγο. Οι πορείες των ηρώων συναντώνται όταν η νοσταλγία , ο εσωτερικός πόνος και η αδυσώπητη μοναξιά φωλιάζει στις ψυχές τους. Η πλοκή ξεδιπλώνεται δείχνοντας σταδιακά ότι τα γεγονότα δεν έχουν τόσο σημασία αλλά η εξωτερίκευση συναισθημάτων και η εξερεύνηση του πνευματικού κόσμου. Ένα ταξίδι όμως που δεν είναι εύκολο ούτε απλά βιώσιμο αφού σε οδηγεί σε ένα μονοπάτι αυτογνωσίας φέρνοντας σε αντιμέτωπο με τη ζωή , τις παραδόσεις , το πολιτισμικό υπόβαθρο του κάθε ατόμου.
Πληροφορίες Προβολής
- Τετάρτη 27 Μαρτίου στις 21:00
- Cine Paradeisos
- Διεύθυνση : Ζάππα 4 και Αγίου Γεωργίου ,Κορυδαλλός
- Τιμή εισιτηρίου: 2 Ευρώ
